ตอนที่ 32
ซื้อมา
“เอาล่ะ วันนี้ทุกคนเหนื่อยกันมามากแล้ว พักผ่อนกันสักชั่วโมงก็แล้วกัน”หลังจากจัดแจงเรื่องค่าหนังสือสกิลเสร็จ กวีก็มองนาฬิกาของระบบก่อนจะพบว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาเช้าของอีกวันแล้ว เท่ากับว่าตั้งแต่ไปล่าปูเสฉวนจนถึงกลับมาฆ่าบอสเซียนหูยาวพึ่งจะผ่านไปได้เพียงคืนเดียวเท่านั้น
“ครับ….”เจที่ยังไม่หายอึ้งกับเงินในบัญชีของตนเองพยักหน้าช้า ๆก่อนจะมองกวีที่กำลังออกจากเกมไป ตอนนี้ค่าเงินบาทของไทยแข็งกว่าแต่ก่อนมาก เพราะคนที่คิดค้นเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงได้ก็คือคนไทยคนหนึ่งนั่นเอง ทำให้ประเทศอื่น ๆที่ต้องการใช้ระบบโลกเสมือนจริงนั้นนอกจากจะต้องเรียนรู้ภาษาไทยเพื่อใช้เขียนโปรแกรมต่าง ๆแล้วยังต้องเสียค่าใช้งานให้กับประเทศอีกด้วย ทำให้เศรษฐกิจของไทยจากประเทศกำลังจะพัฒนากลายเป็นประเทศระดับต้น ๆของโลกในเวลาเพียงไม่กี่ปี เงินจำนวนนี้จึงมีค่ามากกว่าสมัยก่อนหลายเท่า
“งั้น….ผมขอตัวก่อนนะครับ”เจลุกขึ้นยืนก่อนจะหันไปลาเมฆกับไอช่าที่ยังนั่งอยู่ไม่ได้มีท่าทีว่าจะออกไปไหน ส่วนมีนพอเห็นว่าทุกคนเริ่มทำท่าจะออกจากเกมแล้วก็ได้แต่เปิดหน้าต่างเมนูเกมขึ้นมาเพื่อดูเวลาก่อนจะบอกลาเช่นกัน
“พี่เมฆ…พี่ว่าพี่กวีหายไปไหนมางั้นเหรอ”หลังจากที่พวกเจ มีน และมายด์ ออกจากเกมไปแล้วไอช่าที่อยู่กับเมฆตามลำพังก็เอ่ยปากถามขึ้นมาด้วยท่าทีผ่อนคลายลง
“คงไปฝึกวิชาบนเขามาละมั้ง”เมฆตอบพลางเปิดหน้าต่างเมนูขึ้นมาเพื่อเตรียมจะออกจากเกมเช่นเดียวกัน การเคลื่อนไหวของกวีดีเกินไปสำหรับเมฆที่เคยรู้จักกวีจากนอกเกม ตัวเมฆที่เคยเล่นเกมโลกเสมือนจริงครั้งแรกใน 5 ปีก่อนนั้นไม่ได้เคยชินกับเกมได้เร็วเหมือนกวี หากไม่ใช่เพราะในโลกภายนอกกวีไม่ได้เคลื่อนไหวได้ยอดเยี่ยมแบบนั้นมาแต่แรกก็คงไม่มีทางบังคับตัวละครให้หลบหลีกการโจมตีได้ไม่แพ้ยอดฝีมือที่ฝึกมานานอย่างเมฆกับไอช่าได้แน่ ๆ
“โถ่ ทำไมเหมือนเป็นฉากในหนังไปได้ล่ะ”ไอช่าทำหน้ามุ่ยด้วยท่าทีไม่พอใจ นี่ไม่ใช่หนังจีนกำลังภายในเสียหน่อยจะได้ไปฝึกบนเขาแล้วกลับลงมาเล่นเกมแบบนี้
“ใครจะไปรู้ล่ะ แต่อะไรที่กวีไม่บอกต่อให้เค้นปากยังไงก็ไม่บอกหรอก”เมฆตอบด้วยท่าทีนิ่งเฉยอย่างมาก หากรู้จักกวีดีอะไรที่กวีบอกว่าเป็นความลับ นั่นคือลับจริง ๆไม่ใช่ว่าเซ้าซี้แล้วจะได้คำตอบกลับมาแน่ ๆ ทั้งเมฆ ไอช่า หรือเรย์เองต่างไม่คิดจะถามต่อเมื่อกวีบอกว่ามันเป็นความลับแต่อย่างไร
“เดี๋ยวสิ พี่เมฆจะออกจากเกมแล้วเหรอ ไม่อยู่เป็นเพื่อนไอช่าหน่อยหรือไง”ไอช่าถามพลางเกาะแขนเมฆเอาไว้
“พี่ไม่ได้มีคนใช้มาเสิร์ฟอาหารเช้าให้ถึงเตียงเหมือนเรานี่”เมฆตอบก่อนจะออกจากเกมไปโดยไม่สนใจสายตาอ้อนของไอช่าทำเอาไอช่าทำแก้มป่องออกมาด้วยท่าทีงอน ๆแต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่อยู่ก็ทำอะไรไม่ได้นี่นา
“ออกก็ได้”ไอช่าบ่นกับตัวเองก่อนจะออกจากเกมไปแต่โดยดี ถึงจะบอกว่าสามารถลาออกจากงานนักร้องได้ทันที แต่เพื่อนของพี่ชายต้องขอร้องให้พี่ชายมาพูดกับไอช่าแน่ ๆ ถ้ายังอยู่ในเกมพี่ชายก็ไม่มายุ่งหรอก แต่ถ้าออกไปมีหวังโดนเข้ามาถามแน่ ๆ
.
.
“…………..”เจที่ออกจากเกมมาแล้วยังมองจำนวนเงินที่อยู่ในบัญชีผ่านมือถือไม่เลิก ต่อให้เข้ากิลด์กรีนโลตัสได้จริง ๆก็ไม่แน่ว่าจะได้เงินมากขนาดนี้ในเวลาไม่นาน แบบนี้ค่าเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงก็วางใจไปได้พักใหญ่ ๆเลย แถมยังมีเงินส่งไปให้พ่อแม่ได้อีกด้วย นับว่าความกังวลตอนหางานของเจหายไปเป็นปลิดทิ้งเลยทีเดียว
ติ๊ง….ติ๊ง…
ขณะกำลังเหม่อมองยอดเงินในบัญชีอยู่นั้น อยู่ ๆโทรศัพท์ของเจก็ดังขึ้นพร้อมชื่อ มายด์ ที่แสดงขึ้นมาบนหน้าจอ ระบบรายชื่อเพื่อนของเกมต่าง ๆนั้นต่างเชื่อมต่ออยู่กับระบบเครือข่ายของโลกเสมือนจริง และเพื่อความสะดวกทำให้สามารถติดต่อเพื่อนในโลกความจริงผ่านรายชื่อเพื่อนในเกมได้ การที่มายด์สามารถโทรหาเจได้ถือเป็นเรื่องไม่แปลกอะไรเลย
“สวัสดีครับ….”เจมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่พักใหญ่ก่อนจะกดรับแต่โดยดี แม้จะอยู่กับมายด์มาทั้งวันในโลกเสมือนจริง แต่พออีกฝ่ายติดต่อมาในโลกความจริงแบบนี้อดรู้สึกแปลก ๆไม่ได้จริง ๆ
“เจ ตอนนี้ว่างหรือเปล่า”เสียงที่คุ้นเคยของมายด์ดังออกมาทันทีที่เจรับสาย แต่นี่คือเสียงจริงของโลกความจริงเชียวนะ
“ว่างสิ พึ่งออกเกมมาเองนี่นา”เจตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีเขิน ๆ ก่อนหน้านี้เจมัวแต่กังวลเรื่องหาเงินเลยไม่ได้คบหาผู้หญิงเลยแม้แต่ในเกม เพราะฉะนั้นโลกความจริงยิ่งไม่ต้องพูดถึง
“นั่นสินะมายด์ก็ถามอะไรแปลก ๆ เจออกมากินข้าวเป็นเพื่อนมายด์หน่อยได้หรือเปล่า”มายด์ถามด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆทำเอาเจอดที่จะกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ ก่อนหน้านี้ที่เจได้อยู่กับมายด์ก็มีเรื่องพูดคุยกันตลอด เรื่องที่ทั้งสองต่างอยู่ในเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯ กันทั้งคู่ การมาเจอกันจึงไม่ใช่เรื่องยากเลย
“ได้….ถ้ามายด์สะดวกนะครับ”เจตอบด้วยท่าทีเกร็ง ๆอย่างเห็นได้ชัด ไม่นึกเลยว่ามายด์จะเป็นฝ่ายชวนตนเองออกไปเจอแบบนี้ เพราะอย่าว่างั้นงี้เลยมายด์ก็ถือเป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่ง ระดับเจผู้หญิงอย่างมายด์ไม่เคยได้แม้แต่จะคุยเสียด้วยซ้ำ
.
.
.
“ครับ…เป็นอาทิตย์หน้านะครับ”อีกด้านหนึ่งทางฝั่งของกวี นอกจากจะออกมาหาข้าวกินแล้วกวียังต้องนัดผู้รับเหมามาจัดการเรื่องตกแต่งห้องในหอพักของตนเองใหม่เพราะปล่อยทิ้งร้างไว้นานอีกด้วย ที่กวีบอกเวลาเอาไว้ว่าจะพักสักชั่วโมงนั้นก็เพราะกวีอยากจะมีเวลาคุยตกลงกับผู้รับเหมาด้วย แต่กลายเป็นว่าผู้รับเหมามีปัญหาก็เลยต้องขอเลื่อนกวีมาดูหอพักให้ในอาทิตย์หน้าแทนเสียอย่างนั้น ทำให้กวีเหลือเวลาอีกนานเลยทีเดียว สุดท้ายกวีก็เลยได้แต่กลับห้องมาหลังจากกินข้าวเสร็จเท่านั้น
สุดท้ายกวีที่ว่างกะทันหันก็ได้แต่กลับมาที่ห้องแล้วเข้าเกมมาอีกครั้งเพื่อรอเพื่อน ๆ แต่เวลาเกือบชั่วโมงมันก็เยอะจริง ๆ กวีเลยตัดสินใจจะเดินไปที่หน้าเมืองเพื่อทดสอบสกิลที่พึ่งได้มาเสียก่อน
วูบ….
หนังสือเวทสายฟ้าถูกอ่านทันทีที่กวีเปิดมันออก พริบตานั้นหนังสือเวทมนตร์สายฟ้าก็ซึมซับเข้าไปในตัวกวีพร้อมสร้างบทร่ายเวทมนตร์สายฟ้าขั้นที่ 1 อย่าง กระสุนอัสนี ขึ้นมาในหัวกวีทันที เท่านี้เพียงกวีอ่านบทร่ายในหัวก็สามารถใช้เวทสายฟ้าได้เช่นเดียวกับเวทอื่น ๆแล้ว
เปรี้ยง!!
กวีเดินไปที่หน้าเมืองก่อนจะเริ่มทดสอบเวทสายฟ้าของตนเองกับมอนสเตอร์หน้าเมืองอย่างปูยักษ์ที่มีเลเวลเพียง 12 เท่านั้น ซึ่งกระสุนอัสนีนั้นมีบทร่ายที่สั้นกว่าเวทมนตร์อื่น ๆทำให้ร่ายได้เร็วกว่า และพลังทำลายยังรุนแรงมากยิ่งกับมอนสเตอร์ธาตุน้ำอย่างปูยักษ์ด้วยแล้วยิ่งแรงเข้าไปใหญ่ แต่จุดอ่อนของมันก็อย่างที่ลือกัน เวทสายฟ้ากินพลังเวทเยอะไม่ใช่เล่น นี่แค่เวทขั้นที่ 1 ยังเสียพลังเวทไปหลักร้อยเลยทีเดียว หากไม่ได้สกิลคลังปัญญาที่เพิ่มพลังเวทขึ้น 10 เปอร์เซ็นต์กับพรพิเศษจากคราวที่เพิ่มให้อีก 10 เปอร์เซ็นต์ละก็พลังเวทของกวีคงใช้ร่ายได้ไม่กี่ครั้งแน่ ๆ
เปรี้ยง!!
แต่ว่ากันตามตรง ความรุนแรงและประกายสายฟ้าที่พุ่งออกไปนี่มันเท่จริง ๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกิลด์อัศวินนภาถึงได้หวงกันนัก…
“นั่นเวทสายฟ้าไม่ใช่เหรอ”ระหว่างกำลังทดสอบสกิลอยู่นั้น ผู้เล่นรอบ ๆตัวกวีก็เริ่มหันมาให้ความสนใจกับเวทสายฟ้าของกวีกันเรื่อย ๆ แต่จะถือว่าไม่แปลกก็คงได้เพราะเวทสายฟ้านั้นเป็นเวทมนตร์ที่กิลด์อัศวินนภาครอบครองเอาไว้เพียงผู้เดียวมาพักใหญ่แล้วนี่นา
“ไอ้นั่นมันมีเวทสายฟ้าได้ไง”และแน่นอนว่านอกจากสายตาของเหล่าผู้เล่นทั่วไปแล้ว กวีก็ไปดึงความสนใจของเหล่าผู้เล่นของกิลด์อัศวินนภาที่พึ่งเดินทางมาจากสถานที่จัดประมูลเพื่อเฝ้าบอสเซียนหูยาวเข้าพอดี แน่นอนว่ากวีจงใจให้พวกเขาเห็นอยู่แล้ว เพราะการแสดงให้เห็นกันโต้ง ๆแบบนี้เป็นสิ่งยืนยันได้อย่างดีว่าเวทมนตร์สายฟ้าหลุดจากการควบคุมของกิลด์อัศวินนภาแล้ว
“เห้ย ไอ้ผู้เล่นใหม่ตรงนั้นหยุดเลยนะ”คนของกิลด์อัศวินนภาที่เห็นกวีใช้เวทสายฟ้าเข้าก็ตรงไปหากวีทันที ดูจากอุปกรณ์สวมใส่แล้วพวกนี้น่าจะยังเลเวลไม่ถึง 100 เพราะอุปกรณ์ต่าง ๆยังดูธรรมดาอยู่เลย
“ครับ…”กวีทำหน้าไม่รู้เรื่องหันไปหาคนเหล่านั้นด้วยท่าทีตกใจ
“แกไปเอาสกิลสายฟ้ามาจากไหน”ชายที่ตรงเข้ามาหากวีถามออกมาด้วยท่าทีไม่พอใจ คนของกิลด์อัศวินนภาภูมิใจเรื่องที่รองกิลด์ของตนเป็นเพียงคนเดียวที่ถือครองเวทสายฟ้ามาก พวกเขาเลยทั้งตกใจและไม่พอใจที่เห็นกวีใช้เวทมนตร์ออกมาเลย
“มีพี่ชายตัวสูง ๆเอามาขายให้ผม ผมก็เลยซื้อเอาไว้ครับ”กวีตอบด้วยท่าทีเหมือนผู้เล่นใหม่ไม่รู้เรื่องเสียอย่างนั้น
“ซื้อมา…ซื้อมาเท่าไร”ชายคนนั้นถามด้วยท่าทีข้องใจ มีคนเอาเวทมนตร์สายฟ้ามาขายผู้เล่นใหม่ด้วยงั้นเหรอ
“สองพันบาทครับ”กวีโกหกคำโตออกไปทันที สำหรับผู้เล่นใหม่ทั่วไปแล้วเงินจำนวนนี้นับว่าไม่น้อย แต่เมื่อเทียบกับมูลค่าจริง ๆของเวทสายฟ้านั้นเรียกได้ว่าถูกยิ่งกว่าถูก
“ได้ยินหรือเปล่า สองพันเนี่ยนะ”เหล่าผู้เล่นที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวได้ยินเพียงแต่ว่าผู้เล่นใหม่คนนั้นซื้อสกิลเวทสายฟ้ามาเพียง 2,000 บาทเท่านั้นทำเอาพวกเขาต่างซุบซิบกันเป็นการใหญ่
“จะบ้าหรือยังไงซื้อมาแค่นั้น บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าไอ้คนขายมันคือใคร ชื่ออะไร”พอได้ยินแบบนั้นคนของกิลด์อัศวินนภาก็ไม่พอใจทันทีรีบเค้นหาคนขายจากกวีอย่างเร่งร้อน
“ผมไม่รู้ครับ เขานั่งขายอยู่ตรงประตู พอขายได้แล้วเขาก็ไปเลย”กวีตอบด้วยท่าทีกลัว ๆเหมือนกำลังถูกคุกคาม ผู้เล่นใหม่ที่พึ่งลงมาจากเกาะเริ่มต้นโดนผู้เล่นเก่าล้อมเอาไว้แบบนี้ช่างเป็นภาพที่น่าสงสารจริง ๆ แต่กวีอยู่ห่างจากประตูเมืองไม่มาก ทหารของเมืองก็ยังยืนอยู่ถ้าพวกนั้นโจมตีเข้ามากวีก็แค่หลบไปใกล้ ๆทหารของเมืองทันดร้าคนของกิลด์อัศวินนภาที่น่าจะไม่เก่งพอจะสู้กับทหารคงทำอะไรไม่ได้แล้ว
“ไม่รู้ได้ไง มากับพวกเราเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่อยากกลับไปเกิดใหม่”ชายตรงหน้ากวีชักดาบออกมาก่อนจะกระชากคอเสื้อของกวีเอาไว้ ขอเพียงโดนโจมตีเล็กน้อยตัวของชายตรงหน้ากวีก็จะขึ้นแสงสีแดง เท่านี้ทหารหรือแม้แต่ผู้เล่นคนอื่น ๆก็สามารถโจมตีชายคนนี้ได้ทันที
“ทำอะไรน่าเกลียด กิลด์อัศวินนภากลายเป็นกุ๊ยข้างถนนตั้งแต่เมื่อไร”ชายคนนั้นยังไม่ทันทำอะไร อยู่ ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาก่อนที่เธอจะเดินเข้ามายืนข้าง ๆกวีแล้วจ้องมองอีกฝ่ายด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างมาก
“คุณแก้ว……”คนของกิลด์อัศวินนภาเห็นว่าใครเข้ามาขวางก็พากันถอยออกไปทันที คนที่เข้ามาช่วยกวีกลับกลายเป็นแก้วหนึ่งในศัตรูของพวกกวีเสียได้
