ราชาซากศพ – ตอนที่ 180 อสูรวายุ

บทที่ 180

อสูรวายุ

ยังมีผึ้งโลหิตอีกจำนวนมากในพื้นที่ดินแดนโลหิตรกร้าง มีหลายร้อยกลุ่มที่แตกต่างกัน แม้ว่าพวกมันจะมีผึ้งนางพญาเป็นของตัวเอง แต่พวกมันก็ถูกครอบงำโดยผึ้งนางพญาของหลินเว่ย

สิ่งที่หลินเว่ยทำได้ก็เพียงแค่ให้คำสั่งง่าย ๆ แก่ผึ้งโลหิต โดยธรรมชาติแล้ว พวกมันไม่สามารถทราบจำนวนเฉพาะได้ทั้งหมด

มีผึ้งโลหิตมากกว่าสองล้านตัว แต่ประมาณครึ่งหนึ่งเป็นตัวอ่อนที่ยังไม่สามารถบินได้ ส่วนที่เหลือประมาณครึ่งหนึ่งเป็นผึ้งโลหิตระดับต่ำกว่าขั้นสาม ในขณะที่ระดับขั้นที่เจ็ดมีน้อยกว่า 5,000 ตัว ซึ่งมีเพียง 300 ตัวเท่านั้นที่ไปถึงจุดสูงสุดของขั้นที่ 7 ในหมู่พวกมัน

สำหรับผึ้งนางพญากว่า 100 ตัว ย่อมไม่รวมอยู่ในจำนวนนั้น แม้ว่าอันดับต่ำสุดของผึ้งนางพญาเหล่านี้ คือขั้นที่ 6 หรือขั้นที่ 7 แต่พวกมันเองก็ไม่มีความสามารถในด้านการต่อสู้ หากพวกมันมีองครักษ์คอยปกป้อง

แม้แต่นกธรรมดา ๆ ก็สามารถฆ่าพวกมันได้

อย่างไรก็ตาม หลินเว่ยไม่ได้รังเกียจพวกมัน หลังจากนั้นเขาจะส่งพวกมันไปยังโลกอื่น มันช้าเกินไปสำหรับพวกมันที่จะพัฒนาความแข็งแกร่งโดยอาศัยผึ้งนางพญาเพียงอย่างเดียว แต่มีผึ้งนางพญาจำนวนมากที่อยู่ด้วยกัน พวกมันจะสามารถสร้างที่พักพิงได้อย่างมั่นคงในโลกใบนั้น

ตอนนี้หลินเว่ยเป็นราชาแห่งวิญญาณ เริ่มจากวิญญาณของเขาสามารถทำสัญญากับสิ่งมีชีวิตจากโลกอื่น และเรียกพวกมันเพื่อมาต่อสู้ได้ ทุกครั้งที่เขาเลื่อนสู่ระดับที่สูงขึ้น เขาจะได้รับจำนวนการอัญเชิญสัตว์ต่าง ๆ

อย่างไรก็ตาม คนธรรมดาสามารถมีสัตว์อัญเชิญในการต่อสู้ได้เพียงห้าตัวตลอดระยะเวลาที่มีชีวิตอยู่ ในทางทฤษฎี ปรมาจารย์วิญญาณจักรพรรดินั้นมีสัตว์อัญเชิญมากกว่าคนทั่วไปถึง 10 ตัว

อย่างไรก็ตาม จำนวนของผึ้งโลหิตถูกทำลายลงไปมาก ตราบใดที่การฝึกฝนของผึ้งโลหิตเหล่านั้นสูงขึ้น เขาจะมีกำลังพลจำนวนมาก แม้ว่าความสามารถหลักของผึ้งโลหิตเหล่านี้ จะแย่กว่าระดับเดียวกันมาก

แต่ก็มีปรมาจารย์วิญญาณเพียงไม่กี่คนที่เลือกทำสัญญากับแมลง เว้นแต่อีกฝ่ายจะเป็นราชาแมลง เช่นเดียวกับผึ้งโลหิต แต่ความน่าจะเป็นนั้นมีน้อยมาก

เมื่อหลินเว่ยเห็นว่าเขารวบรวมผึ้งโลหิตและรังผึ้งได้ทั้งหมดแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความชื่นชอบผึ้งโลหิตเหล่านั้นมากนัก แต่เขาก็ยินดีมาก ท้ายที่สุดสิ่งเหล่านี้เป็นลูกหลานของสัตว์อัญเชิญของเขา

หลังจากที่หลินเว่ยสังหารพวกมันไปเสียส่วนใหญ่

หลังจากได้รังผึ้งมาหลายร้อยรัง หลินเว่ยก็พอใจกับการเดินทางไปมายังดินแดนโลหิตรกร้าง เขาหมดความสนใจในการค้นหาหินโลหิตและเพชรโลหิตที่หลงเหลืออยู่ เพราะเขาใช้เวลาหนึ่งในสามของที่นี่ไปแล้ว เวลาที่เหลือของเขา ควรไปสำรวจสถานที่อื่น ๆ

ที่สำคัญที่สุดคือ เขาต้องเผื่อเวลาเพื่อค้นหาทางออก เขาไม่ต้องการอยู่ในเมืองลับ จนกว่าจะถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง

มีเพียงสามพื้นที่ในดินแดนลับเฉียนซี ได้แก่ ดินแดนรกร้างที่เปื้อนเลือด ทะเลทรายสีทอง ดินแดนคลื่นลมที่ราบสูงและพื้นที่โลหิตรกร้าง มีสมบัติสามชนิดในดินแดนโลหิตรกร้าง : น้ำผึ้งโลหิต หินโลหิตและเพชรโลหิต

อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะหลงเหลือสมบัติเหลืออยู่เพียงสองชนิด และไม่มีสิ่งมีค่าอื่นใดอีก

ในทะเลทรายสีทอง หลินเว่ยได้เรียนรู้จากบันทึกที่ ซางกวนฮ่าวหยางมอบให้กับเขา แสดงให้เห็นว่ายังมีสมบัติหลายชนิดที่มีประโยชน์ต่อผู้ฝึกตนในทะเลทรายสีทอง ได้แก่ ผลหยางผิงกั่ว และสิ่งมีชีวิตที่มีเอกลักษณ์ในทะเลทรายสีทอง คือไข่ของงูทะเลทรายสีทอง

ผลหยางผิงกั่วเติบโตในทะเลทรายสีทอง เป็นกระบองเพชรที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ ซึ่งเป็นผลของต้นกระบองเพชรหยินหยาง ต้นกระบองเพชรยินหยางชนิดนี้ มีสีผลทองในตอนกลางวัน และมีเปลวไฟสีทองลุกไหม้ตลอดเวลา

ในเวลากลางคืนเปลวไฟเหล่านี้จะหายไป ต้นกระบองเพชรทั้งต้นจะกลายเป็นสีฟ้าอ่อน เช่นเดียวกับรูปปั้นน้ำแข็ง

ผลหยางผิงกั่ว คือ ผลที่สร้างขึ้นจากต้นกระบองเพชร หยินหยาง สามารถนำมารับประทานได้โดยตรง โดยไม่ต้องปรุงเป็นยา ยิ่งไปกว่านั้น คุณสมบัติของมันนั้นน่าทึ่งมาก มันสามารถส่งเสริมผู้ฝึกตนที่มีระดับต่ำกว่าจักรพรรดิให้เลื่อนระดับทันทีถึงหนึ่งหรือสามระดับ เล็ก ๆ โดยไม่มีพิษตกค้าง อย่างไรก็ตามมีความเสี่ยงในการทานผลไม้ชนิดนี้ ยิ่งระดับพลังต่ำเท่าใด ความเสี่ยงก็ยิ่งมากขึ้น แต่ผลประโยชน์ก็เหมือนเช่นเดียวกับผู้ที่มีระดับพลังสูง สามารถเลื่อนระดับได้สามระดับเล็ก ๆ

และคนคนหนึ่ง ในช่วงชีวิตของเขาสามารถกิน ผลหยางผิงกั่วได้เพียงหนึ่งผล หากกินไปอีกครั้งหนึ่ง มันจะไม่มีผลใด ๆ แต่ยังคงต้องแบกรับความเสี่ยง นี่คือข้อสรุปที่ได้จากการศึกษา และด้วยเหตุนี้ชีวิตของใครบางคนจึงทุ่มเงินเพื่อหาซื้อมันมา

แน่นอนว่าในความเป็นจริง ผลหยางผิงกั่วไม่สามารถใช้ในการปรุงยาได้ เนื่องจากมีฤทธิ์ที่รุนแรงสองอย่าง ในผลไม้ หากประมาทมันจะทำให้เกิดการระเบิดพลัง เทียบเท่ากับพลังของการระเบิดตัวเองของราชาแห่งการต่อสู้ แม้แต่ขุนศึกที่แข็งแกร่งก็ไม่สามารถแบกรับพลังนี้ได้ในระยะเวลาสั้น ๆ

ไข่ของงูเพลิงทะเลทรายนั้นหาได้ยากกว่าผลหยางผิงกั่ว งูเพลิงทะเลทรายไม่ใช่ของหายาก ในทะเลทรายสีทอง แต่ผู้คนไม่ค่อยพบไข่ของมัน เนื่องจากรังของงูเพลิงทะเลทรายทั้งหมด อยู่ใต้ผืนทรายสีทอง เว้นแต่จะโชคดีมาก แต่คนทั่วไปหาเท่าใดก็ไม่มีทางพบ

ดังนั้นจึงมีบันทึกเกี่ยวกับไข่ของงูเพลิงทะเลทรายไม่มากนัก รู้เพียงว่าหลังจากกินเข้าไปแล้วจะมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าอัศจรรย์บางอย่าง ส่วนจะเป็นอย่างไรนั้นในส่วนนี้ไม่มีการบันทึกไว้

อย่างไรก็ตามทะเลทรายสีทองแห่งนี้ยังเป็นทางเข้าและทางออกของเมืองลับเฉียนซี หลินเว่ยจึงตัดสินใจไปสำรวจที่ดินแดนคลื่นลมที่ราบสูง

ในดินแดนคลื่นลมที่ราบสูง สิ่งมีชีวิตเพียงชนิดเดียวคืออสูรวายุ จากลักษณะเป็นเพียงลมหมุนที่รุนแรง นอกจากจะมีตาชั้นเดียวและไม่มีตาขาว แล้วยังไม่มีประสาทสัมผัสอื่น นอกจากนี้ไม่มีแขนขาอีกด้วย มันเป็นเหมือนยอดเขาลมชนิดหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม มีสมบัติที่น่าสนใจคือผลึกวายุซึ่งเป็นคริสตัลสีฟ้าชนิดหนึ่ง ที่เรียกว่าดวงตาของอสูรวายุ เนื่องจากผลึกวายุเป็นดวงตาของอสูรวายุ ซึ่งเป็นแก่นพลังงานของมัน ถ้าดวงตามันหายไปมันจะสิ้นใจทันที

คุณสมบัติของผลึกวายุสามารถใช้เพื่อเพิ่มระดับอาวุธหรือดูดซับได้ สำหรับนักรบธาตุลมหรือปรมาจารย์วิญญาณ ผลึกวายุเป็นเพียงสิ่งที่ช่วยในการฝึกฝน ไม่เพียงแต่สามารถเลื่อนระดับความแข็งแกร่ง แต่ยังเพิ่มพลังพลังปราณหรือพลังจิตวิญญาณอีกด้วย

สำหรับคนอื่นใช้เพื่อขจัดสิ่งสกปรกในร่างกาย ทุกคนจำนวนไม่น้อยที่เคยกินยาเลื่อนระดับ ย่อมต้องหลงเหลือพิษตกค้างอยู่ในร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับหลินเว่ยที่กินยาเม็ดเป็นขนมหวาน แม้ว่าหลังจากที่เข้าสถานศึกษาเทียนหยู เขาใช้เวลาในการกำจัดสารพิษและสิ่งสกปรกอื่น ๆ ในร่างกายของเขา แต่ก็ยังมีสิ่งตกค้างอยู่เสมอ ซึ่งต้องใช้เวลาและพลังงานนับไม่ถ้วนค่อย ๆ ขับมันออกมา อย่างช้า ๆ ทีละน้อย

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ผลึกวายุไม่มีขีดจำกัดและยังใช้ได้ผลกับผู้ที่แข็งแกร่งในระดับจักรพรรดิ อย่างไรก็ตามมันต้องการผลึกวายุในระดับสูงสุดและระดับของผลึกวายุ จะถูกแบ่งตามความแข็งแกร่งของอสูรลมจากต่ำไปสูง อสูรลมแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: ทหารภูตวายุ ขุนพลภูตวายุ แม่ทัพภูตวายุ ราชันภูตวายุ ความแข็งแกร่งของมันนั้นสอดคล้องกันกับนักรบมนุษย์ ขุนศึกขั้นที่ห้า ขุนพลขั้นหก และ ราชาเเห่งการต่อสู้ แม้ว่าความแข็งแกร่งของราชันภูตวายุจะใกล้เคียงกับแม่ทัพภูตวายุ แต่เป็นความแข็งแกร่งระดับปลาย ระดับเจ็ด

หลินเว่ยตระหนักถึงพิษของยาที่ตกค้าง เพราะเขาพบว่าความเร็วในการฝึกฝนเริ่มช้าลงและช้าลง เมื่อเขาฝึกฝนและการดื้อยา เนื่องจากกินยามากเกินไป

หลังจากรู้คุณสมบัติของผลึกวายุแล้ว หลินเว่ยก็ไม่ยอมปล่อยมันไป แม้ว่าผลที่ได้รับกลับมาจะเป็นเพียงส่วนเล็กเท่านั้น

เพื่อลดการเสียเวลา หลินเว่ยใช้ปีกสายฟ้าบินตรงไปบนท้องฟ้า ตามทิศทางของแผนที่ สำหรับรูธนางยังคงอยู่ในพื้นที่มิติ ไม่มีประโยชน์ที่จะปล่อยให้อีกฝ่ายออกมาในขณะนี้ ตรงกันข้ามมันจะทำให้ความเร็วในการบินของเขาล่าช้า

หลังจากบินติดต่อกันสองวัน ในที่สุดหลินเว่ยก็เข้าสู่พื้นที่รอบนอกของดินแดนคลื่นลมที่ราบสูงที่ติดกับพื้นที่ดินแดนโลหิตรกร้าง ในช่วงเวลานี้หลินเว่ยได้หยุดพักและพักผ่อน คราวนี้เขาใช้เวลาพักผ่อนมากกว่าครึ่งชั่วโมง เพื่อตรวจสอบทิศทางแล้วออกเดินทางอีกครั้ง

ระหว่างทาง เขาไม่พบสิ่งมีชีวิตอื่นที่มีความสามารถในการบิน ดังนั้นหลินเว่ยจึงไม่พบอุปสรรคใด ๆ เหตุใดเขาจึงรู้ว่าตนเองได้เข้าสู่พื้นที่ดินแดนคลื่นลมที่ราบสูง เหตุผลเพราะสภาพแวดล้อมโดยรอบแตกต่างจากพื้นที่ดินแดนโลหิตรกร้าง

ในดินแดนคลื่นลมที่ราบสูงไม่มีพืชไม่มีวัชพืชแม้แต่ต้นเดียว บางส่วนเป็นเพียงหลุมที่มีพื้นผิวขนาดใหญ่มาก หินราบเรียบและแข็งมาก โดยเฉพาะที่ด้านบนเป็นเรียวแหลมคมและบางเฉียบ

นี่เป็นสาเหตุตามธรรมชาติที่มีลมพัดแรงตลอดหลายปีที่ผ่านมา ลมที่พัดผ่านโขดหินเหล่านี้ทำให้หินเหล่านี้กลายเป็นอาวุธที่ได้รับการขัดเกลาไปโดยปริยาย

หลังจากเข้าสู่ที่ดินแดนคลื่นลมที่ราบสูง หลินเว่ยก็ชะลอความเร็วของเขา ในแง่หนึ่งเขาต้องการหลีกเลี่ยง พายุหมุนที่พัดเข้ามาใกล้ และหลีกเลี่ยงไม่ให้ตนเองติดอยู่ในนั้น ในทางกลับกันเขากำลังมองหาร่องรอยของอสูรวายุ

ในการค้นหาเขาส่งผึ้งโลหิตออกไปทันที แน่นอนหลินเว่ยปล่อยผึ้งโลหิตที่อยู่เหนือขั้นห้าเท่านั้น เพราะผึ้งโลหิตต่ำกว่าขั้นห้านั้นไม่สามารถต่อสู้ได้กับทหารภูตวายุระดับต่ำก็ตาม อย่างไรก็ตามผึ้งโลหิตเหล่านี้ล้วนเป็นพลังต่อสู้ของหลินเว่ยและไม่สามารถสูญเปล่าไปโดยเปล่าประโยชน์

แม้ว่าหลินเว่ยสั่งการผึ้งโลหิตขั้นห้าในการสำรวจพื้นที่ แต่จำนวนของผึ้งโลหิตขั้นสามนั้น มีถึง 200,000 ตัว หลินเว่ยจึงแบ่งพวกมันออกเป็น 20 ส่วน และจำนวนกลุ่มผึ้งโลหิตขั้นห้าจำนวน 20 ตัว ต่อผึ้งโลหิตมีมากกว่า 10,000 ตัวและแต่ละกลุ่มมีผึ้งโลหิต มากกว่า 200 ตัวที่อยู่ในขั้นที่เจ็ด

จากนั้นเขาก็ปล่อยให้ผึ้งโลหิตออกมารับข้อมูล จากแต่ละกลุ่ม ส่วนเขาเองก็รออยู่ที่นี่ ทันทีที่เขาพบร่องรอยของอสูรวายุเขาจะรีบตามไป