บทที่ 251
มอบของขวัญแด่สาวงาม
ท้ายที่สุดแล้ว….แม้แต่เสวี่ยมู่เองก็อยู่ที่นี่ หลินเว่ยคิดว่ามิตรภาพของพวกเขานั้น ไม่ได้ลึกซึ้งมากมาย เพียงไม่ได้พบเจอเขามานานกว่าสองปีแล้ว เมื่อเขารู้ว่าเขากลับมา นางก็มุ่งหน้ามาหาเขาได้อย่างไร?
“โอ้! พวกเขาเดินทางออกไปพร้อมกับอาจารย์หญิงเมื่อหกเดือนก่อน เพื่อฝึกฝน จนกระทั่งตอนนี้ยังไม่ได้กลับมา” ซางกวนฮ่าวหยางพูดอย่างใจเย็น เมื่อมีหลงซีเฉินเดินทางออกไปด้วย พวกเขาจึงไม่มีอันตราย
“โอ้! เช่นนั้น ข้าจะไปพบอาจารย์อีกครั้งเมื่อพวกเขากลับมาแล้ว” หลินเว่ยพยักหน้า ก่อนที่เสียงของเขาจะลดลง เขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากประตูอีกครั้ง หลินเว่ยหันศีรษะ
และมองไปที่มัน ทันใดนั้นมุมปากของเขาก็กระตุก และมีร่องรอยของการทำอะไรไม่ถูก ฉายผ่านดวงตาของเขา
“ ท่านปู่” เธอคือซางกวนหรูเสวี่ยที่มุ่งหน้ามาที่นี่ด้วยความรีบร้อน
“อืม! สาวน้อยไม่ได้มาหาปู่มานานเพียงใดแล้ว…เมื่อได้ข่าวคราวว่าลูกศิษย์ของปู่กลับมา เจ้าก็รีบมุ่งหน้ามาทันที เป็นจิตใจของสาวน้อยที่ไม่อยู่กับปู่อีกต่อไป ปู่เสียใจมาก .” ซางกวนฮ่าวหยางเบ้ปาก และพูดติดตลกในน้ำเสียงของเขา มีรสฝาดอยู่ในใจ
“ท่านปู่! ท่านกำลังพูดถึงอะไร….เป็นเพราะข้าไม่ว่าง! ข้ามาหาท่านทันทีที่มีเวลา” ซางกวนหรูเสวี่ยเขย่าแขน ซางกวนฮ่าวหยาง และแสดงท่าทีไม่ยอมรับ
ซางกวนฮ่าวหยางจึงพูดขึ้นว่า ในใจข้าคิดว่าเจ้ามาหาหลินเว่ยเสียอีก ซางกวนฮ่าวหยางชี้ไปที่หลินเว่ยและพูดติดตลก
“ไม่มีทาง!” ซางกวนหรูเสวี่ย กล่าวด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“เอาล่ะ! ข้าคุยกับหลินเว่ยเสร็จแล้ว ดังนั้นข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าที่นี่ เจ้าสามารถจัดการเรื่องของคนหนุ่มสาวกันเองเถอะ” ซางกวนฮ่าวหยางกล่าวด้วยความนัยบางอย่าง หลังจากเสร็จสิ้น เขามองไปที่ทิศทางของเสวี่ยมู่
จากนั้นก็มองไปที่ หลินเว่ย หลินเว่ยย่อมรู้ดีว่า ความหมายของซางกวนฮ่าวหยางที่มีต่อเขานั้น คือไม่ควรละเลย เสวี่ยมู่
เมื่อ ซางกวนฮ่าวหยางจากไปบรรยากาศก็เริ่มอึดอัดเล็กน้อย เสวี่ยมู่พูดเพียงคำเดียว ตั้งแต่นางเข้ามา นางได้เห็นท่าทีของหลินเว่ย ในการมอบของเหลวหยวนเย่ แก่ ซางกวนฮ่าวหยาง มอบของขวัญให้หยางไป๋และติงเซียน
เมื่อนางเห็นหลินเว่ยพูดคุยและหัวเราะกับหยางไป๋ และไม่สนใจนาง และนางจึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เมื่อเห็นซางกวนหรูเสวี่ยกำลังจะมา นางรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยจึงหันกลับมาและพร้อมที่จะจากไป
“ช้าก่อน!” หลินเว่ยกล่าวอย่างหมดหนทาง
“อะไร?” เสวี่ยมู่หันกลับมาในทันที ดวงตาของนางจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเว่ย ใบหน้าของนางสงบและถามขึ้น อย่างไรก็ตามหัวใจของนางเต็มไปด้วยความคาดหวังที่อธิบายไม่ได้
“นี่!” หลินเว่ยเกาหัวของเขา และพูดด้วยความลำบากใจ หลังจากนั้นเขาก็หยิบกระเป๋ามิติสองใบออกมาและส่งให้เสวี่ยมู่ และซางกวนหรูเสวี่ยตามลำดับ
“อะไรกัน?” เสวี่ยมู่ไม่ได้ยื่นมือไปหยิบ แต่มองไปที่ หลินเว่ยด้วยความสงสัย ซางกวนหรูเสวี่ยรีบหยิบกระเป๋ามิติจากมือหลินเว่ย และเปิดดูทันที
“ ถ้าไม่อยากรับ….ก็ลืมไปซะ” เมื่อหลินเว่ยพูดจบ เขากำลังจะชักมือกลับ
ทันทีที่เสียงของหลินเว่ยลดลง เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสที่นุ่มนวล จากนั้นกระเป๋ามิติในมือของเขาก็หายไป และถูกเสวี่ยมู่ยึดไว้ จากนั้นเขาก็ได้ยินอีกฝ่ายพูดว่า “ฮึ่ม….ใครบอกว่าข้าไม่ต้องการ”
หญิงสาวทั้งสองคนมองไปที่ด้านในของกระเป๋ามิติ และใบหน้าของพวกเขาก็ประหลาดใจ หลังจากที่มองหน้ากันแล้ว พวกนางก็หลบหน้ากันทันที ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไร และไม่ได้ตั้งใจที่จะส่งคืนให้หลินเว่ย
กระเป๋ามิติทั้งสองใบมีสิ่งเดียวกัน พวกมันคืออาวุธและชุดเกราะวิญญาณชั้นยอดที่สมบูรณ์ รวมทั้งดาบ เครื่องมือซวนฉี ระดับต่ำ และขวดกระเบื้องบรรจุหยวนเยว่หนึ่งขวด
หลินเว่ยมอบชุดเกราะอาวุธวิญญาณ ระดับสูง จำนวนสี่ชุด และเครื่องซวนฉีระดับต่ำ สองชิ้น สำหรับหลินเว่ย ในปัจจุบันเขาไม่ได้พอใจมากนัก เครื่องมือวิญญาณชั้นยอดเหล่านี้ ล้วนถูกเก็บเกี่ยวมาจากชายชุดดำ
ส่วนซวนฉีระดับต่ำ ทั้งสองเป็นค่าตอบแทนจากราชวงศ์ และดาบยาว เป็นเครื่องมือซวนฉีระดับต่ำ จำนวนสี่ชิ้น
“ แล้วอะไรกันเล่า! ข้าต้องไปพบผู้นำสถานศึกษา….ข้าจะออกไปก่อน ถ้ามีอะไรก็สามารถไปพบข้าที่บ้านได้…..ข้าจะไม่ออกจากสถานศึกษาในตอนนี้” หลินเว่ยพูดจบ และไม่รอให้ เสวี่ยมู่และซางกวนหณุเสวี่ย ตอบรับ
จากนั้นก็วิ่งออกไปด้วยความเร็วมาก
เมื่อเห็นหลินเว่ยที่กำลังหลบหนี ทั้งสองคนก็ดูลำบากใจเล็กน้อย แต่ไม่นานทั้งสองสาวกลับมามีสติ และยิ้มให้กัน พวกเขามีความสุขในหัวใจของพวกเขา
ณ ประตูห้องพักของเหลยเป่า เปิดรอ….ราวกับรู้ว่า หลินเว่ยจะมา
สำหรับเหลยเป่า หลินเว่ยมอบหยวนเยว่จำนวนสิบขวด เช่นเดียวกับซางกวนฮ่าวหยาง อีกฝ่ายตั้งใจว่าจะเก็บเงียบไว้ผู้เดียว แต่เมื่อหลินเว่ยบอกเขาว่า ซางกวนฮ่าวหยางและ หลงซีเฉิน ก็ได้รับหยวนเย่เหล่านี้ คนละสิบขวด เหลยเป่าก็เก็บมันไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
หลังจากนั้นหลินเว่ยก็กลับไปที่บ้านของเขา เขาไม่ได้ทำความสะอาดมานานกว่าสองปี มีฝุ่นละอองปกคลุมไปทุกหนทุกแห่ง เนื่องจาก จูต้าชางและรูธไม่ได้อยู่ที่นี่ หลินเว่ยจึงต้องทำความสะอาดด้วยตัวเอง จากนั้นเขาก็ปล่อยผึ้งโลหิต
เสี่ยวเฟย เสี่ยวหลง เพื่อให้พวกมันเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ อย่างไรก็ตาม เขากลับไปที่ห้องเพื่อฝึกฝน
ก่อนฝึกฝน เป็นเรื่องธรรมดาที่จะตรวจนับการสูญเสีย เมื่อมองไปที่แหวนมิติ 14 วง ในมือของหลินเว่ย เขาก็ยังคงรู้สึกหวั่นไหว คนในวิหารเร้นลับนี่อ้วนพีกันทุกคน นอกจากแหวนมิติของแต่ละคนแล้ว ชายทั้ง 11 คนในชุดดำ ที่อยู่ระดับบนสุดของการต่อสู้ระดับมหาจักรพรรดิล้วน มีอาวุธวิญญาณชั้นยอด เงาสิบสามล้วนมีอาวุธลึกลับ เป็นชุดเกราะ เครื่องมือซวนฉีครบชุด มันเป็นอาวุธ เครื่องมือซวนฉีชั้นยอด
แหวนมิติของชายในชุดดำ จำนวน 11 คน มีจำนวนทรัพย์สินทั้งหมด หินหยวนชั้นยอดมีมากถึง 140 ล้าน นอกจากนี้ยังมีเครื่องมือและยาอีกมากมาย ระดับคุณภาพสูงมาก แม้แต่ยาระดับแปดก็ยังมีหลายสิบเม็ด นอกจากนี้ยังมีกองวัสดุ ยาล้ำค่าและแก่นคริสตัล ซึ่งมีมูลค่าหลายสิบล้านของหินหยวนชั้นยอด
แหวนมิติของเงาสิบสามนั้น พิเศษยิ่งกว่า ความมั่งคั่งของเงายี่สิบสี่ แต่ละวง มีสมบัติมากกว่า ชายชุดดำทั้ง 11 คน ในขณะที่แหวนมิติของเงาสิบสาม มีสมบัติมากกว่า ของล้ำค่าของเงายี่สิบสี่และเงายี่สิบห้ารวมกันเสียอีก
หินหยวนในแหวนมิติทั้งสามวง รวมกันเป็นหินมากกว่าจำนวน 500 ล้านก้อน แต่สมบัติอื่น ๆ มีมูลค่ามหาศาล มียาระดับแปดมากกว่า 1,000 เม็ด ยาระดับเก้ามากกว่า 300 เม็ด ซวนฉีระดับต่ำกว่า 21 ชิ้น ซวนฉีระดับกลาง หกชิ้น
ซวนฉีระดับสูงหนึ่งชิ้น อาวุธวิญญาณหลายระดับ แก่นคริสตัลอื่น ๆ หลายระดับ และวัสดุระดับสูงอีกมากมาย
สิ่งเหล่านี้รวมกันมากกว่า หลายพันล้าน หรือแม้กระทั่งหลายหมื่นล้านของหินหยวนชั้นยอด ด้วยสิ่งเหล่านี้ หลินเว่ยสามารถมอบให้ซางกวนตังช่วยกว้านซื้อแก่นคริสตัล
ความจริงมีวัสดุมากมาย ในร่างกายของหลินเว่ย เป็นเวลานานแล้ว ทั้งวัสดุและยาล้ำค่าที่เขาหามาได้ ยังไม่ได้ถูกขายออกไป
ประการแรกมีวัสดุหลายประเภทมากเกินไป ประการที่สองมีปริมาณมากเกินไป ประการที่สาม วัสดุส่วนใหญ่ไม่เป็นที่รู้จักสำหรับเขา และเขาไม่รู้ราคาที่เฉพาะเจาะจง จึงตัดใจยังไม่ขายออกไป
