บทที่ 257
การต่อสู้ที่แสนดุเดือด
“เข้าใจผิดแล้ว……ข้าไม่ได้มอบอาวุธพวกนี้ให้พวกเขา” ซางกวนฮ่าวหยางส่ายหัวและปฏิเสธ ที่จริงแล้ว เขาประหลาดใจมาก
“ไม่ใช่เจ้าแล้ว…..จะมีใครจะได้อีก เป็นน้องสาวซีเฉิน?” เหลยเป่าขมวดคิ้วและถามขึ้น เขามองไปที่หลงซีเฉิน ด้วยใบหน้างงงวย แต่ซีเฉินกลับงุนงงเช่นกัน
ชุดเครื่องมือทางจิตวิญญาณชั้นยอดและ ซวนฉี ระดับต่ำหนึ่งหรือสองชิ้น หากเบื้องหลังเป็นประธานหอการค้าสีไห่ อาจไม่มีปัญหา
นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว ย่อมไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนทั่วไปจะทำได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาอาศัยอยู่ในเมืองหลวง มาเป็นเวลานาน ทุกย่างก้าวในการฝึกฝน เพื่อไปสู่ระดับอรหันต์มีราคามหาศาลที่ต้องจ่าย
“ไม่แน่นอน…….ข้าเองก็สงสัยเช่นกัน” หลงซีเฉินส่ายหัว แล้วหันไปมองซางกวนตัง
“มารดา! อย่ามองข้า! มันไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ซางกวนตังรีบส่ายหัวและพูดขึ้น
“เป็นหลินเว่ยที่มอบให้พวกเขาหรือไม่?” หลินเสวี่ยเฟิงที่เงียบงันกล่าว
เหตุผลที่เขาพูดเช่นนี้ เป็นเพราะดาบยาวซวนฉีในมือของหยางไป๋ และคนอื่น ๆ เป็นค่าตอบแทนที่เขามอบให้หลินเว่ย ด้วยตัวเองในตอนแรก!
“ หลินเว่ย?” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเสวี่ยเฟิง เหลยเป่าได้มองไปที่ดาบในมือของหยางไป๋และคนอื่น ๆ และใบหน้าของเขาก็ครุ่นคิด
ครู่ต่อมาเหลยเป่าพยักหน้า และพูดด้วยความรู้สึก: ” อา……มันน่าจะมาจากหลินเว่ย แต่หลินเว่ยเป็นคนดีจริง ๆ เขายินดีที่จะมอบชุดวิญญาณชั้นยอดให้พวกเขาแม้แต่ซวนฉี”
“เป็นเด็กดีจริง ๆ เขามีจิตใจดี ยินดีมอบให้สหายของเขา” หลินเสวี่ยเฟิงพยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เด็กดี?” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเสวี่ยเฟิง การแสดงออกบนใบหน้าของผู้คน ก็ตกตะลึงในทันใด และสายตาของพวกเขาที่มองกันก็ด้วยความแปลกประหลาด
ทุกคนต่างรู้ว่าหลินเว่ยนั้นขัดแย้งกับราชวงศ์ เขาไม่เพียงทำร้ายองค์ชาย แต่ยังบีบบังคับราชวงศ์อีกด้วย อีกฝ่ายไม่โกรธ และยกย่องหลินเว่ยด้วยซ้ำ สิ่งนี้ทำให้ผู้คนคิดว่า หลินเสวี่ยเฟิงน่าจะโกรธจนขาดสติ
“เจ้ามองอะไร…. สิ่งที่ข้าพูดคือความจริงใจ เขาเป็นคนดี และเป็นเสาหลักของดินแดนเรา ด้วยอัจฉริยะและจิตวิญญาณที่ชั่วร้าย เช่นหลินเว่ย หลินเสวี่ยเฟิงเคร่งขรึม เมื่อพูดถึง หลินเว่ย
“ ……” ผู้คนต่างพูดไม่ออก เมื่อคำพูดเหล่านี้จากปากของหลินเสวี่ยเฟิง ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าพวกเขาเสแสร้งและจงใจเกินไป
ในทางกลับกัน ซางกวนฮ่าวหยาง และเหลยเป่า มองอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัย พวกเขาตื่นตัวและเอาใจใส่ อีกกำลังมีความคิดที่ไม่ดี ต้องการจะขโมยศิษย์ของเขาหรือไม่? หากอีกฝ่ายทำเช่นนั้น พวกเขาก็ไม่อดกลั้นอย่างแน่นอน
…………
คนเบื้องล่าง ณ เวทีการประลองย่อมไม่รู้ว่า มีบทสนทนาที่ร้อนแรงบนที่นั่ง เนื่องจาก มีคนสามสิบเจ็ดคน กำลังต่อสู้กันเป็นคู่ และคนหนึ่งลอยอยู่ในอากาศ
ในไม่ช้า รายชื่อของการจับฉลาก ก็ปรากฏออกมาเพราะมี 10 เวทีการประลอง เพื่อประหยัดเวลา ผู้เข้าแข่งขัน 20 คนขึ้นสามารถขึ้นเวทีการประลองได้พร้อมกัน
ในกลุ่มแรก 20 คน ยกเว้นติงเซียน, เมิ่งหูลู่, หยางไป๋และคนอื่น ๆ ทั้งหมดขึ้นมาบนเวที ในขณะที่ซางกวนหรูผิงอยู่กลางอากาศ ซึ่งทำให้ผู้คนตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่โชคดีนั้น
เป็นเรื่องที่ทำได้เพียงริษยาอยู่ภายในใจ ท้ายที่สุดทุกคนมีโอกาสได้เข้าร่วมการแข่งขัน
ระดับราชาแห่งการต่อสู้ เมื่อเทียบกับระดับขั้นจักรพรรดินั้น ไม่น่าดึงดูดใจ เท่าการต่อสู้ของขั้นจักรพรรดิทั้งสองฝ่าย อย่างไรก็ตาม เวทีการประลองแรกของการต่อสู้ ระดับขั้นจักรพรรดิ มีสองเวทีการประลอง
ได้แก่ ผางหลงและ หลินเหยา เวทีประลองที่สอง คือ เจียงเผิงและ กวนเยว่
เริ่มที่ผางหลงและหลินเหยา เนื่องจากความช่วยเหลือของหลินเว่ย ผางหลงนั้นมีอาวุธป้องกันครบชุด เครื่องมือวิญญาณชั้นยอด และอาวุธซวนฉีระดับต่ำสองชิ้นในมือของเขา หนึ่งคือดาบยาว ประเภทโจมตี
และอย่างคือโล่ป้องกัน
เห็นได้ชัดว่า หลินเหยาและ หลินไห่ ต่างก็เป็นอัจฉริยะของราชวงศ์ ที่พวกเขาเข้าเรียนที่สถานศึกษาเทียนหยู และแข่งขันกันเพื่อชิงตำแหน่งเพื่อเข้าไปแข่งขันศิลปะการต่อสู้อู่เจ๋อ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นที่โปรดปรานของราชวงศ์
มีชุดเครื่องมือวิญญาณชั้นยอดที่สมบูรณ์ และเครื่องมือซวนฉีน้อยกว่า ผางหลง และมีคทาซวนฉีระดับต่ำเพียงชิ้นเดียว
หลินเหยาเป็นจักรพรรดิจิตวิญญาณ ระดับหนึ่ง ซึ่งมีความสามารถในด้านพลังธาตุ ในขณะที่ผางหลงเป็นจักรพรรดิระดับหนึ่ง ซึ่งมีคุณสมบัติธาตุดิน เขาจึงไม่ได้เลือกโล่ป้องกันในตอนแรก
ผางหลงยังคงมีข้อได้เปรียบในการต่อสู้กับหลินเหยา เนื่องจากคุณลักษณะของธาตุดินของผางหลง สามารถข่มคุณลักษณะธาตุน้ำของหลินเหยาได้ อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสามารถบอกได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับการต่อสู้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหลินเหยายังคงเป็นปรมาจารย์วิญญาณ แม้ว่าจะไม่สามารถพูดได้เต็มปาก แต่ปรมาจารย์วิญญาณขั้นจักรพรรดิ จะต้องเก่งกว่าผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่ใช้พลังปราณ
ท้ายที่สุดแม้ว่า การฝึกฝนหยูหลิงฉีจะค่อนข้างแข็งแกร่งในช่วงแรก แต่ก็ยากที่จะพูดได้ว่า ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้พลังปราณนั้นจะไม่ดีเท่าปรมาจารย์หยูหลิงฉี ในระยะหลังของการฝึกฝน
ในขั้นตอนนี้ ต้องอาศัยทักษะและประสบการณ์การต่อสู้ของตัวเอง รวมถึงอาวุธที่ทรงพลัง และทักษะการต่อสู้ สิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัย ที่ส่งผลต่อความแข็งแกร่งที่แท้จริงของตัวบุคคล
หลังจากผู้ตัดสินประกาศเริ่มการแข่งขัน หลินเหยาก้าวถอยหลัง เพื่อออกห่างจากผางหลง แต่ผางหลงก็ไม่โง่ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาได้ออกไปภายนอกกับหลงซีเฉิน เขามีประสบการณ์มากมายในการต่อสู้
และได้มีโอกาสต่อสู้กับปรมาจารย์จิตวิญญาณขั้นจักรพรรดิมากมาย ดังนั้นเมื่อเท้าหน้าของหลินเหยาเพิ่งถอยกลับไป เท้าหลังของผางหลงก็ก้าวไปเบื้องหน้า
เวทีการประลองที่จำกัดการเคลื่อนย่อมไม่ยุติธรรมกับปรมาจารย์หยูหลิงฉี ท้ายที่สุดแล้ว เวทีการประลองที่สถานศึกษาเทียนหยูนั้นใหญ่มาก เหมาะที่จะล่าถอย!
“ วารีพลุ่งพล่าน!” ขณะที่นางก้าวถอยออกไป หลินเหยาก็ยกคทาขึ้น และชี้ไปที่ผางหลง จากนั้นความเข้มแข็งทางจิตใจของนางก็พรั่งพรูออกมา เกิดเป็นหมาป่าตัวยักษ์ก่อตัวขึ้น และเข้าตบผางหลงเบื้องหน้านาง
“ โล่ปฐพี!” เมื่อเห็นว่า ตนเองถูกโจมตี ผางหลงไม่หยุดเคลื่อนไหว ปรากฏโล่ป้องกันที่ถูกเรียกใช้งานจากอาวุธซวนฉีทันที
พลังงานธาตุดินจำนวนมาก พุ่งออกมาจากเท้าของผางหลง และเกิดโล่ขนาดใหญ่รวมตัวกันตรงหน้าเขา กระแทกเข้ากับคลื่นพลังที่กำลังกลิ้งเข้ามา
“ตูม น้ำกระเซ็นไปทั่วสถานที่ และโล่ปฐพีก็ปริร้าว แต่ก็ไม่แตกสลาย นอกจากนี้ ยังได้รับการซ่อมแซมอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม คลื่นขนาดใหญ่ที่ปล่อยออกมาโดยหลินเหยา หายไปหลังจากการระเบิดครั้งเดียว
ผางหลงก้าวเท้าอย่างรวดเร็ว เพราะคลื่นยักษ์แต่ก็ยังคงลอยอยู่เหนือศีรษะด้านหลังของหลินเหยา
“ พันธนาการแห่งน้ำ!” เมื่อเห็นว่าผางหลงต้านทานการโจมตีของนางได้ ใบหน้าของหลินเหยาก็ไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจใด ๆ ในทางตรงกันข้าม ร่องรอยของความเจ้าเล่ห์ ฉายผ่านใบหน้าของนาง
“หืม?” ผางหลงขมวดคิ้ว ทันใดนั้นมวลน้ำมหาศาลก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของเขา ราวกับงูรัดรอบตัวของเขา แรงบีบคั้นมหาศาลกดทับลงบนร่างกายของเขา
