ตอนที่ 255 อาณาจักรของจักรพรรดิที่เก้า (2)
เดิมทีน้ำพุที่ทุกคนในกองทัพเลือดเหล็กแช่อาบนั้นเป็นเพียงน้ำพุธรรมดาเท่านั้น แต่เป็นเพราะตรงนี้มีน้ำวิเศษที่ผุดออกจากตาน้ำ จึงทำให้น้ำพุธรรมดากลายเป็นน้ำวิเศษ
“ท่านแม่ น้ำวิเศษใช้สำหรับดื่มไม่ใช่แช่อาบ”
ครั้งนี้ฝูเฉินเป็นคนพูด น้ำเสียงนั้นราวกับล้อเลียนความไม่รู้อะไรของเฟิงหรูชิง
“เมื่อครู่ที่ชิงหานให้คนไปแช่อาบก็เพราะน้ำวิเศษถูกน้ำพุเจือจางไปแล้ว ดื่มไปก็ไม่ได้ประโยชน์มากนัก ทำได้เพียงลงไปแช่ในน้ำพุวิเศษค่อยๆ ฝึกตบะ แต่น้ำวิเศษนี้เอาไว้ดื่มกิน”
เสียงฝูเฉินชะงักไปเล็กน้อยมีความลังเลอยู่ในน้ำเสียง
“แต่ว่า…หากต้องการดื่มน้ำวิเศษโดยตรงเลยจำต้องก้าวถึงระดับเทียนอู่เสียก่อนจึงจะทำได้ ดีที่สุดต้องเป็นเทียนอู่ขั้นสูงสามารถใช้เพื่อก้าวข้ามสู่ระดับเซิ่งอู่ อย่างไรเสียน้ำวิเศษนี่ก็ให้ผลแรงมาก หากดื่มมากเกินไปแม้แต่นิดเดียวร่างก็จะระเบิดตายได้”
มุมปากเฟิงหรูชิงกระตุก
แคว้นหลิวอวิ๋นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นเพียงหลิงอู่? ถึงระดับเทียนอู่…นั่นต้องรอถึงเมื่อไหร่กัน
“เมื่อครู่เจ้าพูดถึงการดื่มตรงๆ” เฟิงหรูชิงหรี่ตาลง “หากไม่ได้ดื่มตรงๆ เล่า?”
“นี่ง่ายมาก ตอนที่ท่านทำอาหารบำรุงสุขภาพก็ใส่น้ำวิเศษลงไปหนึ่งหยด สามารถเพิ่มประสิทธิภาพให้อาหารบำรุงสุขภาพเป็นสองเท่า ไม่เพียงแต่จะทำให้ยาออกฤทธิ์ได้เต็มที่ แม้แต่พลังวิเศษที่อยู่ในอาหารบำรุงสุขภาพก็สามารถทำให้คนก้าวข้ามขั้นได้เร็วยิ่งขึ้น”
“แน่นอน น้ำวิเศษก็สามารถนำไปรดยาวิเศษได้ แต่การรดยาวิเศษไม่ได้ต้องการเพียงหยดเดียวแต่ต้องใช้หนึ่งช้อน หากไม่ใช่ยาวิเศษที่มีสติปัญญาก็ไม่จำเป็นต้องใช้น้ำวิเศษรด มันสิ้นเปลืองเกินไป”
อย่างไรเสียยาวิเศษที่มีสติปัญญาบนโลกใบนี้ก็มีน้อยยิ่งนัก เฟิงหรูชิงไม่มีทางได้เจอ
เฟิงหรูชิงลูบคาง “ใช้รดยาวิเศษ? เช่นนั้นพวกเจ้าต้องรดด้วยน้ำวิเศษหรือไม่?”
ฝูเฉิน “…”
สักพักเขาจึงจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงสับสน “พวกเราอยากกินแต่ยาวิเศษ ไม่อยากดื่มน้ำวิเศษ”
ตอนนั้นจักรพรรดิที่เก้าจะใช้น้ำวิเศษรดให้พวกมันทุกวัน พวกมันจึงเติบโตอย่างรวดเร็ว
ปกติแล้วยาวิเศษที่มีสติปัญญา น้ำธรรมดาสำหรับพวกมันแล้วไม่มีประโยชน์ใดๆ ต้องใช้น้ำวิเศษจึงจะสามารถทำให้พวกมันเติบโตได้
แต่หากเติบโตขึ้นมาแล้วก็ไม่ต้องการน้ำวิเศษอีก กลับต้องการกินพวกเดียวกัน
ทว่าพวกเดียวกันที่พวกมันกินก็ไม่ใช่ที่มีสติปัญญา หากมีสติปัญญาก็ไม่ได้เป็นแค่ยาวิเศษแล้ว
“อ้อ”
เฟิงหรูชิงถอนหายใจโล่งอก
นางยังกังวลว่าหากตัวเองนำน้ำวิเศษกลับไปจะถูกเด็กสองคนนี้แอบขโมยดื่ม ในเมื่อเป็นเช่นนี้นางก็วางใจ
คิดได้ดังนั้นเฟิงหรูชิงหยิบเอาไหเหล้ามาจากช่องว่าง
นางนำเหล้าวิเศษที่อยู่ในไหเททิ้งลงพื้นก่อนจะวางไหเหล้าไว้ข้างตาน้ำ
หากให้แม่ทัพเฒ่าเห็นภาพนี้เข้า คงจะกระโดดสุดตัวว่ากล่าวเฟิงหรูชิงเป็นการใหญ่แน่ เหล้าวิเศษล้ำค่าเช่นนี้นางคิดจะเทก็เท! สุรุ่ยสุร่าย ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว!
ทว่าเฟิงหรูชิงไม่มีสิ่งอื่นที่สามารถนำมาใส่น้ำวิเศษได้แล้วจึงได้แต่ทำเช่นนี้
น้ำวิเศษซึมออกมาทีละหยด เฟิงหรูชิงก็เป็นคนโลภอยากจะได้ให้เต็มไหเหล้า เช่นนั้นแล้วต้องใช้เวลาไม่น้อยเลย
นางครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็หยิบหม้อชามที่แม่เสือหามาออกมา จากนั้นก็หยิบเอายากับส่วนผสมทำอาหารมาจากช่องว่าง
แม้นางจะมาถึงที่นี่ก็จะหละหลวมไม่ได้
ไม่ว่าจะลดน้ำหนักหรือฝึกตบะล้วนต้องทำไปในเวลาเดียวกัน
……………………
ตอนที่ 256 อาณาจักรของจักรพรรดิที่เก้า (3)
ที่สามารถทำให้นางทำได้เช่นนี้มีเพียงอาหารบำรุงสุขภาพเท่านั้น!
ครั้งนี้เฟิงหรูชิงทำอาหารบำรุงสองชุด ชุดหนึ่งนางใช้ลดน้ำหนัก อีกชุดไว้ทานร่วมกับฉินเฉิน รอจนทำอาหารบำรุงเสร็จเฟิงหรูชิงก็ลุกจากพื้นหญ้า นางเงยหน้าขึ้นมองฉินเฉินที่ยืนอยู่ไม่ไกล ดวงตาหญิงสาวโค้งมนรอยยิ้มพิมพ์ใจ
“เฉินเอ๋อร์เจ้าคงจะหิวแล้ว รีบมากินข้าวก่อน”
ในตอนที่ฉินเฉินหันกลับมาก็ได้เห็นรอยยิ้มอ่อนหวานของหญิงสาว วินาทีนั้น รอยยิ้มนั่นเปรียบเสมือนสายลมพัดมายังใจเขา เวลาต่อจากนี้อีกไม่รู้กี่ปีเขาก็ไม่มีทางที่จะ…ลืมมันลง
“ได้” เขายิ้มตอบกลับ
สะอาดและบริสุทธิ์ เหมือนกับกระดาษสีขาวสะอาดที่ยังไม่ถูกย้อมด้วยคราบเลือดใดๆ
เฟิงหรูชิงในตอนนี้ไม่รู้เลยว่า ชายหนุ่มที่สะอาดบริสุทธิ์ผู้นี้ สักวันหนึ่งจะต้องกระหายเลือดกลายเป็นปีศาจเพราะนางไม่ได้มีรูปร่างหน้าตาเช่นนี้อีก
…
เวลาครึ่งเดือนหายไปราวกับดีดนิ้ว
ใต้ท้องฟ้าสีฟ้า หญิงสาวที่นั่งหลับตาขัดสมาธิอยู่ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น มุมปากนางมีรอยยิ้มบางดวงหน้าดุจภาพวาด “หลังจากเติมน้ำวิเศษลงไปผลการฝึกตบะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวจริงด้วย ถึงแม้ไม่ได้ทำให้ข้าก้าวถึงเจินอู่ขั้นกลางแต่ข้าก็เข้าใกล้มากแล้ว”
ถ้าครั้งหน้าใส่น้ำวิเศษลงในเหล้าวิเศษหนึ่งหยด…ท่านตาอาจจะก้าวถึงหลิงอู่ขั้นกลางได้ในเวลาอันสั้นก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
นางลุกขึ้นจากพื้นหญ้า สองตามองไปยังไหเหล้าที่วางอยู่ใต้ตาน้ำ เลิกคิ้วน้อยๆ เดินไปทางตาน้ำภายในน้ำพุใสสะอาดสะท้อนให้เห็นรูปร่างงดงามร่างหนึ่ง
เฟิงหรูชิงหยุดชะงักมือของนางค่อยๆ กุมที่แก้ม แววตาทอแสงประกายระยิบระยับ
เฟิงหรูชิงในเมื่อก่อนผิวก็ดีอยู่แล้วขาวเนียนละเอียด ตั้งแต่ทานอาหารบำรุงสุขภาพมาก็ขาวจนแทบจะส่องแสงได้ ไม่จำเป็นต้องแต่งแต้มอะไรก็งดงามสมบูรณ์แบบแล้ว
ข้อเสียเพียงอย่างเดียวก็คืออ้วน!
เพราะว่าอ้วน ผิวของนางจะดีแค่ไหนก็ขี้ริ้วขี้เหร่!
แต่ตอนนี้…
เฟิงหรูชิงทอดถอนใจ ก่อนที่จะรู้จักฝูเฉินนางคิดว่าการลดน้ำหนักต้องใช้เวลามากมายมหาศาลเสีย
ตอนนี้ผ่านไปเพียงครึ่งปีนางก็สามารถผอมลงได้โดยสมบูรณ์
ฉินเฉินเดินมาถึงด้านหลังเฟิงหรูชิง “ชิงชิง…”
“เฉินเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าตอนนี้ข้าดูดีหรือไม่”
ฉินเฉินยิ้ม “ไม่ว่าชิงชิงในเมื่อก่อนหรือในตอนนี้ก็งดงามที่สุด”
ชอบคนคนหนึ่งไม่มีว่าเจ้าจะรูปร่างเป็นอย่างไร ในใจเขาเจ้าจะงดงามที่สุดตลอดไป!
มีเพียงคนที่ชอบเจ้าจากรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นที่ไม่คุ้มค่ากับชีวิตของเจ้า
เฟิงหรูชิงอดไม่ได้หัวเราะออกมา นางนำเอาไหเหล้าข้างตาน้ำเก็บเข้าไปในช่องว่างแล้วหันหลังกลับไป นิ้วเรียวยาวดั่งหยกเคาะเบาๆ ที่แก้มฉินเฉิน
“ไปเถอะ พวกเรายังมีอีกหลายที่ยังไม่ได้ไป กว่าจะได้มาที่นี่จะออกไปง่ายๆ ได้อย่างไร”
นางมีรางสังหรณ์บางอย่าง ในที่แห่งนี้จะต้องมีอะไรอีกที่กำลังดึงดูดนาง…
หลังออกจากตาน้ำมาเฟิงหรูชิงก็เดินหน้าต่อยิ่งเดินลึกเข้าไปความรู้สึกนั่นก็ยิ่งชัดเจนขึ้น บางทีแม้แต่เฟิงหรูชิงเองก็ไม่รู้ว่าเดินมานานเพียงใด จู่ๆ บ้านเก่าแก่ก็ปรากฏสู่สายตาเฟิงหรูชิง วินาทีที่ได้เห็นบ้านหลังนี้ร่างกายนางแข็งทื่อ นัยน์ตาฉายแววประหลาดใจ
“ฝูเฉิน ชิงหาน นี่มันเรื่องอะไรกันอีก?”
พรรคเภสัชเทพในช่องว่างที่นางเคยเข้าไป ห้องทุกห้องนางเดินเข้าไปดูหมดแล้ว รวมถึงที่แห่งนั้น…ที่ถูกพรรคเภสัชเทพถือว่าเป็นสถานที่ต้องห้าม!
บ้านบรรพบุรุษ!
