ตอนที่ 313 หมากัดกัน (4)
พอพูดจบ หลิ่วฮูหยินก็ถลึงตาใส่ถานซวงซวง ก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไป
ถานซวงซวงกัดริมฝีปากแน่น นางจ้องดูหลิ่วฮูหยินเดินจากไปแล้วก้มหน้า
“อวี้เฉิน ท่านป้าไม่ชอบข้า ข้าไม่อยากทำตัวเป็นผู้หญิงหน้าไม่อาย เดี๋ยวข้าจะไปจากบ้านสกุลหลิ่ว” นางเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ใสบริสุทธิ์ชวนให้คนรักใคร่ “แต่ข้าไม่คิดว่าท่านติดค้างอะไรข้า สิ่งที่ข้าทุ่มเทไปข้าทำด้วยความเต็มใจ เพราะว่าท่านเป็นคนที่ข้ารักที่สุดในโลกนี้”
มือที่กำแน่นของหลิ่วอวี้เฉินค่อยๆ คลายออก เขาปวดหัวจนต้องคลึงขมับ “ซวงเอ๋อร์ ข้าจะหาที่พักนอกบ้านสกุลหลิ่วให้เจ้า เดี๋ยวเจ้าย้ายไปอยู่ที่นั่นข้าจะได้ไปเยี่ยมเจ้าสะดวก และเจ้าจะได้ไม่ต้องถูกคนรังแก”
“…” ถานซวงซวงอึ้ง
นางมองดูหลิ่วอวี้เฉินด้วยความตะลึง ใบหน้าของนางซีดขาวยิ่งกว่าไก่ต้ม
เขาจะไล่นางไป! นี่เขาคิดไล่นางไปจริงๆ !
เพราะอะไร เพราะเฟิงหรูชิงจะกลับมา? นางต้องหลีกทางให้เฟิงหรูชิงใช่หรือไม่
พูดให้น่าฟังคือจะได้ไม่ถูกนางรังแก แต่ทันทีที่นางจากบ้านสกุลหลิ่วไปก็อย่าคิดว่าจะได้กลับเข้ามาอีก
ต่อไป คงได้เป็นเพียงบ้านน้อย เทียบไม่ได้แม้แต่การเป็นอนุ!
“อวี้เฉิน…” จู่ๆ ถานซวงซวงก็น้ำตาไหลพราก นางมองสิ่งต่างๆ พร่ามัว “ขอโทษด้วย ข้าทำให้ท่านต้องลำบากใจ ท่านวางใจเถอะ ข้าจะหลีกทางให้องค์หญิง ถึงอย่างไรข้าก็ไม่เคยคิดจะแย่งของกับนาง ข้าไม่อยากให้นางเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนผิด สำหรับข้า การได้อยู่เคียงข้างท่าน ข้าก็พอใจแล้ว”
หลิ่วอวี้เฉินหลับตา “ซวงเอ๋อร์ เจ้าคิดมากไปแล้ว ข้าไม่ได้ทำเพื่อองค์หญิง”
“อวี้เฉิน เจ้าไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ข้าเข้าใจดี” ถานซวงซวงยิ้มขื่นๆ “ข้าไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผล ฐานะของเราสองคนแตกต่างกันเกินไป ข้าไม่อาจแต่งงานกับท่านได้ ตอนนั้นเพื่อท่านกับท่านป้า ข้ายอมโดนโบยแทนถึงสองร้อยที ข้าทำไปด้วยความเต็มใจ ท่านไม่ต้องคิดว่าติดค้างอะไรข้า”
“พอได้แล้ว!”
จู่ๆ หลิ่วอวี้เฉินก็ถลึงตา แววตาของเขาไม่อบอุ่นเหมือนที่เคย “ข้าบอกแล้วอย่างไรว่าไม่ใช่เพราะเฟิงหรูชิง เจ้าฟังไม่รู้เรื่องหรือ อีกอย่าง เจ้าเลิกพูดถึงเรื่องถูกโบยสองร้อยทีนั่นสักทีได้หรือไม่! ท่านแม่บอกข้าหมดแล้ว ว่าวันนั้นเจ้าหาเรื่องนางก่อน ทำให้นางเข้าใจผิด! แต่เจ้ายอมถูกโบยแทนข้ากับท่านแม่ถึงสองร้อยทีจริงๆ ข้ายอมรับในน้ำใจของเจ้า แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยอมให้เจ้าหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาลำเลิกไปตลอดชีวิต!”
ใบหน้าอันงดงามของถานซวงซวงเจื่อนลงในทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่หลิ่วอวี้เฉินพูดกับนางด้วยน้ำเสียงแบบนี้
นางเป็นเพียงผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง แต่กลับแบกรับความเจ็บปวดแทนเขามากมายขนาดนี้ ต่อให้หยิบมาลำเลิกไปตลอดชีวิตแล้วจะเป็นอะไรหนักหนา ทำไมจะพูดเรื่องนี้ไม่ได้
“ข้าอุตส่าห์กลับมาบ้าน แต่ดันต้องมาแก้ปัญหาความขัดแย้งระหว่างเจ้ากับแม่ข้า ข้าเหนื่อยไม่เป็นหรืออย่างไร นางเป็นแม่ข้านะ! ข้าจะทำอะไรนางได้ ข้าจะด่าหรือตบตีนางก็ไม่ได้ ไล่นางออกไปจากบ้านนี้ก็ไม่ได้ ได้แต่ขอให้เจ้าหลบไปก่อน ทำไมเจ้าถึงไม่เข้าใจข้า ดึงดันจะโทษว่าเป็นความผิดของเฟิงหรูชิงให้ได้?”
ความจริงแล้ว ตั้งแต่เฟิงหรูชิงเปลี่ยนเป็นคนใหม่ หลิ่วอวี้เฉินก็มองนางแตกต่างจากเดิม
แต่เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดทุกครั้งที่เจอนาง ต้องปะทะกันไม่ยอมลดราวาศอก
จนสุดท้ายเขาเพิ่งเข้าใจ ไม่ว่าเขาตัดสินใจทำอะไร ถานซวงซวงก็จะป้ายความผิดให้กับเฟิงหรูชิง
ทั้งๆ ที่เฟิงหรูชิงไม่ได้ทำอะไร การกระทำบางอย่างของเขาก็ไม่ได้ทำเพราะเฟิงหรูชิง…
แต่เพราะการยุยงของถานซวงซวง เขายิ่งรู้สึกรังเกียจเฟิงหรูชิง
ท้ายที่สุด ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนางก็ถึงขั้นแตกหักไม่อาจคืนดีกันได้!
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว แต่มันก็สายเกินไป เฟิงหรูชิงจากไปโดยไม่ลังเลเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าเมื่อก่อนเขาทำให้นางเสียใจอย่างอภัยให้ไม่ได้
ตอนที่ 314 โอหัง ได้ใจ และหยิ่งยโส (1)
“อวี้เฉิน ข้าไม่ได้คิดอย่างนั้น…” ถานซวงซวงร้อนใจ นางรีบโผเข้ากอดหลิ่วอวี้เฉิน น้ำตารื้น
“ข้ารักเจ้ามาก ข้ากลัวจะสูญเสียเจ้าไป” ตอนนี้นางไม่มีบ้านสกุลถานให้เป็นที่พึ่งแล้ว เหลือเพียงหลิ่วอวี้เฉินคนเดียว นางจะเสียเขาไปอีกคนไม่ได้!
หลิ่วอวี้เฉินตัวแข็งทื่อ ไม่ตอบสนองใดๆ ต่อการโผเข้ากอดของถานซวงซวง
ถานซวงซวงยิ่งกระวนกระวายใจ นางเขย่งเท้าแล้วโอบคอของหลิ่วอวี้เฉินไว้
สมัยก่อนความสัมพันธ์ระหว่างนางกับหลิ่วอวี้เฉินยังไม่ดำเนินการครบถ้วนตามจารีต จึงไม่สามารถหลับนอนด้วยกันได้ และมันยังขาดเพียงสิ่งนี้เท่านั้น
บัดนี้ที่นางได้เข้ามาอยู่ในบ้านสกุลหลิ่ว แต่หลิ่วอวี้เฉินกลับบ้านน้อยครั้งมาก ทุกครั้งที่กลับมานางจะมาร้องไห้โอดครวญกับเขา ทำให้เขาฟังได้ไม่กี่ประโยคก็ออกจากบ้านไป
ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและนางจึงไม่มีอะไรที่ก้าวหน้าขึ้นจากเดิม ตอนนี้นางไม่สนอะไรมากมายแล้ว ขอเพียงได้เป็นเมียของหลิ่วอวี้เฉิน หลิ่วอวี้เฉินจะต้องรับผิดชอบนาง!
“อวี้เฉิน” ถานซวงซวงเขย่งเท้า มือของนางโอบคอของหลิ่วอวี้เฉินไว้ สายตาของนางจับจ้องไปที่ชายคนที่อยู่ตรงหน้าแม้ภาพจะพร่ามัวด้วยหยาดน้ำตา
ผู้ชายคนนี้ที่ทำให้นางรักมานาน…และทำให้นางเจ็บปวดมานับครั้งไม่ถ้วน
อันที่จริง เมื่อมองเห็นถานซวงซวงในสภาพนี้ หลิ่วอวี้เฉินก็รู้สึกหวั่นไหว แต่ไม่รู้ทำไมในชั่ววินาทีนั้น ในหัวของเขากลับปรากฏใบหน้าของหญิงอีกคน
หญิงที่งามเกินผู้ใดเปรียบ สวยสง่าและมีความสามารถเหลือแสน!
เขาเองก็ไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่ไม่เกลียดนางขนาดนั้น บัดนี้ไม่ว่าในความคิดหรือว่าจิตใจกลับมีแต่ภาพนาง ไม่อาจลืมเลือน
หลิ่วอวี้เฉินเลยยกมือขึ้นแล้วค่อยๆ ผลักถานซวงซวงออก
“อวี้เฉิน เป็นอะไรไป” สีหน้าของถานซวงซวงเปลี่ยนไป นางกำมือแน่น น้ำเสียงสั่น แต่นางพยายามถามด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและอ่อนโยน
หลิ่วอวี้เฉินปิดตาลงช้าๆ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ลืมตาขึ้น น้ำเสียงของเขาแน่วแน่เด็ดเดี่ยว
“ซวงเอ๋อร์ ข้าทำไม่ได้ พวกเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ รอเจ้าแต่งเข้าบ้านข้าก่อน พวกเราค่อยนอนด้วยกัน ก่อนจะไปถึงจุดนั้น เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของเจ้า พวกเราจะทำแบบนี้ไม่ได้”
ถานซวงซวงหน้าซีด
“อวี้เฉิน เจ้ารังเกียจข้าใช่หรือไม่ ข้าไม่ได้คิดจะแย่งตำแหน่งเมียหลวงขององค์หญิง ขอเพียงได้เป็นอนุ ข้ายังไม่มีสิทธิ์เลยหรือ ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการแต่งงานกับองค์หญิง แต่ข้าไม่สนหรอก ขอแค่ข้าได้อยู่กับเจ้า ข้าก็พอใจแล้ว ข้าไม่หวังเรื่องอื่น แล้วทำไมเจ้ายังไม่ให้สิทธิ์นั้นกับข้า”
เมื่อก่อนเป็นที่แน่ใจว่านางจะได้แต่งงานเข้าบ้านสกุลหลิ่ว จึงทำแบบนี้ บัดนี้บ้านสกุลหลิ่วไม่มีใครชอบนางอีกแล้ว หากนางไม่ใช้กายเข้าแลก คงต้องโดนไล่ออกไปในไม่ช้า
คำพูดของถานซวงซวงทำให้หลิ่วอวี้เฉินที่กำลังเคลิบเคลิ้มพลันกระจ่างขึ้นทันที เขามองดูถานซวงซวงด้วยความผิดหวัง
“ข้าบอกกับเจ้าแล้วไง ข้าจะตัดสินใจอย่างไรมันก็เป็นเรื่องของข้า ไม่เกี่ยวกับเฟิงหรูชิง ทำไมเจ้าต้องดึงนางเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่เรื่อย ซวงเอ๋อร์ เพราะอะไรเจ้าต้องหาเรื่องนางแบบนี้”
ถานซวงซวงกำมือแน่นขึ้นเรื่อยๆ นางหายใจแรง
นางเป็นฝ่ายหาเรื่องเฟิงหรูชิง หรือว่าเฟิงหรูชิงเป็นฝ่ายหาเรื่องนาง อวี้เฉินตาบอดหรือเขามองไม่ออกหรือย่างไร
ยังไม่ต้องพูดถึงสมัยก่อนตอนที่นางดึงดันจะแต่งงานกับหลิ่วอวี้เฉินให้ได้ เมื่อนางแต่งเข้าสกุลหลิ่วแล้ว ก็ทำเบ่งยึดครองบ้านนี้ไว้คนเดียว แถมยังใช้ไม้กระบองไล่ตีนาง
ในบัดนี้ นางยังแย่งหัวใจของหลิ่วอวี้เฉินไปอีก?
ถานซวงซวงสูญเสียทุกสิ่ง
ตอนนี้สิ่งเดียวที่นางเหลือก็คือหลิ่วอวี้เฉิน!
แต่กลับมีคนที่อาศัยอำนาจบาตรใหญ่ ตัดทางรอดสุดท้ายของนางไปจะบีบนางให้จนตรอกให้ได้!
