ตอนที่ 441 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (3)
พรรคเภสัชเทพ
ภายในเรือน สายตาเบิกตากว้างมององครักษ์ที่คุกเข่าอยู่ แววตาทอประกายเย็นเยียบ
“ว่ามาเถอะ ช่วงนี้แคว้นหลิวอวิ๋นมีความเคลื่อนไหวอันใดบ้าง”
เฟิงหรูชิงต้องรู้ว่าเยียนเอ๋อร์อยู่ที่ไหนอย่างแน่นอน ดังนั้นนางรู้ว่าเยียนเอ๋อร์ยังมีชีวิตอยู่ ต้องไปหานางแน่!
“คุณชาย ข้าน้อยสืบได้ว่าคนของหอแห่งแรกถูกเฟิงหรูชิงพาตัวไปแล้ว จึงไปหาข่าวที่หอแห่งแรก ได้ฟังว่าเฟิงหรูชิงรวบรวมกำลังคนมากเพียงนี้ เพื่อไปตระกูลถัง!”
“ตระกูลถัง ตระกูลถังที่ไหน” กู้เจิ้นหยางขมวดคิ้ว ถามเสียงเย็นเยียบ
“ตระกูลถังเมืองเยว่”
บรรดาตระกูลในเมื่องเยว่ล้วนเป็นพวกในโลกสันโดษที่ไม่ออกสู่ภายนอก หากบอกว่าน่าหลานเยียนอยู่ในตระกูลถัง กู้เจิ้นหยางไม่เชื่ออย่างแน่นอน
น่าหลานเยียนรักเฟิงเทียนอวี้ถึงปานนั้น นางไม่มีทางทิ้งคนรักไปหลบในตระกูลถังหลายปี อีกอย่างด้วยพรสวรรค์ของน่าหลานเยียน สิบปีผ่านไปแล้วนางสมควรเข้าสู่โลกสันโดษได้แล้ว
ไฉนต้องกักตนไว้ในตระกูลถังเล็กๆ นั่นด้วย
“พวกเขาไปตระกูลถังจริงๆ หรือ” กู้เจิ้นหยางกำหมัดแน่น
ที่น่าหลานเยียนอยู่ในตระกูลถังเป็นเวลาหลายปีมีเพียงสองเหตุผล
ประการแรก ในตระกูลถังมีคนรักของนาง จึงทำให้นางหักใจจากมาไม่ได้ แต่คนที่นางรักที่สุดก็คือสามีกับลูก ใครมีค่าพอทำให้นางไม่ออกมาเป็นสิบปีกัน
ประการที่สอง คนของตระกูลถังใช้วิธีบางอย่าง ฝืนขังนางเอาไว้
ทว่าด้วยนิสัยของน่าหลานเยียน ไม่มีทางถูกรั้งไว้ได้แน่! ในปีนั้นเขายังฝืนรั้งนางไว้ไม่ได้ กับแค่ตระกูลถังยิ่งเป็นไปไม่ได้!
กู้เจิ้นหยางใบหน้าซีดขาว หลับตาลงช้าๆ …
สิบปีก่อน ถึงเขาหาตัวน่าหลานเยียนไม่พบ ทว่ายังพบเบาะแสอะไรอยู่บ้าง ใครจะคิดว่าจะถูกลูกสาวของผู้อาวุโสห้ารู้ความเข้า
สตรีนางนั้นหลงรักเขามาตลอด เพราะใจของเขาถูกน่าหลานเยียนครอบครองไปแล้ว ความรักจึงกลายเป็นความแค้น จากเบาะแสเขาหามาได้ นางไปพบน่าหลานเยียน
นางสั่งให้ยอดฝีมือในพรรคจัดการน่าหลานเยียน รอเขาตามไปถึง น่าหลานเยียนก็บาดเจ็บสาหัสหนีไปแล้ว
ต่อมาไม่ว่าเขาจะหาอย่างไร ก็หาร่องรอยของนางไม่พบอีก
แต่เขารู้ว่าน่าหลานเยียนยังมีชีวิตอยู่!
โฉมสะคราญมีความสามารถอันดับหนึ่งเยี่ยงนี้ ไม่อาจตายได้ ไม่มีทางเด็ดขาด!
กู้เจิ้นหยางพลันลืมตาขึ้น เขากำหมัดเป็นเสียงกรอบแกรบ “ตระกูลถัง!”
คงเป็นวันนั้นตระกูลถังฉวยโอกาสที่คนบาดเจ็บ ขังน่าหลานเยียนไว้
แต่ที่เขาไม่เข้าใจก็คือ ต่อให้น่าหลานเยียนบาดเจ็บ แต่ก็ตั้งสิบปีแล้ว!
สิบปี อาการบาดเจ็บของนางควรหายแล้ว! ตระกูลถังเล็กๆ นั่นจะคุมขังนางไว้ได้อย่างไร!
“ใครก็ได้ ไปพาเจ้าขาพิการนั่นมาหาข้า!”
ตอนที่เขาหนีออกจากแคว้นหลิวอวิ๋น เขาเก็บคนที่กำลังตะเกียกตะกายคนหนึ่งกลับมา
ชายคนนั้นขาขาดทั้งสองข้าง ซ้ำไม่มีใครสนใจ ปล่อยให้เขาไปตามยถากรรม
แต่กู้เจิ้นหยางรู้ว่า ชายผู้นั้นติดตามเฟิงหรูซวงกลับมา มีชื่อว่าถังซาน! เพื่อสืบข่าวมากขึ้น เขาพาเจ้าคนนี้กลับมาด้วย คิดจะสอบสวนเสียหน่อย
พอตอนนี้คิดดู ถังซานคนนี้…น่าจะเป็นคนของตระกูลถัง!
ไม่นาน ศิษย์ผู้หนึ่งพาถังซานเข้ามา โยนไว้เบื้องหน้ากู้เจิ้นหยาง
ถังซานตกใจเสียแทบหมดสติ
ตอนที่เขาพบกู้เจิ้นหยาง คิดว่าตัวเองได้รับการช่วยเหลือแล้ว ชายผู้นี้เป็นคนมีเมตตา เห็นเขาน่าสงสารจึงพาตัวกลับมาด้วย
………………………
ตอนที่ 442 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (4)
แต่เมื่อมาถึงพรรคเภสัชเทพ ถังซานคิดไม่ถึงว่าจะถูกปฏิบัติเช่นนี้ เขาถูกโยนเข้าคุก ทั้งไม่ให้ดื่มน้ำกินข้าว มาถึงตอนนี้เขาถึงรู้ว่าที่กู้เจิ้นหยางพาตัวเขากลับมา มิใช่เพราะให้ที่อยู่เขา แต่มีเป้าหมายอื่น!
“คุณ…คุณชายกู้…” ถังซานตัวสั่นเงยหน้าขึ้น มองบุรุษตรงหน้า กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก
มุมปากกู้เจิ้นหยางยกยิ้มเย็นชา ก้มมองถังซาน “คนของตระกูลถังแห่งเมืองเยว่หรือ”
ถังซานตัวสั่น “ชะ…ใช่…”
“คนตระกูลถึงของพวกเจ้า มีคนชื่อน่าหลานเยียนหรือไม่”
น่าหลานเยียน นั่นคือฮองเฮาแห่งแคว้นหลิวอวิ๋นมิใช่หรือ
ฮองเฮาแคว้นหลิวอวิ๋นจะมาอยู่ในตระกูลถังได้อย่างกัน!
“คุณชายเจิ้นหยาง ท่านเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ฮองเฮาแคว้นหลิวอวิ๋นตายไปแล้วมิใช่หรืออย่างไร” ถังซานตอบคำถามอย่างหวาดๆ
กู้เจิ้นหยางร้องหึ “ดูท่า เจ้าไม่ยอมพูดความจริงสินะ น่าหลานเยียนยังไม่ตาย ปีนั้นข้าสร้างหลักฐานการตายให้นาง ตอนนี้สองพ่อลูกเฟิงหรูชิงมุ่งไปตระกูลถังด้วยโทสะแรงกล้า เจ้ากลับไม่บอกข้าว่า ตระกูลถังไม่มีคนชื่อน่าหลานเยียนอย่างนั้นหรือ”
“ตระกูลถังไม่มีคนชื่อน่าหลานเยียนจริงๆ” ถังซานหน้าตาโศกเศร้า จู่ๆ เขาฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ จึงตอบขึ้นอีกว่า “จริงสิ ข้าคิดออกแล้ว ข้าเคยได้ยินท่านผู้เฒ่าถังอู่คุยกับท่านเจ้าบ้าน”
กู้เจิ้นหยางสีหน้าเคร่งขรึม “พูดว่าอะไร”
“เมื่อสิบปีก่อน ท่านเจ้าบ้านพาสตรีนางหนึ่งกลับมาชื่อว่าหรงเยียน เขาคิดแต่งงานกับนาง แต่ท่านผู้เฒ่าทั้งสี่ของตระกูลถังไม่ยินยอม เห็นว่าสตรีนางนี้มีที่มาไม่แน่ชัด ซ้ำยังคลุ่มคลั่ง ท่านเจ้าบ้านบอกกับท่านผู้เฒ่าทั้งสี่ว่า สามีและลูกของนางถูกคนฆ่า ทำให้นางเสียสติ ทั้งยังสูญเสียความทรงจำอีก จำได้เพียงแค่ลูกสองคนของตน กระทั่งตัวเองเป็นใครยังจำไม่ได้
ครั้นรู้สึกว่าบรรยากาศอึมครึมมากขึ้นทุกที ถังซานแทบพูดไม่ออกอีกแต่เขายังฝืนเล่าต่อไป
“สุดท้ายหรงเยียนไม่ยอมแต่งกับเจ้าบ้าน เขาจึงจัดการส่งนางไปพักอยู่หลังเขาเนื่องจากเรื่องเกี่ยวพัวถึงชื่อเสียงของตระกูลถัง นอกจากเหล่าผู้เฒ่าแล้ว ไม่มีใครรู้ถึงการดำรงอยู่ของนาง ข้าเพียงแอบได้ฟังมาเท่านั้น”
กู้เจิ้นหยางกำหมัดแน่น ซัดใส่หน้าอกถังซาน
ถังซานกระเด็กออกไปในบัดดล กระอักเลือดออกมาไม่หยุดเขาสีหน้าซีดเผือด แววตาหวาดกลัวมองก็เจิ้นหยางที่ตกอยู่ในอารมณ์เดือดดาล
“ลากมันออกไป โบกให้ตาย!” เขาสะบัดชายเสื้อ สั่งการด้วยสีหน้าเดือดดาล
ถังซานลนลานแล้ว เขาคว้าประตูเอาไว้แน่น “ไม่ คุณชายเจิ้นหยาง ขอร้องล่ะปล่อยข้าเถิด ปล่อยข้าเถิด ข้ายังไม่อยากตาย ข้ายังไม่อยากตายจริงๆ…”
ศิษย์สองคนพุ่งเข้ามา ลากถังซานออกไปแล้ว
เสียงของถังซานค่อยๆ เบาลงจนกระทั่งหายไป
“อามู่ ข้ายังมีคนอีกเท่าไร” กู้เจิ้นหยางมองศิษย์ที่ยังรั้งอยู่ ถามด้วยเสียงสุขุม
อามู่คารวะก่อนจะรายงานว่า “คุณชาย ศิษย์ที่รับฟังคำสั่งท่านมีทั้งหมดห้าร้อยคน มีองครักษ์หนึ่งร้อยคน คนคุ้มกันสองร้อยคน”
คุณชายเจิ้นหยางเป็นศิษย์สายตรงของท่านผู้เฒ่าสูงสุด กอปรกับมีพรสวรรค์โดดเด่น จึงมีขุมกำลังในพรรคเภสัชเทพค่อนข้างมาก
“เจ้าพาคนทั้งหมดมา แล้วไปยืมยอดฝีมือจากท่านอาจารย์มุ่งไปตระกูลถังด้วย!” กู้เจิ้นหยางหลุบตาลง แววตาคมกริบ “ข้าจะถล่มตระกูลถังให้ราบคาบ! ทุกคนต้องตาย!”
ชั่วชีวิตเขาเห็นชีวิตคนประดุจมดแมลง เหยียบย่ำชีวิตไปมากมายนับไม่ถ้วน
…………………………
