ตอนที่ 513 ชิงหย่วนที่อกจะแตกตาย (1)
ถังอิ่นโกรธจนควันออกหู
ท่านพี่ของนางดีเลิศขนาดนี้ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงต้องการจะถอนหมั้น
“เสี่ยวชิงพูดถูก ควรถอนหมั้นซะ! นางไม่คู่ควรกับท่านพี่ของข้าสักนิด!”
จื่อเยียนในตอนนี้สีหน้าดูไม่ได้ นางมองชิงหย่วนที่อยู่ด้านข้าง
แต่ก่อนชิงหย่วนไม่ยอมให้ใครหน้าไหนพูดถึงนางไม่ดี ตอนนี้แม้สบประมาทนางต่อหน้าเขา กลับไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
“จื่อเยียน เจ้าเลิกพูดมากได้แล้ว”
ชิงหย่วนอกจะแตกเต็มทีแล้ว
กฎระเบียบของจวนเฟิงอวิ๋นนั้นคือไม่ว่าที่ไหนก็ตาม ห้ามเปิดเผยฐานะของนายหญิง เขาอยากบอกจื่อเยียนเหลือเกินว่านี่คือนายหญิงของจวนเฟิงอวิ๋น เพียงแต่เขาไม่กล้าพอ
แน่นอนว่าในขณะนั้นชิงหย่วนไม่รู้ว่าฐานะของน่าหลานเยียนในโลกสันโดษนั้น ไม่ใช่ความลับแล้ว! ไม่จำเป็นต้องปกปิดอีกต่อไป!
“ข้าเพียงแต่อยากจะแสดงความรู้สึกผิดด้วยใจจริง หากทำให้เจ้ารู้สึกขุ่นเคืองใจ อย่างนั้นข้าก็ขอโทษ” สีหน้าของจื่อเยียนเป็นมิตรอยู่ได้ไม่นาน มุมปากของนางยิ้มอย่างไม่สบอารมณ์นัก “ฮองเฮาไม่ใช่คนไร้เหตุผลแบบนั้น ที่จะบีบบังคับให้ข้าหมั้นหมายกับคุณชายน่าหลาน”
ชิงหย่วนบีบแขนจื่อเยียนแน่น เขาโกรธจนหน้าบูดเบี้ยว “จื่อเยียน!”
เมื่อจื่อเยียนสัมผัสได้ถึงความฉุนเฉียวของชิงหย่วน นางจึงตกอยู่ในภวังค์
นางรู้จักชิงหย่วนมานานนับปี ไม่ว่าเวลาไหนเขาก็อ่อนโยนกับนางเสมอ ไม่เคยบันดาลโทสะง่ายๆ
ตอนนี้กลับฉุนเฉียวเพราะผู้หญิงอย่างน่าหลานเยียน…
“เสด็จแม่” เฟิงหรูชิงเกาะไหล่ของน่าหลานเยียน “ในเมื่อนางคิดว่าพวกเราคือคนชั่ว อย่างนั้นคนชั่วอย่างเราควรจะทำอย่างไรดี”
จื่อเยียนมึนงง ส่งสายตาไม่เข้าใจมองไปยังเฟิงหรูชิง
คนพวกนี้ต้องการบังคับให้นางหมั้นหมายกับน่าหลานจิ้งอย่างนั้นหรือ
ทำไมพวกเขาจึงกล้าทำต่อหน้าชิงหย่วน
อย่างไรก็ตาม คนที่จิตใจชั่วร้ายอย่างเฟิงหรูชิง ไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้ทั้งนั้น
ใบหน้าของนางแสดงถึงความหมดหวัง มองไปยังน่าหลานเยียนด้วยความไม่เข้าใจ โดยไม่แม้แต่จะหันไปมองเฟิงหรูชิง
“ฮองเฮา หม่อมฉันเพียงแค่มาเพื่อแสดงความรู้สึกผิด ไม่ได้มีเจตนาใดแอบแฝง หม่อมฉันไม่คิดว่าพวกท่านจะคิดไปไกล หากหม่อมฉันทำให้พวกท่านไม่สบายใจ หม่อมฉันกับชิงหย่วนก็จะกลับจวนเฟิงอวิ๋นและไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าพวกท่านอีก”
คำว่าจวนเฟิงอวิ๋นที่นางเอ่ยออกมาคร่าวๆ กลับระบุฐานะของคนอย่างชิงหย่วนได้
ร่างกายของชิงหย่วนแข็งทื่อ เหมือนรากงอกมาติดกับพื้น จื่อเยียนดึงแล้วดึงอีกก็ไม่สามารถทำให้เขาขยับได้ เมื่อมองไปก็เห็นว่าสายตาของชายหนุ่มนั้นจ้องไปที่น่าหลานเยียน
หน้าผากของชายหนุ่มมีเหงื่อผุดออกมา เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่มืดมนจากน่าหลานเยียน จึงอยากจะแก้ต่างให้จื่อเยียน
น่าหลานเยียนส่งสายตาเย็นชาไปหาเขา น้ำเสียงเย็นยะเยือกขัดเขาที่กำลังจะพูด “เจ้าหุบปากไปซะ!”
ชิงหย่วนคุ้นเคยกับคำสั่งของน่าหลานเยียน เมื่อนางออกคำสั่งเขาก็ปิดปากเงียบทันที ไม่กล้าพูดอะไรต่อ ทำได้เพียงใช้สายตาส่งสัญญาณให้จื่อเยียนรู้
“ฮองเฮา!” จื่อเยียนเข้าใจว่าน่าหลานเยียนพูดกับนาง จึงถอนหายใจ “หม่อมฉันบอกแล้วว่าไม่มีเจตนาใดแอบแฝง หม่อมฉันเพียงแค่อธิบายให้ท่านฟัง เหตุใดถึงสั่งให้หม่อมฉันหุบปาก หรือเพราะใต้หล้าแห่งนี้คือของสกุลน่าหลาน ผู้อื่นถึงไม่มีสิทธิ์พูดอย่างนั้นหรือ”
น่าหลานเยียนขมวดคิ้ว น้ำเสียงเย้ยหยัน “เจ้าพูดว่าเจ้าเป็นคนจวนเฟิงอวิ๋นอย่างนั้นหรือ จวนเฟิงอวิ๋น…เสื่อมทรามลงถึงเพียงนี้ ใครจะยอมรับได้กัน”
………………….
ตอนที่ 514 ชิงหย่วนที่อกจะแตกตาย (2)
จื่อเยียนรีบแสดงท่าทีมีคุณธรรม “น่าหลานฮองเฮาหมายความว่าอย่างไร ชีวิตนี้ของหม่อมฉัน แต่งงานกับใครก็เป็นไปตามเขาผู้นั้น หม่อมฉันคือคู่หมั้นของชิงหย่วน หม่อมฉันก็ถือว่าเป็นคนจวนเฟิงอวิ๋น หม่อมฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายชื่อเสียงของจวนเฟิงอวิ๋นเด็ดขาด!”
หากในอดีต จื่อเยียนปกป้องจวนเฟิงอวิ๋นเช่นนี้ เขาคงซาบซึ้งใจยิ่งนัก เพียงแต่ในวันนี้…
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา คือนายหญิงแห่งจวนเฟิงอวิ๋น!
เหงื่อเขาไหลลงมา รีบดึงแขนเสื้อของจื่อเยียนอย่างร้อนรน
จื่อเยียนยังคงไม่รู้ตัว ดวงตางามนั้นเต็มไปด้วยความหนักแน่น
“อ้อ” น่าหลานเยียนตอบอย่างไม่แยแส “อย่างนั้นก็ได้ ต่อไปนี้ชิงหย่วนจะไม่ใช่คนของจวนเฟิงอวิ๋นอีก พวกเจ้าไสหัวไปได้แล้ว!”
ชิงหย่วนแข็งทื่อไปทั้งร่าง
ไม่ใช่คนของจวนเฟิงอวิ๋นอีกต่อไป…ไม่ใช่อีกต่อไป!
เสียงของน่าหลานเยียนนั้นราวกับฟ้าผ่าในวันท้องฟ้าแจ่มใสฟาดลงมาที่กลางใจเขา เขาเหลือบมองน่าหลานเยียนอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง น้ำตารื้นในตา
เพราะอะไร…ทำไมนายหญิงจึงเนรเทศเขาออกจากจวนเฟิงอวิ๋น
เขาทำอะไรผิดไป เขาแก้ไขไม่ทันแล้วหรือ
“น่าหลานฮองเฮา” จื่อเยียนรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าขัน นางหัวเราะออกมา
“จวนเฟิงอวิ๋นไม่ได้ขึ้นกับแคว้นหลิวอวิ๋น จวนเฟิงอวิ๋นยังมีคุณหนูใหญ่ถังอวี้ หากขับไล่พวกหม่อมฉันจากจวนเฟิงอวิ๋น เกรงว่าเพียงแค่คุณหนูใหญ่…”
“จื่อเยียน!” ในที่สุดชิงหย่วนก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธร่างกายของเขาสั่นเทา แววตาผิดหวังมองไปยังหญิงสาวด้วยความสงสัยราวกับครั้งแรกที่เพิ่งรู้จักนาง “เจ้ากับถังอวี้ญาติดีกันนักหรือ”
พวกเขาที่อยู่กับนายหญิงตั้งแต่แรกนั้น ไม่มีใครชอบถังอวี้แม้แต่คนเดียว!
ยิ่งไปกว่านั้น ลับหลังพวกเขานั้นไม่เคยยกย่องนางในฐานะคุณหนูใหญ่เลย
ในฐานะที่จื่อเยียนเป็นคู่หมั้นของเขา รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ชอบถังอวี้ แล้วทำไมถึงพูดแบบนี้ จื่อเยียนเพิ่งได้สติ กัดริมฝีปากแน่น นางเดือดดาลจนลืมไปว่าชิงหย่วนนั้นเกลียดชังถังอวี้
แต่คุณหนูใหญ่ก็คือคุณหนูใหญ่ แม้จะทำเกินไปในบางเรื่อง ทั้งจวนเฟิงอวิ๋น…ล้วนต้องจำใจฟังคำของนาง
“ชิงหย่วน ข้าขอโทษ…ข้า…” จื่อเยียนหน้าซีดเผือด แววตารู้สึกผิด “ถังอวี้ต้องการให้ข้าอยู่ที่จวนเฟิงอวิ๋น ข้าเห็นแก่เจ้าจึงไม่กล้าปฏิเสธนางกลัวนางเพ่งเล็งเจ้า ข้าขอโทษจริงๆ …ข้าไม่ได้เจตนา…”
นางเหลือบตาขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง
“เพียงแค่ได้ทำเพื่อเจ้า แม้ถังอวี้จะให้ข้าไปเป็นทาส ข้าก็ยอม”
ชิงหย่วนใจสั่น ไม่ว่าอย่างไร สิ่งที่จื่อเยียนทำลงไปทั้งหมดนั้น ก็เพื่อเขา…
เขามีสิทธิ์อะไรไปตำหนินาง…
จื่อเยียนรู้ทั้งรู้ว่าถังอวี้มีนิสัยฉุนเฉียว แต่เพื่อเขาแล้ว ก็จำใจยอมให้นางเรียกใช้
ความซาบซึ้งนี้ ทั้งชีวิตเขาก็ไม่มีทางตอบแทนได้…
ทันใดนั้นเฟิงหรูชิงก็มาปรากฏตัวตรงหน้าจื่อเยียน แล้วจึงเตะเข้าไปที่อกของนาง
แม้แต่ชิงหย่วนเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างของจื่อเยียนลอยเคว้งกลางอากาศ ก่อนจะตกลงกระแทกพื้นอย่างรุนแรง
“ขอโทษนะ พอดีแค่ข้าได้ยินชื่อถังอวี้ ขามันก็กระตุกเองน่ะ” เฟิงหรูชิงยิ้มตาหยี “หรือว่า เจ้าจะลองพูดดูอีกสักที”
จื่อเยียน “…” นางแทบจะกระอักเลือดออกมา
ได้ยินชื่อถังอวี้แล้วขากระตุกอย่างนั้นหรือผู้หญิงคนนี้ ดูก็รู้ว่าอิจฉา!
อิจฉาที่คนอื่นได้เป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนเฟิงอวิ๋นที่มีอำนาจสูงสุด! ต่อให้นางจะอิจฉาริษยาเพียงไหน ชีวิตนี้ของนางก็ไม่มีวันตามได้ทันหรอก
……………………
