ตอนที่ 549 กั๋วซือหึงหวง (3)
หึหึ ไม่เช่นนั้นนายท่านที่มีความจำไม่กี่วิจะจำได้หรือว่าทัพเลือดเหล็กคืออะไร?
เขานอกจากเฟิงหรูชิงกับเฟิงเทียนอวี้แล้วยังจำใครได้อีก?
แน่นอน ชิงน้อยกล้าแขวะในใจแค่ไม่กี่คำ ให้ความกล้ากว่านี้ร้อยเท่ามันก็ไม่กล้าพูดออกไป
“กั๋วซือ ที่เจ้าพูดมาก็ไม่ผิด” เฟิงหรูชิงเลิกคิ้วขึ้น “เรื่องนี้ให้ถังจือไปจัดการ ถังจือ วันหน้าเจ้าสามารถรับสมัครผู้ชายได้ ข้าเชื่อสายตาของเจ้า”
ถังจือยิ้มหน้าบาน “เจ้าค่ะ นายหญิง”
บรรดาหญิงสาวในทัพเลือดเหล็กไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสคนนอก ทุกวันนอกจากสู้รบแล้วก็คือการฝึก ไม่มีเวลาเหลือว่าง
แล้วยิ่งหากกองทัพเลือดเหล็กรับสมัครคน คนเหล่านั้นทั้งพรสวรรค์และศีลธรรมล้วนต้องไม่แย่ ดังนั้น หากบรรดาหญิงสาวหาเพื่อนร่วมรบของตัวเองได้จริง นางก็มีแต่จะวางใจขึ้นเป็นหมื่นเท่า!
หนานเสียนยิ้มบางๆ หยิบขวดเล็กๆ ออกมาวางตรงหน้าเฟิงหรูชิง
“นี่คือ…” เฟิงหรูชิงถามด้วยความไม่เข้าใจ
หนานเสียนยิ้มบาง “พิษของชิงน้อย วันหน้าเจ้าต้องการทำร้ายใครก็วางยาเขาก็พอ ใช้หมดแล้วข้าจะให้ชิงน้อยเอามาให้เจ้าอีก”
หน้าชิงน้อยดำทมิฬ
เรื่องมันมีพิษไม่ผิด แต่มันคายพิษที่สะสมไว้ออกมาหมดแล้ว! นายท่านเห็นพิษของมันเป็นอะไร? น้ำลายหรือ?
แม้จะคายออกจากปากเหมือนกันไม่ผิด แต่ผลลัพธ์มันไม่เหมือนกัน!
“อ้อ ครั้งหน้าข้าจะให้หลิ่วอวี้เฉินลองดู” เฟิงหรูชิงหยุดไป “หากเขากล้าเผาจวนองค์หญิงของข้าละก็”
แววตาหนานเสียนเย็นยะเยือก “เขาจะเผาจวนองค์หญิงหรือ?”
“ไม่แน่ใจ ชิงหลิงบอกว่าเขาท่าทางลับๆ ล่อๆ แอบมองจวนองค์หญิงของข้าจากด้านนอกทุกวัน วันนั้นข้าก็เห็นจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคิดอะไรกับจวนองค์หญิงของข้าเหตุใดเขาต้องมาจ้องมองจวนของข้าบ่อยๆ อีกอย่าง ถังจือกับพี่ชายของข้าเคยเผาตระกูลหลิ่วของเขา ข้าคิดว่า…เขาน่าจะอยากแก้แค้น?”
นอกจากนี้แล้วนางคิดเหตุผลอื่นไม่ออก!
หากจะบอกว่าหลิ่วอวี้เฉินเปลี่ยนใจมีรักใหม่แล้ว ด้วยนิสัยของเขาจะต้องเข้ามาพัวพันแน่
แต่เขาไม่เคยมาพัวพันนางเพียงแค่ยืนอยู่ไม่ไกล ใช้สีหน้าน่ากลัวและแววตาเจ้าเล่ห์จับจ้องจวนองค์หญิงของนาง
คิดว่าน่าจะ…อยากแก้แค้นพวกนาง?
หนานเสียนยิ้มเย็น “ชิงน้อย”
“…”
เรียกข้าทำไม?
“เจ้าไปตระกูลหลิ่ว เผาตระกูลหลิ่วให้ข้าอีกรอบ”
ชิงน้อยเงียบไปสักพัก
มันเป็นงู เป็นงู!
เจ้าคิดว่างูวางเพลิงได้หรือ?
เจ้ายังคิดว่างูสามารถพ่นไฟออกมาได้ด้วยใช่หรือไม่?
“นายท่าน...” ชิงน้อยเงหน้าขึ้นด้วยความยากลำบาก ร่างทั้งร่างของมันสั่นเทิ้มเอ่ยขึ้น “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ ลาก่อน!”
เสียงดังฉั่วะ ชิงน้อยทยานออกไปนอกห้องและหายลับไปในชั่วพริบตา
หนานเสียนจึงเบนสายตากลับมา เขาหยิบถุงเก็บของขึ้นมาอีกหนึ่งใบยัดใส่ในมือเฟิงหรูชิง
เฟิงหรูชิง “…”
นางมองถุงเก็บของในมือค้าง นี่กั๋วซือตักตวงของมาให้นางเท่าไหร่กัน?
หนานเสียนยกยิ้มบาง “นี่เป็นของที่ท่านแม่ของข้า…ให้ข้าเอามาให้เจ้า รวมถึงน้ำตาหงษ์ก็เป็นท่านแม่ที่นำมาให้ข้า”
หากหงส์ขาวอยู่ที่นี่ได้ยินหนานเสียนพูดประโยคนี้ละก็ จะต้องร้องไห้โวยวายเป็นการใหญ่แน่
เจ้าคนเลวนี่ ทั้งหมดนั่นล้วนเป็นของล้ำค่าที่ปล้นมาจากคลังสมบัติของมันแท้ๆ ผลสุดท้ายของขวัญที่มันให้ไปตั้งมากมาย ต้องการให้ลูกสะใภ้ในอนาคตของซู่อีประทับใจ ใครจะรู้เจ้าคนเลวนี่จะไม่แม้แต่เอ่ยถึงมันด้วยซ้ำ
รังแกหงส์ขาวเกินไปแล้ว!
สีหน้าเฟิงหรูชิงชะงักค้าง “ท่านแม่…ของเจ้า?”
“อื้อ”
“เหตุใดท่านป้าต้องให้ของมีค่าแก่ข้า?”
………………………….
ตอนที่ 550 กั๋วซือหึงหวง (4)
“เพราะว่า นางบอกว่าเจ้าเป็นคนแรกที่อยากจะกดข้า ดังนั้น…”
สีหน้าเฟิงหรูชิงอายยิ่งกว่าเดิม นางกระแอมไอเล็กน้อย “กั๋วซือ เจ้าแนะนำข้าไปเช่นนั้นหรือ?”
“อ้อ ข้ายังพูดอีกว่ารอหลังจากเจ้าเอานะข้าได้ เจ้าก็จะเป็นหญิงคนแรกที่กดข้า”
“…”
“จริงสิ ท่านยังให้ของขวัญข้ามาชิ้นหนึ่ง ให้ข้านำมาให้เจ้า” หนานเสียนเดินเข้าไปให้เฟิงหรูชิงช้าๆ ใบหน้าของเขาเย็นราวกับดวงจันทร์ โดดเด่นดั่งเทพเซียนไม่เปลี่ยนแปลง ใช้ท่าทีนิ่งเรียบนั้นเอ่ยคำพูดกำกวม “ตอนนี้ไม่ค่อยสะดวก รอตอนเจ้าหลับไปคืนนี้ข้าค่อยมาหาเจ้า ของขวัญชิ้นนี้ข้าต้องเปลี่ยนให้เจ้าด้วยตัวเอง…”
แม้เฟิงหรูชิงไม่รู้ว่าเป็นของขวัญอะไร แต่ได้ยินประโยคนั้นก็รู้สึกว่าไม่ใช่ของดีอะไรแน่
“ของขวัญชิ้นนั้นที่ท่านต้องเปลี่ยนให้ข้าด้วยตัวเอง ท่านแม่ของท่านเป็นคนให้ข้าจริงหรือ?” เฟิงหรูชิงสงสัย
แววตาหนานเสียนจริงใจและซื่อสัตย์ “หากเจ้าไม่เชื่อ สามารถไปหานางตอนนี้ได้เลย”
ตู้โตวเป็นของขวัญที่นางให้ชิงเอ๋อร์จริง ดังนั้นเรื่องนี้เขาไม่ได้หลอกชิงเอ๋อร์…
เพียงแต่เปลี่ยนด้วยตัวเอง…เป็นเรื่องที่หนานเสียนเหลวไหลเอง
ถังจือและคนอื่นๆ มองหน้ากันไปมา
พวกนางรู้สึกว่าบรรยากาศระหว่างนายหญิงกับกั๋วซือมันจะไม่ค่อยธรรมดา ดังนั้นพวกนางล้วนเก็บของพากันจากไป เหลือช่องว่างไว้ให้คนทั้งสอง
รอยยิ้มของหนานเสียนอ่อนโยน แววตาแฝงด้วยความเอาใจ “เจ้าไปดูของขวัญเหล่านั้นเสียหน่อยว่ามีที่เจ้าไม่ชอบหรือไม่?”
“หากมีจะเป็นอย่างไร?” เฟิงหรูชิงถามด้วยรอยยิ้ม
“หากมีที่ไม่ชอบข้าก็จะเอากลับไป…ทุบใส่หงส์ขาว”
“…”
นี่เกี่ยวอะไรกับหงส์ขาว?
“กั๋วซือ” เฟิงหรูชิงยิ้มก้าวไปข้างหน้า “เจ้าให้ของมีค่าข้ามากมายเช่นนี้ ไม่กลัวว่าข้าจะใช้ของมีค่าทำให้พลังเพิ่มขึ้นอีกขั้นหรือ? ถึงตอนนั้นหากเจ้าเอาชนะข้าไม่ได้แล้ว…”
“เช่นนั้นเข้าอยากทำอะไรก็ย่อมได้ทั้งสิ้น”
“นอนกับเจ้าก็ได้?”
หนานเสียนเงียบไปชั่วครู่ “ที่จริงตอนนี้เจ้าอยากกดก็…”
คำสุดท้ายยังไม่ทันได้หลุดออกมาเฟิงหรูชิงก็เห็นชิงหลิงวิ่งเข้ามาจากด้านนอกประตูด้วยความรีบร้อน นางหอบหายใจเหงื่อเต็มหน้า
“องค์หญิง องค์หญิง ท่าน บ่าวเมื่อครู่ได้ยินว่า แม่ทัพใหญ่เขาบ้าไปแล้วเพคะ!”
เฟิงหรูชิงตกตะลึง “ท่านลุงบ้าไปแล้ว?”
“เมื่อวานตอนกลางดึกเขาก็บ้าไปทะเลาะกับท่านแม่ทัพเฒ่าตลอดทั้งถนนล้วนได้ยินกันหมด เขาพูดเรื่องพ่อค้าขายเหล่าอะไรนี่แหละเพคะ ท่านแม่ทัพน่าจะต้องการหาพ่อค้าขายเหล้าแล้วท่านแม่ทัพเฒ่าไม่พอใจกระมัง?”
สีหน้าเฟิงหรูชิงแข็งทื่อ เรื่องเหล้าพิเศษถูกท่านลุงรู้เข้าแล้ว?
ท่านลุงไม่สามารถปกปิดความลับได้สนิท หลังถูกเขารู้เข้าคงจะไม่ใช่ว่าทั้งโลกจะรู้ว่านางสามารถหมักเหล้าได้กระมัง?
แต่ว่าก็ไม่ใช่ปัญหา ในเมื่อนางครั้งนี้นางกล้าแม้แต่นำเอาเหล้าวิเศษออกมาเป็นของรางวัล ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่านางไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้
อีกอย่าง นางจัดการกู้เจิ้นหยางไปแล้ว นางไม่เชื่อว่าคนพรรคเภสัชเทพจะไม่เกลียดนางจริงๆ ในเมื่อมีความเกลียดชังกันแล้วมียาวิเศษเพิ่มมาอีกอันจะเป็นไรไป?
ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องได้เจอกัน ไม่ต้องกังวลอะไรมากมาย
ชีวิตของคนชีวิตหนึ่งอยู่อย่างมีความสุขก็พอแล้ว จำเป็นต้องสนใจเรื่องอะไรมากมาย?
“พรรคเทพเภสัชนี้ไม่ช้าก็เร็วข้าต้องไปสักครั้ง…”
ทุกคนในใต้หล้ารู้กันดี คนของพรรคเภสัชเทพสามารถปลูกยาวิเศษได้ จึงได้มีฐานะเฉกเช่นทุกวันนี้
นางอยากรู้ว่าพรรคเภสัชเทพนี้มีความสัมพันธ์กับพรรคเภสัชเทพเมื่อหมื่นปีก่อนจริงหรือไม่…
“แล้วก็…” ชิงหลิงชะงักไปเล็กน้อยแล้วเอ่ยต่อ
“ฝ่าบาทมีพระราชโองการให้ท่านแม่ทัพเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ดูแลราชการ ท่านแม่ทัพโกรธจนฉีกราชโองการทิ้ง ต่อว่าฝ่าบาทอยู่อย่างนั้น”
…………………………..
