ตอนที่ 559 ที่อยู่ของน้องชาย (5)
ความจริงแล้ว วันนี้หลังจากเขาตื่นนอนตอนเช้าก็ไม่เห็นจื่อเยียน เขาไม่วางใจจึงออกจากกระโจมมาตามหานาง
เพียงแต่คิดไม่ถึงว่า…เขาจะได้ยิน…คำพูดที่กลับขาวเป็นดำนั่น
จื่อเยียนของเขาจิตใจดีงาม เหตุใดตอนนี้จึงเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ได้?
“จื่อเยียน เหตุใดเจ้าจึงให้ร้ายนายหญิงกับคุณหนูใหญ่? เจ้าอธิบายกับข้า!”
สีหน้าจื่อเยียนจากซีดขาวกลับสู่ปกติ นางกัดฟัน “ชิงหย่วน เจ้าคิดว่าตอนนี้เจ้ายังเป็นเสวียนอู่อยู่หรือ? เจ้าก็แค่คนไร้อำนาจพลังก็ถดถอยคนหนึ่งเท่านั้น ด้วยใบหน้าของข้าเจ้าคิดว่าจะหาคนอื่นไม่ได้? เหตุใดข้าต้องอยู่กับเจ้า?”
ชิงหย่วนตกตะลึงเขาจ้องมองจื่อเยียนค้าง
“เจ้าเคยพูดว่าเจ้าไม่ชอบความฟุ้งเฟ้อ สำหรับเจ้านั้นอำนาจไม่สำคัญ เจ้าเพียงแค่รักข้าเท่านั้น เจ้าเคยพูด…”
เขายื่นมือไปโดยไม่รู้ตัวหวังจะจับมือจื่อเยียน
จื่อเยียนกลับปัดมือเขาออก
“เดิมข้าไม่ได้อยากจากเจ้าไปเร็วนัก ใครจะรู้ว่าคำพูดข้าจะถูกเจ้าได้ยินเข้า เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วข้าก็
ขี้เกียจจะเสแสร้ง ชิงหย่วน” จื่อเยียนยกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างได้ใจ “เจ้าไม่คู่ควรกับข้า!”
ชิงหย่วนกำหมัดแน่น “วันนั้น เรื่องที่เจ้าบอกว่าน่าหลานจิ้งรักกับนางกำนัลของเจ้าจึงทอดทิ้งเจ้า และสุดท้ายก็ทอดทิ้งนางกำนัลของเจ้า?”
จื่อเยียนยกยิ้มเสียดสี “ข้าก็แค่ไม่อยากให้เจ้าช่วยคนตระกูลน่าหลานก็เท่านั้น”
“ดังนั้น ตอนที่ข้าจะไปช่วยพวกเขาแล้วเจ้าร่างกายอ่อนแอเป็นลมก็หลอกข้า?” ชิงหย่วนหลับตาลง
ตั้งแต่รู้ว่าหรงเยียนคือน่าหลานเยียนในใจของเขาก็เสียใจมาตลอด
เสียใจที่ตอนนั้นเหตุใดจึงไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยคนตระกูลน่าหลาน!
เช่นนี้แล้ว น่าหลานฉางเฉียนก็จะไม่ถูกคนเหยียดหยาม ทหารตระกูลน่าหลานก็ไม่ต้องบาดเจ็บล้มตายมากมายนับไม่ถ้วน!
เขาแค้นใจตนเองมากเพียงใดจื่อเยียนไม่มีทางที่จะไม่รู้!
หากไม่ใช่ท่านผู้เฒ่าน่าหลานตามมาทันเวลา เกรงว่าวันนั้นน่าหลานฉางเฉียนและคนอื่นๆ คงเสียชีวิตไม่ได้มีอยู่อีกแล้ว!
ตอนนี้กลับบอกเขาว่า ทั้งหมดนี่เป็นความตั้งใจของจื่อเยียน?
ชิงหย่วนอยากหัวเราะให้กับความโง่เขลาและความหลงผิดของตนเอง!
สุดท้ายเขาก็ยิ้มออกมา ยิ้มไปน้ำตาก็ไหลริน
“จื่อเยียน ทำไมเจ้าต้องหลอกข้า? ทำไม?”
“ในเมื่อเจ้าเลือกจะหลอกข้าแล้วเหตุใดจึงไม่หลอกต่อไป ทำไมต้องให้ข้ารู้ความจริงที่โหดร้ายนี่?”
เขาร้องตะโกนสุดเสียง นัยน์ตาแฝงด้วยความเจ็บปวด
เพื่อจื่อเยียน เขาทรยศนายหญิง!
เพื่อจื่อเยียน เขาไม่ได้ยื่นมือเข้าช่วยคนตระกูลน่าหลาน!
เพื่อจื่อเยียน เขาถูกขับออกจากจวนเฟิงอวิ๋น ความสามารถถดถอย!
เขาหวังว่าทั้งหมดที่ตนทำจะคุ้มค่า แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วทั้งหมดที่ทำลงไปนั่นมันโง่เขลาเพียงใด!
มิน่านายหญิงถึงได้ผิดหวังในตัวเขาเช่นนี้…มิน่าคุณหนูใหญ่จึงทำให้พลังเขาถดถอย พวกนางล้วนเพียงต้องการให้เขาเข้าใจว่าจื่อเยียนใจดำอำมหิตอย่างไร!
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ชิงหย่วนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขายิ้มอย่างขาดสติไม่มองจื่อเยียนอีก หันหลังวิ่งไปทางป่าลึก
ซู่อีที่อยู่ข้างๆ ตกตะลึงอ้าปากค้าง
นางเพียงแค่ถามทางเท่านั้น เหตุใดจึงเกิดเป็นละครฉากใหญ่เช่นนี้…
“ล้วนเป็นเพราะเจ้า!” จื่อเยียนถลึงตาใส่ซู่อีด้วยความโกรธ “ถ้าไม่ใช่เจ้าเขาไม่มีทางรู้เรื่องเหล่านี้!”
สักพักซู่อีจึงจะเรียกสติกลับคืนมาได้เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มบางๆ “ไม่อยากให้เขารู้ก็มีแต่ตัวเองจะไม่ทำ เจ้าทำอะไรไว้ช้าเร็วก็ต้องถูกคนรู้เข้า…”
ทิ้งคำพูดนี้ไว้แล้วซู่อีก็จากมาโดยไม่หันกลับไปอีก
……………………….
ตอนที่ 560 ที่อยู่ของน้องชาย (6)
ซู่อีจากไปไม่นานเงาดำร่างหนึ่งก็ลงมาจากท้องฟ้า เขายืนอยู่ตรงหน้าจื่อเยียนแล้วเอ่ยถาม “เมื่อครู่ฮูหยินท่านนั้นถามอะไรเจ้า?”
จื่อเยียนมองด้วยความโกรธ “เกี่ยวอะไรกับเจ้า?”
แววตาหันอิงเย็นยะเยือกรังสีเข่นฆ่าแผ่ออกมา อายเย็นทำให้ร่างจื่อเยียนแข็งทื่อไม่กล้าแม้แต่จะขยับ
“พูด นางหาเจ้าเรื่องอะไร?”
“นาง…” ริมฝีปากจื่อเยียนสั่นสะท้านแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “นางถามข้าว่าแคว้นหลิวอวิ๋นอยู่ที่ใด”
แคว้นหลิวอวิ๋น?
แววตาหันอิงเย็นวาบ
ฮูหยินนายท่านรองจะไปแคว้นหลิวอวิ๋น เช่นนั้น…หญิงสาวที่คุณชายหนานเสียนชอบพออยู่ที่แคว้นหลิวอวิ๋นใช่หรือไม่?
“เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ในแคว้นหลิวอวิ๋นมีผู้ใดชื่อชิง?”
หงส์ขาวตัวนั้นพูดว่าเสี่ยวชิงชิง ดังนั้นตอนนี้พวกเขารู้เพียงว่าหญิงผู้นี้ชื่อชิง
ตอนนี้สืบดูว่านางเกี่ยวพันธ์กับคุณชายหนานเสียนหรือไม่ก็พอ
จื่อเยียนชะงัก นางหลุบตาลง “ข้ารู้จักหญิงที่ชื่อชิงคนหนึ่งจริง นางเป็นลูกสาวของฮ่องเต้แคว้นหลิวอวิ๋นเฟิงหรูชิง”
คิ้วหันอิงขมวดแน่นขึ้น
ลูกสาวของฮ่องเต้…ฐานะไม่คู่ควรกับคุณชายหนานเสียนจริงๆ
ที่นายท่านรองคิดไว้ไม่ผิด
“นางเป็นคนอย่างไร?”
แสงบางอย่างประกายจากนัยน์ตาจื่อเยียน กัดฟันเอ่ยขึ้น “นางเป็นคนเลว บ้าอำนาจ เพราะทำให้แม่สามีโกรธจนเป็นลมจึงถูกสามีของนางหย่า”
สีหน้าหันอิงเปลี่ยนไป
หญิงที่เคยแต่งงานแล้ว? ไม่ต้องพูดถึงภรรยาหลักเลยแม้แต่อนุภรรยาก็ไม่คู่ควร
เข้าตระกูลมู่ล้วนต้องสะอาดหมดจด!
อย่าว่าแต่คนแต่งงานมาแล้ว ต่อให้แค่เพื่อนชายสนิทก็ไม่ได้ นายท่านรองไม่มีทางให้หญิงสาวที่ไม่เคารพภักดีต่อสามีเช่นนี้เข้าบ้าน!
ดังนั้น เขาต้องไปสืบดูก่อนว่าเฟิงหรูชิงคนนี้ใช่หญิงของคุณชายหนานเสียนหรือไม่ หากใช่…เขาต้องรีบไปรายงานนายท่านรอง
หันอิงคิดได้ดังนั้นก็ปล่อยอายเย็นทั่วร่างออกไป หมุนตัวหายไปต่อหน้าจื่อเยียน
หลังจากเห็นเขาจากไปจื่อเยียนก็ถอนหายใจออกมา
เมื่อครู่…นางนึกว่าตัวเองจะต้องตายแน่แล้ว…
…
ไม่ไกลนัก หงส์ขาวกำลังเงยหน้ามองไปยังทิศที่ซู่อีจากไป
หลังจากเห็นร่างของซู่อีปรากฏขึ้นสู่สายตาของมันในที่สุด มันดีใจรีบบินไปหา
“ซู่อี เหตุใดท่านเพิ่งจะกลับมาตอนนี้? ถามทางได้หรือไม่?”
“อื้อ” ซู่อียิ้มบาง “ข้าถามได้แล้ว แล้วยังได้ดูละครอีก”
หลังจากนั้นนางก็เล่าเรื่องระหว่างชิงหย่วนกับจื่อเยียนออกมา ใบหน้างดงามมีรอยยิ้มงามเช่นเคยสีหน้าหงส์ขาวแข็งขึง “ตระกูลน่าหลาน? นี่…ไม่ใช่ตระกูลของแม่ของเสี่ยวชิงชิงหรือ?”
สีหน้าซู่อีก็แข็งทื่อเช่นกัน นางเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยถามขึ้น “เจ้าว่าตอนนี้ข้าไปคิดบัญชีกับแม่นางคนเมื่อครู่จะยังทันหรือไม่?”
“ท่านยังจำได้หรือไม่ว่าไปอย่างไร?”
“อื้อ ตอนที่ข้าไปหาคนถามทางได้ทำสัญลักษณ์เอาไว้ ตอนกลับมากลัวว่าคนตระกูลมู่จะเห็นสัญลักษณ์ของข้า ข้าก็เลยลบออกไปแล้ว…น่าจะ…หาไม่พบแล้ว”
“…เช่นนั้นพวกเราจะไปคิดบัญชีกับนางอย่างไร?”
ซู่อีชะงัก นางลังเลเล็กน้อย “เรื่องนี้หากถูกชิงเอ๋อร์รู้เข้าจะโกรธเคืองหรือไม่? จะโทษที่ข้าไม่ตีแม่นางนั่นหรือไม่?”
“น่าจะไม่ เสี่ยวชิงชิงนิสัยดีมาก...”
“เช่นนั้นข้าก็วางใจ” ซู่อีถอนหายใจเบาๆ
อย่างไรชิงเอ๋อร์ก็เป็นคนที่หนานเสียนรัก นางที่เป็นแม่ไม่เคยทำอะไรให้ลูกเลย ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามเป็นตัวถ่วงของเขา
เกิดชิงเอ๋อร์โกรธแล้วพลอยไม่สนใจหนานเสียนด้วยจะทำอย่างไร
แต่ว่าครั้งหน้าหากพบแม่นางคนนี้อีก นางไม่มีทางปล่อยนางไปง่ายๆ แน่…เดิมนางนึกว่านางเพียงแค่ปากเร็ว เอ่ยเสียดสีกลับไปก็พอแล้ว คิดไม่ถึงว่านางยังเกือบจะทำร้ายตระกูลน่าหลาน...มีความเกี่ยวข้องกับชิงเอ๋อร์
ต้องโทษหงส์ขาวที่ไม่ยอมบอกนางให้เร็วหน่อย!
