ตอนที่ 567 คิดบัญชีย้อนหลัง (3)
สายตานิ่งเรียบของเฟิงหรูชิงหันไปทางเหลยอวิ๋น “ท่านรู้หรือไม่ข้าเคยพูดเอาไว้ว่า ข้ากับจวนเฟิงอวิ๋นอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!”
มุมปากเหลยอวิ๋นกระตุก แท้จริงแล้วพวกเขาจวนเฟิงอวิ๋นล่วงเกินคุณหนูใหญ่ของพวกเขาเอง ช่างน่าอนาถเพียงใดกัน
“ตอนแรก เหวินเฟิงสั่งให้ทหารอารักขาระเบิดตัวเอง หากไม่ใช่เพราะข้ามีวิธีนำแรงระเบิดย้ายไปท่านรู้หรือไม่ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร? ข้ากับถังอิ่นล้วนต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”
ทุกคำของเฟิงหรูชิงทำให้ใจของเหลยอวิ๋นตกลงไปในหุบเหว
เขาเข้าใจดี นี่เป็นเหตุผลที่คุณหนูใหญ่ไม่ยินยอมไปดูจวนเฟิงอวิ๋นแม้แต่น้อย
“ต่อมา…หากไม่ใช่เพราะเสด็จแม่ถูกข้าช่วยไว้จนฟื้นจุดจบจะเป็นอย่างไร? ท่านเข้าใจหรือไม่?” สายตาเฟิงหรูชิงแฝงด้วยความเย็นยะเยือกเอ่ยถามด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ใดๆ
เหลยอวิ๋นเอ่ยขึ้นไม่ขัด “เรื่องเหล่านี้ข้าล้วนไม่แน่ชัด”
“ข้ารู้ว่าท่านอาจรู้สึกว่าเรื่องเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาจวนเฟิงอวิ๋นที่ทำ พวกท่านไม่ได้รู้เรื่องด้วย” เฟิงหรูชิงยกยิ้มบาง “แต่สำหรับผู้มีอำนาจแล้ว ไม่สั่งสอนผู้ใต้บังคับบัญชาเข้มงวดก็คือความผิด!”
เหลยอวิ๋นชะงักไปสักพักจึงจะเอ่ยขึ้น “ดังนั้นพวกเราจวนเฟิงอวิ๋นจึงต้องการการจัดการของคุณหนูใหญ่”
“รับพวกท่านแล้วยังมีประโยชน์อะไร?” สายตาเย็นชาของเฟิงหรูชิงเหลือบตามองเหลยอวิ๋น “แม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชายังจัดการไม่ดี พวกท่านยังจะมีประโยชน์อื่นอันใดอีก?”
ในความเป็นจริง เหลยอวิ๋นรู้ดีว่าที่เฟิงหรูชิงพูดมาล้วนถูกทั้งสิ้น
ตอนที่นายหญิงยังอยู่ จวนเฟิงอวิ๋นไม่ใช่จวนเฟิงอวิ๋นในตอนนี้
ตอนนั้นทุกคนล้วนเคารพกฎเคร่งครัด ไม่มีทางมีหมาหัวเน่าเช่นเหวินเฟิงปรากฏขึ้น
ตั้งแต่นายหญิงหายตัวไปพวกเขาเหล่านี้ก็ยุ่งกับการฝึกตบะและเครียดกับการตามหานายหญิง ส่งผลให้การจัดการดูแลหย่อนยาน
อย่างไรเรื่องเหล่านี้ผู้อาวุโสห้าเองก็มีส่วนผิด เขาเป็นคนยืนยันฐานะของถังอวี้ก่อน
ถ้าไม่มีผู้อาวุโสห้าโง่เง่านี่ ถังอวี้ก็ไม่มีทางมาวางอำนาจในจวนเฟิงอวิ๋นได้
ตอนนี้หลังจากผู้อาวุโสห้ารู้เรื่องก็สำนึกผิดเข้าไปถึงลำไส้แต่กลับสายไปเสียแล้ว
“คุณหนูใหญ่…” เหลยอวิ๋นเอ่ยถามสั่นๆ “พวกเราจวนเฟิงอวิ๋นทุกคนล้วนอยากพบคุณหนูใหญ่ ไม่ทราบว่าคุณหนูใหญ่จะไปจวนเฟิงอวิ๋นเมื่อใด?”
เฟิงหรูชิงยักไหล่ “ข้าเห็นแก่เสด็จแม่จึงยอมรับจวนเฟิงอวิ๋น นี่ไม่ได้แสดงว่าข้าจะยินยอมเสียสละเวลาฝึกตบะไปจวนเฟิงอวิ๋น”
เหลยอวิ๋นมองแผ่นหลังที่เด็ดเดี่ยวของเฟิงหรูชิงแล้วก็ถอนหายใจเบาๆ
“คุณหนูใหญ่ไม่ยินยอมไปจวนเฟิงอวิ๋นก็ไม่เป็นไร หรือไม่…ข้าส่งสาวรับใช้สองสามคนมาดูแลคุณหนู? ข้าเห็นสาวใช้ในจวนคุณหนูน้อยเหลือเกิน”
สาวใช้…
ฝีเท้าเฟิงหรูชิงชะงัก เรื่องในจวนล้วนให้สัตว์วิเศษเป็นคนจัดการจะต้องการสาวใช้ไปทำไม
ทว่าหาก...สาวใช้เหล่านี้น่ามองทำให้จิตใจเบิกบานละก็เอาไว้มองก็ดีเหมือนกัน
นางลังเลอยู่สักพักก็เอ่ยขึ้น “สาวใช้เหล่านี้…รูปงามหรือไม่?”
รูปไม่งามก็ไม่เป็นไร นางมีอาหารวิเศษบำรุงความงามอยู่
เหลยอวิ๋นราวกับค้นพบอะไรบางอย่างแววตาเป็นประกาย “ล้วนเป็นหญิงที่งดงามยิ่ง”
“อ้อ เช่นนั้นท่านส่งมาสักสองสามคน”
“อะแฮ่ม” เหลยอวิ๋นกระแอมไอแล้วเอ่ยต่อ “คุณหนูใหญ่ พวกเราจวนเฟิงอวิ๋นพื้นฐานล้วนรูปงาม หญิงสาวในนั้นแต่ละคนงามยิ่งนัก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คุณหนู…”
เฟิงหรูชิงครุ่นคิดเล็กน้อย “หรือไม่ให้ข้าจัดการจวนเฟิงอวิ๋น?”
“ไม่ต้อง ไม่ต้อง เชิญคุณหนูได้ตามสบาย”
“อื้อ เช่นนั้นก็ดี รออีกไม่กี่วันข้าจะไปจวนเฟิงอวิ๋น”
“คุณหนู ตระกูลถังนั่น…ควรจัดการเช่นไรดี?” เหลยอวิ๋นเอ่ยต่ออีกประโยค
ถังลั่วกับถังอวี้สองพ่อลูกจะต้องอเนจอนาถที่สุด
……………….
ตอนที่ 568 คิดบัญชีย้อนหลัง (4)
หลายวันนี้แทบจะถลกหนังพวกเขาออกมาแล้ว
แต่ตระกูลถังนี่เหลยอวิ๋นไม่รู้ว่าควรจัดการเช่นไร
“ปล่อยถังอีกับถังเอ้อไป พวกเขาต้องการสร้างตระกูลถังขึ้นใหม่อีกแห่ง ตั้งแต่นี้ต่อไปล้วนไม่เกี่ยวข้างกับข้า”
เฟิงหรูชิงหยุดไปชั่วครู่ “ผู้เฒ่าตระกูลถังคนอื่นๆ…ขับไล่พวกเขาไปยังป่าทิศเหนือ และนับจากนี้ห้ามมาเหยียบแผ่นดินนี้อีก”
เหลยอวิ๋นหรี่ตาลง “คุณหนูยั้งมือกับตระกูลถัง เป็นเพราะ…แม่นางที่ชื่อถังอิ่นนั่น?”
เฟิงหรูชิงหลุบตาลงต่ำเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“ตอนแรกต่อหน้าตระกูลถังและข้า นางเลือกข้าอย่างไม่ลังเล”
เช่นนั้นนางจะทำให้คนในใต้หล้าล้วนรู้ว่า การเลือกของถังอิ่นไม่ผิด!
ถังอีกับถังเอ้อไม่ได้มีความผิดอะไร พวกเขากลับยืนอยู่ข้างนางมาโดยตลอด ต่อให้นางจะเกลียดตระกูลถังเพียงใดก็ไม่มีทางโกรธแค้นพวกเขา
ส่วนผู้เฒ่าคนอื่น…
“เหลยอวิ๋น กลับไปบอกผู้เฒ่าตระกูลถังสองสามคนนั่น บุญคุณที่เลี้ยงดูถังอิ่นมาข้าจะคืนให้พวกเขาแทนถังอิ่น! วันหน้าพวกเขาไม่มีความเกี่ยวข้องกับถังอิ่นอีก หากยังทำผิดภายใต้ฝ่ามือข้าอีกข้าจะไม่ปล่อยพวกเขาไปอีก และควรจะยินดีที่พวกเขาไม่ได้ร่วมมือกับถังลั่วทำร้ายเสด็จแม่ของข้า…”
มิเช่นนั้น แม้จะเห็นแก่หน้าถังอิ่นนางก็ไม่มีทางปล่อยคนพวกนี้ไป!
“ได้ คุณหนู”
…
เฟิงหรูชิงไม่พูดมากความอีก ก้าวเท้าไปทางนอกประตู
เดิมร่างของถังเชียนเชียนที่ทรุดลงกับพื้น พอได้ยินคำเหล่านั้นอีกแววตาของนางก็ประกายความหวัง
คุณหนูจวนเฟิงอวิ๋นผู้นี้…ชื่นชอบสาวงาม?
แม้นางจะอายุเลยสามสิบปีแล้วแต่เสน่ห์ยังคงอยู่ ดังนั้นถังเชียนเชียนไม่มีความลังเลใดๆ หันไปทางเฟิงหรูชิง
“คุณหนูเฟิง ขอท่านโปรดปล่อยข้าไป ได้โปรด…ขอเพียงท่านปล่อยข้า ให้ข้าเป็นสาวใช้ข้าก็ล้วนยินดี!”
เฟิงหรูชิงหันหน้าไปก็เห็นถังเชียนเชียนพุ่งมาทางนางนัยน์ตานั้นยังแฝงด้วยความรัก นางตกใจจนสั่นสะท้านหนาวเหน็บไปทั้งกาย และถีบออกไปออกไม่ลังเล
“ออกไป ข้าชอบผู้ชาย!”
ปึ้ง!
ฝ่าเท้านี้ถีบเข้าที่กลางอกถังเชียนเชียนพอดีทำให้นางจะเด็นออกไป เฟิงหรูชิงก็รู้สึกว่ารองเท้าตัวเองเปรอะเปื้อนรีบถอดรองเท้าออกทิ้งลงกับพื้น
“ตระกูลถังนี่…เป็นบ้าเยอะถึงเพียงนี้เลยหรือ?”
เหลยอวิ๋น “…”
คุณหนูใหญ่ เมื่อครู่ท่านพูดอยู่เต็มปากว่าถังจือเป็นผู้หญิงของท่าน แล้วยังชื่นชอบสาวใช้รูปงามเช่นนี้ใครก็ต้องเข้าใจผิด
เมื่อครู่เขา…ก็เกือบเข้าใจผิดแล้ว
โชคดีที่มีถังเชียนเชียนคนโง่เขลานี่เขาจึงได้เข้าใจ ทั้งหมดเขาล้วนเข้าใจผิดไป
คุณหนู…ชอบผู้ชาย
“เหลยอวิ๋น อย่าลืมสาวใช้ของข้า ส่งมาให้ข้าภายในไม่กี่วันนี้ไม่เช่นนั้น…” เฟิงหรูชิงตบบ่าเหลยอวิ๋นฉีกยิ้มกว้าง
เหลยอวิ๋นสั่นสะท้าน “คุณหนูข้าเข้าใจแล้ว จะส่งไปตามเวลาอย่างแน่นอน”
“อื้อ”
เฟิงหรูชิงหันตัวไปอย่างสงบ
ไม่มีใครเห็นว่าในพุ่มหญ้าไม่ไกลมีงูตัวหนึ่งกำลังเก็บหัวกลับมาอย่างระมัดระวัง ในใจมันหนาวเหน็บ นายท่านหยั่งรู้ล่วงหน้าจริงๆ รู้ว่าต้องส่งมันตามองค์หญิงมา ไม่เช่นนั้นมันไม่มีทางรู้เลยว่าจวนเฟิงอวิ๋นจะส่งสาวใช้มาให้องค์หญิง และยิ่งไม่มีทางรู้ว่ามีหญิงชั่วร้ายคนหนึ่งคิดจะอิงแอบแนบชิดองค์หญิง
โชคดีที่หญิงนั่นหน้าตาน่าเกลียดองค์หญิงจึงไม่หวั่นไหว เรื่องนี้มันจะต้องรีบกลับไปรายงานนายท่าน!
ชิงน้อยมองทิศทางที่เฟิงหรูชิงจากไป ร่างกายสีเขียวก็เลื่อยเข้าไปในพงหญ้าพริบตาเดียวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย…
