บทที่ 126 แพะกระดูก
“ฟ้าว!”
ลั่วอู๋ตกลงไปในหลุม
โชคยังดีที่มีทรายนุ่ม ๆ อยู่ใต้หลุม มิฉะนั้นถึงแม้จะเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณมิติสูง แต่ในระยะความสูงกว่า 10 เมตร มันก็จะทำให้กล้ามเนื้อและกระดูกของพวกเขา แตกละเอียดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ที่นี่ที่ไหน?” ลั่วอู๋มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
มันเป็นหลุมขนาดใหญ่ มันควรจะเป็นแบบนั้น แต่มันถูกปกคลุมไปด้วยทรายสีเหลือง ทำให้ทรายที่อยู่รอบ ๆ เกิดการสั่นไหวตามการเคลื่อนที่ของลิงยักษ์ ทำให้มันถล่มลงมาและเขาก็ตกลงมา
สำหรับเขามันมืดมาก เขามองไม่เห็นเลย แต่ดูเหมือนว่ามันจะมีรูอื่นอีก
“ที่นี่ … ” จู่ๆ เฒ่าเย่ พูดออกมาด้วยความลังเล
“มีอะไรงั้นหรือ?” ลั่วอู๋ถามอย่างรวดเร็ว
“เมื่อ 30 ปีก่อน ทีมของข้าเคยตกลงไปในหลุมลึก เพราะว่าทรายสีเหลืองยุบตัวลง” เฒ่าเย่เริ่มหวนนึกถึงอดีต “ด้วยเหตุนี้ เราได้พบกับแพะกระดูกจำนวนมาก เราโชคดีและเรารีบวิ่งเข้าไปจับลูกแพะมา 2 ตัว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการกระทำในครั้งนั้น ทำให้ทีมล่าสัตว์ของข้าสูญเสียคนไปมากกว่าครึ่ง และหลังจากกลับออกมา พวกเราได้ยุบทีมลงแยกย้ายกันออกไป”
พื้นที่ในทะเลทราย การการยุบตัวไม่ใช่สิ่งที่หายาก
แพะกระดูก มันมีลักษณะทั้งตัวเป็นโครงกระดูก มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด มันเหมือนสัตว์ที่ตายไปแล้ว แต่มันกลับมีชีวิตอยู่ และอาศัยอยู่ภายใต้พื้นดิน
“มันไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกน่า” ลั่วอู๋ปลอบหยู่เฮา
ขณะนั้น ได้มีดวงตาสีแดงคู่หนึ่งปรากฏขึ้น
จากนั้น ดวงตาสีแดงนับไม่ถ้วนก็ปรากฏออกมาจากความมืด มันแปลกมาก มีสัตว์วิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วน กำลังเฝ้าดูอยู่
น่าขนลุกชะมัด
หยู่เฮาพูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ” ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิดนะ”
อะไรกัน
ทันใดนั้น สัตว์วิญญาณหลายสิบตัวก็ปรากฏออกมา
แพะกระดูก สัตว์วิญญาณระดับทอง ถ้าเกิดเราสู้กับมันเราแย่แน่
“กึก”
“กึก”
ภายในความมืด แพะกระดูกหลายสิบตัวค่อย ๆ เดินออกมา กระดูกของมันเป็นสีขาว
ตามที่คาด พวกมันไม่มีเลือดเนื้อ และดวงตาของพวกมันเหมือนลูกไฟวิญญาณสีแดง มันไม่มีความรู้สึก
ขณะนั้น จู่ ๆ หยู่เฮา ก็ชี้ไปที่ความมืดที่อยู่ตรงหน้าและพูดว่า “ข้ารู้สึกถึงลมหายใจของภูตทะเลทราย มันซ่อนอยู่ตรงนั้น”
“จริงด้วย!” ฉูจงฉวนพูดด้วยความรีบร้อน
หยู่เฮาพยักหน้า “ไม่ผิดแน่”
ดูเหมือนเทพีแห่งโชคยังคงอยู่ข้างพวกเขา เราจะพบภูตทะเลทรายได้ไหม? เราตกลงมาในหลุมลึกและพบกับมัน
ทุกคนถูมือในทันที
พวกเขาไม่ได้หวั่นเกรงที่จะต่อสู้ แต่กลัวจะทำให้ภูตทรายแตกตื่นเสียมากกว่า
“ต้าหวงออกมาสู้ซะ!” ลั่วอู๋เรียกต้าหวง ต้าหวงเข้าสู่รูปแบบการต่อสู้อย่างรวดเร็ว
ฉูจงฉวนเรียกสัตว์วิญญาณแห่งไฟออกมา
[ภูตไฟ]
เปลวไฟสีเขียวเข้มหลายลูกระเบิดออกมาจากช่องว่าง พุ่งกระแทกเข้ากับแพะกระดูก
หยู่เฮายกขวานขึ้นและรีบวิ่งเข้าไป พร้อมกับเสือดาวหินของเขา ราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าจะถอยไปเพื่ออะไร ส่วนคนที่เหลือก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะโจมตีใส่แพะกระดูก
“แคร็ก!”
กระดูกของแพะกระดูกเริ่มหัก
แต่ที่น่าแปลกคือ หลังจากถูกทุบแล้ว แพะกระดูกจะรวมตัวเข้ากันและยืนขึ้นมาอีกครั้ง
แม้แต่กระดูกของแพะกระดูกที่ไม่เหมือนกัน ก็จะถูกนำมาประกอบเป็นแพะกระดูกตัวใหม่ ซึ่งทำให้ผู้คนต่างรู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับสัตว์วิญญาณเลย แต่กลับเป็นหุ่นเชิดแทน
การบดกระดูกให้เป็นผงเท่านั้น ที่สามารถป้องกันไม่ให้แพะกระดูกเกิดใหม่ได้
ข่าวดีอย่างเดียวคือ พลังการต่อสู้ของแพะกระดูกไม่มากนัก ลั่วอู๋ถือโล่ทำให้เกิดความได้เปรียบ เข้าต่อสู้กับแพะกระดูกหลายตัวได้ด้วยตัวคนเดียว
ขณะนั้นฉูจงฉวนรู้สึกว่าภูตไฟของเขาตื่นตระหนกอย่างมาก มันไม่เต็มใจที่จะปล่อยไฟออกมาเพียงอย่างเดียว แต่ต้องการที่จะพุ่งเข้าไปในสนามรบด้วย
ฉูจงฉวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ไปซะ!”
จู่ ๆ ภูตไฟก็พุ่งออกไปและตรงไปที่แพะกระดูก หลังจากผ่านไปสักพัก แพะกระดูกก็แตกสลายไปโดยอัตโนมัติ และกระจัดกระจายกลายเป็นกองกระดูก โดยไม่มีวันฟื้นคืนชีพอีกครั้ง
เมื่อภูตไฟอยู่บนตัวของแพะกระดูก เปลวไฟสีแดงทั้งสองดวงได้ถูกมันดูดกลืนเข้าไป
หลังจากเปลวไฟสีแดงถูกดูดกลืนเข้าไป แพะกระดูกก็ตายลงทันที
“อย่างกับว่าดวงตาของแพะกระดูกนั่น แก่นวิญญาณของมัน” ทุกคนเริ่มเอะใจในทันที
หลังจากนั้นไม่นาน แพะกระดูกทั้งหมดก็ล้มลง และกลายเป็นกองกระดูกสีขาว
ภูตไฟพุ่งกลับไปที่ด้านข้างของฉูจงฉวน มันกระโดดอยู่บนไหล่ของเขา ด้วยความพึงพอใจอย่างมาก
มันเหมือนกับภาพลวงตา ภูตไฟแปลงเป็นลูกไฟทรงกลมขนาดใหญ่ และมีจุดสีแดงเล็ก ๆ อยู่ภายในเปลวไฟนั้น
ฉูจงฉวนมีความสุขมาก “ดูเหมือนว่า มันถึงเวลาแล้วที่ข้าจะใช้ประโยชน์จากมันแล้ว”
อย่างที่ท่านเห็นว่า ภูตไฟนั้นมีประโยชน์อย่างมาก
“ไปกันเถอะ รีบไปกันได้แล้ว” หยู่เฮาคิดว่าภูตทะเลทรายนั้นอยู่ตรงหน้าเขา เขากระวนกระวายอย่างมาก หลังจากปล่อยให้ลั่วอู๋ลงตราอาวุธอีกครั้ง เขาก็รีบวิ่งเข้าไปข้างหน้า
ด้านหน้าความมืดนั้น เป็นลักษณะเหมือนอุโมงค์ยาว
ทุกคนเดินตามเขาเข้าไป
หลังจากเดินไปได้ไม่นาน จู่ ๆ ด้านหน้าก็เปิดขึ้น มันดูเหมือนจะเป็นป้อมปราการตามธรรมชาติที่สร้างด้วยทรายสีเหลือง ที่มีพลังงานลึกลับมากมาย
ทุกคนต่างประหลาดใจ
ใครกันเล่าจะจินตนาการถึงสถานที่เช่นนี้ ภายใต้ผืนทะเลทรายกัน
ฉูจงฉวนเสียสติอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อตอนนั้นเขาตกลงมาในหลุม เขาเพียงแค่อยากจะหนีออกไปด้วยความรีบร้อน แต่ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่นี่แล้ว บางทีเขาอาจพลาดอะไรไปก็ได้
“ฮ่าฮ่า! ภูตทะเลทรายเอ๋ย ข้าพบเจ้าแล้ว” หยู่เฮารีบวิ่งไปพร้อมกับถือขวานไว้ที่มือ
ปรากฏว่า ข้างล่างของป้อมปราการ มีภูตทะเลทรายขนาดใหญ่กำลังยืนเผชิญหน้ากับพวกเขาอยู่ และมันกำลังมองบางสิ่งบางอย่าง
ภูตทะเลทรายพบเจอผู้บุกรุก และมันส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ
มันไม่คาดคิดว่า พวกมนุษย์เหล่านี้จะตามเข้ามาที่นี่ พวกแพะกระดูกที่อยู่ด้านนอกนั่นทำอะไรกันอยู่
หยู่เฮาหัวเราะ “เข้ามา มาสู้กันสัก 300 รอบ”
เขาพูดออกมา
หยู่เฮาและภูตทะเลทรายเข้าต่อสู้กัน
ภูตทะเลทรายมีความแข็งแกร่งมาก เมื่อมันเข้าสู่การต่อสู้ ทำให้ปราการธรรมชาตินั้นเกิดการสั่นสะเทือน
“ตูม!”
แขนขนาดยักษ์ของภูตทะเลทรายถูกหยู่เฮาสับลง และทรายก็ทำการควบแน่นอีกครั้ง แต่ก็ไม่คาดคิดว่า ทรายนั้นจะควบแน่นช้ามาก
“การปรับแต่งมันได้ผล” ใบหน้าของหยู่เฮาเปล่งประกาย
ด้วยวิธีนี้ พลังวิญญาณที่ใช้โดยภูตทะเลทรายจะมากกว่าเดิมหลายเท่าทุกครั้งที่มันฟื้นตัว และไม่ช้ามันเขาก็จะใช้พลังวิญญาณเข้าโจมตีใส่อีกฝ่าย
ดวงตาของหยู่เฮาแสดงให้เห็นถึงความบ้าคลั่ง “สัตว์จิตวิญญาณทะเลทรายที่แสนจะทรงพลัง ยอมจำนนต่อข้าซะ ข้าสัญญาว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นและแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปพร้อมกับข้า”
แต่ภูตทะเลทรายไม่รับฟัง เข้าโจมตีหยู่เฮาด้วยความบ้าคลั่ง
ในบรรดาสัตว์วิญญาณระดับทอง ภูตทะเลทรายนั้นแข็งแกร่งมากที่สุด และภูตทะเลทรายตัวนี้พัฒนาอย่างเต็มที่แล้ว ด้วยความแข็งแกร่งถึงระดับทอง มิติที่ 7
ถึงกระนั้นหยู่เฮาก็ยังสามารถปราบมันลงได้
นอกจากนี้ ยังแสดงให้เห็นว่าพลังในการต่อสู้ของหยู่เฮานั้นไม่ธรรมดา
ฉูจงฉวนยืนสับสนอยู่ด้านข้าง
ข้าต้องทำอะไรสักอย่าง
สัตว์วิญญาณตัวนี้มีชนิดอื่นอีกหรือไม่? ถ้าไม่ มันก็ไม่เหมาะสำหรับข้า
ลั่วอู๋แปลกใจเล็กน้อย
ทำไมครั้งแรกที่พบภูตทะเลทราย มันเลือกที่จะวิ่งหนี แต่ว่าครั้งนี้ มันกลับเลือกที่จะต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง
ยิ่งไปกว่านั้น ภูตทะเลทรายยังยืนอยู่กับที่และต่อสู้กับ หยู่เฮา ใต้เท้าของมันไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ดูเหมือนว่ามันกำลังปกป้องอะไรบางอย่าง
“หยู่เฮาหยุดก่อน!” ลั่วอู๋กระซิบ
หยู่เฮาตกตะลึง “หยุดงั้นเหรอ? เจ้าล้อข้าเล่นหรือเปล่า? ข้าจะจัดการมันเดี๋ยวนี้”
“ถึงแม้เจ้าจะคิดว่าเจ้าชนะ แต่มันก็ไม่ยอมทำพันธสัญญากับเจ้าหรอก ถอยมาก่อน” ลั่วอู๋ถอนหายใจ
ในที่สุดหยู่เฮาก็หยุดการโจมตีด้วยมือของเขาและพูดว่า “เจ้าหมายความว่าอะไร?”
ภูตทะเลทรายไม่ได้ไล่ตามเขาไป แต่กลับยืนอยู่กับที่
“มองไปข้างหลังมัน … ” ลั่วอู๋พูด
ฝูงชนมองไปข้างหลังของภูตทะเลทราย
มันมีแสงเล็ก ๆ ส่องแสงสลัว ๆ ราวกับว่ามีชีวิตขนาดเล็กกำลังจะกำเนิดออกมา
