บทที่ 161
มังกรกระดูกผี
ที่ด้านบนของหอคอยสีขาวมีสัตว์วิญญาณที่มีแรงกดดันอันน่ากลัวกำลังกระพือปีกอย่างดุร้ายและคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า ราวกับว่าท้องฟ้าทั้งหมดกำลังถูกปกคลุมด้วยพลังวิญญาณของมัน
ลั่วอู๋มองไปที่สัตว์วิญญาณขนาดยักษ์บนท้องฟ้าและมีเสียงดังขึ้นในหูของเขา
[ได้รับสัตว์วิญญาณระดับเพชร มังกรกระดูกผี แต้มเซียน + 500]
แต้มเซียนเพิ่มมา 500
มันเป็นสิ่งที่มีทำให้เขาความสุขมาก แต่ลั่วอู๋ก็อดหัวเราะไม่ได้
เพราะตรงหน้าเขาในตอนนี้เป็นสัตว์วิญญาณที่ดูน่ากลัวมาก
สัตว์วิญญาณตัวนี้นั้นมีรูปร่างของกิ้งก่าตัวใหญ่ แต่ทั้งตัวของมันเต็มไปด้วยกระดูกสีขาว เว้นแต่ส่วนหัว ปีกและหางของมันที่ไม่มี ดังนั้นมันจึงดูแปลกมาก
ดุร้าย
ความโหดร้าย
อำมหิต
ดูเหมือนว่าคำคุณศัพท์ที่ไม่ดีทั้งหมดสามารถนำมาใช้กับสัตว์วิญญาณตัวนี้ได้
พลังอันน่ากลัวของมันดูเหมือนพร้อมที่จะบดขยี้หอคอยสีขาวทั้งหลัง
ลั่วอู๋มองไปที่ข้อมูลของมันโดยที่เขาไม่รู้ตัว
เผ่าพันธุ์: มังกรกระดูกผี
ระดับ: เพชร
มิติ: เพชร 5
ทักษะ: วิญญาณร่ำร้อง (ระดับ SS), ไฟโลกันตร์ (ระดับ SS), ภูมิคุ้มกันจากความตายจำลอง (ระดับ A), การบิน (ระดับ A), มังกรเริงระบำ (ระดับ S) และพีธีสาปส่งแห่งความมืด (ระดับ S)
พื้นเพ: สิ่งมีชีวิตประหลาดที่กำเนิดขึ้นในสุสานมังกร มันประกอบด้วยร่างของวิญญาณของมังกรที่ตายแล้วกับจิตสำนึกในการควบคุมร่างกายที่เกิดจากการรวมตัวของความแค้นที่ฝังอยู่ในสุสานมังกรชั่วนิรันดร์
สุสานมังกร: สถานที่ที่เมื่อสัตว์วิญญาณมังกร รู้ตัวว่ามันใกล้จะตายบินไป มันเป็นดั่งหลุมฝังศพของเผ่ามังกร
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมกระดูกของสัตว์วิญญาณประเภทมังกรจึงไม่ค่อยถูกค้นพบ
สัตว์วิญญาณมังกรที่กล่าวถึงนี้ไม่ได้หมายถึงพวกปีศาจยาหลง แต่หมายถึง สัตว์วิญญาณที่มีสายเลือดของมังกรจริง ๆ และสามารถปลุกพลังของมังกรจริง ๆ ออกมาได้
ระดับ เพชร มิติ 5!
ลั่วอู๋กลืนน้ำเต็มปากพร้อมพยายามทำตัวให้สงบ
สัตว์วิญญาณ ระดับนี้นับว่าสูงมาก
นอกจากนี้ตามข้อมูลจากไหปีศาจ แก่นวิญญาณของมังกรกระดูกผีเกิดจากการรวมกันของความแค้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
“ส..สวัสดี … ”
มังกรกระดูกผีพ่นลมหายใจออกมา ดวงตาของมันเต็มไปไอแห่งความตาย มันหันไปจับจ้องที่ลั่วอู๋ที่ยืนอยู่ด้านใต้ตัวมันในหอคอยสีขาว
แม้ว่าพลังวิญญาณของมันจะแข็งแกร่งและดุร้าย แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถฆ่าลั่วอู๋ได้
อาจเป็นเพราะมันเป็นสัตว์วิญญาณที่เกิดจากไหปีศาจ จึงมีสายพันธสัญญาทำให้ลั่วอู๋มีอำนาจความเป็นนายอยู่เล็กน้อย
แต่เห็นได้ชัดว่ามันยังไม่เพียงพอที่จะทำให้มันยอมจำนนต่อลั่วอู๋
“ กรร !”
มังกรกระดูกผีคำราม
ร่างกายของลั่วอู๋สั่นสะท้านตามเสียงคำรามนั้นในทันที
เขารู้สึกได้ถึงความโกรธของมังกรกระดูกผี
โลกทั้งใบกำลังสั่นสะท้านสัตว์วิญญาณต่าง ๆ ได้แต่หมอบคลานอยู่บนพื้น เกรงกลัวที่จะเคลื่อนไหวต่อหน้ามังกรอันน่ากลัว
มีเพียงต้าหวง ผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะและนกโง่เท่านั้นที่ยังคงชูหัวของพวกมันได้ภายใต้พลังอันน่าสะพรึงกลัวของมังกรกระดูกผี
แต่มันก็ทำได้แค่มองขึ้นไป
เพราะพลังของมังกรตัวนี้มันร้ายกาจเกินไปจริงๆ
“อย่าเพิ่งตื่นเต้นไป ข้าจะปล่อยเจ้าไปอยู่แล้วน่า” ลั่วอู๋กล้าพอที่จะยอมรับซึ่งกันและกัน ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ทำลายมิติไหนี้ไปซะก่อนละก็นะ
แต่ก่อนที่ลั่วอู๋จะได้ขยับ มังกรกระดูกผีก็ยกหัวขึ้นแล้วอ้าปากอันดุร้ายพ่นเปลวไฟสีดำออกมา
มันคือทักษะ ระดับ SS [ไฟโลกันตร์]
ว่ากันว่ามันคือเปลวไฟขั้นสูงสุดที่สามารถกลืนกินทุกอย่างจนเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า เปลวไฟที่สามารถเทียบชั้นกับมันได้มีเพียงเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังแห่งแสงสว่างที่แท้จริง และเพลิงอมตะของนกอมตะเท่านั้น
พลังทำลายของมันก่อให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ขึ้นในมิติไห
มังกรกระดูกผีกระพือปีกจากนั้นลมที่รุนแรงก็พัดผ่านไป ร่างของมันพุ่งเข้าไปในหลุมขนาดใหญ่นั้นและออกไปจากมิติไหในชั่วพริบตา
ลั่วอู๋มองไปที่หลุมขนาดใหญ่ตรงหน้า ทุกอย่างนั้นถูกเผาสิ้น เผาไปแม้กระทั่งตัวมิติก็ยังหายไป
หลังจากมังกรกระดูกผีบินจากไป เหล่าสัตว์วิญญาณในมิติไหก็ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
และด้วยที่ไหปีศาจนั้นมันเป็นสุดยอดวัตถุโบราณ มิติไหจึงมีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเอง หลุมขนาดใหญ่ค่อยๆหายไป
ลั่วอู๋ถอนหายใจอย่างโล่งอก
มันน่ากลัวมาก
เขาไม่คาดคิดว่ามันจะกลายร่างเป็นสัตว์วิญญาณตัวใหญ่ที่แข็งแกร่งได้ขนาดนี้
ตามที่คาดไว้เขาควรเชื่อสัญชาตญาณของตัวเองมากกว่านี้ มีบางอย่างที่เลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆ
ทว่าในตอนนี้สีหน้าของลั่วอู๋ก็เปลี่ยนไปในทันที
หากมังกรกระดูกผีออกจากโลกไหแล้ว มันจะไปโผล่ที่ไหนได้?
“ไม่นะ นี่เป็นเรื่องใหญ่ซะแล้วสิ!”
ลั่วอู๋รีบออกจากมิติไหในทันที
เขายังคงอยู่ในห้องของเขา แต่หลังคาด้านบนพังทลายลงอย่างสมบูรณ์และเศษหินจำนวนนับไม่ถ้วนก็พังลงมา
โชคยังดีที่ความแข็งแกร่งของ ลั่วอู๋ อยู่ในระดับกลางแล้ว เขาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะได้รับบาดเจ็บจากพวกมัน
หลังคาของศาลาไป่หยู่ ทั้งหมดพังทลายลงมา มีเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องไปทั่วเมืองแห่งความพินาศ พลังวิญญาณของมังกรกระดูกผีที่น่ากลัวก็ถูกกระจายออกไปในทันที
ราวกับกำลังเกิดการจลาจลขึ้นทั่วเมืองแห่งความพินาศ
ทุกคนเห็นได้ว่ามีสัตว์วิญญาณรูปร่างเหมือนมังกรบินขึ้นไปบนท้องฟ้าเวลากลางคืน เสียงคำรามของมังกรดังก้องไปทั่วฟ้า
โชคดีที่มังกรกระดูกผีไม่ได้ลงมือฆ่าใคร มันเพียงแต่บินผ่านหนีไปที่ไหนก็ไม่รู้
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
“รีบมาช่วยกันเร็ว”
“รีบไปปกป้องนายน้อย”
ที่ศาลาไป่หยู่เองก็อยู่ในสภาพที่ยุ่งเหยิง เนื่องจากคนงานหลายคนได้รับบาดเจ็บจากหลังคาที่ถล่มลงมา
หลิวหู รีบวิ่งเข้ามาหาเขา “นายน้อย ท่านปลอดภัยดีรึเปล่า”
“ข้าไม่เป็นไร เจ้ารีบไปช่วยคนอื่นเถอะ” ลั่วอู๋ส่ายหัว
หลิวหูรู้สึกโล่งใจ
โชคดีที่ไม่มีใครเสียชีวิตจากหลังคาถล่ม ราวกับเป็นพรจากสวรรค์ แต่ก็ยังมีหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บ
นอกจากนี้ผู้คนของทีมหวงชาเองก็ยังมาเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์และข้อมูลของสัตว์วิญญาณที่น่ากลัวตัวนั้น
ลั่วอู๋ได้แต่บอกไปว่าเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผ่านการสอบสวนมาได้ เพราะสุดท้ายแล้วมันเป็นเรื่องยากเกินไปที่จะอธิบาย
หลังจากวิ่งวุ่นมานานในที่สุดความวุ่นวายกลางดึกก็จบลง
ลั่วอู๋ถอนหายใจ “โชคไม่ดีจริง ๆ คงต้องหาคนมาซ่อมหลังคาอีกสิเนี่ย”
จากนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งที่โชคร้ายยิ่งกว่านั้นออก นั่นก็คือช่วงเวลาการทำงานของหอคอยสีขาวได้หมดลงแล้วและลั่วอู๋เพิ่งได้ใช้มันไปเพียงแค่หนึ่งในสามของเวลาทำงานที่เขาจ่ายไปเท่านั้น
“มันน่าเสียดายจริงๆ ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุหรือสูตรสังเคราะห์ใหม่กันแน่ที่ทำให้กิ้งก่าทรายดูดและหญ้ากระดูกงูรวมกันได้เป็นมังกรกระดูกผี”
เขาควรจะลองทำมันอีกครั้งรึเปล่า?
ลั่วอู๋ปัดความคิดนั้นออกไปให้ไกล
ต่อให้มันเป็นสูตรสังเคราะห์จริง ๆแล้วได้มังกรกระดูกผีมาอีกตัวมันก็ไม่ใช่เรื่องดีเลย ใครจะไปรู้ว่ามังกรกระดูกผีตัวที่สองจะดุร้ายแบบตัวแรกอีกรึเปล่า
ลั่วอู๋ไม่มีความสามารถพอที่จะรับมือกับสัตว์วิญญาณระดับเพชรได้
ไว้ลองอีกครั้งทีหลังก็แล้วกัน
“เอาน่า อย่างน้อยข้าก็ยังโชคดีที่ค้นพบสูตรของยาเทียนหยวนหนิงลิน ไม่อย่างงั้นนั้นข้าคงจะรู้สึกอยากตายจริงๆก็คราวนี้”
ลั่วอู๋ลองคิดเกี่ยวกับมันดี ๆ
การแลก 3 หมื่น แต้มเซียนเพื่อซื้อสูตรยาระดับ 7มันถือเป็นการขาดทุนหรือกำไรมากกว่ากัน
ทั้งหมดที่เขาได้รับ
มีเพียงแค่ยาวิญญาณระดับ 7
แต่เมื่อนึกได้ว่าเขาสามารถสังเคราะห์ยาระดับ 7 ได้อย่างไม่จำกัด จิตใจของลั่วอู๋ก็ดีขึ้นมาบ้าง
“ ไม่ไหวแล้วแบบนี้”
“แต้มเซียนหายไปขนาดนี้ ข้ารู้สึกเหมือนคนอนาถาขึ้นมาเลย…”
“คืนนี้ข้าจะไม่นอน ข้าจะสังเคราะห์ยาเทียนหยวนหนิงลินทั้งคืน ข้าต้องฟื้นแต้มเซียนที่เสียไปกลับคืนมาให้ได้ก่อน” ลั่วอู๋รู้สึกโกรธมาก
