หมอผีแม่ลูกติด – บทที่ 251 กรรมตามสนอง

หมอผีแม่ลูกติด

บท​ที่​ 251 กรรมตามสนอง​

“ไม่เป็นไร​เจ้าค่ะ​ ประเดี๋ยว​ข้า​สอน​ท่าน​พี่​ให้​ก็ได้​เจ้าค่ะ​” หลิน​รั่ว​จิ่งก็​ยิ้ม​แล้ว​มอง​ไป​ที่​หลิน​เสวี่ยเหยียน​ แต่​ดวงตา​ของ​นาง​นั้น​เต็มไปด้วย​สายตา​แค้นเคือง​ที่​ไม่มีใคร​มองเห็น​

ส่วน​หลิน​หัว​เย​ว่​นั้น​ต่าง​กับ​หลิน​เสวี่ยเหยียน​ เพราะ​อย่างไร​เสีย​ฮูหยิน​อวี้​นั้น​ก็​แม่ของ​นาง​ นาง​จึงกล่าว​ขึ้น​ว่า​ “เย​ว่​เอ๋อ​ยินดี​ที่จะ​มีส่วนร่วม​เพื่อ​ช่วย​ท่าน​แม่”

“ถ้าเป็น​เช่นนั้น​ เดี๋ยว​ข้า​จะไป​ตรวจ​รักษา​ให้​ฮูหยิน​อวี้​ก่อน​”

“ขอบพระคุณ​ท่าน​พี่​มาก​ ข้า​ขอตัว​กลับ​ไป​ดูแล​ท่าน​แม่ก่อน​นะ​เจ้าคะ​” หลิน​รั่ว​จิ่งกล่าว​แล้ว​หันหลัง​กลับ​ไป​โดยที่​ไม่หัน​กลับมา​มอง​

ส่วน​ฮ่องเต้​หลี​นั้น​ยัง​ไม่ไป​ แต่กลับ​มอง​ไป​ที่​คน​ที่​ตาม​เขา​มาทั้งสอง​คน​ ก่อน​จะกล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​ “อย่างไรก็ดี​ ตัว​ข้า​นั้น​ก็​เป็น​ถึงฮ่องเต้​ของ​รัฐ​หลี​ เป็น​ตัวตน​ที่​สูงส่งที่​ไม่ใช่ว่า​ใคร​จะเข้าพบ​ได้​ง่ายๆ​ ต่อจากนี้​พวก​เจ้าอย่า​ได้​มาหา​ข้า​โดยที่​ไม่ได้รับอนุญาต​อีก​”

โดยที่​ไม่รอ​ให้​ทั้งสอง​คน​ได้​ตอบ​ เขา​ก็​สะบัด​แขน​เสื้อ​แล้ว​เดิน​ไปหา​หมอ​หญิง​หลิน​

หลิน​ซีเหยียน​นั้น​กำลัง​หยิบ​ข้าวของ​ที่​จำเป็น​สำหรับ​การ​ตรวจ​คนไข้​อยู่​ จากนั้น​นาง​ก็​พบ​ว่า​หลี​เจี้ยนเฉิน​นั้น​ยังอยู่​จึงได้​ถามอย่าง​สงสัย​ “แล้ว​ทำไม​ฝ่าบาท​ถึงยังอยู่​ที่นี่​เพคะ​?”

“ท่าน​หมอ​หลิน​ ข้า​ได้​ไป​พบ​สถานที่​ดี ๆ​ แห่ง​หนึ่ง​เข้า​ ข้า​จึงหวัง​ว่า​เจ้าจะไป​ที่นั่น​กับ​ข้า​พรุ่งนี้​!”

หลี​เจี้ยนเฉิน​นั้น​กล่าว​ชวน​นาง​อย่าง​ปิด​ความตื่นเต้น​ไว้​ไม่มิด​ เขา​ก็​กะพริบตา​เป็น​เชิงอ้อนวอน​และ​มอง​ไป​ที่​หลิน​ซีเหยียน​อย่าง​คาดหวัง​

“พรุ่งนี้​ข้า​มีนัด​แล้ว​ ข้า​จึงไม่อาจ​ที่จะ​ไป​กับ​ฝ่าบาท​ได้​เพคะ​” หลิน​ซีเหยียน​ที่​จัดเตรียม​ข้าวของ​เรียบร้อย​แล้วก็​รีบ​มุ่งหน้า​ไป​ที่​ตำหนัก​ฮูหยิน​อวี้​ทันที​

หลี​เจี้ยนเฉิน​นั้น​รู้สึก​หดหู่​ไป​ตลอดทาง​ เขา​นั้น​รู้​แล้ว​ว่า​ท่าน​หมอ​หลิน​นั้น​ยัง​ไม่เชื่อใจ​เขา​เลย​แม้แต่น้อย​ ทั้ง ๆ ที่​เขา​พยายาม​เข้าหา​นาง​มาก​ถึงขนาด​นี้​แท้ ๆ​

แล้ว​ทั้งคู่​ก็​ไม่พูด​อะไร​กัน​จนกระทั่ง​เดิน​ไป​ถึงตำหนัก​ฮูหยิน​อวี้​

เมื่อ​เห็น​ฮูหยิน​อวี้​ที่​หน้าซีด​และ​นอน​อยู่​ที่​เตียง​ด้วย​ดวงตา​ที่​ปิด​สนิท​แล้ว​ ดวงตา​หลิน​ซีเหยียน​ก็​ปรากฏ​แวว​สะใจขึ้น​มา จากนั้น​จึงเดิน​เข้า​ไปหา​แล้ว​ใช้ผ้าเช็ดมือ​จับ​ไป​ที่​ข้อมือ​ของ​ฮูหยิน​อวี้​ แล้ว​จากนั้น​ก็​ตรวจ​ชีพจร​ของ​อีก​ฝ่าย​

ไม่นาน​นาง​ก็​กล่าว​ขึ้น​ “เป็น​เพราะ​ความเครียด​ทำให้​มีอาการ​ขาด​เลือด​และ​ลมปราณ​ จึงรู้สึก​หนาว​เป็นครั้งคราว​และ​ทำให้​นาง​มีอาการหนัก​เช่นนี้​”

“มีวิธี​รักษา​หรือไม่​?” สีหน้า​ของ​หลิน​รั่ว​จิ่งเคร่งขรึม​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ เพราะ​คำพูด​ของ​หลิน​ซีเหยียน​

“แน่นอน​” หลิน​ซีเหยียน​หยิบ​เอา​ถุงฝังเข็ม​ออก​มาจาก​เอว​ของ​ตน​แล้ว​จากนั้น​ก็​มอง​ไป​ที่​สาวใช้​ของ​ฮูหยิน​อวี้​ “ถอด​เสื้อ​ของ​นาง​เสีย​”

เฉี่ยน​ไป๋​นั้น​ลังเล​และ​มอง​ไป​ที่​หลิน​รั่ว​จิ่งเชิงขออนุญาต​ เมื่อ​เห็น​หลิน​รั่ว​จิ่งผงกหัว​ นาง​จึงได้​จับ​ฮูหยิน​อวี้​ถอด​เสื้อ​ออก​

เมื่อ​เห็น​เช่นนี้​ ฮ่องเต้​หลี​จึงออก​ไป​ข้างนอก​ห้อง​ทันที​โดยที่​ไม่ต้อง​ให้​เตือน​

หลิน​ซีเหยียน​หยิบ​เอา​เข็ม​เงิน​ยาว​ออกมา​แล้ว​ปัก​ลอง​ไป​ที่​หลัง​ของ​ฮูหยิน​อวี้​อย่าง​รวดเร็ว​ หลังจากนั้น​ไม่นาน​ แผ่น​หลัง​ของ​ฮูหยิน​อวี้​ก็​เต็มไปด้วย​เข็ม​เงิน​

“อืม​…”

ไม่นาน​นัก​ฮูหยิน​อวี้​ก็​เริ่ม​คราง​และ​ลืมตา​ขึ้น​มา พัก​หนึ่ง​นาง​จึงมอง​ไป​รอบ​ ๆ อย่าง​งุนงง​ จน​ในที่สุด​สายตา​ของ​นาง​ก็​จับจ้อง​ไป​ที่​หลิน​ซีเหยียน​ “ใคร​ใช้ให้​เจ้ามาที่​ตำหนัก​ของ​ข้า​กัน​ ออก​ไป​จาก​ตำหนัก​ของ​ข้า​เดี๋ยวนี้​!”

ฮูหยิน​อวี้​กรีดร้อง​และ​ต่อว่า​หลิน​ซีเหยียน​เสียงดัง​ ซึ่งทำให้​ฮ่องเต้​หลี​ที่​ยืน​อยู่​ด้าน​นอกนั้น​ได้ยิน​อย่าง​ชัดเจน​ เขา​จึงได้​คิ้ว​ขมวด​เมื่อ​พบ​ว่า​ท่าที​ของ​ฮูหยิน​อวี้​นั้น​ไร้​มารยาท​เหลือเกิน​

ไม่แปลกใจ​เลย​ที่​ท่าน​หมอ​หลิน​นั้น​จะเกลียดชัง​นาง​

ใน​ความคิด​ของ​ฮ่องเต้​หลี​นั้น​ ท่าน​หมอ​หลิน​นั้น​เกลียดชัง​ฮูหยิน​อวี้​ถึงเพียงนี้​ แต่​เขา​กลับ​ปล่อย​ให้​นาง​ต้อง​ไป​รักษา​คน​ที่​นาง​รังเกียจ​

หรือ​ว่าที่​ท่าน​หมอ​หลิน​ปฏิเสธ​เขา​ก็​เพราะ​แบบนี้​? ถึงจะดูเหมือน​นาง​ไม่ชอบ​เขา​มาตั้งแต่แรก​แล้วก็​เถอะ​

ในขณะที่​เขา​กำลัง​รู้สึก​เสียใจ​กับ​ตัวเอง​อยู่​ข้างนอก​อยู่​นั้น​ ก็​มีทหาร​จาก​รัฐ​หลี​วิ่ง​มาหา​เขา​แล้ว​กระซิบกระซาบ​บางอย่าง​ที่​ข้าง​หู​ ฉับพลัน​นั้น​เอง​สีหน้า​ของ​หลี​เจี้ยนเฉิน​ก็​เปลี่ยนไป​เคร่งเครียด​หนัก​กว่า​เดิม​

ยาม​นั้น​ บรรยากาศ​รอบตัว​ฮ่องเต้​หลี​ก็​พลัน​หนาวเย็น​ขึ้น​มาเป็นอันมาก​ เขา​สะบัด​ให้​ทหาร​ออก​ไป​ แล้ว​จากนั้น​ก็​ส่งคน​ไป​เตรียม​รถม้า​เพื่อ​เตรียม​มุ่งหน้า​ไป​ที่​พระราชวัง​หลวง​

ณ พระราชวัง​หลวง​ เจียง​หวาย​เย่​ได้​กลับมา​นั่ง​อยู่​ที่​รถเข็น​อีกครั้ง​เพราะ​ร่างกาย​ที่​อ่อนแอ​ ถึงแม้ว่า​เหล่า​ขุนนาง​นั้น​จะสงสัย​ แต่​ก็​ไม่มีใคร​กล้า​ถามอะไร​ออก​ไป​อยู่ดี​

“ฮ่องเต้​เจียง​ คน​ของ​ข้า​ที่​มาจาก​รัฐ​หลี​กลับ​ตาย​ที่​อาณาจักร​ของ​ท่าน​เช่นนี้​ ไม่ใช่ว่า​ท่าน​ควร​ที่จะ​ให้​คำอธิบาย​กับ​ข้า​หรอก​หรือ​?”

หลี​เจี้ยนเฉิน​เปิด​ประตู​เข้ามา​ใน​ท้องพระโรง​ ท่ามกลาง​สายตา​ของ​เหล่า​ขุนนาง​ เขา​ก็​เดิน​ขึ้นไป​ยัง​แท่น​ยกพื้น​จนกระทั่ง​ยืน​อยู่​ตรงหน้า​ของ​ฮ่องเต้​เจียง​

ฮ่องเต้​เจียง​พลัน​เลือดขึ้นหน้า​ทันที​ ด้วย​อีก​ฝ่าย​ทำ​ท่าที​ที่​ไม่ให้​ความเคารพ​กัน​เช่นนี้​ แต่​เขา​ก็​ต้อง​อดทน​เอาไว้​เพราะ​เขา​ไม่ต้องการ​จะให้​เกิด​การกระทบกระทั่ง​กับ​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​สอง​อาณาจักร​

เขา​จึงได้​เพียง​สะบัดมือ​และ​กล่าว​กับ​คน​ของ​ตน​ว่า​ “ไป​เอา​เก้าอี้​มาให้​เขา​นั่ง​”

หลี​เจี้ยนเฉิน​ก็​นั่งลง​แบบ​ไม่มีพิธีรีตอง​ จากนั้น​ก็​มอง​ไป​ที่​เหล่า​ขุนนาง​ของ​รัฐ​เจียง​ “ข้า​หวัง​ว่า​เหล่า​ขุนนาง​ของ​รัฐ​เจียง​นั้น​จะไม่ทำให้​ข้า​ต้อง​ผิดหวัง​”

เจียง​หวาย​เย่​มอง​เหตุการณ์​เบื้องหน้า​นี้​ด้วย​สีหน้า​เช่น​เดิม​ เขา​จ้อง​ไป​ที่​ฝ่ามือ​ของ​ตนเอง​อย่าง​เหม่อลอย​ ราวกับว่า​เรื่อง​นี้​ไม่มีส่วน​เกี่ยวข้อง​อะไร​กับ​เขา​

ทำให้​เหล่า​ขุนนาง​มากมาย​ที่​เคย​นับถือ​เจียง​หวาย​เย่​รู้สึก​ผิดหวัง​เล็กน้อย​

เทพ​สงคราม​ที่​ไร้​ความเกรงกลัว​ใน​อดีต​นั้น​ ในเวลานี้​เขา​กลับ​แสดง​ความขี้ขลาด​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​? หรือ​ว่าการ​ต้อง​ทุพพลภาพ​ไป​ห้า​ปี​ได้​ทำลาย​ความภาคภูมิ​ของ​บุตร​แห่ง​สวรรค์​จริง ๆ​ เสียแล้ว​

เจียง​หวาย​เย่​นั้น​คิด​จะวางตัว​ทำเป็น​นิ่งเฉย​ แต่​หลี​เจี้ยนเฉิน​นั้น​ไม่ปล่อย​ให้​เขา​ทำ​เช่นนั้น​ได้​

ไม่นาน​นัก​หลังจากที่​ฮ่องเต้​หลี​พูด​จบ​ เขา​ก็​มอง​ไป​ที่​เจียง​หวาย​เย่​แล้ว​กล่าว​ด้วย​ท่าที​ที่​เป็น​ปรปักษ์​ “ข้า​อยาก​จะถามองค์​ชาย​เย่​เสียหน่อย​ ไม่ทราบ​ว่า​องค์​ชาย​เย่​มีความคิดเห็น​เช่นไร​กับ​เรื่อง​นี้​บ้าง​?”

เจียง​หวาย​เย่​ก็​เงยหน้า​ขึ้น​มาด้วย​สีหน้า​นิ่ง​ๆ แล้ว​จากนั้น​ก็​กล่าว​ขึ้น​มาว่า​ “ถ้าฮ่องเต้​หลี​ไม่ใช่คนโง่​ ท่าน​ก็​น่าจะ​รู้​ว่า​การกระทำ​เช่นนี้​มักจะ​เป็น​ผู้​ที่​ไม่ประสงค์ดี​เท่านั้น​ ที่​กระทำ​กัน​”

“องค์​ชาย​เย่​เจ้าช่างบังอาจ​นัก​!” เจียง​หวาย​เย่​ว่า​เขา​ว่า​โง่ต่อหน้า​คนอื่น​ ๆ เช่นนี้​ ทำให้​เจตนา​มุ่งร้าย​ใน​ดวงตา​ของ​หลี​เจี้ยนเฉิน​นั้น​รุนแรง​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​

ส่วน​ฝ่าย​ฮ่องเต้​เจียง​นั้น​ก็​ดุ​จะมีความ​เปรมปรีดิ์​อยู่​ในที​ “ที่​องค์​ชาย​เย่​กล่าว​นั้น​แม้จะดู​หยาบคาย​แต่​ก็​มีเหตุผล​”

“ตัว​ข้า​นั้น​ย่อม​ตระหนักถึง​เรื่อง​นี้​อยู่แล้ว​ แต่​การตาย​ของ​คน​จาก​รัฐ​หลี​ของ​เรา​ที่​เดินทาง​มาที่​รัฐ​เจียง​นั้น​ ไม่อาจ​ยอม​รับได้​ ด้วย​รัฐ​เจียง​ที่​เป็น​เจ้าบ้าน​กลับ​ไม่รับหน้าที่​คอย​ดูแล​ให้​ดี​เช่นนี้​ พวก​ท่าน​ยัง​ไม่รู้สึก​ถึงความ​เลินเล่อ​ของ​พวก​ท่าน​เลย​หรือ​?”

หลี​เจี้ยนเฉิน​ผุด​ลุกขึ้น​ยืน​ด้วย​โทสะ​ พร้อมกับ​ตวาด​เสียง​ลั่น​ “ถ้าหากว่า​ตามหา​ตัว​ฆาตกร​ไม่พบ​ ข้า​เกรง​ว่า​คง​ไม่เพียงแค่​รัฐ​หลี​ แต่​อาจ​รวมถึง​รัฐ​จงและ​รัฐ​เยี่ยน​ที่จะ​ต้อง​ไตร่ตรอง​ถึงรัฐ​เจียง​เสีย​ใหม่​แล้ว​ว่า​คู่ควร​แก่​การ​ที่จะ​เป็น​พันธมิตร​ด้วย​หรือไม่​!”

ในเวลานี้​ฮ่องเต้​เจียง​นั้น​รู้สึก​ขำ​ไม่ออก​แล้ว​ เขา​มอง​ไป​ที่​เจียง​หวาย​เย่​ด้วย​สายตา​ที่​คาดโทษ​ “องค์​ชาย​เย่​ เจ้าจะไม่พูด​อะไร​หน่อย​หรือ​? เจ้าไม่คิด​จะขอโทษ​ฮ่องเต้​หลี​หน่อย​บ้าง​หรือไง​”

เจียง​หวาย​เย่​หรี่​สายตา​ลง​แล้ว​ก่อน​จะยิ้มมุมปาก​ขึ้น​มา “เรา​มีหนทาง​ที่จะ​จับตัว​คนร้าย​อยู่​”

หลี​เจี้ยนเฉิน​นั้น​ไม่อาจ​ที่จะ​ทน​ต่อ​ท่าที​ที่​มั่นใจ​ของ​เจียง​หวาย​เย่​ได้​ แต่​เนื่อง​ฐานะ​ของ​เขา​ เขา​จึงทำได้​แค่​พูด​ออก​ไป​ “ถ้าเช่นนั้น​ข้า​จะให้​องค์​ชาย​เย่​เป็น​คน​จัดการ​เรื่อง​นี้​”

จากนั้น​เขา​ก็​ลุกขึ้น​ยืน​ แล้ว​หลี​เจี้ยนเฉิน​ก็​จากไป​พร้อมกับ​มหา​นักบวช​ ซึ่งในขณะที่​เขา​กำลัง​เดินผ่าน​เจียง​หวาย​เย่​ เจียง​หวาย​เย่​ก็​พูด​ขึ้น​มา “ภายใน​สามวัน​ ฝ่าบาท​จะได้​เห็น​ตัว​คนร้าย​”

และ​ทุก​คนใน​ท้องพระโรง​ต่าง​ก็​พา​กัน​มองหน้า​กันเอง​แล้ว​รู้สึก​ได้​ว่า​เจียง​หวาย​เย่​นั้น​รีบร้อน​เกินไป​แล้ว​ ถ้าเขา​ไม่อาจ​ให้​คำตอบ​ที่​พอใจ​กับ​ฮ่องเต้​หลี​ได้​ภายใน​สามวัน​ ก็​เกรง​ว่า​รัฐ​เจียง​คง​ได้​เสียหน้า​ครั้ง​ใหญ่​แน่​

ฮ่องเต้​เจียง​ก็​มีสีหน้าที่​ไม่ดีขึ้น​มาเป็นอันมาก​ เขา​จึงเปิดปาก​ออกมา​อีกครั้ง​ “องค์​ชาย​เย่​มั่นใจ​หรือว่า​เจ้าจะสามารถ​จับตัว​คนร้าย​มาได้​ภายใน​สามวัน​น่ะ​?”

“เปิ่น​หวา​งจะลอง​พยายาม​พ่ะย่ะค่ะ​” เจียง​หวาย​เย่​ก็​กล่าว​พร้อม​ยก​กำปั้น​ขึ้น​มา ทว่า​ฉับพลัน​นั้น​เอง​เขา​ก็​ไอ​โขลก​อย่าง​แรง​ สีหน้า​ซีดเซียว​

เมื่อ​เห็น​เช่นนี้​ ฮ่องเต้​เจียง​ก็​กลืน​คำ​ที่​เขา​จะพูด​ออกมา​ลง​ไป​ อย่างไร​เสีย​เขา​ก็​ไม่ต้องการ​ให้​คนอื่น​รู้​ว่า​ตัว​เขา​นั้น​ยัง​ติดค้าง​คำตอบ​ให้​องค์​ชาย​เย่อ​ยู่​!

“ปล่อย​เรื่อง​นี้​ให้​เป็น​หน้าที่​ของ​องค์​ชาย​เย่​ ถ้าองค์​ชาย​เย่​ขาดเหลือ​สิ่งใด​ เหล่า​ขุนนาง​ทุกคน​จะต้อง​ให้ความร่วมมือ​อย่าง​เต็มที่​ด้วย​ แยกย้าย​ได้​!”

พอ​เจียง​หวาย​เย่อ​อก​มาจาก​พระราชวัง​ อัน​อี้​ก็​มาเข็น​รถเข็น​ให้​ จากนั้น​ก็​ถามอย่าง​สงสัย​ “ทำไม​องค์​ชาย​ถึงได้​ตัดสินใจ​ที่จะ​จัดการ​เรื่อง​นี้​เอง​เล่า​ขอรับ​?”

หมอผีแม่ลูกติด

หมอผีแม่ลูกติด

Status: Ongoing
หลินซีเหยียนหญิงสาวผู้บ้าคลั่งชายหนุ่มรูปงาม ได้หายตัวไปถึง 5 ปี และนางได้กลับมาอีกครั้งในฐานะหมอผี ผู้รักษาได้ทุกโรค พร้อมกับกระเตงลูกชายวัย 5 ขวบมา 1 คน

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท