เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 110 ล่อลวงสาวใช้ (ปลาย)

บทที่ 110 ล่อลวงสาวใช้ (ปลาย)

ท่านยั่วยุ ฉินว่านหรู สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +522!

ข้าง ๆ นาง ฉู่จงเทียน กระแอมเบา ๆ และอธิบายว่า “ซูอัน เจ้าอาจไม่รู้เพราะเจ้าไม่ใช่ผู้บ่มเพาะ เพราะงั้นข้าจะบอกเจ้าเองว่าผู้บ่มเพาะระดับสูงทุกคนสามารถได้ยินสิ่งต่าง ๆได้อย่างชัดเจนแม้จะอยู่ในระยะไกลหรือมีกำแพงขวางดังนั้นการกระทำของเจ้าเมื่อครู่พวกเราได้ยินมันอย่างชัดเจนเลยทีเดียว”

เมื่อได้ยินคำอธิบายอย่างใจเย็นเช่นนี้ ซูอัน รู้สึกได้ว่า ฉู่จงเทียนช่างเป็นคนที่ดีจริง ๆ “ท่านพ่อตา ข้าไม่ได้โกหกจริง ๆ ที่ข้าพูดกับนางแบบนั้นเพราะเสวี่ยเอ๋อร์เป็นผู้หญิงของข้าแล้ว!”

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึงทันที แม้แต่ ฉู่ชูเหยียน ที่กำลังนั่งฟังอยู่อย่างสงบก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นและสำลักชาของนางจนนางต้องรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อเช็ดชาที่พุ่งออกจากปากเป็นพัลวัน

ฉู่จงเทียน จ้อง ซูอัน ด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้เขารู้สึกทั้งตกตะลึงและอิจฉาในเวลาเดียวกัน

ทางด้านของ ฉินว่านหรู ก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ในหัวของนางตอนนี้มันเบลอไปหมดราวกับเพิ่งโดนคนเตะก้านคอมา

ฉู่ฮวนเจา ซึ่งกำลังอยู่ในระหว่างแอบคีบอาหารเข้าปาก เมื่อนางได้ยินคำพูดเช่นนี้ของ ซูอัน นางก็แอบยกนิ้วโป้งให้เขา ตอนนี้นางคิดอย่างจริงจังว่าพี่เขยของนางเป็นคนที่น่าเกรงขามจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมดอกบ๊วยสิบสามถึงไม่สามารถสู้กับพี่เขยของนางได้เลย!

“ซูอัน เจ้าพูดจาไร้สาระเช่นนี้ออกมาได้ยังไง!” เสวี่ยเอ๋อร์ คำรามขึ้นด้วยสีหน้าโกรธจัดพร้อมกับพุ่งเข้ามาในห้องโถงทันที

คล้ายกับที่ ฉู่จงเทียน และ ฉินว่านหรู ที่ได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอก เสวี่ยเอ๋อร์ เงี่ยหูของนางฟังสิ่งที่เกิดขึ้นด้านในอยู่ตลอดดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่นางจะไม่ได้ยินว่า ซูอัน พูดอะไรบ้าง

ทันทีที่นางได้ยิน ซูอัน อ้างว่านางเป็นผู้หญิงของเขา นางโมโหจนเกือบจะเสียสติในทันที

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

ปัง!

ฉินว่านหรู ทุบฝ่ามือของนางลงบนโต๊ะและชี้หน้าเสวี่ยเอ๋อร์ “เป็นแค่ข้ารับใช้กล้าดียังไงถึงบุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต? ออกไปเดี๋ยวนี้!”

เสวี่ยเอ๋อร์ มองที่ ฉินว่านหรู อย่างขุ่นเคือง และนางก็พยายามประท้วงด้วยน้ำเสียงอ่อนลง “แต่นายหญิง ข้า…”

ฉู่ชูเหยียน พูดแทรกขึ้นเช่นกัน “เสวี่ยเอ๋อร์ เจ้าควรออกไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เสวี่ยเอ๋อร์ จึงทำได้เพียงแค่เดินออกไปจากห้องโถง แต่ก่อนที่นางจะเดินออกไป นางก็ไม่ลืมที่จะส่งสายตาอาฆาตให้กับ ซูอัน

ท่านยั่วยุ เฉียวเสวี่ยอิง สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +400!

ทางด้านของ ซูอันก็หัวเราะคิกคักอยู่ในใจพร้อมกับยกย่องตัวเองในความเฉียบแหลมของเขา แค่พูดเพียงประโยคเดียวเท่านั้นเขากลับได้รับคะแนนความโกรธมาหลายพันเลยทีเดียว!

ทันทีที่เสวี่ยเอ๋อร์ออกจากห้อง สายตาของ ฉินว่านหรู ก็ยิ่งดูดุดันมากกว่าเดิมจนดูเหมือนหากตอนนี้มีใครยั่วโมโหนาง นางจะไม่ลังเลใจแน่นอนที่จะบีบคอคนผู้นั้นให้ตาย “ซูอัน ตอนนี้เจ้าควรจะอธิบายทุกอย่างมาให้กระจ่างเดี๋ยวนี้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าตระกูลของเรามีกฎให้อนุญาตประหารชีวิตลูกเขยได้ หากลูกเขยผู้นั้นประพฤติมิชอบกับสาวใช้ของตระกูล”

ท่านยั่วยุ ฉินว่านหรู สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +587!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูอัน แอบคร่ำครวญอยู่ในใจ ชะตากรรมของลูกเขยในโลกนี้นี่มันช่างน่าหดหู่จริง ๆ เขาถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเริ่มอธิบายตัวเองอย่างใจเย็น “ข้าไม่ได้ล่อลวงเสวี่ยเอ๋อร์ แต่เป็น ชูเหยียน ต่างหากที่มอบเสวี่ยเอ๋อร์ให้ข้า นางสั่งให้เสวี่ยเอ๋อร์ร่วมเตียงกับข้าก่อนหน้านี้ในห้องของนาง”

ฉินว่านหรู ขมวดคิ้วแน่นทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนี้ นางหันไปหาลูกสาวของนางและถามอย่างรวดเร็ว “ชูเหยียน ที่เขาพูดเป็นความจริงหรือเปล่า?”

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของข้า? นางคิดบ้าอะไรอยู่ถึงใช้ให้สาวใช้ของตัวเองไปนอนกับสามีของนาง? ข้าคิดว่าข้าปฏิบัติตัวเป็นตัวอย่างที่ดีให้นางเห็นมาตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ข้าไม่เคยอนุญาตให้ผู้หญิงคนใดเข้ามาหาพ่อของเจ้าเลยสักครั้ง เหตุไฉนเจ้าถึงกลับทำแบบนี้กัน!?

ใบหน้าของ ฉู่ชูเหยียน แดงก่ำ นางจ้องไปที่ ซูอัน อย่างขุ่นเคืองก่อนจะตอบว่า “ท่านแม่ ให้ข้าอธิบายแบบนี้ก็แล้วกัน เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นข้ารับประกันได้ว่าไม่มีอะไรเกินเลยเกิดขึ้น เรื่องทั้งหมดข้าตั้งใจให้มันเป็นแค่เรื่องตลกเท่านั้น ท่านอย่าได้เอาคำพูดของเขามาคิดเป็นจริงเป็นจัง”

“จริงเหรอ?” ฉินว่านหรู ถามย้ำเพื่อให้แน่ใจ

“แน่นอน!”

ฉู่ชูเหยียน เหลือบมอง ซูอัน และกล่าวว่า “เอาล่ะตอนนี้เจ้ารีบมานั่งได้แล้ว และในอนาคตเจ้าก็หัดระวังปากเอาไว้ซะบ้าง ไม่เช่นนั้นสักวันเจ้าจะตายเพราะปากของเจ้าแบบไม่รู้ตัว”

ซูอัน ประท้วงทันที “ข้าคงทำไม่ได้หรอก! ไม่ว่าจะยังไงข้าก็ต้องพูดต่อไปเพราะมันเป็นหนทางทำมาหากินของข้า!”

คะแนนความโกรธมันจะเพิ่มขึ้นก็ต่อเมื่อเขายั่วยุผู้คนให้โกรธเกลียดเขา หากเขาไม่พูดแล้วเขาจะได้คะแนนมาทำให้ตัวของเขาแข็งแกร่งขึ้นได้ยังไง?

ฉู่ฮวนเจา หัวเราะเสียงดังลั่นทันทีเมื่อได้ยินคำตอบนี้ของ ซูอัน “ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ใช่ว่าเมื่อกลางวันท่านเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าท่านทำมาหากินจากใบหน้าอันหล่อเหลาของท่าน? ไหงตอนนี้มันกลายเป็นปากไปแล้วล่ะ?”

ซูอัน ยิ้มและตอบกลับคำถามของนางโดยไม่มีท่าทีกระอักกระอ่วนแม้แต่น้อย “ข้าก็หากินมันทั้งสองทางนั่นแหละ มันย่อมเป็นเรื่องดีที่สุดที่จะทำหลายธุรกิจไปพร้อม ๆ กัน ไม่เช่นนั้นข้าคงจะอยู่แข่งขันในตลาดได้ไม่ยาว”

“พอได้แล้ว! หยุดพูดเรื่องไร้สาระสักทีแล้วกินซะ!”

ด้วยเหตุผลใดก็ไม่ทราบได้ ฉินว่านหรู รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็น ซูอัน และ ฉู่ฮวนเจา คุยกันอย่างเป็นมิตรขนาดนี้

ซูอัน ค่อย ๆ นั่งลงจากนั้นเขามองไปที่ ฉู่ชูเหยียน ด้วยสายตาพึงพอใจ ในความคิดของเขา ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะดูเย็นชาแต่จริง ๆ แล้วนางปฏิบัติต่อเขาค่อนข้างดี แม้สถานการณ์เมื่อครู่มันจะอำนวยโอกาสให้นางเป็นอย่างมากในการแฉเขาว่านกเขาของเขาไม่ขัน แต่นางก็ยังไม่ทำ

“เจ้ามองข้าทำไม?” นางคีบผักขึ้นมาชิ้นหนึ่งโดยไม่หันไปมองที่ ซูอัน พร้อมกับถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ก็ภรรยาของข้าสวยขนาดนี้ข้าจะไม่มองได้ยังไง? ข้าเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่มีบทบรรยายถึงผู้หญิงคนหนึ่งว่า ‘สวยจนใคร ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะอยากเชยชมตัวนาง’ พูดตามตรง ในตอนนั้นข้าไม่ค่อยเข้าใจกับประโยคนี้สักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ข้าเริ่มเข้าใจมันมากขึ้นแล้ว” ซูอัน ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

รูปลักษณ์ของภรรยาเขานั้นสมบูรณ์แบบอย่างแท้จริงในทุกแง่มุม ทั้งผิวที่เรียบเนียนและร่างอันบอบบางสมส่วนของนางดูน่าดึงดูดใจเป็นอย่างมาก ข้อเสียเพียงอย่างเดียวก็คือเขาไม่สามารถจูบนางได้

ฉู่ชูเหยียน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น “ดูเหมือนว่าตอนนี้เจ้าจะไม่มีความกังวลอะไรแล้วสินะ??”

ซูอัน รู้ว่านางหมายถึงเรื่องนกเขาของเขา ซึ่งเขาก็ยังคงยิ้มและตอบกลับอย่างไม่ทุกข์ร้อน “ก่อนหน้านี้ข้าเองก็ทุกข์ร้อนอยู่เหมือนกัน แต่พอได้เห็นหน้าเจ้าอีกครั้งความทุกข์ร้อนทั้งหลายมันก็มลายหายไปหมดสิ้นเลย!”