เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 227 ตั๋วเดิมพันที่เปลี่ยนแปลง

ในขณะเดียวกัน เพ่ยเหมียนหมานเดินไปหาซูอันด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ยินดีด้วย…”

แต่ก่อนที่นางจะพูดจบ ซูอันกลับรีบวิ่งออกไปก่อนพร้อมกับตะโกนว่า “ข้าขอตัวก่อนครู่หนึ่ง!”

รอยยิ้มของเพ่ยเหมียนหมานแข็งค้างในทันที ต้องรู้ว่าผู้ชายเกือบทุกคนล้วนตื่นเต้นจนตัวสั่นกับการที่นางพูดกับพวกเขาแค่เพียงคำเดียว และทุกครั้งมันจะเป็นนางที่ปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่เข้ามาหานาง แต่ตอนนี้ทั้งๆ ที่นางเข้าหาซูอันก่อน แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจนางซะงั้น!

เป็นเพราะข้ามีเสน่ห์ไม่พอหรือว่ามีคนที่น่าดึงดูดกว่าข้าที่นี่???

เหตุผลเดียวที่นางคิดได้ก็คือซูอันคงรีบไปหาฉู่ชูเหยียน เนื่องจากคนหลังเป็นภรรยาของเขาซึ่งเหตุผลนี้นางยังพอยอมรับได้อยู่ แต่นางกลับต้องอึ้งยิ่งกว่าเดิมเมื่อนางมองตามหลังซูอันไปและกลับพบว่าคนที่ซูอันเดินไปหากลับเป็นเฉิงโซวผิงซะงั้น!

“???” เพ่ยเหมียนหมาน

เดี๋ยวก่อน เป็นไปได้ไหมที่เขาไม่ชอบผู้หญิง?

เมื่อเดินไปถึงเฉิงโซวผิง ซูอันรีบถามขึ้นด้วยสีหน้ากังวลทันที “ก่อนหน้านี้ข้ายุ่งมากจนไม่มีเวลาถามเกี่ยวกับเรื่องที่ข้าให้เจ้าไปวางเดิมพันเลย เอาล่ะเจ้ารีบบอกข้ามาเร็วว่าเจ้าเอาเงินของข้าไปเดิมพันที่บ่อนไหน เงินหนึ่งล้านจะทำให้ข้าสุขสบายไปได้อีกนาน!”

เฉิงโซวผิงน้ำตาคลอเบ้าในระหว่างที่ได้ยินคำถามของซูอันจากนั้นเขาตอบกลับโดยไม่กล้าสบสายตา “นายน้อย ข…ข้ามีบางอย่างต้องบอกท่าน แต่ท่านโปรดอย่าโกรธข้าได้ไหม…”

ซูอันโบกมือและหัวเราะอย่างเบิกบาน “ไม่ต้องกังวล วันนี้ข้าอารมณ์ดี! ข้าจะไม่โกรธ”

เฉิงโซวผิงยิ้มออกมาทันทีในขณะที่เขาหยิบตั๋วเดิมพันออกมา “ข้ากังวลว่าท่านจะแพ้การประลอง ดังนั้นข้าจึงคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าข้าสามารถหาเงินเพื่อมาปลอบใจที่แตกสลายของท่านได้หากท่านแพ้ ข…ข้าก็เลยแอบเปลี่ยนข้างพนันแทงว่าท่านเป็นฝ่ายแพ้แทน…อ…เอ๋? นายน้อย ทำไมท่านถึงชักกระบี่ออกจากฝักแบบนั้น!?”

“ข้าจะฆ่าแกให้ตายไอ้โง่เอ๊ย!!!” ซูอันรู้สึกว่าถ้าคีย์บอร์ดสามารถเก็บคะแนนความโกรธของเขาได้ มันคงเกิน 9,000 อย่างแน่นอน คนอย่างเฉิงโซวผิงสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ได้ยังไง?

ในช่วงนั้นเอง ซ่างเชียนและเจิ้งตานก็รีบวิ่งเข้ามาและได้ยินคำพูดเหล่านั้นและหยุดนิ่งทันที

ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นว่าเป็นคนรับใช้ของซูอันเปลี่ยนฝั่งเดิมพันด้วยตัวเองซะงั้น นี่พวกเขาสองคนโง่เขลาเปลี่ยนมันกลับมาให้เขา?

—

ท่านยั่วยุ ซ่างเชียน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!

—

—

ท่านยั่วยุ เจิ้งตาน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!

—

ซูอันที่กำลังวิ่งไล่ฟันเฉิงโซวผิง เมื่อเขาสังเกตเห็นการไหลเข้ามาของคะแนนความโกรธ เขาก็หยุดกึกทันที ทำไมสองคนนี้ถึงโกรธเขาอย่างกะทันหันโดยเฉพาะเจิ้งตาน? ก่อนหน้านี้ขนาดข้าลูบไล้ตัวนางไปตั้งเยอะนางยังไม่โกรธข้าขนาดนี้เลยนี่นา?

ตอนนั้นเองที่เฉิงโซวผิงส่งเสียงร้องด้วยความยินดี “เอ๊ะ? นายน้อยดูสิตั๋วเดิมพันนี่เขียนไว้ว่าข้างที่แทงเป็นฝั่งท่านนี่นา! ข้าจำผิดไปงั้นเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า นายน้อย เร็วเข้า ดูสิ ปรากฎว่าข้าเดิมพันชัยชนะของท่านแทน! ”

เฉิงโซวผิงส่งตั๋วเดิมพันให้ซูอันอย่างตื่นเต้น

—

ท่านยั่วยุ ซ่างเชียน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!

—

—

ท่านยั่วยุ เจิ้งตาน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!

—

ซูอันมองไปที่ทั้งสองคนก่อนที่จะหยิบตั๋วเดิมพันจากมือของ เฉิงโซวผิง ในตั๋วระบุว่าเดิมพันฝั่งเขาเอาไว้จริงๆ และอัตราส่วนคือ 1:100 เมื่อเห็นสิ่งนี้เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

—

ท่านยั่วยุ ซ่างเชียน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +66 +66 +66…

—

—

ท่านยั่วยุ เจิ้งตาน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +66 +66 +66…

—

เมื่อมองไปที่คะแนนความโกรธที่หลั่งไหลเข้ามาและคิดถึงสิ่งที่เฉิงโซวผิงพูดก่อนหน้านี้ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของซูอัน เขารีบถามขึ้นว่า “เจ้าบอกว่าเจ้าลงเดิมพันตรงข้ามข้าใช่ไหมเมื่อวานนี้?”

“ป…เปล่าซะหน่อยนายน้อย ข้าเดิมพันข้างท่านต่างหาก!” เฉิงโชวผิงรีบตอบกลับพร้อมกับหัวเราะกลบเกลื่อน “แน่นอนว่าข้าต้องทำตามที่ท่านสั่งอย่างเคร่งครัดอยู่แล้ว แถมข้าเชื่ออย่างแท้จริงว่าท่านจะต้องชนะอย่างแน่นอน ดังนั้นข้าจะเดิมพันตรงข้ามท่านไปทำไมจริงไหม?”

ต่อให้ข้าปัญญาอ่อนข้าก็ไม่เชื่อเจ้า!

ซูอันรู้ได้ทันทีว่าคำพูดของเฉิงโซวผิงกับความเป็นจริงมันสวนทางกัน ดังนั้นเขาจึงหันไปมองซ่างเชียนและเจิ้งตานด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าข้าต้องขอบคุณพวกเจ้าทั้งสองคน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเจ้าเปลี่ยนผลการเดิมพันของข้าให้ตอนนี้ข้าคงยิ้มไม่ออกแน่ๆ”

หลังจากดูละครในทีวีมาเยอะแยะ เขาก็พอจะเดาได้ถึงกลอุบายเล็กๆ น้อยๆ ที่น่าจะเกี่ยวข้องกับหมึกพิเศษที่อาจถูกใช้ในตั๋วเดิมพันของเขา

—

ท่านยั่วยุ ซ่างเชียน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!

—

—

ท่านยั่วยุ เจิ้งตาน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!

—

กลับกัน ซ่างเชียนและเจิ้งตานยังคงแสร้งฝืนยิ้มพร้อมกับตอบว่า “นายน้อยซู ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านพูดสักเท่าไหร่ เรามาที่นี่แค่เพื่อแสดงความยินดีกับชัยชนะของท่านก็แค่นั้น”

ในตอนแรกซูอันแค่เพียงคาดเดาและยังไม่มั่นใจเต็มสิบส่วน แต่เมื่อเห็นคะแนนความโกรธที่ไหลเข้ามาอีกระลอก การคาดเดาของเขามันก็เหมือนกับได้รับการยืนยัน ซูอันจึงส่งสายตาแหลมคมไปที่เฉิงโซวผิงซึ่งกำลังมองกลับมาที่เขาด้วยรอยยิ้มประจบประแจงทันที

ไอ้เด็กนี่มันไม่น่าไว้วางใจจริงๆ แต่ด้วยความโง่ของมันกลับทำให้เขาโชคดีซะงั้น คงจะดีถ้าข้าลองใช้ประโยชน์จากความบิดเบี้ยวนี้ ไอ้เด็กนี่มันน่าจะสามารถกลายเป็นไพ่ลับที่ข้าสามารถเอาไว้ใช้เพื่อทำให้ศัตรูของข้าประมาท และตกหลุมพรางของตัวเองได้เหมือนกับคราวนี้ในอนาคต

ท้ายที่สุด แม้แต่กระดาษชำระหรือขยะมูลฝอยก็ยังมีประโยชน์ในโลกนี้!

“ขอบคุณ ขอบคุณ” ซูอันเพิ่งได้รับเงินจำนวนมหาศาลในขณะที่เรียนรู้วิธีใหม่ในการใช้ประโยชน์จากนิสัยที่ไม่น่าเชื่อถือของเฉิงโซวผิง ดังนั้นอารมณ์ของเขาจึงค่อนข้างดี

ซ่างเชียนและเจิ้งตานพูดกับซูอันอยู่อีกเพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้นก่อนจะจากไปอย่างรวดเร็ว ทันทีที่พวกเขาเดินออกห่างไปไกลพอสมควร ใบหน้าของซ่างเชียนก็เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดอย่างไม่น่าเชื่อในทันที “บ้าเอ๊ย! ทำไมข้าถึงกลับโง่ไปช่วยมันเปลี่ยนฝั่งเดิมพันแบบนั้นด้วย!?”

เจิ้งตานเองก็มีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของนางเช่นกันและพูดว่า “ใครจะไปนึกได้ว่าคนรับใช้ที่ต่ำต้อยแบบนั้นจะกล้าขัดคำสั่งเจ้านายของตัวเอง?”

ซ่างเชียนเห็นด้วยกับคำพูดนาง จากนั้นจู่ๆ ก็มีความคิดผุดขึ้นมาในใจ “หรือว่าเจ้าคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมที่ซูอันทำนายเอาไว้แล้วว่าเราจะเปลี่ยนตั๋วเดิมพันของเขา ดังนั้นเขาจึงวางแผนตั้งใจเดิมพันว่าเขาแพ้เพื่อที่จะสร้างความสับสนให้กับตระกูลหยวน?”

“เขาจะเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ ถ้าเขาสามารถคิดได้ไกลขนาดนั้น” เจิ้งตานส่ายหัวพร้อมกับขมวดคิ้ว “แต่ข้าไม่คิดว่าเขาจะสามารถทำนายการกระทำของเราได้ขนาดนั้น ข้าคิดว่าเขาน่าจะตั้งใจใช้เงิน 10,000 ตำลึงเงินเพื่อเดิมพันฝั่งเขามากกว่า และมีเพียงแต่เราเท่านั้นที่เข้าใจทุกอย่างผิดพลาดอย่างมหันต์”

“บัดซบ!” ซ่างเชียนรู้สึกว่าช่วงนี้โชคของเขาแย่ลงเรื่อยๆ สิ่งต่างๆ ไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการเลยตั้งแต่เจอหน้าซูอัน!

—

ท่านยั่วยุ ซ่างเชียน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

—

“ตอนนี้คงสรุปได้แล้วว่าโอกาสที่เราจะเปลี่ยนตั๋วเดิมพันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นเราควรทำอย่างไรต่อไปดี?” เจิ้งตานหยิบตั๋วเดิมพันใหม่ที่นางเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกมาแล้วฉีกเป็นชิ้นๆ

“ดูเหมือนว่าหลังจากนี้ข้าคงต้องหวังพึ่งเจ้าเหมือนเดิมต่อไป” ซ่างเชียนมองไปที่เจิ้งตานขณะที่เขาพูด

ใบหน้าของเจิ้งตานเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที “เจ้าต้องการให้ข้าใช้เสน่ห์ล่อลวงซูอันอีกแล้วงั้นเหรอ?”

ซ่างเชียนยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนพร้อมกับตอบว่า “ไม่ว่ายังไงเจ้าก็ต้องหาตั๋วหนี้ 7,500,000 ตำลึงเงินนั่นอยู่ดีจริงไหม? สิ่งที่เพิ่มมามันก็แค่เจ้าต้องมองหาตั๋วเดิมพันเพิ่มอีกใบก็เท่านั้นเอง…”