เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 269 ข้าเลือกเขาแล้ว

บทที่ 269 ข้าเลือกเขาแล้ว

“เจ้ามั่นใจในตัวเองจังนะ” ฉู่ชูเหยียนกล่าว

“แน่นอน! เสน่ห์ของผู้ชายอย่างหนึ่งก็คือความมั่นใจ!” ซูอันตอบ

ฉู่ชูเหยียนไม่ต้องการที่จะโต้เถียงกับเขาในเรื่องนี้ แต่แล้วเมื่อเหลือบมองไปที่หน้าอกของชายหนุ่มโดยบังเอิญ นางพลันขมวดคิ้วและถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัยทันที “แผลนี้…เสวี่ยเอ๋อร์เป็นคนทำงั้นเหรอ?”

“นางไม่มีความสามารถพอขนาดนั้นหรอก! แผลนี้มันเกิดจากพวกลิ่วล้อของซือคุนต่างหาก!”

จากนั้นซูอันก็เล่าถึงการต่อสู้ในป่าให้นางฟังอย่างรวดเร็ว

หลังจากฟังเรื่องจบแม้แต่คนที่สงบนิ่งอย่างฉู่ชูเหยียนก็ยังรู้สึกตกตะลึงกับเรื่องที่ได้ฟัง “ระดับสี่ขั้นปลายหนึ่งคน ระดับสี่ขั้นกลางสองคน และระดับสี่ขั้นต้นพากันไล่ตามเจ้า แต่เจ้ากลับฆ่าพวกเขาได้หมดงั้นเหรอ?!”

“เหลือเชื่อใช่ไหมล่ะ?” ชายหนุ่มตอบรับด้วยความยินดี

“แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง?” ฉู่ชูเหยียนยังไม่อยากเชื่อ

ในขณะนี้ซูอันเป็นเพียงผู้บ่มเพาะระดับสาม ถึงแม้ว่าเขาจะเอาชนะ หยวนเหวินตงในตอนนั้นได้ แต่ทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกันว่ามันเป็นเพราะโชคช่วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาแข็งแกร่งกว่าผู้บ่มเพาะระดับสามส่วนใหญ่อย่างแน่นอน แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นคงไม่มากพอที่จะสามารถเอาชนะผู้บ่มเพาะระดับสี่ถึงสี่คนได้!

“ยังมีอะไรอีกมากในตัวข้าที่เจ้ายังไม่รู้ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะยิ่งเวลาผ่านไปเจ้าก็จะเข้าใจเอง!” ซูอันเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มลึกลับ

“แล้วก่อนหน้านี้เจ้าโดนเสวี่ยเอ๋อร์จับตัวสำเร็จได้ยังไง?” ฉู่ชูเหยียนถามกลับ

ซูอันเกาศีรษะอย่างเขินอายขณะที่เขาตอบว่า “เราอยู่ในป่า ความสามารถด้านธาตุของนางคือธาตุไม้ และข้าประมาทไปหน่อย”

ฉู่ชูเหยียนพยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะเงียบไป

“จริงสิ! ทำไมเมื่อครู่เจ้าถึงรีบเดินจากมาเร็วขนาดนั้น? ไอ้คนพวกนั้นมันคือนักฆ่าที่ซือคุนพาเข้ามาในมิติลับเพื่อเอาชีวิตข้าเลยนะ ในฐานะภรรยาของข้า เจ้าไม่ควรสู้เคียงข้างข้าเหรอ?” ซูอันเอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่พอใจสักเท่าไหร่

ใบหน้าของฉู่ชูเหยียนแดงขึ้น นางใช้เวลานานก่อนที่นางจะตอบในที่สุด “ข้าคงเอาชนะพวกเขาไม่ได้”

“เจ้าไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้?” ชายหนุ่มตกตะลึงกับคำตอบที่ไม่คาดคิด “แต่เจ้าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของเมืองจันทร์กระจ่าง! คำพูดของเจ้าทำลายความประทับใจอันยิ่งใหญ่ต่อภาพเจ้าในใจของข้า!”

“หุบปาก!” ฉู่ชูเหยียนตะคอกเขา จากนั้นนางก็ถอนหายใจยาวและอธิบายว่า “ระดับการบ่มเพาะของซือคุนไม่ได้น้อยไปกว่าข้า และเขายังมีเสวี่ยเอ๋อร์และผู้ช่วยกลุ่มใหญ่ตามมาอีกด้วย เราจะสู้กับพวกเขาได้ยังไง?”

“แต่เจ้าก็มีข้าอยู่ข้างกายเหมือนกัน!” ซูอันบ่นอย่างไม่พอใจ

จริง ๆ แล้วเขาจะยินดีมากกว่าสิ่งใดหากสามารถกำจัดซือคุนที่นี่ได้ ซือคุนพยายามปลิดชีวิตเขามาแล้วหลายครั้ง และไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปจนกว่าเขาจะหรือซือคุนตายกันไปข้างหนึ่ง!

เพื่อขจัดรากเหง้าของปัญหา ไม่ว่ายังไงซูอันก็จะต้องจัดการกับซือคุน และมิติลับนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่เขามี มิฉะนั้นเมื่อพวกเขาออกไปจากที่นี่แล้ว มันจะเป็นเรื่องยากที่จะแตะต้องซือคุนได้เนื่องจากซือคุนมีผู้บ่มเพาะระดับสูงคอยปกป้องอยู่ตลอดเวลา

“มันเป็นเพราะเจ้ายังไงล่ะ ข้าเลยเอาชนะพวกเขาไม่ได้!” ฉู่ชูเหยียน ตอบกลับอย่างเย็นชา

ซูอันพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง เขาไม่เคยรู้จักภรรยาร่างนี้ที่เก่งในการโต้เถียงมาก่อน

“ฮ่า ๆๆ ข้าได้ยินจากคนของข้าว่าคุณหนูฉู่ได้รับบาดเจ็บจากการประลองระหว่างตระกูล แต่ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของท่านจะรุนแรงกว่าที่ข้าคิดไว้!”

เสียงหัวเราะดังมาจากระยะไกลขณะที่ซือคุนเดินตามมาพร้อมกับพัดกระดาษในมือของเขา แน่นอนว่าพวกลูกน้องของเขาก็เดินตามมาด้วยโดยมีเฉียวเสวี่ยอิงยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาด้วยสีหน้าที่ดูซับซ้อน…

ฉู่ชูเหยียนหันกลับมาทันทีพร้อมกับขมวดคิ้ว “ท่านไม่รู้งั้นเหรอว่าการแอบฟังผู้อื่นมันเสียมารยาท?”

ซือคุนปิดพัดกระดาษของเขาก่อนที่จะพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “คุณหนูฉู่ ท่านไม่รู้หรือว่าข้าเป็นผู้บ่มเพาะธาตุลม? ในหมู่ผู้บ่มเพาะธาตุลมมีทักษะหนึ่งที่ถูกเรียกว่า ‘วายุกระซิบ’ ที่ช่วยให้เราสามารถได้ยินเสียงใด ๆ ในพื้นที่ที่ลมพัดผ่านและขณะนี้พวกท่านอยู่ต้นลมพอดี”

ฉู่ชูเหยียนกวาดสายตามองบรรดาลูกน้องของซือคุนที่เดินเข้ามาล้อมนางกับซูอันก่อนที่จะถามว่า “ท่านตั้งใจจะทำอะไร? ท่านต้องการจะต่อสู้กับข้างั้นเหรอ?”

ซือคุนส่ายหัว “คุณหนูฉู่ ท่านอย่าเข้าใจผิด ข้าชื่นชมท่านมานานแล้ว ดังนั้นท่านไม่ต้องกลัวว่าข้าจะทำให้ท่านลำบาก คนเดียวที่ข้าอยากจะจัดการก็คือไอ้ซูอัน!”

ซูอันรู้สึกหดหู่ที่ฉู่ชูเหยียนยังคงได้รับบาดเจ็บ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมใบหน้าของนางถึงดูซีดเซียวไม่ปกติเหมือนอย่างเคยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

“ซูอันเป็นสามีของข้า การกระทำของเจ้าไม่ต่างอะไรจากการยั่วยุข้าเช่นกัน!” ฉู่ชูเหยียนตอบกลับ

ซูอันตกตะลึง เขาไม่คิดว่าฉู่ชูเหยียนจะพูดเช่นนี้ ท่าทีเย็นชาตามปกติของนางทำให้เขาสงสัยว่าตัวเขาเป็นหนึ่งในคนของตระกูลฉู่ด้วยรึเปล่า แต่ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ นางกลับยอมรับอย่างเปิดเผยว่าเขาเป็นสามีของนาง

เกิดอะไรขึ้น? ทำไมข้ารู้สึกประทับใจจัง

ใบหน้าที่อ่อนโยนของซือคุนเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เขาเริ่มเดินไปรอบ ๆ อย่างหงุดหงิดก่อนจะโวยวาย “ไอ้เลวนี่จะไปมีคุณสมบัติเพียงพอเป็นสามีของเจ้าได้ยังไง? ฉู่ชูเหยียน เจ้าเป็นผู้หญิงที่งดงามที่สุดเท่าที่ฟ้าดินจะสร้างขึ้นมาได้แถมยังมีพรสวรรค์ด้านการบ่มเพาะชั้นยอด ผู้ชายที่โดดเด่นที่สุดในโลกเท่านั้นถึงจะมีคุณสมบัติพอที่จะยืนเคียงข้างเจ้า! แต่ไอ้เวรที่อยู่ข้างเจ้าตอนนี้มันเป็นแค่ขยะ!

—

ท่านยั่วยุซือคุนสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +256 +256 +256…

—

ซูอันพูดแทรกก่อนที่ซือคุนจะพูดต่ออย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวก่อน ๆ น้องซือ ‘ผู้ชายที่โดดเด่นที่สุดในโลก’ ที่เจ้าพูดถึงหมายถึงเจ้างั้นเหรอ?”

“แล้วถ้าเป็นเช่นนั้นล่ะ?” ซือคุนตอบอย่างเย่อหยิ่ง

“โอ้? ถ้าจำไม่ผิด ผู้ชายที่เก่งที่สุดในโลกควรจะเป็นจักรพรรดิ ถ้าเจ้าหมายความตามที่พูดจริง ๆ นั่นแสดงว่าเจ้าคิดว่าตัวเจ้าเองอยู่เหนือองค์ฝ่าบาทสินะ?” ซูอันหัวเราะเบาๆ

“ข้า…” ซือคุนเกือบสำลัก “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าหมายถึง เจ้าควรเลิกพยายามบิดเบือนคำพูดใส่ร้ายข้าได้แล้ว!”

ไม่ว่าซือคุนจะเย่อหยิ่งแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางที่จะกล้าดูหมิ่นองค์จักรพรรดิ หากจักรพรรดิได้ยินเรื่องนี้ มันจะไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นที่จะเดือดร้อน แต่เป็นทั้งตระกูลของเขาด้วย ในฐานะตระกูลที่โด่งดังในเมืองหลวง เขาเติบโตขึ้นมาโดยฟังเรื่องราวเกี่ยวกับจักรพรรดิมาตลอด ดังนั้นเขาจึงรู้ดีถึงความน่าสะพรึงกลัวของจักรพรรดิเป็นธรรมดา

—

ท่านยั่วยุซือคุนสำเร็จได้

รับคะแนนความโกรธแค้น +444!

—

“อ้าว? ถ้าเป็นอย่างนั้น มันก็หมายความว่าเมื่อกี้เจ้าแค่คุยโม้งั้นเหรอ?” ซูอันยิ้มเยาะเย้ย เขามองไปที่ซือคุนด้วยแววตาขบขัน

“…” ซือคุน

ซือคุนรู้สึกว่าภาพลักษณ์ที่สุภาพเรียบร้อยและงามสง่าที่เขาได้สร้างขึ้นมาอย่างอุตสาหะตลอดหลายปีที่ผ่านมาได้ถูกทำลายด้วยมือของวายร้ายตัวนี้! ทำไมบนโลกนี้ถึงมีคนอย่างมันได้กันนะ!

—

ท่านยั่วยุซือคุนสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +512!

—

ฉู่ชูเหยียนกล่าวเสริมขึ้นเช่นกัน “ข้าได้เลือกเขาเป็นสามีแล้ว ข้าไม่ได้ต้องการนักวิชาการหรือแม่ทัพ ซูอันเข้ากับเกณฑ์การตัดสินใจของข้า ดังนั้นข้าเกรงว่าคงจะต้องปฏิเสธความรู้สึกของท่านที่มีต่อข้า”

ดวงตาของซูอันเป็นประกาย เขาเอื้อมมือไปคว้ามือที่เย็นแต่เรียบเนียนของฉู่ชูเหยียนแล้วพูดว่า “ที่รัก ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะรักข้ามากขนาดนี้!”

ฉู่ชูเหยียนไม่ตอบกลับอะไร

จิตใต้สำนึกของนางร่ำร้องให้นางสะบัดมือออกของซูอันออก แต่เมื่อนางวิเคราะห์ถึงสถานการณ์ในตอนนี้ นางก็จนใจไม่ทำเช่นนั้น

คนคนนี้รู้วิธีใช้ประโยชน์จากข้า!

เมื่อมองไปที่มือที่เกาะกุมกันอย่างแน่นหนาระหว่างคนทั้งสอง ใบหน้าของซือคุนก็ซีดเผือดไปหมด “ฉู่ชูเหยียน ข้าเคยคิดว่าเจ้าเป็นผู้หญิงที่สะอาดบริสุทธิ์ แต่วันนี้เจ้ากลับกล้าจับมือผู้ชายคนอื่นต่อหน้าข้างั้นเหรอ? เจ้านี่มันไม่ต่างอะไรกับพวกผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ข้าเจอมาเลยจริงๆ!”

—

ท่านยั่วยุซือคุนสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!

—