เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙]

Posted by admin, ? Views, Released on ธันวาคม 15, 2022

ปรับฟอนต์

บทที่ 355 จรรยาบรรณแพทย์

“เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายพวกนั้น? ทำไมพวกเขาถึงทำหน้าแปลก ๆ” เพ่ยเหมียนหมานถามด้วยความสงสัย

ฉู่ชูเหยียนดูไม่สนใจ แต่หูของนางได้ยินบทสนทนาของทั้งสองอย่างชัดเจน

“ข้าอาจทำให้พวกเขาเจ็บปวดโดยไม่ได้ตั้งใจ” ซูอันตอบด้วยความเขินอาย “ข้าบอกพวกเขาว่าอย่าแอบดู แต่พวกเขาไม่เชื่อข้าเอง”

“…” นักศึกษาชายคนอื่น ๆ

สารเลว! เจ้าก็รู้ว่าพูดแบบนั้นเราก็ยิ่งอยากจะมอง! ทั้งหมดมันเป็นหลุมพราง! ให้ตายเถอะ ทำไมข้าต้องเห็นอะไรแบบนั้นด้วย หลังจากนี้ต้องหาน้ำมาล้างตาซะแล้ว!

—

ท่านยั่วยุหงซิงอิงสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 233!

—

ท่านยั่วยุผานหลงสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 233!

—

ท่านยั่วยุฝูเฟิงสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 233!

—

…

“เจ็บปวดอะไร?” เพ่ยเหมียนหมานสับสนกับสิ่งที่ซูอันพูด นางหันไปมองนักศึกษาชายอย่างรวดเร็ว

โดยปกติ นักศึกษาชายเหล่านี้จะยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้สบตาอันเย้ายวนของเพ่ยเหมียนหมาน แต่ในขณะนี้ ทุกคนรู้สึกประหม่าเกินกว่าจะเพลิดเพลินไปกับการจ้องมองของนาง พวกเขาหันไปมองทางอื่นเพราะกลัวว่านางจะเรียกไปซักถาม

“ไม่มีอะไรมาก เป็นแค่ความลับนิดหน่อยในหมู่ชายชาตรีอย่างเรา” ซูอันตอบด้วยรอยยิ้มลึกลับ ไม่ว่าเขาจะหน้าด้านขนาดไหน มันก็น่าอายเกินกว่าที่เขาจะโอ้อวดไอ้จ้อนของตัวเอง

ด้วยกลัวว่านางจะซักไซ้เขาต่อไป ซูอันก็รีบเดินไปหาจี้เสี่ยวซี

เพ่ยเหมียนหมานกระทืบเท้าของนางด้วยความหงุดหงิดขณะที่นางยั่ว ฉู่ชูเหยียนเล็กน้อย “เฮ้ นั่นสามีเจ้าหรือสามีใคร? ทำไมเขาเอาแต่วิ่งไปหาผู้หญิงคนอื่น?”

“ถ้าเจ้ารู้สึกขุ่นเคือง ทำไมเจ้าไม่ไปจับเขากลับมาล่ะ?” ฉู่ชูเหยียนหันหลังกลับและเดินจากไป

อันที่จริงนางเดาได้คร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นจากคำพูดที่คลุมเครือของนักศึกษาชายเหล่านั้น นางคิดออกได้โดยไม่ยากเพราะนางมีประสบการณ์โดยตรงเกี่ยวกับสิ่งนั้นของเขา

แค่นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในสุสานใต้ดินมันก็ทำให้ใบหน้าของนางร้อนผ่าว นางคงรับไม่ได้ถ้าเพ่ยเหมียนหมานยังคงยุแหย่ต่อไป

เพ่ยเหมียนหมานขมวดคิ้วขณะที่มองฉู่ชูเหยียนเดินจากไป ทำไมวันนี้ทุกคนทำตัวแปลก ๆ?

ตอนนี้เองที่ลู่เต๋อก้าวออกมาและเรียกความสนใจของทุกคนด้วยการกระแอมเบา ๆ “เอาล่ะ ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เรากลับมาสนใจเรื่องของเรากันต่อ นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากที่จะได้สำรวจมิติลับ ตอนนี้เรายังเหลือเวลาอีกสามวัน อย่าเสียเวลาอันมีค่าโดยเปล่าประโยชน์ เข้าใจไหม?”

นักศึกษาชายทำท่าเห็นด้วยกับคำพูดของลู่เต๋ออย่างกระฟัดกระเฟียดและแยกตัวกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทางราวกับกระต่ายตื่น พวกเขาไม่อยากเห็นหน้าซูอันแม้อีกเพียงวินาทีเดียว

ลู่เต๋อและไป๋ซู่ซู่เหลือบมองกันและกันก่อนที่จะรวบรวมกลุ่มนักศึกษาของตัวเองแล้วออกจากพื้นที่อย่างรวดเร็ว

ซูอันยังคงดูแลเฉียวเสวี่ยอิงอยู่ที่เดิม โดยมีจี้เสี่ยวซีที่ข้อเท้าแพลงเคลื่อนไหวลำบากอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกัน

เจิ้งตานมีหลายสิ่งที่ต้องการจะถามซูอันเช่นกัน แต่มีผู้หญิงคนอื่น ๆ มากมายในบริเวณโดยรอบ นางไม่อยู่ในฐานะที่จะซักถามได้ ดังนั้นจึงทักทายเขาด้วยรอยยิ้มก่อนจะออกจากพื้นที่ไป

ฉู่ชูเหยียนได้เดินหนีไปนานแล้วเพราะไม่สามารถทนรับความอับอายได้

เพ่ยเหมียนหมานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจว่าจะซักถามทีหลังเหมือนอย่างเจิ้งตาน นางเดินไปยังซากปรักหักพังของสุสานใต้ดิน ด้วยความหวังว่าจะพบอะไรดี ๆ จากที่นั่นบ้าง

“เมื่อกี้เจิ้งตานยิ้มให้เจ้าด้วยนี่ เจ้านี่มันเสน่ห์แรงจริงนะ?” เฉียวเสวี่ยอิง ประชด

ซูอันรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าตื่นตั้งแต่ตอนไหน?”

“ทำไม? เจ้ากลัวว่าข้าจะเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเหรอ?” เฉียวเสวี่ยอิงมองค้อน

“แน่นอนว่าไม่ เจ้าต้องรู้อยู่แล้ว ข้าจะไปมีความสัมพันธ์กับเจิ้งตานได้ยังไง?” ซูอันตอบด้วยสีหน้าจริงจัง ข้าจะยอมรับเรื่องนี้ต่อหน้าผู้หญิงอีกคนได้ยังไง?

เฉียวเสวี่ยอิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะแนะนำว่า “ระวังผู้หญิงคนนั้นจะเข้าใกล้เจ้าเพราะตั๋วเงิน 7,500,000 ตำลึงที่เจ้ามี”

นางเคยติดต่อกับเจิ้งตานมาก่อนในฐานะลูกน้องของซือคุน ดังนั้นนางจึงสามารถเดาได้อย่างง่ายดายว่า เจิ้งตานคิดจะทำอะไร

“โอ้? ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นห่วงข้าขนาดนี้” ซูอันตอบพร้อมหัวเราะอย่างเบิกบาน “อย่าห่วงเลย ข้าไม่หลงกลนางง่าย ๆ หรอก กลับกันข้าจะทำให้นางสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยล่ะ!”

“ใครเป็นห่วงเจ้า? ข้าแค่เตือนเจ้าแทนคุณหนูฉู่! ตอนนี้ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย ข้าจะไม่คุยกับเจ้าแล้ว” เฉียวเสวี่ยอิงพูดอย่างเย็นชา

หลังจากพูดจบนางก็พลิกหันหลังให้เขาราวกับว่านางเข้านอนแล้ว

จี้เสี่ยวซีดึงแขนเสื้อของซูอันและพูดเบา ๆ ว่า “แม่นางเฉียวได้รับบาดเจ็บสาหัส ท่านไม่ควรรบกวนนาง ให้นางพักผ่อนมาก ๆ นางจะได้ฟื้นตัวได้โดยเร็ว”

ซูอันระเบิดเสียงหัวเราะ สาวน้อยคนนี้ช่างใสซื่อเหมือนเดิมเลย นางไม่รู้เหรอว่าเฉียวเสวี่ยอิงแค่แกล้งหลับ?

“ก็ได้ งั้นเดี๋ยวเราไปคุยกันตรงโน้นดีกว่า เราจะได้ไม่รบกวนการพักผ่อนของนาง” ซูอันมีเรื่องจะคุยกับจี้เสี่ยวซีพอดี

เมื่อได้ฟังเสียงฝีเท้าของทั้งคู่ที่จากไป เฉียวเสวี่ยอิงผู้ซึ่งแสร้งทำเป็นหลับก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความขุ่นเคือง ตั้งใจจะคุยอะไรกัน ทำไมต้องพูดลับหลังข้า?

—

ท่านยั่วยุเฉียวเสวี่ยอิงสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 233!

—

ซูอันรู้สึกขบขันเมื่อเห็นคะแนนความโกรธแค้นที่ไหลเข้ามา

“พี่ใหญ่ซู ท่านหัวเราะอะไรงั้นเหรอ?” จี้เสี่ยวซีมองเขาด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสา

“ไม่มีอะไรมาก” ซูอันตอบ “ทำไมเจ้าถึงเรียกข้าว่าพี่ใหญ่ซูอีกแล้ว? เรียกข้าว่า อาซู สิ”

“เอ่อ…” จี้เสี่ยวซีไม่เข้าใจว่าทำไมซูอันจึงจดจ่ออยู่กับชื่อเรียกแค่นี้

“ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้าของเจ้านะ” ซูอันเอ่ยขึ้นเมื่อมองไปที่หญิงสาวผู้บริสุทธิ์ที่อยู่ตรงหน้าเขา ซูอันไม่สามารถที่จะคิดกลั่นแกล้งนางได้เลย “ข้าขอโทษที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิด ไว้คราวหลังข้าจะอธิบายให้พวกเขาฟัง”

“ไม่เป็นไร แค่พวกเราต่างบริสุทธิ์ใจ แค่นั้นมันก็มากพอแล้ว” จี้เสี่ยวซี ตอบด้วยการส่ายหัว ดวงตาของนางใสราวกับน้ำ ไม่มีความคิดแอบแฝงอื่นใดเลย “จริงสิ ท่านหาดอกบัวเร้นลักษณ์เจอแล้วใช่ไหม?”

ซูอัน ตกตะลึง “เจ้ารู้ได้ยังไง?”

จี้เสี่ยวซีหน้าแดงขณะที่นางก้มศีรษะลงด้วยความเขินอาย “ตอนที่ข้าตรวจชีพจรของท่านก่อนหน้านี้ ข้าสังเกตว่าอาการบาดเจ็บของท่านหายดีแล้ว และพื้นที่ใต้จุดตันเถียนของท่านกลายเป็น…ปกติ!”

อันที่จริง นางสังเกตเห็นมากกว่านั้นอีกว่าชีพจรบริเวณนั้นของซูอัน มีพลังกว่ามากเมื่อเทียบกับผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ แต่แน่นอนว่า หญิงสาวอย่างนางไม่สามารถพูดคำเหล่านั้นออกมาดัง ๆ ได้

ซูอันพยักหน้าและพูดว่า “ข้าได้พบดอกบัวเร้นลักษณ์แล้ว อันที่จริงเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ข้าต้องขอบคุณยาของพ่อเจ้าจริง ๆ”

เขาเลือกที่จะไม่พูดว่า…ฉู่ชูเหยียนเป็นคนกินดอกบัวเร้นลักษณ์ทั้งหมด มิฉะนั้นมันยากที่จะอธิบายให้จี้เสี่ยวซีฟังว่าชายหนุ่มสามารถปลดผนึก ‘ซูอันน้อย’ ได้อย่างไร นางเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะหลอกนางด้วยข้อแก้ตัวทั่วไป อย่างไรก็ตาม ซูอันไม่สามารถบอกความจริงกับนางได้ เพราะเขาสัญญากับหมี่ลี่ไว้แล้วว่าจะไม่เปิดเผยการมีอยู่ของวิชาปฐมบทแรกเริ่มแก่ผู้อื่น

“ข้าไม่คิดว่ายาของพ่อจะได้ผลจริง ๆ ข้ายังกลัวอยู่ว่าจะมีอะไรผิดพลาด” จีเสี่ยวซีตบหน้าอกของนางและถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“???” ซูอัน

เดี๋ยวนะ ปฏิกิริยานี้ของจี้เสี่ยวซีมันแปลก ๆ

จี้เสี่ยวซีอธิบายอย่างอ่อนโยนว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อของข้าปรุงยาจากตำราโบราณ เขามีความมั่นใจในความสำเร็จเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น และเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับจากท่านเพื่อไม่ให้ท่านเป็นกังวล”

ถ้าเป็นไปไได้นางก็ไม่ต้องการโกหกเขา เพราะคิดว่าแพทย์ควรแจ้งความจริงแก่ผู้ป่วยเสมอ อย่างไรก็ตาม พ่อของนางบอกว่าสภาพจิตใจของผู้ป่วยก็มีความสำคัญต่อการรักษาเช่นกัน เมื่อคิดว่ามันสมเหตุสมผล นางจึงปิดเรื่องนี้กับซูอันอย่างไม่เต็มใจ และเพิ่งมาเปิดเผยมันในตอนนี้เพราะการรักษาสิ้นสุดลงแล้ว

“…” ซูอัน

จี้เติ้งถู ไอ้สิบแปดมงกุฎบัดซบ!!!!

โชคดีจริง ๆ ที่ข้าได้พบกับวิชาปฐมบทแรกเริ่ม มิฉะนั้น ถ้าข้าล้มเหลวในการปลดผนึกหลังจากกินดอกบัวเร้นลักษณ์ ข้าอาจจะสูญเสียความหวังทั้งหมดในชีวิตและลงท้ายด้วยการฆ่าตัวตาย!

ข้าจะต้องคิดบัญชีกับเขาแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดถึงผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังอย่างไม่อาจหยั่งรู้อย่างจี้เติ้งถู ความคิดเหล่านั้นก็หายไปจากสมองอย่างรวดเร็ว ช่างมันเถอะ ไว้ข้าค่อยหาวิธีเอาคืนอย่างอื่นก็แล้วกัน…

ตอนก่อน ตอนต่อไป

เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙]

Status: Ongoing

ซูอัน หนุ่มสายเกรียนเซียนปั่นประสาทที่ทะลุมิติมาพร้อมระบบคีย์บอร์ดสุดยียวนคู่ใจ ความโกลาหลครั้งมโหฬารยิ่งกว่าเดิมจึงอุบัติขึ้นจนทุกคนในโลกแห่งการบ่มเพาะไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิผู้แข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้าซูอัน ชายหนุ่มที่วันๆใช้ชีวิตคลุกตัวอยู่แต่ในโลกออนไลน์ เที่ยวยั่วยุ ปั่นประสาทผู้คนในโลกออนไลน์ให้ไม่เป็นสุขอยู่ทุกวี่วัน เป็นนักเลงคีย์บอร์ดที่ใครๆต่างก็ต้องเข็ดขยาด แต่แล้ววันหนึ่ง ไม่รู้ว่าฟ้าลงทัณฑ์หรือสวรรค์บัญชา ให้เขาคนนี้ต้องพบจุดจบชีวิตที่น่าอนาถโดนฟ้าผ่าตายในขณะที่กำลังเปิดศึกคีย์บอร์ดกับคนบนโลกออนไลน์อยู่ในห้องของตัวเอง หากแต่นี่ไม่ใช่จุดจบ!ชายหนุ่มรู้สึกตัวฟื้นขึ้นมาในร่างใหม่ที่มีตำแหน่งเป็นถึงเขยใหญ่ตระกูลอ๋องฉู่ที่แสนมั่งคั่งแถมยังมีภรรยาที่สวยหยาดเยิ้มเป็นอันดับหนึ่งของมณฑลที่ใครๆต่างก็หมายปองดูเหมือนว่าเส้นทางชีวิตใหม่ของเขาจะโรยด้วยกลีบกุหลาบสินะ?ไม่เลย!บนโลกใบใหม่ที่เขาฟื้นขึ้นมานั้นเต็มไปด้วยผู้บ่มเพาะพลังเหนือมนุษย์มากมายแถมตำแหน่งลูกเขยอ๋องฉู่กลับทำให้เขาต้องคอยเผชิญจากการถูกลอบสังหารซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยที่เขาก็ไม่เข้าใจว่าไอ้เจ้าของร่างคนก่อนไปสร้างศัตรูเอาไว้มากมายขนาดนี้ได้ยังไง? ซ้ำร้ายร่างที่เขามาสิงสู่กลับเป็นแค่ร่างที่ไม่ได้ดีเด่ไม่มีพรสวรรค์เป็นเลิศเหมือนใครเขา ทุกคนในโลกนี้จึงต่างมองเขาเป็นแค่ไอ้คนไร้ค่าที่โชคดีถูกคุณหนูใหญ่ลูกสาวคนโตของอ๋องฉู่เลือกให้เป็นสามี อย่างเดียวที่พอจะภูมิใจได้ก็มีแต่หน้าตาที่หล่อเหลาและไอเทมสุดล้ำที่ติดตัวเขามาด้วย ซึ่งมันคือ “คีย์บอร์ดเซียน!!” ระบบสุดโกงตัวช่วยที่จะทำให้เขาใช้ชีวิตยียวนผู้คนในโลกใบใหม่แห่งนี้ได้โดยที่ไม่ตายก่อนวัยอันควร!ขอเชิญติดตามเรื่องราวการผจญภัยสุดป่วนในโลกที่ไม่ค่อยจะสงบสุขเท่าไหร่อยู่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อ ซูอัน หนุ่มสายเกรียนเซียนปั่นประสาทที่ทะลุมิติมาพร้อมระบบคีย์บอร์ดสุดยียวนคู่ใจ ความโกลาหลครั้งมโหฬารยิ่งกว่าเดิมจึงอุบัติขึ้นจนทุกคนในโลกแห่งการบ่มเพาะไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิผู้แข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้าหรือแม้แต่ขอทานยังต้องอุทานเป็นเสียงเดียวกัน“ซูอัน! แกมันไอ้ตัวบัดซบ!!”**เนื้อหาบางส่วนของนิยายแปลเรื่องนี้ อาจมีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศ และความรุนแรง**(ผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ)