เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 555 อัปลักษณ์

บทที่ 555 อัปลักษณ์

บทที่ 555 อัปลักษณ์

ฉินหว่านหรูอดไม่ได้ที่จะมองซูอันอีกครั้ง ลูกเขยคนนี้ดูไม่ใช่คนไร้ค่าที่นางคิดเสมอว่าเขาเป็น!

“ท่านมองข้าทำไม? แม้ว่าข้าจะแต่งงานแล้ว แต่ข้าก็ยังอายถ้าท่านมองมาที่ข้าแบบนี้” ซูอันจับใบหน้าของเขาราวกับว่ารู้สึกเขินอาย

ฉินหว่านหรูกัดฟัน ยังไงไอ้เจ้าหมอนี่ก็ยังกวนประสาทเหมือนเดิม!

ซูอันกลัวว่าอารมณ์ของนางจะแปรปรวนอีกรอบ ดังนั้นจึงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านแม่ยาย ข้าต้องการให้ท่านแอบเข้าไปในค่ายและทิ้งข้อความให้ซ่างเชียนเพื่อที่ซ่างเชียนจะได้รู้เกี่ยวกับใบอนุญาตค้าเกลือนี้ ระดับการบ่มเพาะของข้าต่ำเกินไป ถ้าข้าเข้าไปเอง ข้าอาจถูกค้นพบและถูกจับตัวได้”

ฉินหว่านหรูหยิบจดหมายพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกและพูดว่า “ข้าจัดการเรื่องนี้เอง!”

จากนั้นนางจึงแอบเข้าไปในค่ายกองทหารลาดตระเวนลำน้ำ

หัวใจของนางเต้นแรง นางเคยทำเรื่องเสี่ยงเช่นนี้บ่อยครั้งเมื่อสมัยนางยังสาว แต่หลังจากแต่งงานและได้เป็นชายาของอ๋อง วิถีการดำเนินชีวิตของนางก็เปลี่ยนไปเป็นแบบอยู่อย่างสงบสุขและหรูหรา มีคนอื่นคอยดูแลทำทุกอย่างให้อยู่เสมอ ด้วยเหตุนี้นางจึงละเลยการบ่มเพาะของนางไปมาก

แม้กังวลว่าจะถูกค้นพบ แต่ความตื่นเต้นนี้กลับทำให้ฉินหว่านหรูรู้สึกราวกับว่านางกลับไปเป็นสาวอีกครั้ง…

ซูอันยังคงรออยู่ด้านนอก ไม่นานฉินหว่านหรูก็กลับมาในที่สุด

เขาเดินเข้าไปหานางทันที “ท่านส่งจดหมายให้เขาสำเร็จหรือไม่?”

ฉินหว่านหรูพ่นลม “มันก็แค่เรื่องง่าย ๆ ทำไมข้าถึงจะทำไม่ได้?” ภายนอกนางดูผ่อนคลาย แต่หัวใจกลับเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง นางเกือบจะถูกจับได้หลายครั้งเมื่อครู่ แต่โชคดีที่ทหารเหล่านั้นไม่ใช่ผู้บ่มเพาะระดับสูง ไม่เช่นนั้นนางอาจจะไม่รอดกลับมาก็ได้

ซูอันยกนิ้วโป้งให้นาง “ท่านนี่เก่งจริง ๆ!”

ฉินหว่านหรูรู้สึกว่าใบหน้าของนางร้อนผ่าวจากคำชมของซูอันอย่างต่อเนื่อง “พอแล้ว! ต่อไปต้องไปไหนอีก?”

“เราจะเข้าร่วมการประมูล” ซูอันหยิบบัตรเทียบเชิญที่ได้รับจากชิวฮัวเล่ยออกมา

ฉินหว่านหรูหยิบมันขึ้นมาดูสองสามครั้ง นางอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เจ้าได้มันมาจากไหน?”

ซูอันส่ายหัว “ข้ามีวิธีของข้า ข้าสัญญากับผู้ให้มันมาว่าข้าจะไม่เปิดเผยตัวตนของพวกเขา”

ฉินหว่านหรูไม่ได้ถามเรื่องนี้ต่อไป นางพูด “ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้จักคนค่อนข้างมาก”

ซูอันหัวเราะคิกคัก “ทำยังไงได้? ข้าคือคนที่ชอบผูกมิตรและเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่าย ข้าเลยมีเพื่อนเยอะมากกว่าคนอื่น ๆ”

ฉินหว่านหรูจ้องมองเขาโดยหมดคำจะพูด ทำไมไอ้เด็กนี่ถึงได้น่าทุบตีอยู่เสมอ?!

สถานที่ประมูลตั้งอยู่ในที่พักห่างไกลทางตอนเหนือของเมือง อย่างไรก็ตามสถานที่นั้นก็ไม่เงียบเหงาซ้ำยังคึกคัก แสงไฟสว่างจ้ามองเห็นได้แม้ในที่ไกล มีเงาขนาดเท่าตัวมนุษย์เคลื่อนไหวอยู่ภายใน

ฉินหว่านหรูกำลังจะเข้าไป แต่ซูอันกลับจับมือนางเอาไว้

“ตอนนี้อะไรอีกล่ะ?” ฉินหว่านหรูมองมือของเขาด้วยความไม่พอใจ

“ท่านแม่ยายจะเข้าไปอย่างนี้เหรอ?” ซูอันกล่าวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

“มีปัญหาอะไรล่ะ?”ฉินหว่านหรูรู้สึกสับสน

ซูอันพูดอย่างจริงจัง “ถึงท่านเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว แต่ใบหน้าของท่านก็ยังเหมือนเดิม! ท่านไม่รู้ตัวหรือไงว่าท่านมีชื่อเสียงในเมืองจันทร์กระจ่างแค่ไหน? อันที่จริงไม่ต้องพูดถึงสถานะของท่านก็ได้ เอาแค่รูปลักษณ์ของท่านที่ดูสวยขนาดนี้แม้แต่ขณะอยู่ในชุดธรรมดา ๆ แน่นอนว่าท่านจะตกเป็นเป้าความสนใจของทุกคนอย่างแน่นอน หากมีใครจำท่านได้ขึ้นมาแผนการทุกอย่างก็จะพังทลาย!”

คำเยินยอในประโยคของเขาทำให้ฉินหว่านหรูพอใจมาก แต่แน่นอนว่านางยังคงคำนึงถึงความสำเร็จหรือความล้มเหลวของภารกิจนี้เป็นหลัก ดังนั้นนางจึงรีบถามกลับ “แล้วเราต้องทำยังไง?”

ซูอันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่งหน้ากากบาง ๆ แต่ยืดหยุ่นที่ดูเหมือนทำจากหนังบางอย่างให้นาง “สวมหน้ากากนี้ มันจะทำให้ท่านดูเหมือนคนธรรมดา”

นี่คือสิ่งที่เขาได้รับจากศพของเฉินเซวียน หน้ากากนี้เองที่ทำให้มหาโจรผู้นั้นหลบรอดการตามล่าของบรรดาตระกูลใหญ่และเจ้าหน้าที่ทางการมาได้หลายปี

ฉินหว่านหรูหยิบหน้ากากจากมือเขา นางพูดออกมาเบา ๆ “ปรมาจารย์ด้านอักขระที่เก่งกาจเท่านั้นที่สามารถสร้างหน้ากากปลอมโฉมได้! เจ้าไปเอาของแบบนี้มาจากไหน?”

ซูอันโบกมือ “ข้าบอกท่านไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าข้ามีเพื่อนเยอะ?”

ฉินหว่านหรูพูดไม่ออกจริง ๆ ในครั้งนี้ นางรู้สึกงุนงงไปหมด ไอ้เด็กคนนี้เป็นเพื่อนกับใครกันแน่? แล้วไอ้เพื่อนคนนั้นต้องเป็นคนระดับสูงมากใช่ไหม ไม่งั้นคงไม่มีทางมอบของดี ๆ มากมายให้กับไอ้เด็กนี่ง่าย ๆ แบบนี้?

แม้แต่ฉู่จงเทียนหรือตัวนางเองก็ยังไม่เคยได้รับบัตรเทียบเชิญให้เข้าร่วมการประมูลนี้เลย แถมตอนนี้ไอ้เด็กนี่กลับมีหน้ากากดี ๆ แบบนี้อยู่ในความครอบครองอีกต่างหาก!

เมื่อนางสวมหน้ากาก ความรู้สึกเย็นแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของนาง อักขระบนพื้นผิวของมันฉายแววสีน้ำเงินอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหน้ากากก็เริ่มเปลี่ยนรูปลักษณ์ตามโครงสร้างใบหน้าของนาง ในที่สุดก็เกาะติดแนบสนิทกับใบหน้าและแสงสีน้ำเงินก็จางหายไป

ฉินหว่านหรูหยิบกระจกออกมา ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยจ้องมาที่นาง นางทั้งตกใจและประหลาดใจ

ซูอันเย้ยหยันอยู่ในใจ ทำไมผู้หญิงถึงชอบพกกระจกติดตัวตลอดเวลา? “ท่านแม่ยาย ข้าต้องขอโทษด้วยที่หน้ากากนี้ทำให้ใบหน้าของท่านไม่งดงามเท่าเดิม อย่างไรก็ตาม มันจะดีกว่าสำหรับเรา เราจำเป็นต้องทำให้ตัวเองดูธรรมดาที่สุด”

แม้แต่เขาก็ยังประหลาดใจกับหน้ากากของเฉินเซวียน หน้ากากนี้ทำให้ผู้สวมใส่ไม่งดงามแต่ก็ไม่น่าเกลียดจนเกินไป ซึ่งเป็นเรื่องดี เพราะการเป็นคนขี้เหร่เกินไปก็จะดึงดูดความสนใจได้เช่นกัน

หน้ากากทำให้ผู้สวมใส่มีใบหน้าเรียบ ๆ ธรรมดา ๆ จึงไม่ได้รับความสนใจจากฝูงชน

ฉินหว่านหรูดูเหมือนไม่แยแสอะไร “ทำไมข้าต้องสนใจเรื่องแบบนั้นด้วย?”

จากนั้นนางก็เดินไปที่ทางเข้าบ้านประมูล

ซูอันรีบสวมหน้ากากของตัวเองและตามนางไป หน้ากากของเขาเปลี่ยนแปลงใบหน้าเพียงเล็กน้อยเพื่อที่นางจะได้จำใบหน้าใหม่ของตัวเองได้

ทั้งสองคนมาถึงด้านนอกบ้านประมูล และถูกคนเฝ้าประตูหยุดไว้

ซูอันหยิบบัตรเทียบเชิญออกมา หลังจากคนเฝ้าประตูตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ก็ให้ผ่านเข้าไปข้างใน…

“คนที่อยู่เบื้องหลังการประมูลครั้งนี้เป็นคนใหญ่คนโตแน่นอน! แม้แต่ผู้คุ้มกันที่อ่อนแอที่สุดก็ยังอยู่ในระดับสี่” ฉินหว่านหรูกล่าวเบา ๆ

ซูอันพยักหน้าแสดงสีหน้าจริงจัง “แน่นอน นี่จึงเป็นเหตุผลที่เราต้องระวัง มันคงแย่มากถ้าเราถูกจับได้”

ฉินหว่านหรูเข้าใจสถานการณ์ นางมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

ซูอันเตือนนาง “ท่านแม่ยาย ทำตัวให้เป็นธรรมชาติกว่านี้ หากท่านมองนั่นมองนี่ต่อไป ทุกคนจะสงสัยและจับตาดูท่าน”

ฉินหว่านหรูหน้าแดง โชคดีที่นางสวมหน้ากากเอาไว้

“ว่าแต่ท่านอาศัยอยู่ในเมืองจันทร์กระจ่างมานานมากแล้ว ท่านรู้หรือไม่ว่าใครเป็นผู้ควบคุมตลาดมืดแห่งนี้” ซูอันถาม เขาอยากรู้ว่ากลุ่มอิทธิพลใดเป็นผู้อยู่เบื้องหลังชิวฮัวเล่ย ด้วยความรู้ที่จำกัดของเขาเกี่ยวกับโลกนี้ จึงไม่สามารถแม้แต่จะคาดเดาอะไรได้

ฉินหว่านหรูส่ายหัว “ข้าไม่รู้ ข้าคิดว่าสำนักดอกบ๊วยเป็นผู้ดำเนินการ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น”

ในสายตาของนาง ตลาดมืดเป็นส่วนหนึ่งของโลกใต้ดิน เนื่องจากไม่ได้ทำอะไรอย่างโจ่งแจ้งและไม่ได้ก่อความวุ่นวายใหญ่โต ทุกคนจึงทำเป็นต้องลืมตาข้างหลับตาข้าง ส่วนตัวนางเองก็ไม่เคยสนใจมันเช่นกัน

ทันใดนั้นก็มีเสียงผิวปากดังมาจากข้างหลังพวกเขา ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ

“ลองดูนางสิ!”

“ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้เลย!”

“ดูนั่น”

…

พวกอันธพาลเดินน้ำลายหกมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา

“โอ๊ย มองจากข้างหลังหุ่นชั้นยอด แต่พอมาเห็นด้านหน้านี่อัปลักษณ์บัดซบเลย!”

ดวงตาของฉินหว่านหรูเบิกกว้าง