เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 582 รางวัลของการช่วยชีวิต

บทที่ 582 รางวัลของการช่วยชีวิต

บทที่ 582 รางวัลของการช่วยชีวิต

ซูอันกระโดดขึ้นทันทีและวิ่งออกไปนอกห้อง

เจียงลั่วฝูตกตะลึง “เจ้ากำลังจะไปไหน!?”

ซูอันโบกมือเพื่อหยุดไม่ให้นางติดตาม “อย่าตามมา! ข้าขออยู่คนเดียว!”

ซูอันแสดงอาการราวกับคนเสียสติ เจียงลั่วฝูสงสัยว่าก่อนหน้านี้นางพูดรุนแรงเกินไปหรือไม่

ความรู้สึกผิดเกาะกินหัวใจของนาง…

ซูอันวิ่งไปด้านในสวนด้านหลังเรือนและวักน้ำในบ่อมาล้างมือล้างหน้าอยู่สิบรอบ

จากนั้นชายหนุ่มสวดอ้อนวอนอย่างมุ่งมั่นและไม่หยุดหย่อนต่อเทพเจ้าทั้งหมดที่ตัวเองรู้จัก ในที่สุดก็ถึงเวลาสุ่มรางวัล

ตอนนี้เขามีคะแนนความโกรธแค้นห้าหมื่นหนึ่งพันเก้าร้อยสิบห้าคะแนน นี่ทำให้เขามีโอกาสสุ่มรางวัลห้าร้อยสิบเก้าครั้ง

ทันใดนั้น มีตัวอักษรข้อความแสงสีทองสว่างวาบจากระบบคีย์บอร์ด

โปรดทราบ: การสุ่มรางวัลเป็นชุดไม่มีผลกับอัตราการสุ่มโดยรวม

…

ซูอันอ่านประกาศจากระบบอย่างถี่ถ้วนและเข้าใจคร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น การอัปเกรดนี้ช่วยให้เขาประหยัดเวลาได้ การสุ่มรางวัลแบบทีละครั้งอย่างที่เคยทำมาค่อนข้างเสียเวลา โดยเฉพาะเมื่อเขาสะสมคะแนนความโกรธแค้นได้เป็นจำนวนมาก ยิ่งสะสมได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องกดสุ่มรางวัลมากขึ้นเท่านั้น ในอนาคตหากเขาต้องกดสุ่มถึงหมื่นหรือถึงแสนครั้งมันจะนานเกินไป!

การสุ่มรางวัลเป็นชุดนี้เป็นสิ่งที่ดีแม้จะไม่ส่งผลต่ออัตราการได้รับรางวัล!

เขาเริ่มสุ่มรางวัลด้วยความประหม่า แค่เพียงกดสุ่มครั้งแรก ก็พบว่าคะแนนความโกรธแค้นของเขาลดลงหนึ่งหมื่นคะแนนทันที

อักษรข้อความจำนวนมากผุดขึ้นบนหน้าจอ เปลือกตาของเขากระตุก มีข้อความ ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก’ เกินกว่าจะนับได้

เขาได้รับผลไม้พลังชี่ ทั้งหมดเก้าผลจากการสุ่มรางวัลชุดแรกนี้ ดูเหมือนว่าโชคของเขาจะไม่ได้ดีเด่อะไร…!

เขากดปุ่มเพื่อสุ่มอีกครั้ง แสงส่องผ่านคีย์บอร์ด และเขาก็พบกับชุดอักษรข้อความเด้งขึ้นมาเป็นจำนวนมากอีกรอบ คราวนี้เขาได้รับผลไม้พลังชี่จำนวนสิบหกผล ซึ่งเป็นอัตราที่ดีกว่าครั้งแรกมาก

อย่างไรก็ตาม ซูอันกลับไม่มีความสุขเลย ผลไม้พลังชี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้

ซูอันเริ่มเครียด ที่ระดับปัจจุบันของเขา อักขระในร่างกายของเขาต้องเติมเต็มด้วยผลไม้พลังชี่จำนวนมาก ผลไม้พลังชี่ไม่กี่สิบผลจึงไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไรเลย

เวลานี้เขาต้องการช่วยคน เขาต้องได้สิ่งนั้นมาเท่านั้น!

ก่อนที่ซูอันจะสุ่มรางวัลเป็นชุดครั้งที่สี่ จู่ ๆ ในหัวของเขาก็นึกอะไรขึ้นได้ เขารีบวิ่งไปล้างหน้าอีกครั้งแล้วจดจ่อกับการสุ่มรางวัล

คราวนี้ได้ผลไม้พลังชี่สิบเอ็ดผลและขวดน้ำยาสีแดงหนึ่งขวด!

ใช่!!!

ซูอันโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

ขวดสีแดงนี้เห็นได้ชัดว่ามันคือ ‘น้ำยาศรัทธาพี่น้อง’!

น้ำยานี้เหมือนกับยาฟื้นฟูในเกม! ไม่ว่าสภาพร่างกายจะแย่แค่ไหน ก็แค่กดใช้มัน เท่านี้ก็พร้อมลุยแบบเลือดเต็มหลอดอีกครั้ง!

เขาไม่มีอารมณ์จะสุ่มรางวัลต่อ และวิ่งตรงกลับเข้าไปข้างใน

จี้เสี่ยวซีกำลังตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉินหว่านหรูอยู่ เมื่อนางเห็น ซูอันพุ่งเข้ามา นางก็รีบปกปิดร่างกายของฉินหว่านหรูด้วยผ้าห่มอีกครั้ง

“พี่ใหญ่อาซู ทำไมท่านไม่บอกก่อนว่าจะเข้ามา” นางบ่น

ซูอันสังเกตว่าตอนนี้นางเรียกชื่อเขาตามปกติแล้ว เห็นได้ชัดว่านางลืมความขุ่นเคืองและให้อภัยเขาแล้ว เขารู้สึกมีความสุขมากขึ้น “ฮ่า ๆ ข้าพบวิธีรักษาท่านแม่ยายแล้ว!”

“อะไรนะ!” จี้เสี่ยวซีเพิ่งจะจัดการให้ฉินหว่านหรูกลับมาจากประตูนรกได้เท่านั้น และมันก็เป็นงานที่ยากมาก เอาจริง ๆ คือขณะนี้ฉินหว่านหรูยังคงวนเวียนอยู่แถวหน้าประตูความตายอยู่เลย

จี้เสี่ยวซีจะไม่ตกใจได้อย่างไรที่ได้ยินว่าซูอันมีวิธีช่วยฉินหว่านหรูได้?

เจียงลั่วฝูก็ประหลาดใจเช่นกัน นางเฝ้าดูขณะที่ซูอันวิ่งไปรอบ ๆ สวนหลังเรือน ล้างหน้ารุนแรงราวกับคนบ้า นางย่อมคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ เขาจะวิ่งกลับเข้ามาและประกาศว่าเขาพบวิธีรักษาฉินหว่านหรูแล้ว

ซูอันไม่สามารถอธิบายได้ เขาวิ่งไปประคองร่างฉินหว่านหรูให้ขึ้นมานั่งหลังตรงให้มากที่สุด น่าแปลกที่เมื่อเขาวางมือบนหลังของนางแล้ว เขากลับไม่รู้สึกถึงเสื้อผ้าที่ปกคลุมตัวนางเลย มือของเขาสัมผัสโดยตรงกับผิวหนังที่เรียบเนียนและอบอุ่น เขาประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าจี้เสี่ยวซี ไม่มีเวลาแต่งตัวให้ฉินหว่านหรูจนเรียบร้อยหลังจากยื้อชีวิตเอาไว้

“ท่าน…!” จี้เสี่ยวซีกระทืบเท้าด้วยความโกรธ นางหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด

เจียงลั่วฝูก็จ้องมองเขาอย่างแปลกใจ “ไอ้เจ้าเด็กไร้ยางอาย เจ้าทำสิ่งนี้โดยเจตนาหรือไม่? ออกไปข้างนอกและรอจนกว่าเราจะแต่งตัวนางให้ดี ๆ ก่อน!”

ซูอันส่ายหัว “ไม่! ไม่มีเวลาให้เสียอีกแล้ว”

ชีวิตของฉินหว่านหรูถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย หากเขาล้มเหลวในการช่วยนางเพราะมัวแต่เสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ความเสียใจที่เขาจะรู้สึกอาจเพียงพอที่จะฆ่าเขา

เขาหยิบขวด ‘น้ำยาศรัทธาพี่น้อง’ ออกมาแล้วเอาขวดกรอกปากฉินหว่านหรู

สีหน้าของนางดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อน้ำยาเข้าสู่ร่างกายของนาง

ในเวลาต่อมาฉินหว่านหรูก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ร่างกายปราศจากความเจ็บปวดที่นางรู้สึกมาตลอด นางตกตะลึงมาก “ข้าตายแล้วเหรอ?”

ซูอันหัวเราะออกมาดัง ๆ “แน่นอนว่าไม่ ข้าช่วยท่านสำเร็จแล้ว!”

“เจ้าช่วยข้าเหรอ?” ฉินหว่านหรูตะลึงไปชั่วขณะ นางนึกถึงการรักษาที่เขาอธิบายให้นางฟังก่อนหน้านี้ และเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของนางถูกถอดออกครึ่งหนึ่ง ความโกรธและความอับอายก็ปะทุขึ้น “ไอ้สารเลว!”

นางตบหน้าเขาอย่างเต็มแรง

เพียะ!!!

ซูอันที่กำลังปลาบปลื้มกับการช่วยชีวิตนางสำเร็จ เขาไม่นึกเลยว่ารางวัลตอบแทนที่ได้รับคือการถูกตบจนหน้าสะบัด!

จี้เสี่ยวซีและเจียงลั่วฝูก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน

ไม่รู้ว่าทำไมฉินหว่านหรูถึงตบซูอันที่เพิ่งช่วยรักษานางจนรอดจากประตูยมโลก?

ร่างกายของฉินหว่านหรูสั่นเทา นางผลักซูอันออกไป “การกระทำต่ำช้าของเจ้าทำให้ชูเหยียนและฮวนเจาผิดหวังในตัวข้า เจ้าทำให้จงเทียน ผิดหวังในตัวข้า…!”

จากนั้นนางก็สังเกตเห็นเจียงลั่วฝูและจี้เสี่ยวซีมีสีหน้างุนงง นางจึงหยุดพูดทันที!

เนื่องจากเรื่องอื้อฉาวได้เกิดขึ้นแล้ว สิ่งสำคัญอันดับแรกคือต้องป้องกันไม่ให้ข่าวแพร่กระจายไปยังผู้อื่น ซึ่งจะช่วยให้ตระกูลฉู่หลีกเลี่ยงความอับอายได้

ซูอันกำลังจะอธิบายตัวเองเมื่อ เจียงลั่วฝูพูดขึ้น “ฮูหยินฉู่ อาจจะยังคงมึนงงเล็กน้อยจากอาการบาดเจ็บที่รุนแรง มันอาจจะดีกว่าถ้าเจ้าออกไปรออยู่ข้างนอกก่อน”

ซูอันเดินออกไปข้างนอกด้วยความงุนงง

ข้าทำอะไรจึงสมควรได้รับสิ่งนี้?

เขาได้ทำทุกอย่างที่ทำได้ แต่นี่คือสิ่งที่เขาได้รับเป็นการตอบแทนงั้นเหรอ?

จี้เสี่ยวซีช่วยฉินหว่านหรูเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เจียงลั่วฝูไม่สามารถระงับความอยากรู้อยากเห็นของนางได้อีกต่อไป “ฮูหยินฉู่ ซูอันช่วยชีวิตท่านไว้ ทำไมไปตบเขาล่ะ?

“ข้า…”ฉินหว่านหรูหน้าแดง ความคิดของนางกระจัดกระจาย เขาทำ… นั้น…กับข้า ข้าจะยอมรับมันอย่างหน้าชื่นตาบานได้อย่างไร?

สัญชาตญาณแรกของนางคือการฆ่าเขาเพื่อล้างความอดสู แต่เขาก็ได้ช่วยนางไว้ นางจึงรู้สึกขัดแย้งในใจอย่างยิ่ง

นางไม่รู้ว่านางจะมองหน้าซูอันอีกครั้งอย่างไร หรือชูเหยียน หรือสามีของนาง…

เจียงลั่วฝูและจี้เสี่ยวซี อยู่ข้างนางตลอดเวลา ดังนั้นพวกเขาคงรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกัน

ข้าจบสิ้นแล้ว…