บทที่ 552 บางครั้งแผนการของหลี่ฉางโซ่วมีข้อบกพร่อง ภัยพิบัติของเผ่ามังกรเริ่มต้นขึ้นแล้ว! (3)
ดังนั้น ผู้บำเพ็ญเหวินจิงจึงไม่อาจหาโอกาสมารายงานที่เมืองอันสุ่ยได้ บัดนี้ ผู้บำเพ็ญเหวินจิงรู้สึกได้แล้วว่า สำนักบำเพ็ญประจิมน่าจะสัมผัสได้ถึงการดำรงอยู่ของผีภายใน[1]สำนัก นางจึงต้องระวังให้มากขึ้นและไม่กระทำการอันใดผลีผลามในเวลานี้
หลังจากที่พุ่งไปข้างหน้าในน้ำทะเลได้ไม่นาน ผู้บำเพ็ญเหวินจิงก็มองเห็นป่าน้ำแข็งในทะเลจากระยะไกล
พวกมันเป็นแท่งเสาน้ำแข็งสีขาวขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับแผ่นที่ราบน้ำแข็งของทะเลอุดร และก้นทะเลอุดร และดวงตาแห่งท้องทะเลอุดร ก็ซ่อนอยู่ในแท่งเสาน้ำแข็งต้นหนึ่ง…
ผู้บำเพ็ญเหวินจิงยกมือขึ้นและรู้สึกถึงกระแสน้ำในทะเล นางร้องตะโกนเบาๆ ว่า “โจมตี! ทำลายเสาน้ำแข็งที่นี่ให้หมด!”
บัดนั้น เงาดำพุ่งออกมาจากข้างหลังนาง พวกมันมีทั้งได้กลายร่างเป็นปีศาจใหญ่และพุ่งออกไปข้างหน้าเพื่ออาละวาด หรือบางตัวก็ใช้พลังเวท และเครื่องมือเวทเพื่อทำลายและระดมโจมตีด้านหน้า
ในขณะนั้นเองก็มีข้อความเสียงหนึ่งดังเข้ามาในหู ทำให้ผู้บำเพ็ญเหวินจิงตื่นตกใจ
ผู้ที่ส่งข้อความเสียงมานั้น คือรองเจ้าสำนักบำเพ็ญประจิม…
“ยังมีสหายเต๋ากลุ่มหนึ่งกำลังจะมาในเร็วๆ นี้ เหวินจิง เจ้าต้องจัดการให้เรียบร้อยด้วย”
ผู้บำเพ็ญเหวินจิงพยักหน้าอย่างสงบ แล้วหยดเลือดหยดหนึ่งก็หยดจากปลายนิ้วของนางก่อนจะรวมตัวกันเป็นยุงเลือดและหายไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาแห่งท้องทะเลอุดรก็ถูกเปิดเผยออกมา และมังกรสงครามโบราณหลายสิบตัวที่ปกป้องดวงตาแห่งท้องทะเลก็เริ่มออกมาเผชิญหน้าศัตรู เหล่าปรมาจารย์แห่งวังมังกรทะเลอุดรรีบพุ่งไปช่วย แต่พวกเขาก็ถูกทหารของฝ่ายสำนักบำเพ็ญประจิมที่คอยซุ่มโจมตีเข้าต้านเอาไว้…
มีปรมาจารย์มากมายจากสำนักบำเพ็ญประจิมในทะเลอุดร
ในเวลานั้น ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วได้จับภาพสถานการณ์เหล่านั้นเอาไว้แล้วซึ่งเหมือนกับที่เขาคาดคะเนเอาไว้ได้ถูกต้องทุกอย่าง
แม้แต่การปรากฏตัวของผู้บำเพ็ญเหวินจิงในทะเลอุดร ก็เป็นเช่นเดียวกับที่เขาคาดเอาไว้
ในขณะนั้น ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่อยู่ที่ดวงตาแห่งท้องทะเลอุดร ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่จะไม่สนใจเรื่องการบาดเจ็บล้มตายของเผ่ามังกร แต่เขาจะปกป้องดวงตาแห่งท้องทะเลอย่างแน่นอน
ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่และพี่ใหญ่แผนภาพนั้น ถือได้ว่าเป็นองค์ราชาที่อยู่ฝ่ายพวกเขาเอง
หลังจากพิจารณาอย่างละเอียดรอบคอบและสังเกตอย่างถี่ถ้วนแล้ว หลี่ฉางโซ่วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ตั้งแต่ต้นจนจบ หัวใจเต๋าของเขาไม่ผันผวนมากนัก ต่อจากนี้ไป เขาควรพิจารณาถึงวิธีจัดการกับปรมาจารย์จอมปราชญ์จากสำนักบำเพ็ญประจิมที่อาจปรากฏตัวขึ้นโดยตรง…
บนท้องฟ้าเหนือสงครามในทะเลทักษิณ มีลำแสงสีทองสาดส่องลงมาจากท้องฟ้า ในขณะนี้ ทหารสวรรค์หนึ่งแสนนาย ภายใต้การนำของจอมทัพฮวารี่เทียน ได้มาถึงสนามรบเพื่อช่วยเหลือแล้ว
ทว่ากองทัพแห่งศาลสวรรค์ทำได้เพียงเคลื่อนไหวในพื้นที่รอบนอกเท่านั้น
ในสถานที่ที่มีเหล่าปรมาจารย์ต่อสู้กัน ในอดีตพวกเขาเหล่านั้นย่อมเป็นเพียงทหารหน่วยกล้าตายเท่านั้น
หือ?
เมื่อเห็นว่า ร่างจำแลงขององค์เง็กเซียนเข้าร่วมรบด้วย ปลาที่หลี่ฉางโซ่วแปลงร่างมานั้น ก็ถอยกลับไปอยู่ที่ด้านข้างของเทพธิดาอวิ๋นเซียว
ในขณะนั้น อวิ๋นเซียวได้ปล่อยอักขระเต๋า เข้าห่อหุ้มหลี่ฉางโซ่วและพวกเขาทั้งสองคนก็หลบซ่อนตัวอยู่ในทะเลอีกครั้ง
ทันทีที่เขาปรากฏตัว เขาก็ได้ยินอวิ๋นเซียวถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ไยเจ้าถึงดูซีดเซียวเพียงนี้”
“ข้ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่” หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “ในเวลานี้ การสู้รบต่างๆ ได้เริ่มขึ้นไปทั่วทุกที่แล้ว สิ่งที่ข้าทำได้คือ รอให้สถานการณ์การสู้รบนี้สงบลง และใช้แผนการและกลยุทธ์ทั้งหมดที่ข้าคิดได้”
อวิ๋นเซียวกล่าวเบาๆ ว่า “ความจริงแล้ว เพียงพยายามให้ดีที่สุด ไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองเช่นนี้ สิ่งต่างๆ ในโลกนี้ จะสมบูรณ์แบบไปทั้งหมดได้อย่างไร? ”
หลี่ฉางโซ่วพยักหน้าเบาๆ เขากำลังจะกล่าวอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ แต่จู่ๆ ก็เกิดความฉงนสงสัยขึ้นในใจ
ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างไม่ถูกต้องนัก…
ไม่ใช่ว่ามีอะไรผิดปกติกับแผนการและการเตรียมการของเขา เขาได้พยายามทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้อย่างเต็มที่แล้วเพื่อให้เผ่ามังกรจัดการกับการโจมตีทั้งสามอย่างของสำนักบำเพ็ญประจิมได้
ในครั้งนี้ การปฏิบัติการของสำนักบำเพ็ญเต๋าประจิม แตกต่างจากครั้งก่อนมาก
ผู้บำเพ็ญเหวินจิงไม่ได้ส่งข้อความใดๆ ถึงเขาได้ทันการณ์… พวกกบฏของวังมังกรทะเลประจิมก็ถอยกลับทันทีตามที่พวกเขาต้องการ เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนมาก ซึ่งพวกเขาต้องการรักษาพลังชีวิตของพวกเขาเองและสร้างแรงกดดันมหาศาลให้วังมังกรในอนาคต…
ตำแหน่งของดวงตาแห่งท้องทะเลได้ถูกเปิดเผยออกมาอย่างสมบูรณ์ … ผู้ควบคุมการจัดการคนใหม่ของสำนักบำเพ็ญประจิมนั้นยอดเยี่ยมกว่าก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด หลี่ฉางโซ่วเอามือไพล่หลังพลางก้มศีรษะลงและคำนวณสถานการณ์ทั้งหมดอย่างระมัดระวัง
หากข้าเป็นผู้ควบคุมการจัดการของสำนักบำเพ็ญประจิม ข้าอยากได้อะไรจากเผ่ามังกร?
ความมั่งคั่ง…
แค่ความมั่งคั่งหรือ?
หลี่ฉางโซ่วมีความคิด แต่ใบหน้าของเขาก็ซีดลง
ไม่ มันไม่ใช่เพียงความมั่งคั่ง แต่ยังมีศักดิ์ศรีของสำนักบำเพ็ญประจิมด้วยเช่นกัน!
สำนักบำเพ็ญประจิมได้รับความเจ็บปวดสูญเสียในเรื่องของเผ่ามังกรมากเกินไป และพวกเขาเสียศักดิ์ศรีมากเกินไป หากพวกเขาไม่อาจลงโทษเผ่ามังกรได้ แล้วนั่นจะไม่ใช่เรื่องน่าขันสำหรับสำนักบำเพ็ญประจิมที่มีจอมปราชญ์สองคนหรอกหรือ? แล้วพวกเขาจะรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองเอาไว้ได้อย่างไร?
โลกบรรพกาลไม่สนใจเรื่องความดี ความชั่ว มีเพียงผู้แข็งแกร่งและผู้อ่อนแอในโลกบรรพกาลเท่านั้น!
หากตัดสินจากมุมมองนี้ ก็เกรงว่า บางที หนึ่งในดวงตาแห่งท้องทะเลของทั้งสี่คาบสมุทรก็คงจะถูกทำลาย
ทว่าหากสำนักบำเพ็ญประจิมทำเช่นนั้น พวกเขาย่อมจะต้องแบกรับกรรมร้ายอย่างแน่นอน พวกเขาจะหลีกเลี่ยงเรื่องนั้นได้อย่างไร?
จริงๆ แล้ว มันมีอันใดผิดไปกันแน่…
หลี่ฉางโซ่วนั่งขัดสมาธิในน้ำทะเลต่อหน้าอวิ๋นเซียว เขาหลับตาและตั้งสมาธิในขณะที่ใช้ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์คอยเฝ้าสังเกตการสู้รบ
ความรู้สึกแปลกประหลาดนั้น… เมื่อเกิดการระเบิดวิญญาณทะเลประจิม เขาใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเทพวารีเพื่อทำให้สภาพแวดล้อมของเขาคงที่ เขาแผ่สัมผัสเซียนรับรู้ออกไปตรวจสอบ “หน่วยกล้าตาย” ที่ได้รับผลกระทบจากการระเบิดวิญญาณ…
ไม่ ไม่ใช่ที่นี่!
จู่ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ว่า ในตอนนั้นเขาคิดถึงเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง ตอนที่วางแผนต่อต้านเผ่ามังกร แต่ต่อมา เขาก็ละเลยไปโดยไม่รู้ตัวเพราะสำนักบำเพ็ญประจิมได้ควบคุมวังมังกรทะเลประจิมทั้งหมดเอาไว้โดยตรงแล้ว!
มังกรเซียนวารีขุ่นใจและเคืองแค้น!
นั่นคือ สิ่งที่เผ่ามังกรเป็นหนี้กรรม กรรมที่มาจากความแค้นและความเกลียดชังที่สะสมตั้งแต่สมัยโบราณที่เผ่ามังกรไม่ได้ปฏิบัติต่อกองทหารมังกรเซียนวารีในฐานะมนุษย์จนทำให้กองทหารมังกรเซียนวารีเกิดความรู้สึกขุ่นเคืองและเกลียดชังขึ้นในใจ!
ใช่แล้ว สำนักบำเพ็ญประจิมไม่ต้องการความขัดแย้งนี้ที่เป็นเหตุให้มังกรเซียนวารีเกิดการกบฏ พวกเขาจึง… ปล่อยให้เผ่ามังกรแบกรับกรรมจากการที่ดวงตาแห่งท้องทะเลถูกทำลาย!
ความจริงแล้ว วังมังกรทะเลประจิมถูกทะเลประจิมควบคุมเอาไว้ ทว่าก่อนหน้านี้มันได้รับผลกระทบจากการระเบิดวิญญาณ และในขณะนี้ ในบรรดาพวกกบฏทะเลประจิม จำนวนกองกำลังมังกรเซียนวารีได้ถูกแบ่งออกเป็นพวกกบฏทะเลทักษิณและพวกกบฏทะเลอุดร…
เห็นได้ชัดว่า มีบางอย่างผิดปกติจริงๆ!
“ทะเลบูรพา!”
สิ่งที่ฝ่ายสำนักบำเพ็ญประจิมต้องการโจมตีคือ ทะเลบูรพา ซึ่งเป็นแหล่งที่มั่งคั่งที่สุด แข็งแกร่งที่สุด และเป็นตัวแทนของเผ่ามังกรมากที่สุด!
ผู้ใดคือ คนวางอุบายที่แท้จริงของสำนักบำเพ็ญประจิมในยามนี้?
หลี่ฉางโซ่วหันไปมองอวิ๋นเซียว “เทพธิดา เจ้าช่วยไปที่ภูเขาเอ๋อเหมยและขอให้พี่กงหมิงออกมาจากการปิดด่านแล้วรีบพุ่งไปที่ทะเลบูรพาด้วยกันได้หรือไม่? ข้าต้องการความช่วยเหลือจากไข่มุกเทพทะเล!”
อวิ๋นเซียวพยักหน้าทันทีพร้อมด้วยดวงตาที่ฉายแววเตือนให้ระมัดระวังตัวของนาง ทันใดนั้นนางก็กลายเป็นเมฆและหายไปอย่างรวดเร็ว
หลี่ฉางโซ่วสูดลมหายใจเข้าลึก
เขาเปิดใช้งานเวทหลบหนีเต็มกำลัง!
“หือ?”
เมื่อฮวารี่เทียนซึ่งกำลังต่อสู้ เข่นฆ่าศัตรู เขาก็สัมผัสได้ถึงอักขระเต๋าที่คุ้นเคยซึ่งแวบผ่านแล้วหายวับไปในพริบตา เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ…
………………………………………………………………..
[1] คนทรยศ หนอนบ่อนไส้
