พิชิตสวรรค์ ทะยานฟ้า – บทที่ 2164 ประลองแพ้ชนะ

 ยอมให้อาณาเขตเหรอ ?  ประมุขชิงพลันหี่รตาสะกิดโดนี้จัดออนไหวของเขาแล้ว

สิ่งที่เขากังวลที่สุดก็คืออำนาจฝ่ายอื่นจะสมคบกับชิงหยวนจุนและตระกูลเซี่ยโห้วอิทธิพลที่ทำให้ชิงหยวนจุนกับเซี่ยโห้วเฉิงอวที่รยศอำนาจที่ลึกลับของตระกูลเซี่ยโห้วไหนจ๋ะอองสวรรค์ที่กุมอำนาจทางทหารไว้อย่างเปิดเผยขนาดนั้นถ้าสิ่งเหล่านี้สมคบกันผลที่ตามมาก็เลว้รายจนไม่อยากจะคิดถึงดังนั้นเขาจึงระมัดระวังมาตลอดโดยไม่กล้าแตกคอกัน

ในตอนนี้เรื่องราวเหมือนกำลังดำเนินไปในทิศทางที่เขาไม่อยากเห็น!

ตอนแรกเขากังวลวาหนิวโหย่วเต๋อกับตระกูลเซี่ยโห้วจะไปสมคบกันทำไมเขาถึงอยากกำจัดหนิวโหย่วเต๋อล่ะ ? ก็เพราะมีความกลัวนี้อยู่!เขายอมทิ้งเรื่องที่ลูกทรพีก่อกบฏไว้ก่อนชั่วคราวและต้องจับตาดูเถิงเฟยไว้ตลอดด้วยที่จริงแล้วก็ทาไปเพื่อป้องกันเรื่องนี้เขาระวังหนิวโหย่วเต๋อมาโดยตลอด!

ซือหม่ำเวิ่นเทียนพยักหน้าบอกว่า กำลังพลอื่น ๆ ในอาณาเขตทัพใต้เหมือนไม่ได้เตรียมจะช่วยเหลือสายมะเส็งยามเผชิญหน้ากับทัพใต้เดิมทีกำลังพลของทัพใหญ่แดนรัตติกาลก็อ่อนแออยู่แล้วไม่

น่าเชื่อว่าจะกล้ากระจายกำลังทหารโจมตีทั่วทั้งอาณาเขตสายมะเส็งราวกับไม่กลัวสักนิดว่าจะถูกทัพใต้โจมตีกลับสายมะเส็งเองก็ไม่ได้ต่อต้านด้วย! 

ดวงตาประมุขชิงเผยความดุร้ายรอบกายปรากฏกลิ่นอายสังหารราง ๆ จู่ ๆ ก็ชี้ไปที่ซ่างกวนชิง ติดต่อหนิวโหย่วเต๋อให้เขาเคลื่อนทัพเดียวี้นถ้าไม่กำจัดทัพใหญ่แดนรัตติกาลข้าก็จะกำจัดเขาเอง! 

ทุกคนตรงันนี้เงยบไปรู้วาเรื่องนี้ล้าเส้นของเขาแล้วี่นคือคำสั่งสุดท้ายของเขาไม่เสียดายที่จะเปิดศึกอย่างเต็มที่!

 ขอรับ!  ซ่างกวนชิงโค้งตัวเอ่ยรับ…

ในดาราจักรอันกว้างใหญ่ทัพใหญ่แดนรัตติกาลราวกับดอกไม้เบ่งบานตลอดทางยึดครองสายมะเส็งอย่างต่อเนื่องและในเวลานี้หยางชิ่งกลับเร่งรีบกลับมาที่ดาว๋อองสวรรค์หนิว

ครั้งนี้เรียกได้ว่าเขากลับมาเองโดยไม่ได้เรียกหลังจากู่รข้าวรบชนะในแดนมรณะดึกดำบรรพ์แล้ว กลับไม่สามารถลบความกังวลในใจเขาได้ตอนนี้เขาบอกลากลับชิงหยวนจุนและมารดาชั่วคราวรีบกลับมาที่นี่

พอมาถึงจวน๋อองสวรรค์ ก็เดินตรงเข้ามาในห้องหนังสือ

เหมียวอี้เจอเขาแล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า ทำไมเจ้ากลับมาแล้วล่ะ ? ไม่กลั่ววาพวกเขาสองแม่ลูกจะคิดมากเหรอ ? 

  พวกเขาสองแม่ลูกขี่บนหลังเสือแล้วไม่มีอะไรให้กังวล!กลับเป็นท่าน๋อองไม่รู้ว้าท่าน๋อองก็ขี่หลังเสือแล้วเหมือนกัน หรือเปล่า ?  หยางชิ่งกระวนกระวายใจพอกล่าวคำนี้ออกมาเขาก็ตระหนักได้แล้วว่าตัวเองพูดเกินไปจึงเปลื่ยนี้เป็นพูดว่า ท่าน๋อองทำไมเถิงเฟยถึงยังไม่เคลื่อนทัพโจมตีสักที่เกิดเหตุไม่คาดคิดอะไรขึ้น หรือเปล่า ? 

ประโย้คีนีจ้จุดความสะเพร่าของเหมียวอี้แล้วทำให้เหมียวอี้ตกอยู่ในความเงยบ

หยางชิ่งแอบร้องในใจว่าแย่แล้วสงสัยสิ่งที่ตัวเองกังวลจะกลายเป็นความจริงแล้วจึงกล่าวอย่างเจ็บปวดว่า ท่าน๋อองเลอะเลื่อน!ถ้าเถิงเฟยไม่เคลื่อนทัพตามสัญญาก็ยับยั้งกองทัพองครักษ์ในอาณาเขตทัพตะวันออกไม่ไหวเลย ถ้าสถานการณ์ไม่เปันผลดีกับท่าน๋อองขนมาเถิงเฟยก็ยิ่งไม่มีทางเคลื่อนทัพกลับจะเหยียบเรือสองแคมไปอยู่ฝั่งประมุขชิงก็ได้ขออเพียงประมุขชิงให้สัญญากับเถิงเฟยได้ถ้ากำจัดทำน๋อองแล้วจะให้เถิงเฟยุคมทัพใต้ความขัดแย้งระหว่างเถิงเฟยกับเฉิงไที่เจ๋อก็ย่อมคลี่คลายได้ถึงตอนั้นนกำลังพลทั้งทัพตะวันออกก็จะมีไว้ให้ประมุขชิงใช้งาน ส่วนกำลังพลกองทัพองครักษ์กลุ่มนั้นที่ถูกข่มไว้ก็ว่างมาสู้กับท่าน๋อองแล้วถ้าสถานการณ์ไม่เอื้อประโยชน์ต่อท่าน๋อองเมื่อไรขอเพียงประมุขชิงทำให้อ๋องสวรรค์โค่วและก่วงู่รว้าจะเปลื่ยนเถิงเฟยให้มาแทนที่ท่าน๋อองไม่ส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์ของสองคนั้นนเพื่อปลอบใจสองคนั้นนเดิมที๋อองสองคนั้นนก็ไม่อยากให้กระทบผลประโยชน์ตัวเองอยู่แล้วคอยนั่งบนภูเขาดูเสือกัดกันมาตลอดี ยอมนิ่งดูดายต่อท่าน๋อองอยู่แล้วถึงตอน

นั้นท่าน๋อองจะรับมือกับการโจมตีทั้งกองทัพองครักษ์ยังไง ? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ายังมี๋อองสวรรค์เถิงและอ๋องสวรรค์เฉิงของทัพตะวันออกคอยเสริม

ถึงตอนั้นนต่อให้ท่าน๋อองดึงกำลังพลจากแดนอเวจีมาช่วยแล้วยังไง ? ไม่มีทางต้านไหวเลย!ถึงตอนั้นนท่าน๋อองจะต้องแพ้แน่นอนทัพกบฏแดนรัตติกาลจะต้องถูกล้อมปราบความพยายามหลายปีมานี้ของท่าน๋อองจะโดนเผาไหม้หมด!ตามความเห็นของข้าน้อยประมุขชิงลงมือได้ไม่ธรรมดา เปิดกระดานมาก็ใช้กองทั้พองครักษ์ห้าร้อยล้านเพ่งเล็งเถิงเฟยไว้เลยต้องวางแผนนี้ไว้ตั้งแต่แรกแล้วแน่นอน ที่จริงแล้วกำลังพลในอาณาเขตทัพตะวันออกมีไว้เพื่อเตรียมไว้สู้กับท่าน๋อองเพียงแต่ท่าน๋อองหลบอยู่หลังบ้านตลอดตั้งแต่ต้นจนจบไม่เห็นวี่แว่ววาท่าน๋อองจะมาเข้าร่วมสักนิดกอปรกับเขากลั่ววาตระกูลเซี่ยโห้วจะมีแผนร้ายอะไรจึงไม่กล้าลงมือบุ่มบ่าม

ถ้าบีบจนประมุขชิงเป็นสุนัขกระโดดกาแพง เขาจะต้องลงมือกับท่าน๋อองแน่นอน!ก่อนหน้านี้ข้าน้อยมองเจตนาของประมุขชิงไม่ออกนึกว่าปริะมุขชิงหมดหนทางแล้วจนกระทั่งทัพใหญ่แดนรัตติกาลบุกหน้าเหมือนผ่าลาไผ่แต่เถิงเฟยกลับช้าไม่ยอมเคลื่อนไหวข้าน้อยถึงตระหนักได้ว่าฝั่งทัพตะวันออกถูกประมุขชิงคุมไว้แล้ว พอจัดระเบียบความคิดดูอีกที่ข้าน้อยถึงตื่นตัวว่าประมุขชิงวางหมากตัวเดียวเพื่อสยบใต้หล้ามาตั้งแต่แรกอย่างแนบเนียนตราบใดที่ไม่เกิดสถานการณ์ที่ทำให้เขาหมดหนทางรับมือเช่นั้นนเขาก็กำหนดตั้งแต่แรกแล้วว่าขอเพียงให้ท่าน๋อองกล้ากระโดดออกมาก็จะแพ้ด้วย

น้ามือเขาแน่นอน!พอดูฝั่งแดนสุขาวดีอีกทำไม่ปานี้นแล้วเขายังไม่ให้กองทัพพระของแดนสุขาวดีมาเข้าร่วมีอกล่ะ ?

อธิบายได้เช่นเดียวกันว่าทำไมตอนนี้สถานการณ์ยังไม่หลุดจากการควบคุมของเขาเขาเฝ้าดูการเปลื่ยนแปลงีเงยบ ๆ มาตลอด!ท่าน๋อองจากสิ่งเหล่านี้ก็จะรู้ได้เราประเมินประมุขชิงไม่ได้เด็ดขาดก้มมองใต้หล้าจากเบื้องสูงมานานขนาดีนี้ชช้ะตาตะวันจันทราฟ้าดินฮุบกลืนใต้หล้าเป็นคนฉลาดแกล้งโง่ที่แท้จริง!ถ้าใครคิดว่าเขารังแก่งายต้องได้กลั่นสุราขมไว้ดื่มเองแน่!แน่นอนในมือท่าน๋อองยังมีไพ่อย่างตระกูลเซี่ยโห้วแต่ถ้าสู้กันจนถึงขั้นั้นนจริง ๆ ถ้าท่าน๋อองโดนบีบจนถึงขั้นเข้าตาจนแล้วจริง ๆ ท่าน๋อองคิดว่าไพ่อย่างตระกูลเซี่ยโห้วจะยังสำแดงอานุภาพได้สักเท่าไรกัน ? 

ร่ายยาวเป็นชุดเหมียวี้อฟังแล้วอบอายจนเหื่งอชุ่มหลังที่แท้ในสายตาประมุขชิงตัวเองก็กลายเป็นเนื้อบนเขียงแต่กลับไม่รูตัว้ไปแล้ว

ตอนนี้เขาถึงได้รู้ว้าตอนแรกที่ตัดสินใจอย่างเผด็จการนั้นเสี่ยงอันตรายขนาดไหน

ก่อนหน้านี้หยางชิ่งยังนึกว่าเหมียวี้อีมแผนการู้อะไรเอ่ย่างอื่นพอเห็นสถานการณ์ไม่มีอะไรเปลื่ยนแปลงถึงตระหนักได้ว่าทำไม่ดีแล้วจึงรีบทิ้งพวกชิงหยวนจุนแล้วรีบกลับมาทำให้ชัดเจน

 ท่าน๋อองเกรงว่าตอนนี้ไม่ว่าใครก็มองออกว่าท่าน๋อองกับชิงหยวนจุนี้เป็นพวกเดียวกันนี่ต่างหากที่ล้าเส้นประมุขชิงเกรงว่า

ประมุขชิงคงอดทนไม่ไหวต้องการจะลงมือกับท่าน๋อองแล้ว! หยางชิ่งส่าย่อหน้าอย่างขื่นขม

หยางเจาชิงได้ยินแล้วไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงตอนนี้ถึงได้เข้าใจว่าต่อให้ฝั่งนี้จะก่อเรื่องวุ่นวายขนาดไหนแต่ก็เทียบไม่ได้กับประมุขชิงที่เฝ้าดูสถานการณ์อย่างีเงยบ ๆ ในใจรู้สึกหนาวสนหวั่นกลัวมือเท้าเริ่มสั่นแล้ว

ในขณะนี้เองเหมียวี้อูรสึ้กขนลุกหลังจากหยิบระฆังดาราออกมาติดต่อแล้วก็เงย่อหน้าจ้องหยางชิ่งกัดฟันบอกว่า เกรงว่าจะเป็นไปตามที่ท่านบุรุษคาดไว้ซ่างกวนชิงออกคำสั่งสุดท้ายให้ข้าแล้วถ่ายทอดบัญชาประมุขชิงสั่งให้ข้าปราบทัพใหญ่แดนรัตติกาลไม่อย่างนั้นจะกำจัดข้าแทน! 

หยางชิ่งรีบเอามือกด ท่าน๋อองอย่าร้อนใจทำให้เขาสงบก่อนบอกไป่วาจะเจรจากัน!ถ้าไม่ถึงขั้นจนตรอกประมุขชิงไม่มีความมั่นใจว่าจะสู้อย่างเอาเป็นเอาตายกับตระกูลเซี่ยโห้วได้อย่างง่ายดายเขาไม่รู้ถึงสถานการณ์ของตระกูลเซี่ยโห้วชัดเจนนี่ก็คือจุด่ออนที่สุดของเขาพวกเราใช้ประโยชน์จุด่ออันนี้ได้อ้างว่าเจรจาเพื่อทำให้เขาสงบก่อน! 

เหมียวอี้พยักหน้าตอนนี้เขาคิดถึงทางเลือกอื่นไม่ออกเหมือนกันจึงทำตามที่หยางชิ่งบอกทันที

รอจนกระทั่งเก็บระฆังดาราแล้วเหมียวอี้ก็ถอนหายใจยาวเฮือกหน่ง คุมให้สงบได้ชั่วคราวฝั่งนั้นจะให้ฮวาอี้เทียนมาเจรจากับข้า! 

.

 ดี่แบบนี้ก็ดี่ หยางชิ่งถอนหายใจแรงอย่างโล่งอกในใจรู้สึกโชคดีโชคดีที่กลับมาทันเวลาเกือบทำงานใหญ่พังแล้วเพียงแต่เขาแปลกใจนิดหน่อยสถานการณ์ดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้วเหตุประมุขไป๋ที่หลบอยู่ข้างหลังถึงไม่เคลื่อนไหวอะไรเลย ? ก่อนหน้านี้เขามีความโชคดีทางด้านนี้สังเกตการณ์อย่างีเงยบ ๆ เพราะมองออกว่ามีประมุขไป๋มีแค่ต้องให้ประมุขไป๋ยื่นมือเข้ามามาก ๆ เท่านั้นถึงจะได้ข่าวบางอย่างที่ตัวเองต้องการเยอะ ๆ จนกระทั่งอดทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ เขาถึงได้ถ่อกลับมา

เหมียวอี้เดินอ้อมหลังโต๊ะออกมาโค้งตัวให้หยางชิ่ง ในเมือท่านบุรุษมองทะลุแผนชั่วของประมุขชิงแล้วไม่ทราบว่ามีแผนการดี ๆ อะไรจะชี้แนะข้าหรือเปล่า ? 

หยางชิ่งรีบบอกว่ามิับงอาจรีบก้าวหลับหลังจากยื่นมือไปประคองเล็กน้อยเขาก็ไม่อิดออดเช่นกันตอนนี้ไม่ใช้เวลามาอิดออดกล่าวเสียงต่าว่า ไม่นับว่าเป็นแผนชั้นดีหรอกเรื่องที่ท่าน๋อองที่อยู่เหมือนดึงขนเส้นเดียวแล้วขยับทั้งตัวถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็จะทำให้อำนาจแต่ละฝ่ายสู้กันไม่ใช้เรื่องที่ใช้กำลังแก้ปัญหาได้เหมือนในอดีตแน่นอน!แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วท่าน๋อองใช้หมากอย่างราชินีสวรรค์กับชิงหยวนจุนเพื่อผลักดันให้สถานการณ์ดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้วช้าเร็วประมุขชิงก็ต้องรูคว้ามจริงถึงตอนั้นนเกรงว่าจะไม่ธรรมดาแค่การลอบสังหารท่าน๋อองแล้ว มีแต่ต้องใช้กลยทธุ์ทางการทหารแบบใหม่มาประลองกับประมุขชิงแล้ว 

มีวิธีการก็ดีแล้วเหมียวอี้เผยสายตาเฝ้าคอย ยินดี้ลางหรือฟัง! 

.

หยางชิ่งกล่าวอย่างไม่ลังเลว่า ยืนกรานปฏิเสธมาสมคบกับชิงหยวนจุนเจรจากับประมุขชิงตต่อไป้ตองบีบให้คนอื่นร่วมกันเจรจากับประมุขชิงด้วย… เขาอธิบายแผนการที่กลั่นกร้องไว้ดีแล้ว

หยางเจาชิงฟังแล้วพยักหน้าเบา ๆ

เหมียวอี้ครุ่นคิดครูหนึ่งสุดท้ายก็ปรบมือ ดี่แม่จะมีความเสี่ยงและความผันผวนมากแต่กลับเป็นแผนที่ดีตกลงตามที่ท่านบุรุษบอก! 

 อะไรนะ ? 

จวน๋อองสวรรค์โค่วโค่วหลิงซีวที่ดื่มสุราอยู่ในศาลาพลันยืนขึ้นทาสีหน้าตกใจไม่เบา

ถังเฮ่อเหนียนพยักหน้า คงจะไม่ผิดพลาดขอรับสถานการณ์แต่ละด้านล้วนพิสูจน์สิ่งหนึ่งแล้วว่าหนิวโหย่วเต๋อจงใจแบ่งอาณาเขตให้ชิงหยวนจุน! 

โค่วหลิงซวีส่าย่อหน้า เป็นไปไม่ได้!อาศัยกำลังของหนิวโหย่วเต๋อตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่าเป็นหนึ่งในฝ่ายที่มีกำลังแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสี่ทัพถ้าตัดสิ่งเหล่านี้ออกในใต้หล้านี้ก็นับว่าเป็นรองเพียงหนึ่งอยู่เหนือคนนับหมื่นแบ่งอาณาเขตให้ชิงหยวนจุนแล้วได้ประโยชน์อะไรล่ะ ? ต่อให้ชิงหยวนจุนขึ้นสู่ตำแหน่งแล้วยังไงล่ะเป็นเรื่องยากที่จะอยู่ในตำแหน่งที่เหนือกว่าปัจจุบันอยู่ดี่ 

 เป็นฝั่งตระกูลเซี่ยโห้วควบคุมเขาไว้หรือเปล่า ?  ถังเฮ่อเหนียนถามอย่างลังเล

โค่วหลิงซวีครุ่นคิดีเงยบ ๆ สักพักก่อนจะส่าย่อหน้า ไม่ได้!เจ้าเด็กนี่กอ่เรื่องเก่งเกินไปแล้วข้าต้อทวงถามขาด้วยตัวเองเรื่องเป็นยังไงกันแน่! พูดจบก็หยิบระฆังดาราติดต่อเหมียวอี้เสียเลย

ก่อนที่เขาจะติดต่อไป่กวงลิ่งกงก็ติดต่อไปถามเหมียวอี้ก่อนแล้ว

หลังจากทั้งสองฝ่ายติดต่อกันได้โค่วหลิงซวีก็ถามทันที่ว่า :หนิวโหย่วเต๋อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วพวกเราอย่าปิดบังอีกเลยเจ้ายกอาณาเขตให้ชิงหยวนจุนหมายความว่าอะไรเจ้ากับชิงหยวนจุนคิดจะทำอะไรกันแน่ ?

เหมียวอี้ตอบเหมือนแค้นใจ :ประมุขชิงรังแกข้าเกินไปแล้วถ้าไม่ใช้เพราะตระกูลเซี่ยโห้วบอกข้าวให้รูทั้นเวลาข้าก็คงโดนเขาทำรายไปแล้ว!

โค่วหลิงซวีอึ้งไป่ชวัขณะแล้วถามด้วยความสงสัย :หมายความว่ายังไง ?

เหมียวอี้ :ประมุขชิงดักซุ่มทัพเกรียงไกรสิบล้านไว้ที่แดนมรณะดึกดำบรรพ์ ต้องการจะเล่นงานข้าให้ถึงตาย ถ้าไม่ใช้เพราะตรงหน้าเกิดเรื่องขนก่อนถ่วงให้ข้าเดินทางล่าช้าเกรงว่าชีวิตของข้าคงไม่เหลือแล้ว!

โค่วหลิงซวี :เป็นไปไม่ได้มั้ง ? เจ้าควบคุมทางเข้าแดนมรณะดึกดำบรรพ์ไว้แล้วสถานที่สำคัญแบบนี้เจ้าจะให้ใครส่งคนเข้าไปมากมายขนาดนั้นทั้ง ๆ ที่อยู่ใต้หนังตาเจ้าได้ยังไง ?

เหมียวอี้ :ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ? กองทัพองครักษ์สิบล้านที่ซ่อนอยู่ในแดนมรณะดึกดำบรรพ์เมื่อไม่นานก่อนหน้านี้ถูกข้าปราบหมดแล้วซีเหม็นอู๋เห่ยรองผู้บัญชาการหน่วยองครักษ์ซ้ายโดนฆ่าแล้วมีพยานหลักฐานครบจะยอมให้เขาแก้ตัวน้าขุ่น ๆ ได้ยังไง!ข้าอดกลั้นความโกรธนี้ไม่ไหวแล้วในเมือประมุขชิงกล้าทำอย่างนี้ในเมือจะบีบให้ข้าตายให้ได้ข้าก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน!

ไม่น่าเชื่อว่าประมุขชิงจะทาเรื่องนี้ลับหลัง ? โค่วหลิงซวีตกใจมาก รีบโน้มน้าวว่า :น้องชายอย่าบุ่มบ่ามวู่วามไม่ได้เด็ดขาดทุกเรื่องล้วนเจรจาได้!