บทที่ 453 เก็บให้ดี
บทที่ 453 เก็บให้ดี
กู้ซินเถาเป็นสตรีรูปงาม นางจะหาผู้ชายใหม่ไม่ได้เชียวหรือ? จะปล่อยให้นางแห้งตายเพราะเจียงหย่วนหรือ!
“ข้า… กู้ซินเถา… ข้าดูดีเช่นนี้ จะไปหาผู้ชายคนใหม่เมื่อใดก็ได้ เหตุใดต้องรอแต่เจียงหย่วนผู้นั้นด้วย!” กู้ซินเถากล่าวคำเหล่านี้โดยไม่ลังเลเลย
เมื่อซุนซื่อได้ยินเรื่องนี้ นางก็รุดขึ้นหน้ารวดเร็วและปิดปากกู้ซินเถาด้วยท่าทางตื่นตระหนก “ไอหยา เจ้าเด็กบ้า เจ้าเป็นผู้หญิง เจ้าเอ่ยวาจาไร้ยางอายเช่นนี้ได้เพียงครั้งเดียว ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น!”
โชคดีที่ภายในบ้านมีเพียงสองแม่ลูก หากคนนอกได้ยินเข้า ชื่อเสียงของกู้ซินเถาคงจะถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง
กู้ซินเถาหน้าแดงเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตนเอ่ยเมื่อครู่ค่อนข้างไร้ยางอาย แต่ไฟที่คุกรุ่นในใจของนางยังไม่ได้รับการระบาย “ท่านแม่มักจะบอกให้ข้ารอเจียงหย่วนตลอด เอาล่ะ ข้ารู้ว่าท่านสนใจในครอบครัวที่ร่ำรวยและอำนาจของเจียงหย่วน และข้าก็รู้ว่าเจียงหย่วนยินดีที่จะให้เงินกับข้า และข้าก็มีความสุข แต่… ” คำพูดของกู้ซินเถาเปลี่ยนไป ใบหน้าของนางถูกบังคับเล็กน้อย “เขามีรูปร่างหน้าตาเช่นนี้ ข้าทำใจชอบไม่ลงเลยจริง ๆ หากเขาต้องการจะแต่งงานกับข้าจริง ๆ ข้าสามารถแต่งงานเพื่อสง่าราศีและความมั่งคั่งได้ ข้ายอมหลับตาข้างหนึ่ง แต่ถ้าเขาเป็นเช่นนี้ ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยอมเสียชื่อเสียงไปเพื่อเล่นกับเขาในช่วงเวลาหนึ่งหรอกนะ”
สิ่งที่กู้ซินเถากล่าวค่อนข้างสมเหตุสมผล หลังจากได้ยินเช่นนั้น ซุนซื่อก็เห็นด้วย
ใช่แล้ว ถ้าเจียงหย่วนต้องการแต่งงานกับกู้ซินเถา กู้ซินเถาก็สามารถรอได้นานที่สุด แต่ถ้าเจียงหย่วนแค่หยอกล้อกู้ซินเถา ครอบครัวใหญ่เช่นนั้น หากพวกเขาต้องการแต่งนางเป็นลูกสะใภ้ในอนาคตจริง พวกเขาก็ควรใส่ใจกับครอบครัวนางไม่ใช่หรือ?
มีความแตกต่างระหว่างตระกูลกู้และตระกูลเจียง สามารถเข้าไปได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับสิ่งนั้น
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ซุนซื่อยังคงมีความมั่นใจ เพราะหัวใจของเจียงหย่วนอยู่ที่กู้ซินเถา แต่ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าเจียงหย่วนไปที่ไหน และยังมีความคิดนี้อยู่หรือไม่?
ซุนซื่อก็มีปัญหาเช่นกัน เมื่อเห็นท่าทางไม่พอใจของกู้ซินเถา นางก็รู้สึกเหมือนกำลังมีกลองตีในอยู่หัวใจของนาง
แต่สิ่งของมากมายเหล่านี้…
ซุนซื่อไม่เคยเห็นอะไรมากมายขนาดนี้มาก่อน ที่เจียงหย่วนเอาสิ่งของเหล่านี้มาประเคนให้กู้ซินเถา เขาไม่ได้ชอบกู้ซินเถาจริง ๆ งั้นหรือ?
ใบหน้าของซุนซื่อมีความสุขระคนเศร้าหมอง ไม่สามารถเดาได้ว่าเจียงหย่วนกำลังคิดอะไรอยู่!
ผู้ชายก็เป็นเช่นนั้น ในตอนที่เขาชอบเจ้า พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะมอบโลกทั้งใบให้เจ้า
แต่เมื่อหมดความเสน่หา แม้แต่เข็มก็ยังเสียดาย
เจียงหย่วนปีนี้อายุสิบสามปี และหากเขาต้องการจะแต่งงาน คาดว่าน่าจะอีกสองถึงสามปี ความคิดดั้งเดิมของซุนซื่อคือต้องลงมือก่อนเพื่อให้เจียงหย่วนตกหลุมรักกู้ซินเถาและลังเลที่จะจากไป จากนั้นจึงให้เขาหมั้นกับกู้ซินเถาและแต่งงานกับกู้ซินเถาอย่างราบรื่น
เดิมทีทุกอย่างกำลังไปในทิศทางที่ซุนซื่อต้องการ แต่จู่ ๆ ก็เกิดปัญหาที่ซุนซื่อไม่ได้คาดคิด
เมื่อครู่นี้ที่ซุนซื่อได้ดูเครื่องประดับเหล่านั้น แม้ว่าจะมีเครื่องประดับมากมาย แต่รูปแบบก็ล้าสมัยไปเสียหน่อย และคุณภาพก็ไม่ได้ใหม่มากนัก มีสิ่งของใหม่บ้าง หากแต่ก็ไม่ได้มีมาก
จะเห็นได้ว่าสิ่งของส่วนใหญ่ของเจียงหย่วน ไม่ได้ซื้อมาจากภายนอก
เมื่อมองไปที่กล่องใหญ่สองกล่องอีกครั้ง แม้ว่าลังเลที่จะยอมรับ แต่ถึงกระนั้น การกล่าวเตือนล่วงหน้าก็ทำให้กู้ซินเถาระวังตัวมากขึ้น
“ซินเถา เจ้าต้องเก็บของเหล่านี้ให้ดี!” ซุนซื่อดูประหม่าเล็กน้อยและเกลี้ยกล่อมกู้ซินเถา
กู้ซินเถางงงวย “ท่านแม่ ข้าใส่กลอนมันแล้ว และในบ้านของเราก็ไม่มีคนนอก ใครจะมาขโมยมัน!”
“มันไม่ได้มาจากครอบครัวของเรา แต่มาจากตระกูลเจียง!” ซุนซื่อกล่าวอย่างประหม่า “สิ่งของเหล่านี้ถูกนำมาจากบ้านของเจียงหย่วน เจ้าต้องเก็บมันไว้ให้ดี หากคนจากตระกูลเจียงค้นพบ บางทีสิ่งเหล่านี้อาจจะถูกนำกลับคืนไป!” ซุนซื่อกล่าวด้วยความกังวล
ทันทีที่กู้ซินเถาได้ยินว่าตระกูลเจียงต้องการนำสิ่งเหล่านี้กลับคืนไป เสียงของนางก็ดังขึ้นทันที “ท่านแม่หมายความว่าอย่างไร? เห็นได้ชัดว่านี่คือสิ่งที่เจียงหย่วนมอบให้ข้า จะเอาคืนกลับไปอีกได้อย่างไร!”
“ซินเถา ไม่ต้องห่วง! ข้าก็แค่กังวลเล็กน้อย!” เมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดของกู้ซินเถา ซุนซื่อก็รีบแนะนำว่า ‘หนึ่งหมื่นไม่กลัว ให้กลัวหนึ่งในหมื่น!’*[1] หลังจากนั้นครู่หนึ่ง นางชี้ไปที่กล่องสามกล่อง “เสื้อผ้าในกล่องนี้ทั้งหมดล้วนเป็นของร้านหรูอี้ และเจียงหย่วนคงจะซื้อมาด้วยเงินของเขา แต่ของเก่าและเครื่องประดับเหล่านี้ เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเจียงหย่วนไม่ได้ขโมยพวกมันจากบ้านของเขา!”
ในกล่องเมื่อครู่มีภาพอักษรที่ดูโบราณไม่น้อย! นี่…นี่
ตอนที่เจียงหย่วนเอาของสิ่งนี้ออกมา คนในครอบครัวเจียงรู้หรือไม่?
ซุนซื่อรู้สึกกังวลเล็กน้อยในหัวใจ เพราะกลัวว่าสิ่งของเหล่านี้จะสูญเสียไปโดยไม่คาดคิด
ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นางต้องจับตาดูสิ่งเหล่านี้ให้ดี
แม้ว่าเจียงหย่วนจะไม่กลับมาหากู้ซินเถาจริง ๆ แต่ก็ยังมีสิ่งดี ๆ มากมายที่นี่ และการที่กู้ซินเถาเสียเวลากับเจียงหย่วนไปนานเช่นนี้ก็ไม่ถือว่าเสียเปรียบ!
“หึ…” กู้ซินเถาหัวเราะเยาะในใจ แต่ก็ยังพูดอย่างเย่อหยิ่ง “สิ่งนี้ เจียงหย่วนหยิบออกมามันเป็นเรื่องของเขา และการที่เจียงหย่วนมอบให้ข้า นั่นก็เป็นของของข้า! หึ! หากพวกเขากล้าที่จะเอามันกลับไป ข้าจะระเบิดใส่พวกเขาให้หมด!”
“ลูกสาวข้า!” เมื่อได้ยินว่ากู้ซินเถากำลังจะต่อสู้กับคนอื่น ซุนซื่อก็ยิ่งวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก และใบหน้าของนางก็เปลี่ยนสีด้วยความกลัว
“นั่นคือตระกูลเจียงนะ ตระกูลเจียงทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองหลิวเจีย เจ้าอย่าทำให้ตระกูลเจียงขุ่นเคืองเพราะของเหล่านี้เลย เมื่อครู่ที่ข้าบอกกับเจ้าไป ข้าแค่กลัวว่ามันอาจจะเป็นไปได้ บางทีสิ่งของเหล่านี้ คนในตระกูลเจียงอาจจะเห็นมันด้วยแล้ว เจียงหย่วนถึงเอามันออกมา!”
หลังจากการปลอบโยนของซุนซื่อ สีหน้าของกู้ซินเถาก็อ่อนลงเล็กน้อย เมื่อรู้ว่ากู้ซินเถารับรู้ถึงคำพูดของนาง จึงโล่งใจและพูดต่อว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เราก็ไม่ต้องกังวลเลย ข้าก็แค่คิดเผื่อไว้” ดังนั้นเราต้องรักษาสิ่งเหล่านี้ให้ดี แม้ว่าตระกูลเจียงจะเข้ามาที่ประตู เราก็จะสู้และพวกเขาจะไม่กล้าทำอะไรเราหรอก!”
หลังจากได้ยินสิ่งที่ซุนซื่อพูด กู้ซินเถาก็พยักหน้า
ซุนซื่อยังวางแผนล่วงหน้าและบอกกู้ซินเถาเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดล่วงหน้า
“ท่านแม่ ท่านคิดว่าเราควรทำอย่างไร?”
*[1] ปลอดภัยไว้ก่อน ดีกว่าเสียใจทีหลัง
