บทที่ 535 สาดน้ำสกปรกใส่หลี่ฝาน
บทที่ 535 สาดน้ำสกปรกใส่หลี่ฝาน
กู้เสี่ยวหวานจะทำให้ความปรารถนาของกุ้ยซื่อเป็นจริงได้อย่างไร นางยิ้มเยาะ “จริงหรือ? เงื่อนไขของร้านจิ่นฝูดีมากถึงเช่นนั้นเลยหรือ? กุ้ยตงเหมยถึงไม่ต้องการที่จะกลับมา เป็นธรรมดาที่นางจะรู้สึกว่าร้านจิ่นฝูดีกว่าครอบครัวของนางเอง และถ้าเถ้าแก่หลี่ก็เต็มใจที่จะรับนางเข้าไปอยู่ในครอบครัวของเขา เช่นนั้นก็ปล่อยให้นางอยู่ในร้านจินฝูต่อไปสิ!”
ทำไมกุ้ยซื่อนี้ถึงไร้ยางอายขนาดนี้!
เห็นได้ชัดว่าหลี่ฝานช่วยพวกนางไว้ แต่นางผู้นี้กลับพูดขาวเป็นดำและกลับหัวกลับหาง
กุ้ยซื่อรู้ความจริง แต่นางต้องใช้อุบายเช่นนี้เพื่อบังคับให้กู้เสี่ยวหวานไปหาหลี่ฝาน!
เมื่อเห็นว่ากู้เสี่ยวหวานไม่เห็นด้วย กุ้ยซื่อก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย นางมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นเงาที่คุ้นเคยกำลังมา นางจึงร้องไห้อย่างขมขื่นทันที “เสี่ยวหวาน พวกเราทั้งหมดล้วนเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน กุ้ยตงเหมยเองก็เป็นหญิงสาว และมันไม่ดีสำหรับชื่อเสียงของนางที่จะไปอยู่ข้างนอกตลอดเวลา!”
นี่นางหายไปกว่าครึ่งเดือนแล้ว ใครจะรู้ว่ากุ้ยตงเหมยหายไปไหน! ใบหน้าของกู้เสี่ยวหวานบึ้งตึง และนางก็รู้สึกว่าคำพูดของกุ้ยซื่อกำลังบีบบังคับนางมากขึ้นเรื่อย ๆ
“แม้ว่าเถ้าแก่หลี่จะอายุสามสิบกว่าปีแล้ว แต่เขาก็ยังหล่อและโดดเด่น ข้ากังวลว่ากุ้ยตงเหมยผู้นี้ติดต่อกับเถ้าแก่หลี่เป็นเวลานาน ถ้านางอยู่ในการดูแลและความห่วงใยของเถ้าแก่หลี่ ถ้า… ถ้า…” กุ้ยซื่อไม่ได้พูดคำพูดถัดไปออกมา แต่ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมก็จะรู้ว่าคำต่อไปของกุ้ยซื่อหมายถึงอะไร!
กุ้ยซื่อผู้นี้พูดเก่งมาก นางใช้ชื่อเสียงของกุ้ยตงเหมยเพื่อพูดให้ร้ายหลี่ฝาน!
ผู้ชมเหล่านี้เคยเห็นหลี่ฝานในครั้งนั้นแล้ว
แม้ว่าเขาจะแก่เล็กน้อย แต่เพราะการบำรุงที่ดีและความมั่งคั่ง ภาพลักษณ์ของเขาจึงแตกต่างจากชาวบ้านในหมู่บ้านอย่างสิ้นเชิง
กุ้ยตงเหมยอายุสิบปีแล้ว เด็กสาวคนนี้ก็โตเร็วเกินไปเสียหน่อย
สิ่งที่กุ้ยซื่อพูด สำหรับคนอื่นแล้วมันดูสมเหตุสมผล
“ใช่แล้ว หากชายและหญิงอยู่ด้วยกัน เกรงว่ามันจะแย่จริง ๆ!”
“จะมีอะไรไม่ดีกันล่ะ เถ้าแก่หลี่รวยและหล่อเหลา แม้ว่าเขาจะอายุมาก แต่ก็มองไม่ออกเลย! นอกจากนี้ ย่อมเป็นเรื่องปกติที่ครอบครัวที่ร่ำรวยจะมีภรรยาหลายคน! หากเขามีความสัมพันธ์อะไรกับกุ้ยตงเหมยจริง นางก็จะกลายเป็นภรรยาน้อย กุ้ยตงเหมยผู้นี้ก็ได้ดี! หลังจากนั้นนางก็เปลี่ยนจากเด็กสาวในหมู่บ้านเป็นฮูหยินที่ร่ำรวย หากเป็นข้า ข้าก็ชอบ!”
“ใช่แล้ว ไม่คาดคิดว่าชุนเจียวที่เคยช่วยชีวิตลูกชายของเขาไว้ และตงเหมยก็ไปเข้าตาของหลี่ฝานอีก หึ ๆ ครอบครัวกุ้ยนี้ เกรงว่าพวกเขาจะเจริญรุ่งเรืองอย่างพรวดพราด”
กุ้ยชุนเจียวที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินทุกถ้อยคำชัดเจน ใบหน้าแดงก่ำ นางอับอายจนแทบอยากจะมุดดิน
นางมิอาจรู้ได้ว่าเหตุกุ้ยซื่อกล่าวเช่นนั้น แต่สิ่งที่กุ้ยซื่อพูดทุกอย่างล้วนถูกต้อง หากกุ้ยตงเหมยสามารถแต่งเข้าตระกูลหลี่และกลายเป็นภรรยาน้อยของหลี่ฝานได้จริง ๆ นั่นคงจะเป็นสิ่งที่สวยงาม!
นี่คือสิ่งที่กุ้ยซื่อคิด!
กุ้ยตงเหมยหายตัวไป และไม่มีผู้ใดรู้ว่านางกำลังทำสิ่งใดอยู่ แต่ถ้ากู้เสี่ยวหวานสามารถไปหาหลี่ฝานเพื่อขอความช่วยเหลือก็อาจจะมีข่าวคราวบ้าง แต่จะขอให้กู้เสี่ยวหวานช่วยนางได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้นก็ไม่สามารถปล่อยให้กุ้ยตงเหมยเสียหน้าได้ ดังนั้นจึงมีเพียงวิธีนี้เท่านั้น!
แม้ว่ากุ้ยตงเหมยจะสูญเสียชื่อเสียง แต่ถ้าสามารถอยู่กับหลี่ฝานได้ นางจะไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้าไปตลอดชีวิต นั่นมันจะดีมาก!
กุ้ยซื่อมีลูกคิดที่ดี แต่นางไม่รู้ว่าเมื่อกู้เสี่ยวหวานได้ยินเรื่องนี้ นางจะคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกมาก!
เพราะกลัวว่าหากความบริสุทธิ์ของกุ้ยชุนเจียวหายไป ชีวิตของหญิงสาวจะถูกทำลาย หลังจากที่นางยื่นมือเข้าไปช่วย ทั้งออกแรงและออกเงินเพื่อช่วยเหลือ แต่สุดท้ายแล้วมันกลับกลายเป็นเครื่องมือต่อรองของกุ้ยซื่อเพื่อบีบบังคับนาง!
ตอนนี้ทุกคนคิดว่ากุ้ยชุนเจียวเป็นคนที่ช่วยลูกชายของหลี่ฝาน พวกเขาจึงคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติสำหรับกุ้ยตงเหมยที่จะอาศัยอยู่ในร้านจิ่นฝูเป็นเวลานาน ทว่าความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น!
กุ้ยตงเหมยหายตัวไป และไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหน!
กู้เสี่ยวหวานไม่กล้าคิดว่ากุ้ยตงเหมยผู้นี้จะไปซ่อนที่ใด
คนจากครอบครัวกุ้ยกล่าวว่า กุ้ยตงเหมยหนีไปอยู่ที่ร้านจิ่นฝู แต่ตามความเข้าใจของกู้เสี่ยวหวานเกี่ยวกับหลี่ฝานและสิ่งที่หลี่ฝานพูดในครั้งล่าสุด นางเชื่ออย่างยิ่งว่ากุ้ยตงเหมยจะไม่อยู่ในร้านจิ่นฝู
ถ้าเป็นเช่นนั้น การตัดสินใจของนางผิดหรือไม่? กุ้ยตงเหมยไม่เคยอยู่ที่นั่นมาก่อน แล้วตอนนี้นางอยู่ที่ไหนล่ะ?
แต่ถ้านางอยู่ที่นั่นจริง ๆ แล้วกุ้ยซื่อพูดคำที่น่าอายเช่นนี้ออกมา ถ้ากุ้ยตงเหมยอยู่ในร้านจิ่นฝูและเข้ากันได้กับหลี่ฝาน เป็นไปได้หรือไม่ที่หลี่ฝานจะรับผิดชอบกุ้ยตงเหมยจริง ๆ?
มันช่างไม่สมเหตุสมผลเกินไป!
กู้เสี่ยวหวานไม่เชื่ออย่างแน่นอน แต่คำพูดของกุ้ยซื่อสร้างความน่าดึงดูดใจและความอยากรู้อยากเห็นต่อหน้าทุกคน
ทุกคนเกลี้ยกล่อมกู้เสี่ยวหวาน “เสี่ยวหวาน เจ้าสามารถไปที่ร้านจิ่นฝูเพื่อดู… บางทีนี่อาจเป็นเรื่องดี!”
เรื่องที่ดีกับผีน่ะสิ!
กู้เสี่ยวหวานจ้องเขม็งไปยังชายที่ยืนพูดอยู่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นกู้เสี่ยวหวานจ้องมาที่ตน ชายผู้นั้นรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยพลางเอามือลูบจมูกของเขาและหยุดพูดทันที
“แล้วท่านแน่ใจได้อย่างไรว่า กุ้ยตงเหมยอยู่ในร้านจิ่นฝูแทนที่จะไปที่อื่น?” กู้เสี่ยวหวานเอ่ยถามอย่างมืดมน
คำพูดของกุ้ยซื่อน่าเชื่อถือเพียงหนึ่งส่วน เมื่อวานที่กุ้ยชุนเจียวมาหาตน นางพูดอย่างชัดเจนว่ากุ้ยตงเหมยหายไป แต่นางไม่ได้บอกว่ากุ้ยตงเหมยอยู่ในร้านจิ่นฝู
กู้เสี่ยวหวานไม่แน่ใจเล็กน้อย แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ถ้ากุ้ยตงเหมยไม่ได้อยู่ในร้านจิ่นฝู นางก็โต้แย้งเรื่องนี้แทนหลี่ฝานได้ แต่ถ้านางอยู่ที่นั่นจริง ๆ ล่ะ? ต่อให้หลี่ฝานกระโดดลงไปในแม่น้ำเหลืองก็ล้างไม่ออก*[1]?
กู้เสี่ยวหวานคิดแทนหลี่ฝาน นางไม่สามารถใช้เรื่องที่เขาเป็นคนดีและทำในเรื่องที่ดี แล้วสุดท้ายนำมาบีบบังคับเขาได้
กุ้ยซื่อรีบพูดในเวลานี้ “นางต้องอยู่ที่นั่น นางต้องอยู่ที่นั่น ตราบใดที่เจ้าเต็มใจไปหาหลี่ฝาน!”
ความคิดของกุ้ยซื่อคือ ถ้านางไปหาหลี่ฝาน ไม่ว่าอย่างไรหลี่ฝานก็จะหากุ้ยตงเหมยเจอได้แน่ ตอนนี้นางได้คุยโวไปมากแล้ว โดยบอกว่ากุ้ยตงเหมยต้องอยู่กับหลี่ฝานเป็นแน่ และหากนางไม่อยู่ที่นั่น หลี่ฝานก็จะไปตามหานางเช่นกัน!
ความคิดของกุ้ยซื่อนั้นดี แต่นางพูดมากเกินไป ต่อมาก็ตามหากุ้ยตงเหมยในเจอ ไม่เช่นนั้นนางจะสูญเสียลูกสาวไปตลอดกาล
กู้เสี่ยวหวานขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร แต่ในขณะนี้นางก็ได้ยินเสียงของกุ้ยซื่ออีกครั้ง “หัวหน้าหมู่บ้านเหลียง สงสารตงเหมยเถอะ! ตงเหมยของครอบครัวข้าอยู่ในร้านจิ่นฝูมานานแล้ว เกรงว่าหากนางอยู่นานกว่านี้ ชื่อเสียงของนางจะสูญเสียไปหมด! ในเวลานั้น เรื่องที่นางมักจะอยู่กับเถ้าแก่หลี่เสมอกระจายออกไป นางจะทำอย่างไร!”
*[1] เพราะว่าน้ำก็สกปรกอยู่แล้ว จะล้างอย่างไรก็ล้างไม่สะอาด
