บทที่ 605 นางถูกวิญญาณเข้าสิง
บทที่ 605 นางถูกวิญญาณเข้าสิง
ดังนั้นทังป้านเซียนจึงสั่งยาให้หัวหน้าหมู่บ้านเหลียง เขาใช้ยานั้นอยู่เป็นเวลาครึ่งเดือน สิบห้าห่อเป็นเงินทั้งหมดห้าสิบตำลึงเงิน
ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงเป็นทุกข์ แต่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงไม่ได้สนใจมากนัก ตราบใดที่หลานสาวของเขาสามารถเปลี่ยนเป็นหลานชายได้ เขาก็ไม่สนใจหรอกว่าจะต้องใช้เงินไปเท่าไร!
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงนำยากลับบ้าน และต้มให้ลูกสะใภ้คนโตดื่มเป็นเวลาครึ่งเดือน
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงมีความยินดี มองดูท้องลูกสะใภ้คนโตทุกวัน และเริ่มรู้สึกว่าท้องแหลมขึ้นเรื่อย ๆ ท้องแหลมเช่นนี้คงจะเป็นหลานชาย!
หลังจากที่ตั้งครรภ์มาสิบเดือน ในขณะที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงกำลังรออย่างใจจดใจจ่อ ลูกสะใภ้คนโตก็คลอดลูก
เด็กผู้ชาย!
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงหัวเราะจนไม่สามารถหุบปากได้ แต่ชาวบ้านรอบ ๆ ต่างตกตะลึง
เมื่อก่อนท้องดูกลมมาก เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กผู้หญิง ทำไมมันถึงคลอดออกมาเป็นเด็กผู้ชายได้
ทุกคนต่างถอนหายใจ
พวกเขาแสดงความยินดีกับหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงที่ในที่สุดเขาก็ได้อุ้มหลานชาย
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงยิ้มจนไม่เห็นดวงตา นับจากวันนั้น เขาเชื่อในทังป้านเซียน
คราวนี้เมื่อเขาได้ยินกู้ฉวนลู่พูดถึงทังป้านเซียน หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร!
หลานชายที่มีค่าของเขา เหลียงต้าเปาถูกทังป้านเซียนส่งมาให้!
ทังป้านเซียนดูท้องของลูกสะใภ้คนโต แต่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับการจ่ายยาให้ลูกสะใภ้ของเขา
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงกล่าวอย่างเคารพ “เกิดอะไรขึ้นกับทังป้านเซียน?”
นอกจากจะสามารถดูเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงแล้ว ทังป้านเซียนผู้นี้ยังมีทักษะเฉพาะตัวอีกด้วย ซึ่งก็คือการดูชะตากรรมและบอกโชคชะตาของผู้คน
ยิ่งไปกว่านั้นส่วนใหญ่ล้วนถูกต้อง เขามีชื่อเสียงมากในเมืองถู่ถังและแม้แต่ในเมืองรุ่ยเสียน!
มีคนมากมายจากภายนอกมาหาเขาเพื่อให้เขาทำนายดวงชะตา!
อย่างไรก็ตาม ในสถานที่เล็ก ๆ แห่งนี้ คนส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดาที่สามารถเห็นชีวิตของตนเองได้อย่างชัดเจน จึงมีเพียงไม่กี่คนที่มาหาเขาเพื่อดูชะตาชีวิต
ผู้คนจากเมืองหลวงจะไปที่วัดขนาดใหญ่เพื่อตามหาพระที่เคารพนับถืออย่างสูง และโดยธรรมชาติแล้ว พวกเขาจะไม่มาในพื้นที่ชนบทอันห่างไกลนี้เพื่อมาหาคนที่จะเห็นชะตากรรมของพวกเขา ชื่อเสียงของทังป้านเซียนในด้านนี้ย่อมน้อยกว่าชื่อเสียงของเขาในการดูครรภ์ว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
“หลังจากเหตุการณ์นั้น ข้าไปหาทังป้านเซียน…” กู้ฉวนลู่ลดเสียงของเขาและพูดอย่างลึกลับในเวลานี้
“ทำไมถึงไปหาทังป้านเซียนล่ะ?” เมื่อเห็นท่าทางลึกลับของกู้ฉวนลู่ หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงก็รู้สึกสงสัยและงงงวย
เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับการไปหาทังป้านเซียน!?
“ข้าสงสัยเรื่องหนึ่งอยู่ในใจมาตลอด…” คิ้วของกู้ฉวนลู่ขมวดแน่น และท่าทางที่ค่อนข้างน่ากลัวนั้นทำให้หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงรู้สึกหนาวเล็กน้อยเมื่อเห็นมัน
“เกิดอะไรขึ้น?”
“เจ้าไม่รู้สึกเลยหรือว่ากู้เสี่ยวหวานเปลี่ยนไป?” กู้ฉวนลู่ก็หันศีรษะและมองไปที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียง
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงไม่ได้เตรียมตัว ทันทีที่สบตากับกู้ฉวนลู่ เขาก็ตกใจ “ทำไม… ทำไมนางเปลี่ยนไปอย่างไร?”
“เหอะ ๆ…” กู้ฉวนลู่หัวเราะเยาะ หันศีรษะและหยุดมองที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียง หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงสงบลงเล็กน้อย แต่ประโยคต่อไปของกู้ฉวนลู่แทบจะทำให้เขาตกใจตาย
“หลังจากที่กู้เสี่ยวหวานฟื้นจากความตายในครั้งนั้น หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงไม่คิดว่านางเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนบ้างหรือ?” ดวงตาของกู้ฉวนลู่เปลี่ยนเป็นแววตาดุร้ายและเขาก็พูดว่า “ตั้งแต่นางตกลงไปในแม่น้ำและได้รับการช่วยเหลือ แม้แต่หมอก็บอกว่านางจะไม่รอด แต่นางก็รอดชีวิตมาได้ นั่นคือประการแรก”
“ประการที่สอง เด็กสาวที่อ่อนแอและไร้ความสามารถที่เคยพูดไม่คล่อง จู่ ๆ กลับมีความชำนาญในทุกสิ่งได้อย่างไร? เมื่อก่อนกินแทบไม่พอกิน แต่ตอนนี้กลับซื้อที่ดินได้มากมายและร่ำรวยขึ้นอย่างกะทันหัน?”
“…” หลังจากได้ยินคำพูดของกู้ฉวนลู่ หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงก็ตกใจมากขึ้นเรื่อย ๆ และไม่สามารถตอบได้เลย
“ประการที่สาม กู้เสี่ยวหวานไม่เคยไปเรียนหนังสือแม้แต่วันเดียว และนางไม่รู้วิธีเขียนเลยสักนิด แต่นางกลับเขียนได้จริง ๆ เช่นนี้ไม่แปลกหรือ?”
“…”
“ประการที่สี่ ทำไมกู้เสี่ยวหวานถึงไปเป็นคนทำบัญชีที่ร้านจิ่นฝูได้? นี่หมายความว่านางสามารถชำระบัญชีได้ เด็กสาวไร้เดียงสาจะทำสิ่งนี้ได้อย่างไร? ข้าและเหมียวเอ้อร์เป็นคนที่มีความสามารถ ท่านก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ไปสำนักศึกษาและสอบเป็นขุนนาง เขาจะถูกผู้หญิงเอาเปรียบได้อย่างไร?”
“นี่…นี่…” หัวหน้าหมู่บ้านยิ่งฟังก็ยิ่งตกใจมากขึ้น เขารู้แค่ว่ากู้เสี่ยวหวานซื้อที่ดินในเมือง แต่เขาไม่เคยคิดว่านางจะเขียนตัวอักษรและทำบัญชีได้ และแม้กระทั่งกลายเป็นคนทำบัญชีของร้านจิ่นฝู
หากเขารู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ เขาก็จะแปลกใจเหมือนกับกู้ฉวนลู่
ครั้งนี้ เมื่อได้ยินสิ่งที่กู้ฉวนลู่พูด ตนก็คิดว่าเมื่อครู่ที่เขาเพิ่งพูดว่าไปหาทังป้านเซียน ในใจก็หวาดกลัวเล็กน้อย เขาเบิกตากว้างและมองไปที่กู้ฉวนลู่อย่างไม่เชื่อ “ถ้าอย่างนั้น… ทังป้านเซียน… พูดว่าอย่างไร?”
ดูเหมือนว่าหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงผู้นี้จะไม่ได้โง่เขลา หลังจากที่กู้ฉวนลู่กล่าวประเด็นนี้ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เหลือบมองไปที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียง และกล่าวว่า “ทังป้านเซียนกล่าวว่า นางถูกสิงโดยสิ่งที่ไม่สะอาด…”
“อะไรนะ?” หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีที่ได้ยิน
ก่อนที่กู้ฉวนลู่จะพูดจบ เขาเห็นดวงตาของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงเบิกกว้างในทันใด จากนั้นปากของเขาก็อ้ากว้างด้วยความหวาดกลัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “ถูก… ถูก… สิ่งที่ไม่สะอาดเข้าสิงหรือ?”
“นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะอธิบายได้ ไม่เช่นนั้น กู้เสี่ยวหวานจะรู้สิ่งที่ไม่เคยรู้ได้อย่างไร สิ่งเดียวที่สามารถอธิบายได้ก็คือ กู้เสี่ยวหวานคนปัจจุบันไม่ใช่กู้เสี่ยวหวานคนก่อนอีกต่อไป!” กู้ฉวนลู่พูดด้วยสีหน้าซีดเผือด
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงผู้นี้เป็นคนขี้ขลาดอยู่แล้ว สีหน้าของเขาตอนนี้เป็นเช่นไรน่ะหรือ เขาดูหวาดกลัวแทบตาย!
กู้ฉวนลู่จ้องมองที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงอย่างไม่พอใจ
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงตบหน้าอกของเขา เขากำลังจะตายด้วยความหวาดกลัวหรือไม่?
เมื่อได้ยินคนพูดว่ากู้เสี่ยวหวานมีสิ่งที่ไม่สะอาดเข้าสิง มันทำให้เขาตกใจกลัวแทบตาย
เขาเคยคุยกับกู้เสี่ยวหวานมาหลายครั้งแล้ว แต่กู้ฉวนลู่บอกว่าคนที่คุยกับเขาไม่ใช่กู้เสี่ยวหวานที่เป็นกู้เสี่ยวหวานอีกต่อไป เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มันช่างน่ากลัว!
