บทที่ 648 ไร้ยางอายเสียจริง
บทที่ 648 ไร้ยางอายเสียจริง
“ใช่แล้ว เมื่อเซี่ยชิวเฉ่าเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่เดือน เหมียวเอ้อร์ก็แต่งนางเข้าบ้าน และยังบอกว่าลูกคนโตเกิดหลังแต่งงาน ถ้าเป็นอย่างนั้น ลูกคนโตคนนี้ต้องเป็นลูกของเหมียวเอ้อร์อย่างแน่นอน!”
เมื่อเซี่ยเหอซื่อได้ยินเช่นนั้นก็เงยศีรษะสูงขึ้น แน่นอนว่าคนผู้นั้นพูดถูก นางต้องแสวงหาความยุติธรรมให้กับลูกสาวที่น่าสงสารของตนได้อย่างแน่นอน!
“ใต้เท้า ท่านต้องตัดสินให้ลูกสาวที่น่าสงสารของข้า!” เซี่ยเหอซื่อร้องไห้เสียงดังกว่าเหมียวซื่อ
เหมียวซื่อร้องห่มร้องไห้ตลอดเวลาและวางแผนที่จะร้องไห้เพื่อปกปิดเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ความเห็นของคนรอบข้างเปลี่ยนไป
คำพูดของหมอตำแยหวังยืนยันว่านางเป็นชู้กับเหมียวเอ้อร์ ซึ่งเป็นชายที่แต่งงานแล้ว และให้กำเนิดลูกชายก่อนเซี่ยชิวเฉ่า
ใช่แล้ว นางให้กำเนิดลูกชายแก่เหมียวเอ้อร์ ใครใช้ให้เซี่ยชิวเฉ่าไม่ได้รับพรนั้นกันล่ะ!
เซี่ยชิวเฉ่าคลอดลูกสาวเพียงเท่านั้น และนางก็ยังไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่เหมียวซื่อผู้ได้รับพรจึงได้ลิ้มลองรสชาติของความสุขนั้นไปแทน
เหมียวซื่อพูดอย่างโกรธเคือง “นั่นเป็นเพราะลูกสาวของเจ้าไม่โชคดี จึงไม่ได้ใช้โอกาสนั้น แต่ท่านเง็กเซียนปฏิบัติต่อข้าอย่างดี ให้ข้ามีชีวิตนี้และมีความสุขกับเหมียวเอ้อร์!”
“ความสุขหรือ? เจ้ามันไร้ยางอาย!” เมื่อเซี่ยเหอซื่อได้ยินสิ่งนี้ นางก็ชี้ไปที่หน้าของเหมียวซื่อและสาปแช่ง “ถ้าไม่ใช่เพราะการสมรู้ร่วมคิดและกลอุบายที่เจ้าเคยใช้ในตอนนั้น ลูกสาวของข้าจะตายหรือไม่? หลานสาวของข้าจะตายหรือไม่?”
“หึ การคลอดบุตรครั้งนี้ ผู้เป็นแม่อาจมีเลือดออกถึงตายได้ทุกเวลาและเป็นอันตรายต่อเด็กที่กำลังจะเกิดมา ใครจะบอกได้บ้างว่าเซี่ยชิวเฉ่าจะไม่มีเลือดไหลหลังคลอดได้? หมอตำแยหวัง ก่อนเจ้ากลับไปนางอาจสบายดี แต่ชีวิตของผู้เป็นแม่ตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ ในช่วงสองสามวันแรกหลังคลอด เจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่าการตายของแม่ไม่ได้เกิดจากการตกเลือด!”
“นี่…” หมอตำแยหวังก็ตกตะลึง ลังเลอยู่นาน แต่ก็พูดไม่ออก
ใช่แล้ว นางเป็นหมอตำแย แม้ว่าผู้เป็นแม่จะคลอดลูกอย่างปลอดภัย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางได้ข้ามประตูนรกกลับมาแล้ว ในตอนนั้นชีวิตอาจมีความเสี่ยงได้ตลอดเวลา!
ไม่ใช่เซี่ยชิวเฉ่าเพียงคนเดียวที่เคยให้กำเนิดบุตรและเสียเลือดหลังตลอด มันเคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงหลายคน
เรื่องนี้สามารถอธิบายได้อย่างไร?
เมื่อเห็นว่าหมอตำแยหวังไม่พูดอะไร เสียงของเหมียวซื่อก็ดังขึ้น “พูดไม่ออกอย่างนั้นหรือ?”
“อย่างไรก็ตาม ข้าเป็นคนทำคลอดลูกชายของเจ้าอย่างแน่นอน ก่อนที่เซี่ยชิวเฉ่าจะคลอดลูก!” หมอตำแยหวังกล่าวอย่างหนักแน่น
การยอมรับว่านางมีความสัมพันธ์กับเหมียวเอ้อร์ก่อนที่เซี่ยชิวเฉ่าจะเสียชีวิต นั่นจะเหมือนกับการยอมรับว่า การตายของเซี่ยชิวเฉ่าเกี่ยวข้องกับเหมียวเอ้อร์หรือไม่?
ไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ยอมรับไม่ได้เด็ดขาด
หลี่ฝานเห็นว่าดวงตาของเหมียวซื่อล่อกแล่กมีพิรุธ ร่างทั้งร่างของนางพลันหมอบลงกับพื้น “ใต้เท้า ข้าน้อย ข้าน้อย… ในตอนนั้นข้าน้อยยังเด็กและเจอคนไม่ดี นั่นเป็นสาเหตุ… ในเวลานั้นข้าน้อยต้องการตายพร้อมลูก… โชคดีที่เหมียวเอ้อร์เพิกเฉยต่อความสงสัยก่อนหน้านี้และช่วยข้าโดยรับพวกเราสองแม่ลูกไว้ และเลี้ยงดูพวกเรา พวกเราจึงรอดมาได้ แต่แล้วภรรยาของเขาเสียชีวิตจากการคลอดบุตร เหมียวเอ้อร์เสียใจมากและอยากจะตายตามนางไปด้วย แต่ต่อมาข้าก็เป็นคนที่คอยชี้นำและยืนเคียงข้างเขา นั่นนับเป็นการช่วยชีวิตเขาด้วยเช่นกัน!”
สิ่งที่เหมียวซื่อพูดมีเหตุผล ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะมีสมอง!
ครั้นลวี่เทาเห็นว่านางสามารถพิสูจน์ตัวเองได้ และยอมก้มหน้าเพื่อรักษาเรื่องนี้
ใช่แล้ว เมื่อเทียบกับคดีฆาตกรรมแล้ว นี่มันคือเรื่องเกี่ยวกับเด็ก
ลวี่เทาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ท่าทางและการกระทำของเขาอยู่ในสายตาของหลี่ฝาน
เมื่อเห็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสอง หลี่ฝานก็ก้มศีรษะลงเล็กน้อยและครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ในตอนนี้เรื่องราวของเหมียวซื่อเรียกว่าน่าสนใจขึ้นเรื่อย ๆ
อย่างแรก มีคนใส่ร้ายกู้เสี่ยวหวานว่าฆ่าเหมียวเอ้อร์ และต่อมาเสี่ยวหลีจื่อได้พิสูจน์ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับหลี่ฝาน ต่อมาครอบครัวอดีตภรรยาของเหมียวเอ้อร์ปรากฏตัวในฐานะพยาน โดยบอกว่าเหมียวเอ้อร์มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของเซี่ยชิวเฉ่า
เมื่อรวมกับคำพูดของหมอตำแยผู้ทำคลอดเด็กในปีนั้น ทั้งสองก็รายงานโดยเร็ว คนหนึ่งกล่าวว่าการเสียชีวิตของเซี่ยชิวเฉ่าเป็นเรื่องแปลก และอีกคนหนึ่งกล่าวว่าลูกคนโตของเหมียวซื่ออายุมากกว่าลูกของเซี่ยชิวเฉ่าที่เสียชีวิตไป
ความสงสัยเช่นนี้ดูเหมือนจะพิสูจน์ได้ว่า เหมียวเอ้อร์ได้มีความสัมพันธ์กับว่านฟางก่อนแต่งงานกับเซี่ยชิวเฉ่าและมีลูกด้วยกัน หลังจากที่ว่านฟางให้กำเนิดลูกชาย เซี่ยชิวเฉ่าก็ตั้งครรภ์เช่นกัน แต่นางตั้งครรภ์ในเดือนสิบ หลังจากนั้นโชคชะตาของนางไม่ได้ดีเหมือนว่านฟาง เพราะนางให้กำเนิดลูกสาว
เหมียวเอ้อเป็นพวกให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่า เขาจึงฆ่าเซี่ยชิวเฉ่าและลูกสาวที่นางเพิ่งให้กำเนิด หลังจากนั้นสามเดือนเขาก็แต่งว่านฟางเข้าบ้าน
ถ้าในตอนนั้นเหมียวเอ้อร์ทำเช่นนี้จริง ๆ การฆ่าภรรยาและลูกสาวของเขาถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรงที่ต้องถูกลงโทษโดยการตัดศีรษะ
ครั้นว่านฟางคิดถึงเรื่องนี้ ดังนั้นจึงไม่รีรอที่จะเปลี่ยนคำพูดที่ทำให้ชื่อเสียงของตนเสียหาย นอกจากนี้นางยังแสดงให้เห็นว่าเป็นคนใจกว้าง และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำเช่นนั้น
เรื่องราวดูเหมือนจะพลิกผัน เดิมทีหลี่ฝานควรจะเป็นคนกลางไกล่เกลี่ย ตอนนี้มองดูแล้วเหมือนสถานการณ์จะดีขึ้น เมื่อคนของตระกูลเหมียวอธิบายว่าเหตุใดอายุลูกชายตนโตของตนไม่ตรงกัน
ตอนนี้เหมียวซื่ออยู่ภายใต้การกดดัน
มีหมอตำแยหวังอยู่ข้างหน้า ทุกคำพูดที่เปล่งมามีความหมาย
มีเซี่ยเหอซื่ออยู่ข้างหลัง คอยสร้างความกดดัน
มันขึ้นอยู่กับว่านางจะสามารถพิสูจน์ตัวเองและหลีกเส้นทางนองเลือดสำหรับนางกับเหมียวเอ้อร์ได้หรือไม่
อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ทำชั่วจะถูกลงโทษในที่สุด!
เหมียวซื่อโต้เถียงด้วยเหตุผล และเหตุผลเดียวที่เป็นไปได้คือ ถ้าเหมียวเอ้อร์ฆ่าภรรยาและลูกสาวของเขาในตอนนั้น เหมียวซื่ออาจไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
เซี่ยเหอซื่อและหมอตำแยหวังผลัดกันพูด พวกเขาทั้งหมดเบนเข็มโจมตีเหมียวซื่อ
เหมียวซื่อหันกลับมาสนใจสิ่งเหล่านี้ หน้าดำหน้าแดงด้วยความเคร่งเครียด
เด็กสองคนในอ้อมแขนไม่เคยเห็นการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน พวกเขามองหน้ากันด้วยตาเบิกกว้าง มองดูแม่ที่ปกติเป็นคนอ่อนโยน แต่ตอนนี้นางกลับกลายเป็นกบตาโปน มันน่ากลัวจริง ๆ
