บทที่ 713 ตัดเสื้อผ้าให้คุณหนูหลิว
บทที่ 713 ตัดเสื้อผ้าให้คุณหนูหลิว
ตอนนี้ไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นชิ้นเดียว แต่สามารถพูดได้ว่าเป็นผ้ามากกว่าครึ่งหนึ่ง หลิวเทียนฉือได้สัมผัสก็รู้สึกความนุ่มและเย็น นี่ไม่ใช่สีแดงจากการพิมพ์สีหรือย้อมเลย สีช่างงดงามและได้สัดส่วนที่พอดี เป็นผ้าไหมที่หายากและมีค่ามาก
หลิวเทียนฉือรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
ผ้าไหมสีเลือดนี้หายากจริง ๆ
ได้ยินแต่ข่าวมาตลอด แต่ตอนนี้ได้เห็นกับตา มันช่างเป็นการเดินทางที่คุ้มค่าเสียจริง!
“คุณหนูหลิว แม้ว่าผ้าไหมสีเลือดนี้มีปริมาณไม่มากและไม่สามารถทำเสื้อผ้าได้ แต่มันสามารถทำเป็นเสื้อคลุมตัวนอกได้!” เมื่อเห็นสีหน้าของหลิวเทียนฉือ เถ้าแก่เนี้ยฉิงแห่งร้านหรูอี้ก็กล่าวอย่างรวดเร็ว
จากนั้นก็ได้ยินหลิวเทียนฉือพูดว่า “ตกลง ข้าเอาผ้าผืนนี้!”
จากนั้นฮูหยินเจียงที่อยู่ข้างหลังนางก็กะพริบตาสองครั้งและเหลือบมองผ้าไหมสีเลือดในมือของเถ้าแก่เนี้ยฉิง ความปวดร้าวเกิดขึ้นในใจ
นางรู้จักผ้าไหมสีเลือดผืนนั้น และรู้ว่าผ้าไหมสีเลือดนี้ประเมินค่าไม่ได้ แม้จะเป็นผ้าผืนเล็กก็มีราคาถึงสองพันตำลึงเงิน
ในเวลานั้น ฮูหยินเจียงต้องการซื้อมัน แต่ภายหลังเมื่อนางคิดเกี่ยวกับสีแดงเช่นนี้ก็รู้สึกว่านางแก่เกินไปที่จะสวมใส่มัน ยิ่งกว่านั้นด้วยผ้าเพียงผืนน้อยจะทำอะไรก็สุดแสนจะลำบาก
เมื่อเห็นว่าหลิวเทียนฉือตกหลุมรักผ้าไหมสีเลือดผืนนั้น เพื่อซื้อผ้าผืนเดียว นางก็ใช้เงินไปถึงสองพันตำลึงเงินแล้ว ใครบ้างเล่าจะไม่ปวดใจ!
แต่ฮูหยินเจียงยังคงแสร้งทำเป็นเฉยเมยและพูดว่า “เทียนฉือ ที่นี่ยังมีผ้าอีกเยอะ มาดูกัน!”
ฮูหยินเจียงได้แต่แอบก่นด่าอยู่ในใจ เป็นแค่ลูกสาวของอนุ เกรงว่านางคงไม่เคยใส่ชุดดี ๆ แบบนี้มาก่อน ครั้งนี้ยอมให้เจ้าหน่อยก็ได้
แต่ฮูหยินเจียงคิดผิด
ฮูหยินเจียงอาจเข้าใจไม่ชัดเจนเพียงพอ หลิวเทียนฉือคนนี้อาจกล่าวได้ว่าเป็น ‘คนฟุ่มเฟือย’ และตำแหน่งของนางในตระกูลหลิวก็ค่อนข้างมั่นคง!
แม้ว่านางจะเป็นเพียงลูกสาวของอนุในตระกูลหลิว แต่เพราะนางมีพี่ชายเพียงสองคนและน้องสาวที่อายุเพียงห้าหรือหกขวบเท่านั้น หลิวเทียนฉือจึงได้รับการเลี้ยงดูในฐานะลูกสาวที่ถูกต้องตามกฎหมายของตระกูลหลิว
เพราะในครอบครัวของหลิวฉงหร่านมีลูกสาวที่โตแล้วและเพื่อรักษาตำแหน่งทางการของเขาให้มั่นคง บางครั้งเขาจึงต้องขอให้ภรรยาของเขาพาลูกสาวคนโตของอนุออกไปสังสรรค์นอกบ้านด้วย
หลิวฉงหร่านไม่เคยคิดมาก่อนว่าลูกสาวของอนุเช่นนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าลูกสาวของฮูหยินในตระกูลอื่นเลยแม้แต่น้อย
การติดต่อกับผู้คน มารยาท ไม่มีอะไรบกพร่องเลย
นอกจากนี้ยังเชี่ยวชาญในศิลปะทั้งสี่แขนงและมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหลวง
นอกจากนี้ หลิวเทียนฉือไม่หยิ่งผยอง เป็นคนดี และใจกว้าง แม้ว่านางจะอยู่ในสถานะลูกสาวของอนุ แต่นางก็ไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่งและไม่ถ่อมตัวจนดูต่ำต้อย นั่นทำให้คนประทับใจ
หลังนั้นมา หลิวฉงหร่านรู้โดยธรรมชาติเกี่ยวกับความสามารถของลูกสาวคนนี้ ดังนั้นเขาจึงใส่ใจกับลูกสาวคนนี้มากขึ้น
อะไรที่ดี อาหาร เสื้อผ้า ของใช้ และการเล่น หลิวฉงหร่านไม่เคยละเลย และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้ลูกสาวคนโตของอนุพอใจ ยิ่งกว่านั้น เมื่อนางแต่งตัวสวยงาม เวลาออกไปข้างนอกก็จะเป็นการรักษาเกียรติตระกูลหลิวอีกด้วย
ตามคำพูดนั้น หากหลิวเทียนฉือต้องการดวงจันทร์บนท้องฟ้า หลิวฉงหร่านก็ไม่กล้าเลือกดวงดาวมาให้
สรุปแล้ว หลิวเทียนฉือได้รับการปฏิบัติอย่างดีเพราะตระกูลหลิวมีลูกสาวเพียงคนเดียว โดยธรรมชาติแล้ว หลิวเทียนฉือรู้ดีว่านางกำลังทำอะไรและพ่อของนางกำลังวางแผนอะไรกับตน นางไม่ได้รู้สึกเสียใจ แต่รู้สึกว่าวันที่ดีของนางกำลังจะมาถึง
ดังนั้นนางจึงทำงานหนักขึ้นเพื่อหลิวฉงหร่าน และได้รับประโยชน์มากขึ้นจากหลิวฉงหร่านเช่นกัน
ดังนั้นผ้าผืนนี้จึงไม่ได้รู้สึกแพงสำหรับนาง
มันเป็นเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น
แต่ฮูหยินเจียงนั้นไม่รู้
เมื่อเห็นฮูหยินเจียงพูดเช่นนี้ หลิวเทียนฉือก็ไม่รู้ว่าคำว่าเกรงใจเขียนอย่างไร นางไปหาสาวรับใช้และคนรับใช้เหล่านั้นและเลือกผ้า สี ชนิดละสองผืน
โดยรวมแล้วมีการหยิบผ้าออกมาสิบเจ็ดหรือสิบแปดผืน รวมถึงชุดชั้นใน
เลือกรองเท้าหลากสีเจ็ดหรือแปดคู่ เมื่อมาถึงผ้าเช็ดหน้า ดวงตาของหลิวเทียนฉือก็สว่างขึ้น นางหยิบผ้าขึ้นมาหนึ่งผืน และพูดอย่างมีความสุขว่า “ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้แปลกใหม่และน่ารักจริง ๆ!”
เถ้าแก่เนี้ยฉิงและพี่ฝูสบตากัน
มันเป็นผ้าเช็ดหน้าที่นำมาจากร้านขายผ้าจี๋เสียง และถูกปักโดยกู้เสี่ยวอี้ แม้ว่าผ้าจะไม่ได้คุณภาพสูง แต่ที่สำคัญคือสิ่งที่ปักบนผ้านั้นแปลกใหม่และน่ารัก
คุณหนูหลิวคนนี้อายุเพียงสิบห้าถึงสิบหกปีเท่านั้น เมื่อนางเห็นกระต่ายและเป็ดน้อยน่ารักเหล่านั้นปักอยู่บนผ้าเช็ดหน้า ทันใดนั้น ความไร้เดียงสาแบบเด็ก ๆ ก็ท่วมท้นและไม่สามารถวางมันลงได้
ฮูหยินเจียงหยิบมาหนึ่งผืน ซึ่งบังเอิญเป็นผืนที่มีหนูปักอยู่ หนูน่ารักมาก และมันก็ใส่เสื้อผ้าอยู่อีกด้วย
ฮูหยินเจียงก็อยากรู้อยากเห็นเช่นกัน แต่ทันทีที่มือของนางแตะผ้าเช็ดหน้า นางก็พูดอย่างไม่พอใจทันที “วัสดุของผ้าเช็ดหน้าผืนนี้หยาบเกินไป ถ้ามันทำให้ใบหน้าของคุณหนูหลิวระคายเคืองล่ะ?”
หลังจากที่ฮูหยินเจียงพูดจบ นางก็โยนผ้าเช็ดหน้ากลับคืนไป
เถ้าแก่เนี้ยฉิงรีบอธิบายทันที “ฮูหยินเจียง นี่เป็นเพียงการแสดงรูปแบบให้คุณหนูดู หากคุณหนูชอบรูปแบบเหล่านี้ เราจะขอให้ช่างปักรีบปักทันที! เราสัญญาว่าเราจะต้องใช้วัสดุที่ดีที่สุดและเส้นไหมที่ดีที่สุดเพื่อปักให้กับคุณหนู!”
ฮูหยินเจียงและหลิวเทียนฉือต่างพยักหน้าให้กับคำพูดของเถ้าแก่เนี้ยฉิง
“เอาล่ะ เช่นนั้นจะเก็บผ้าเช็ดหน้าสองสามผืนนี้ไว้ก่อน แม้ว่าเนื้อผ้าจะธรรมดา แต่การออกแบบดูแปลกใหม่ ดังนั้นข้าจะใช้มันก่อน!” หลิวเทียนฉือกล่าวและขอให้สาวรับใช้ข้าง ๆ นำผ้าเช็ดหน้าทั้งหมดมา
มีผ้าเช็ดหน้ามีเพียงสิบกว่าผืนเท่านั้นและไม่คุ้มกับเงินจำนวนมาก กุญแจสำคัญคือทำให้หลิวเทียนฉือพอใจ
หลังจากซื้อเสื้อผ้า รองเท้า และผ้าเช็ดหน้าทั้งหมดแล้ว หลิวเทียนฉือก็กลับไปที่ที่นั่งของนางและดื่มชาอวิ๋นอู้คุณภาพดี
แค่ได้กลิ่นก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอม
ด้วยท่าทางนี้ ไม่ว่าใครก็สามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่านางเป็นหญิงสาวจากตระกูลที่สง่างามและมีเกียรติในเมืองหลวง
เถ้าแก่เนี้ยฉิงรอให้นางดื่มชาและรีบเดินไปพร้อมกับไม้บรรทัดเพื่อวัดขนาด พี่ฝูหยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กมาจด
เมื่อเห็นว่าหลิวเทียนฉือได้เลือกแล้ว ฮูหยินเจียงจึงกล่าวในขณะนี้ว่า “เถ้าแก่เนี้ยฉิง คุณหนูหลิวได้เลือกแล้ว รบกวนพวกเจ้ารีบทำและส่งมาโดยเร็วที่สุด อย่าชักช้าโดยเด็ดขาด”
