ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย – บทที่ 855 สองพี่น้องชอบผู้หญิงคนเดียวกัน

บทที่ 855 สองพี่น้องชอบผู้หญิงคนเดียวกัน

บทที่ 855 สองพี่น้องชอบผู้หญิงคนเดียวกัน

“ข้าจะไม่โกหก ข้ายอมรับงานครั้งนี้ไม่ได้จริง ๆ” แม่สื่อหลี่หลบสายตาเล็กน้อย

“เมื่อครู่เจ้ารับปากแล้วว่าจะช่วยข้า ไยถึงกลับคำเล่า?” เมื่อเห็นว่าแม่สื่อหลี่ปฏิเสธที่จะตอบจริง ๆ ใบหน้าของหงซื่อก็บูดบึ้ง

แม่สื่อหลี่รู้สึกอับอายเล็กน้อย หากแต่นางไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากบอกความจริง “นายหญิง ข้าช่วยไม่ได้จริง ๆ ก่อนหน้านี้มีคนเคยให้ข้าไปที่นั่นแล้ว”

“เจ้าเคยไปคุยเรื่องนี้มาแล้วหรือ?” ได้ยินดังนั้น หงซื่อผุดลุกขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“ใช่แล้ว ข้าไปที่นั่นเมื่อประมาณหนึ่งเดือนก่อน” แม่สื่อหลี่คิดว่า “การแต่งงานยังไม่ได้มีการเจรจา และสาวน้อยก็บอกว่าตัวเองยังเด็กเกินไป และนางยังไม่คิดเรื่องแต่งงานหากไม่เห็นน้อง ๆ ของนางแต่งงานก่อน”

แม่สื่อหลี่รับเงินสามตำลึงเงินของกู้เสี่ยวหวานกลับมา ดังนั้นนางจึงอยากจะพูดอะไรดี ๆ เพื่อโน้มน้าวความคิดของหงซื่อ

“เด็กคนนั้นเป็นคนซื่อตรง มองดูแล้วนางคงไม่ได้โกหก นางเป็นแค่เด็กที่ยังไม่ถึงวัยแต่งงาน และกว่านางจะถึงถึงวัยแต่งงานก็ต้องรออีกหลายปี คุณชายจ้าวก็อายุไม่น้อยแล้ว เกรงว่าจะรอไม่ไหว” แม่สื่อหลี่มองหน้าหงซื่อแล้วพูดหยั่งเชิง “ข้ายังมีสตรีคุณสมบัติเพียบพร้อมอยู่อีก บางคนมาจากเมืองอื่น บางคนมาจากเมืองรุ่ยเสียน พวกนางทั้งหมดเป็นหญิงบริสุทธิ์ หน้าตาดี และมีพื้นฐานครอบครัวที่ดี ดังนั้นนางจึงคู่ควรกับคุณชายจ้าวมากกว่า นายหญิงลองดูสิ”

“ข้าไม่อยากดู” หงซื่อโบกมือขัดจังหวะแม่สื่อหลี่ และพูดอย่างหนักแน่น “ข้าต้องการแค่สาวน้อยคนนั้นจากตระกูลกู้”

คำพูดของนางหนักแน่น

แต่สาวน้อยคนนั้นไม่ชอบตระกูลจ้าว

แม่สื่อหลี่อยากจะหลั่งน้ำตา หากแต่ไม่มีน้ำตา

ถ้าหงซื่อได้รับความปรารถนาของนางจริง ๆ เมื่อถึงเวลานั้นเด็กหญิงคนนั้นแต่งงานเข้ามา นางจะต้องทนอึดอัดจนวันตาย

พี่ชายไปสู่ขอแต่ไม่ยอม เลยให้น้องชายไปสู่ขอแทน

ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจะเกิดอะไรขึ้น

แม่สื่อหลี่กำลังทำเพื่อตระกูลจ้าวและเพื่อกู้เสี่ยวหวาน

นางไม่ต้องการให้กู้เสี่ยวหวานเข้ามาเกี่ยวข้องกับตระกูลจ้าว

หงซื่อไม่คิดอย่างนั้น นางตัดสินใจแล้วว่ากู้เสี่ยวหวานจะมาช่วยเหลือเจี๋ยเอ๋อร์ของนาง ดังนั้นจะต้องได้อีกฝ่ายมาเป็นสะใภ้ไม่ว่าจะอย่างไร

เมื่อเห็นว่าแม่สื่อหลี่ปฏิเสธ หงซื่อก็ไม่พูดเรื่องไร้สาระ “แม่สื่อหลี่ บอกความจริงกับข้า ถ้าเจ้ายอมรับ ข้าจะให้เงินสามตำลึงเงิน หลังจากจัดการเรื่องนี้เสร็จสิ้น ข้าจะให้เงินจำนวนนี้แก่เจ้า”

หงซื่อทำมือทั้งสองข้างเป็นเลขสิบ

เงินสิบตำลึงเงิน

แม่สื่อหลี่อยู่ในแวดวงนี้มานานหลายปี แต่นางไม่เคยเห็นลูกค้าที่ใจป้ำเช่นนี้มาก่อน

หงซื่อเป็นเพียงคนนอกและการกระทำของนางนั้นนับว่าใจกว้างมาก ใจกว้างมากกว่าฮูหยินคนนั้นจริง ๆ

แม่สื่อหลี่รู้สึกซาบซึ้ง

เมื่อมองไปที่เงินบนโต๊ะ นางอยากจะเอื้อมมือไปหยิบมัน

หากแต่ทำไม่ได้

หลังจากรับเงินไปสามตำลึงเงินแล้ว กลัวว่าชื่อเสียงของนางจะถูกทำลาย

เมื่อรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ การที่นางยังตกปากรับคำ มันไม่ใช่เป็นการหาเรื่องใส่ตัวหรอกหรือ?

และเงินสิบตำลึงเงินหลังงานเสร็จ

แม่สื่อหลี่ยิ้มอย่างเย็นชาในใจ เงินนี้ไม่ใช่ว่านางไม่อยากได้

แม่สื่อหลี่มีสีหน้าขมขื่น “นายหญิง อย่าทำให้ข้าอับอายเลย ไม่ว่าจะให้เงินข้าเท่าไร ข้าก็จะไม่ยอมรับ”

หงซื่อโกรธและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เมื่อจู่ ๆ นางก็ได้ยินแม่สื่อหลี่พูดบางอย่างที่มีความหมาย “นายหญิง ที่ข้าไม่ต้องการเป็นแม่สื่อ ก็เพื่อประโยชน์ของท่านเอง”

เพื่อประโยชน์ของนาง

นางต้องการให้กู้เสี่ยวหวานเป็นลูกสะใภ้ ดังนั้นนางจึงให้แม่สื่อหลี่ไปเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายให้สำเร็จ เพื่อประโยชน์ของตัวเอง ทำไมแม่สื่อหลี่จึงบอกว่ามันเพื่อประโยชน์ของตัวเอง

หงซื่อเป็นคนดูใจดี เมื่อเอ่ยคำพูดที่ไม่น่าฟังมันก็จะดูอ่อนลง

หงซื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และไม่ได้ทำให้แม่สื่อหลี่ลำบากใจอีกต่อไป นางเปลี่ยนน้ำเสียงและถามอย่างระมัดระวังว่า “แม่สื่อหลี่หมายความว่าอย่างไร เรื่องนี้เพื่อประโยชน์ของข้าเอง อะไรคือประโยชน์ของข้าล่ะ”

แม่สื่อหลี่ยิ้ม แต่เอ่ยบางอย่างที่เข้าใจยาก “นายหญิง ฟังคำแนะนำของข้า เพื่อประโยชน์ของท่าน เพื่อประโยชน์ของคุณชาย”

เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับกู้เสี่ยวหวานคนนั้น?

เป็นไปได้หรือไม่ว่าสิ่งที่ทุกคนเห็นเป็นเพียงพื้นผิวภายนออกเท่านั้น

มีคำถามนับไม่ถ้วนในใจของหงซื่อ แต่เมื่อเห็นว่าแม่สื่อหลี่เอาแต่ปากแข็ง เกรงว่านางจะไม่พูดอะไรแน่นอน

หงซื่อผลักเงินทั้งสามตำลึงอย่างไร้ความปรานีลงบนโต๊ะต่อหน้าแม่สื่อหลี่ และเกลี้ยกล่อมนาง “แม่สื่อหลี่ ถ้าเจ้าบอกทุกอย่างที่เจ้ารู้ เงินทั้งหมดนี้จะเป็นของเจ้า”

แม่สื่อหลี่มองเงินสามตำลึง

ด้วยความตื่นเต้นที่พุ่งพล่านอยู่ในใจ นางยื่นมือออกไปกวาดเงินทั้งหมดมาที่ด้านหน้าของนาง หยิบมันขึ้นมาและใช้ฟันกัดลงไป

กัดไม่เข้า… ทองอ่อน เงินแข็ง มันเป็นเงินทั้งหมด

หาเงินสามตำลึงจากการขายข่าว เช่นนั้นจึงได้มันมาอย่างง่ายดาย

แม่สื่อหลี่นำเงินทั้งหมดใส่ไว้ในเสื้อของนางอย่างมีความสุข และพูดอย่างตื่นเต้น “นายหญิง ถ้าท่านถาม ข้าจะบอกทุกอย่างที่รู้แก่ท่านอย่างแน่นอน”

“เจ้าเพิ่งบอกว่าการที่ไม่สู่ขอนางเพราะมันเป็นผลดีกับข้าและเจี๋ยเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าอย่างไร” หงซื่อถามคำถาม

“นายหญิงเจ้าคะ เคยเห็นครอบครัวไหนที่ลูกชายคนโตไปสู่ขอ พอลูกชายคนโตทำไม่สำเร็จ แล้วลูกชายคนรองก็ไปสู่ขอต่อบ้าง ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปว่าลูกชายของตระกูลจ้าวกำลังต่อสู้แย่งชิงหญิงคนเดียวกัน หากหญิงคนนั้นไม่เห็นด้วย มันจะเป็นทำลายชื่อเสียงของตระกูลจ้าวของท่าน หญิงในชนบทดูถูกลูกชายสองคนของตระกูลจ้าวแย่งชิงกัน หากนางตกลงปลงใจกับลูกชายของท่าน ลูกชายคนโตก็จะโกรธไม่ใช่หรือ? เมื่อถึงเวลาที่หญิงคนนั้นแต่งงานเข้ามา นางก็จะดูไม่ดีไม่ใช่หรือ?” แม่สื่อหลี่พูดอย่างมีเหตุหล

ปากของนางพูดไปเรื่อย ๆ และโดยไม่ได้สังเกตสีหน้าของหงซื่อ เมื่อได้ยินนางพูดว่า ‘ลูกชายคนโต’ หงซื่อก็ตะลึงไป

ลูกชายคนโต

หมายถึงจ้าวจื่อชงหรือ?

จ้าวจื่อชงก็ชอบกู้เสี่ยวหวานหรือ?

และยังขอให้แม่สื่อหลี่คนนี้ไปสู่ขอด้วย แค่คิดก็เหลือเชื่อแล้ว

หงซื่ออ้าปากค้างด้วยความตกใจ และเมื่อนางเห็นปากแม่สื่อหลี่ขยับต่อไปเรื่อย ๆ ก็เกิดหลากหลายความรู้สึกผสมปนเปกันในใจ

ความเกลียด ความแค้น ความโกรธ…