บทที่ 921 รู้จักบุคคลนี้
บทที่ 921 รู้จักบุคคลนี้
หลิวเทียนฉือรีบออกมาจากสวนกู้ด้วยความโกรธ พอดีกับที่ฮูหยินเจียงออกมาจากบ้าน
เมื่อเห็นความขุ่นเคืองบนใบหน้าของหลิวเทียนฉือ ฮูหยินเจียงจึงถามอย่างระมัดระวังว่า “แม่นางหลิว เจ้าเป็นอะไรไป”
ถ้อยคำของฮูหยินเจียงเต็มไปด้วยความหวังดี
หลิวเทียนฉือคนนี้ไป ๆ มา ๆ ระหว่างเมืองหลวงและจวนเจียง ผ่านไปสองปีที่ไม่ได้เจอกัน พอปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งก็ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร
เมื่อหลิวเทียนฉือเห็นฮูหยินเจียงถามอะไรบางอย่าง นางก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเคือง “ข้ามีเรื่องอะไรจำเป็นต้องรายงานท่านด้วยหรือฮูหยินเจียง”
เมื่อฮูหยินเจียงได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ หลิวเทียนฉือคนนี้นางไม่เหมือนแต่ก่อน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอำนาจที่อยู่เบื้องหลังหลิวเทียนฉือ และคิดว่าตระกูลเจียงของนางยังคงต้องพึ่งพาหลิวฉงหร่าน จึงทำได้เพียงกลืนลมหายใจนี้ลงในท้อง
เพียงแค่เพิกเฉยต่อหลิวเทียนฉือ และจากไปพร้อมกับความโกรธ
หลิวเทียนฉือกลับไปที่ห้องด้วยความโกรธ นางกระหายน้ำมากและเมื่อไม่เห็นผู้ใดเข้ามารินน้ำให้ ดังนั้นนางจึงเอ่ยเรียกเสี่ยวเถาทันที
ทันทีที่พูดจบ เสียงที่มีรอยยิ้มก็ดังมาจากข้างนอก “พี่เทียนฉือ ทำไมท่านถึงโกรธอีกแล้วล่ะ”
คนที่มาคือเจียงหย่วน
เขาปรากฏตัวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มขี้เล่น ครั้นเห็นใบหน้าของหลิวเทียนฉือแดงก่ำด้วยความโกรธ จึงรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อปลอบโยนนาง “ท่านพี่แสนดีของข้า มีเรื่องอะไรบอกน้องชายคนนี้ แล้วข้าจะช่วยท่านแก้ไข ท่านสวยมาก ดังนั้นอย่าโกรธเคืองไปเลย”
แม้ว่าเจียงหย่วนจะอายุน้อยกว่าหลิวเทียนฉือสองหรือสามปี แต่เขาก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างลูกผู้ดีมีเงินมาตั้งแต่เด็กจนโต
เมื่อสองปีก่อน เจียงหย่วนยังเด็ก และเนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง เขารู้สึกหวาดหวั่นอยู่ในใจ กลัวว่าเส้นชีวิตของเขาจะใช้ไม่ได้
แต่ในปีนี้ เมื่อเขาอายุมากขึ้น ฮูหยินเจียงได้นัดเขากับสาวใช้ไร้ยางอายสองคนให้เข้ามาในห้องของเขา ให้เขาได้ลิ้มรสความรักทั้งหมดในคราวเดียวอย่างไม่สามารถหยุดยั้งได้
ตอนนี้ไม่ต้องกังวลแล้ว เมื่อเจอหญิงงามใครจะอดใจไหว
หลิวเทียนฉือมองไปที่ใบหน้าที่มันเยิ้มของเจียงหย่วนลักษณะที่สั้นและสกปรก จึงนึกเกลียดหลิวฉงหร่านอยู่ในใจ
ไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมท่านพ่อถึงส่งตนเองมายังบ้านตระกูลเจียง
ไม่ว่าตระกูลเจียงจะร่ำรวยเพียงใด แต่เจียงหย่วนก็หน้าตาอัปลักษณ์เกินกว่าจะทนดูได้จริง ๆ
เดิมทีคิดว่าการไปเมืองหลวงครั้งนี้อาจหลีกเลี่ยงตระกูลเจียงได้ แต่ใครจะรู้ว่าความพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า
หลิวเทียนฉือโกรธมากและกล่าวโทษเจียงหย่วนสำหรับสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นทั้งหมด เมื่อเห็นเขาก็มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่ วันนี้น้องซินเถาอะไรนั่นไม่มาหาเจ้าหรือ?”
“หึ ๆ ท่านพี่หึงหวงข้าหรือ?” เจียงหย่วนมีความสุขมากเมื่อเขาได้ยินหลิวเทียนฉือพูดถึงกู้ซินเถาด้วยความโกรธ
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของหลิวเทียนฉือก็มืดหม่นลง และเตรียมจะตะโกนใส่เขา จู่ ๆ นางก็นึกถึงสิ่งที่พ่อของนางบอกซ้ำ ๆ ก่อนที่เขาจะจากไป หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางยังคงกล้ำกลืนฝืนทน
รอยรั่วเล็กน้อยจะทำให้เรือใหญ่อับปางได้
“ซินเถาเทียบกับท่านพี่ไม่ได้เลยแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว” เจียงหย่วนมองไปที่ใบหน้าที่บอบบางและสวยงามของหลิวเทียนฉือ
ไม่น่าแปลกใจ ตอนนี้หลิวเทียนฉืออายุสิบหกหรือสิบเจ็ดปี และโตเป็นสาวแล้ว กู้ซินเถาอายุเพียงสิบสี่ปี และรูปร่างของนางยังไม่โตเต็มที่
เมื่อเห็นคิ้วซุกซนของเจียงหย่วน หลิวเทียนฉือก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นทันที “เจียงหย่วน ท่านพ่อกับท่านแม่ของเจ้าจะยินยอมให้เจ้าแต่งงานกับกู้ซินเถาหรือไม่?”
เมื่อเจียงหย่วนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ขมวดคิ้วและพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านพี่ ข้าไม่ได้คิดจริงจังกับกู้ซินเถาเลยสักนิด ใครบอกว่าข้าต้องการแต่งงานกับนาง ถ้าข้าต้องการแต่งงานกับนางจริง ๆ ท่านแม่ของข้าคงจะโกรธจนกระอักเลือด”
ถูกต้อง คนอย่างตระกูลเจียงจะแต่งงานกับกู้ซินเถาได้อย่างไร
แม้ว่านางจะถูกรับมาเป็นนางบำเรอ แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าฮูหยินเจียงเต็มใจหรือไม่
“จุ๊ ๆ เจียงหย่วน เจ้าไม่กลัวหรือว่าข้าจะบอกกู้ซินเถาว่าเจ้าพูดอะไร อย่าลืมสิว่ากู้ซินเถาถือว่าข้าเป็นพี่สาวที่แสนดีของนาง” หลิวเทียนฉือกล่าวเคล้ารอยยิ้ม
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลิวเทียนฉือพูด เจียงหย่วนก็ตกตะลึงเล็กน้อยและกลับมารู้สึกตัวทันที “ท่านไม่ทำหรอก ถ้าท่านคิดจะบอกนางจริง ๆ แล้วท่านจะบอกข้าทำไม”
เจียงหย่วนเอะอะก็เรียกท่านพี่ ใบหน้าของหลิวเทียนฉือบูดบึ้งไม่น่ามอง
ครอบครัวของหลิวเทียนฉือมีพี่ชายหนึ่งคนและน้องชายหนึ่งคน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องรูปร่างหน้าตา ไม่มีใครอัปลักษณ์เท่าเจียงหย่วนอีกแล้ว
หลิวเทียนฉือหัวเราะตลอดเวลาและถามหลังจากผ่านไปนาน “แล้วในอนาคต เจ้าจะแต่งงานกับภรรยาแบบไหน”
เจียงหย่วนไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเพิ่งได้ยินจากพ่อของเขาว่าหลิวเทียนฉือจะเป็นภรรยาของเขาในอนาคต เขาโพล่งออกมาอย่างไม่คิด “ท่านพี่เทียนฉือ ในอนาคตท่านจะมาเป็นภรรยาของข้าไม่ใช่หรือ?”
หลังจากถาม เขายังคงมองไปที่หลิวเทียนฉือด้วยท่าทางงงงวย
ใบหน้าของหลิวเทียนฉือมืดลงทันที
แต่เมื่อคิดดูแล้ว บางทีนี่อาจเป็นสัญญาณจากหลิวฉงหร่าน ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที “ฮิ ๆ ข้าแก่กว่าเจ้ามาก เจ้าไม่รังเกียจหรือ?”
“ไม่ ท่านแม่ของข้าพูดว่าให้แต่งงานกับหญิงสาวที่มีอายุมากกว่าสามปี และท่านก็อายุมากกว่าข้าสามปี นี่เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว” เจียงหย่วนกล่าวพลางแสดงท่าทีเหมือนว่าเขาไม่รังเกียจนาง และไม่อยากให้นางต้องไม่ต้องเสียใจไป ขณะที่หลิวเทียนฉือนั้นแทบจะอาเจียนเป็นเลือด
“ถึงเจ้าไม่รังเกียจ แต่ข้าก็รังเกียจ ในใจข้ามีคนผู้หนึ่งที่คิดว่านางเหมาะสมที่จะยืนเคียงข้างเจ้าแล้ว เจ้าอยากรู้หรือไม่ว่าคนผู้นั้นเป็นใคร?”
“ใครหรือ?” ดวงตาของเจียงหย่วนเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขาได้ยินว่ามีหญิงอีกคน
คิดไม่ถึงเลยว่าหลิวเทียนฉือที่จะมาเป็นภรรยาของเขาในอนาคต จะใจกว้างถึงขนาดที่แนะนำหญิงคนอื่นให้เขารู้จัก
“กู้เสี่ยวหวาน เจ้าน่าจะเคยได้ยินชื่อนี้” ดวงตาของหลิวเทียนฉือเต็มไปด้วยแสงที่อธิบายไม่ได้ และมองไปที่เจียงหย่วนที่กำลังงุนงง
ทำไมเจียงหย่วนจะไม่เคยได้ยินชื่อนี้ แต่เขาเคยเห็นนางจากระยะไกลเท่านั้น
เมื่อนึกถึงรูปลักษณ์ที่สงบของหญิงสาวในร้านจิ่นฝู ร่างกายของนางดูเหมือนจะเปล่งประกายและเจียงหย่วนก็ตกตะลึงทันที
ทันทีที่เจียงหย่วนได้ยินชื่อของกู้เสี่ยวหวาน เขาก็พยักหน้าทันทีเหมือนสุนัขที่เห็นกระดูก “ข้าเคย ข้าเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ นางคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของซินเถาไม่ใช่หรือ?”
แม้ว่านางจะยังเด็กและรูปร่างของนางยังโตไม่เต็มที่ ทั้งยังตามหลังหลิวเทียนฉืออยู่มาก แต่นางก็มีเสน่ห์ไม่น้อย
——————————————-
