บทที่ 931 แขกที่ไม่ได้รับเชิญ
บทที่ 931 แขกที่ไม่ได้รับเชิญ
กู้เสี่ยวหวานไม่อาจปฏิเสธความตั้งใจของครอบครัวหลิวต้าจ้วงและเถาต๋าได้
หลิวต้าจ้วงนำหมูใส่ตะกร้าไปส่งให้ที่สวนกู้ด้วยตัวเอง
ก่อนจากไปกู้เสี่ยวหวานแอบให้อาโม่ใส่ขนมและผลไม้แห้งเข้าไปเยอะ ๆ ถือว่าเป็นเทศกาลฟาดฟันของเด็ก ๆ
เมื่อหลิวต้าจ้วงกลับถึงบ้านและเปิดตะกร้าต่อหน้าทุกคนเขาพบว่ามีของว่างและผลไม้แห้งอยู่ในตะกร้าทั้งสองใบ เขายังพูดอยู่เมื่อครู่ว่าทำไมตอนขากลับตะกร้าดูเหมือนจะหนักไปเสียหน่อย
ของก็นำกลับมาถึงบ้านแล้ว และหลิวต้าจวงก็นำของใส่ตะกร้าทั้งสองมารวมกัน แล้วค่อยแบ่งให้ครอบครัวละชุด
เมื่อครอบครัวของเถาต๋ารู้ว่ากู้เสี่ยวหวานแอบยัดมันลงในตะกร้า พวกเขาก็รู้สึกขอบคุณนางมากเช่นกัน
ด้วยขนมและผลไม้แห้งมากมายนี้ สามารถซื้อหมูได้ครึ่งหนึ่ง
เมื่อเห็นหมูจำนวนมากในครัว กู้เสี่ยวหวานไม่เพียงแต่มีความสุขเท่านั้น แต่ยังเป็นทุกข์อีกด้วย
ครั้นวางพวกกระดูกและมันหมูทั้งหมดไว้ในครัวแล้ว จึงถือโอกาสบอกป้าจางกับกู้ฟางสี่
กระดูกหมูนี้นำมาต้มแล้วดื่มในฤดูหนาวนี้จะทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นทันที นอกจากนี้ยังสามารถกินหม้อไฟที่มีน้ำต้มกระดูกเป็นวัตถุดิบหลัก ซึ่งก็ดีมากเช่นกัน
ส่วนมันหมูทั้งหมดนำมาทำน้ำมันหมู ผัดผักกับน้ำมันหมู ตอนเช้าทำบะหมี่ ใส่น้ำมันหมูช้อนใหญ่ลงไปในหม้อ ไม่รู้ว่าบะหมี่จะหอมแค่ไหน
นำเครื่องในหมูมาล้างให้สะอาด หิมะกำลังจะตกแล้วก็สามารถนำพวกมันไปแช่ไว้ในหิมะป้องกันการเน่าเสีย
แล้วก็เนื้อหมู ถือโอกาสที่อากาศกำลังดีรีบทำเนื้อตากแห้ง
เมื่อนึกถึงเนื้อตากแห้ง กู้เสี่ยวหวานก็นึกถึงฉินเย่จืออีกครั้งอย่างไม่ตั้งใจ
อาหารโปรดของพี่เย่จือคือเนื้อตากแห้งผัดกระเทียม
มีอาหารจานนี้ที่บ้านทีไรต้องกินข้าวเพิ่มอีกถ้วยทุกที
หน้าหนาวที่แล้วไม่ได้กิน ไม่รู้ปีนี้จะได้กินหรือเปล่า
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ กู้เสี่ยวหวานก็ยิ้มและส่ายหัว ใครจะสนเล่า ขอหมักไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน
กระเทียมทั้งหมดในสวนหลังบ้านเติบโตจนสูงใหญ่ และถ้าเขากลับมาก็คงจะกินได้พอดี
กู้เสี่ยวหวานแสดงความคิดของนางและทุกคนก็ทำตามสิ่งที่นางพูดทันที
ล้างเครื่องใน ทำน้ำมันหมู และทำเนื้อตากแห้ง
หลังจากทำมาสองสามวัน ในที่สุดก็จัดการกับหมูเหล่านั้นเสร็จ
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา กู้เสี่ยวหวานได้พากู้หนิงผิงและอาโม่ไปที่บ้านของผู้เช่าสองคน เพื่อรับประทานอาหารเย็น
กู้เสี่ยวหวานกลัวว่าสถานการณ์ของครอบครัวของคนเหล่านี้จะไม่ดีนัก ดังนั้นนางจึงไม่ได้พาทั้งครอบครัวไปด้วย
ชาวนาผู้เช่าเหล่านี้จึงรู้สึกอบอุ่นใจ และรู้สึกขอบคุณกู้เสี่ยวหวาน
นางพาคนมาแค่สองคน ในเวลานี้พี่ฝูจากร้านขายผ้าจี๋เสียงก็มาที่สวนกู้เพื่อทำการวัดตัวให้ทุกคน
ใกล้จะถึงวันส่งท้ายปีเก่าแล้ว ใคร ๆ ก็ต้องมีชุดใหม่ต้อนรับปีใหม่
เวลาผ่านไปจวนจะถึงกลางเดือนสิบสอง
ในเวลานี้ สวนกู้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ฉลองปีใหม่ทั้งบ้านมีหมูอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีบรรยากาศครึกครื้นด้วย
ปีนี้กู้เสี่ยวหวานทำเงินได้มากมาย ดังนั้นปีนี้นางจึงมีความสุขไปโดยปริยาย
ทุกคนในครอบครัวได้รับมอบหมายงาน และแม้แต่ลุงจางที่มีข้อจำกัดในการเคลื่อนไหวก็ยังมีงานให้ทำ
กู้ฟางสี่และกู้เสี่ยวอี้รับผิดชอบในการตัดกระดาษตกแต่งหน้าต่าง กู้หนิงผิงและกู้หนิงอันรับผิดชอบในการติดกระดาษ
ความคล่องแคล่วของกู้ฟางสี่และกู้เสี่ยวอี้ก็ไม่เลว หลังจากติดตามกู้เสี่ยวหวานมาเป็นเวลานาน ท่าทางที่น่ารักและซุกซนเหล่านั้นก็ฝังแน่นอยู่ในใจของนางเช่นกัน
ไม่เพียงแต่การเย็บปักถักร้อยเท่านั้นที่เป็นชั้นหนึ่ง แต่ยังรวมถึงการตัดกระดาษตกแต่งหน้าต่างด้วย
กระดาษตกแต่งหน้าต่างตัดออกมาได้สวยงามเข้ากับเทศกาลและมีในหลากหลายรูปแบบ
ป้าจางนวดบะหมี่ในครัวและทำแป้งทอดจำนวนมากใส่กะละมังขนาดใหญ่สองใบที่มีทั้งแบบเค็มและแบบหวาน
ลุงจางก็อยู่ในครัวเช่นกัน หั่นเนื้อเพื่อทำไส้เกี๊ยวและซาลาเปา
กู้เสี่ยวหวานพาอาโม่และฉือโถวไปในเมืองเพื่อซื้อของปีใหม่
ตอนขากลับ ขนของมากันเกือบเต็มรถม้า
ของจำพวก ข้าว แป้ง น้ำมัน ผลไม้แห้ง ของว่าง โคมไฟสีแดง กระดาษสีแดง และซื้อเหล้าอวี้จุ้ยจากร้านจิ่นฝูมาสี่ไห
กู้เสี่ยวหวานซื้อของทั้งหมดที่นางต้องการสำหรับปีใหม่ และของที่นางต้องการซื้อไปเพื่ออวยพรปีใหม่ในเดือนแรก
แน่นอนว่าเหล้านี้ถูกเตรียมไว้สำหรับสวีเซียนหลิน
นี่เป็นปีที่สามแล้วตั้งแต่ย้ายเข้าเมือง
ครอบครัวของสวีเซียนหลินไปเยี่ยมบ้านของกู้เสี่ยวหวานในช่วงเดือนแรกกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว
กู้เสี่ยวหวานเกือบถูกอัดไปที่ประตูรถม้า มองไปที่ห่อผ้าใหญ่เล็ก ไม่ต้องพูดถึงความตื่นเต้น
อาโม่และฉือโถวซึ่งกำลังขับรถม้าอยู่ข้างนอกก็มีความสุขเช่นกัน
ทั้งสองคุยกันอยู่ด้านนอกและสร้างเสียงหัวเราะมากมาย
เมื่อซื้อของเสร็จ ทุกคนก็กลับมายุ่งวุ่นวายอีกครั้ง
ทั้งแขวนโคม ทำความสะอาดบ้าน และแปะกระดาษ กู้หนิงอันและกู้หนิงผิงทำเสร็จภายในสองวัน ทุกอย่างภายในและภายนอกบ้านได้รับการตกแต่งอย่างดี
เมื่อมองไปที่บ้านที่ตกแต่งตามเทศกาล ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ยินดี
วันที่ยี่สิบสี่เดือนสิบสองตามปฏิทินจันทรคติ ในวันส่งท้ายปีเก่ามีแขกที่ไม่คาดคิดอีกสามคนมาที่บ้านของกู้เสี่ยวหวาน
คนที่มาคือ เฉาซินเหลียนจากหมู่บ้านอู๋ซี ผู้เป็นอาสะใภ้สามของกู้เสี่ยวหวาน
มาพร้อมกับกู้ถิงถิงและกู้ซุ่นสี พวกเขาส่งเสียงอยู่ที่หน้าประตูบ้าน
ตอนนี้เป็นวันขึ้นปีใหม่ และปีใหม่ของเมืองหลิวเจียทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่ครึกครื้นและรื่นเริง
เสียงประทัดดังอึกทึกครึกโครมตลอดเวลา แสดงถึงการต้อนรับวันปีใหม่ของทุกคน
ครอบครัวของกู้เสี่ยวหวานเตรียมอาหารเย็นวันส่งท้ายปีเก่า ส่วนฉือโถวไปที่ลานหน้าบ้านเพื่อจุดประทัดที่แขวนไว้บนเสาไม้ไผ่
ทุกคนก็ทำตาม
เมื่อพวกเขาไปถึงประตู ขณะที่จุดประทัด พวกผู้ชายก็ประสานมือกันอย่างมีความสุขและกล่าวสวัสดีปีใหม่
ทันใดนั้น พวกเขาได้ยินเสียงตะโกนอย่างเคร่งขรึมจากข้างนอก “เสี่ยวหวาน ช่วยเราด้วย พวกเรากำลังจะอดตาย” เป็นเสียงกรีดร้องและเสียงร้องไห้ของเด็ก ๆ
ใบหน้าของกู้เสี่ยวหวานมืดลงทันใด
ไม่จำเป็นต้องดูว่าใครอยู่ข้างนอกเลย แค่ฟังเสียงร้องแหลม ๆ ของหญิงวัยกลางคนตอนนี้ก็บอกได้ว่าใครกำลังมา
——————————————-
