บทที่ 940 ไม่สามารถไปสู่ขอได้
บทที่ 940 ไม่สามารถไปสู่ขอได้
ตระกูลจ้าวนี่สกปรกจริง ๆ แต่ส่งเด็กหนุ่มมาเช่นนี้จะมีประโยชน์อะไร?
แม่สื่อหลี่มองดูร่างเล็กของเด็กชายตรงหน้าและไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นว่านางไม่ได้พูด กู้หนิงอันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกตราบเท่าที่เขาหยุดคนผู้นี้ไว้ได้
เขาไม่แน่ใจว่าถ้าแม่สื่อผู้นี้ไปจริง ๆ เกรงว่าเมื่อได้ยินว่านางเป็นใครคงไม่แม้แต่จะเปิดประตู หรือถ้าเปิดประตูแล้วก็คงมีใครบางคนจะไล่นางออกมาจากบ้านโดยตรง
ไม่รู้ว่าทำไม แต่กู้หนิงอันกลัวว่านางจะไป
ถ้านางไปจริง ๆ คงไม่เป็นอะไรถ้าพี่สาวของเขาตกลง แต่ถ้านางไม่ตกลงล่ะ?
เวลานี้ในใจของกู้หนิงอันนึกถึงท่าทางที่มีความสุขและความกังวลของสวีเฉิงเจ๋อ เขาก็รู้สึกลุกลี้ลุกลน
วันนี้ฉินเย่จือกลับมาแล้ว เกรงว่าแม่สื่อจะไม่สามารถเข้าประตูได้ นับประสาอะไรกับการเปิดปากของนาง
แม้ว่าเขาจะมีความประทับใจที่ดีต่อฉินเย่จือ แต่เขาไม่ได้อยากให้ฉินเย่จือมาเป็นพี่เขยของเขา
แค่เอ่ยถึงรูปร่างหน้าตา ชายผู้นี้ก็หล่อเหลาราวกับไม่ใช่คน ยิ่งไปกว่านั้น ท่าทางของชายผู้นี้ ศิลปะการต่อสู้อันยอดเยี่ยม และการที่เขาเกือบตายในสระน้ำในครั้งนั้น ทั้งหมดนี้ทำให้ผู้คนคาดเดาว่าฉินเย่จือไม่ใช่คนธรรมดา และพื้นเพครอบครัวของเขานั้นไม่ธรรมดา น่าจะร่ำรวยและมีชื่อเสียง
แต่ตอนนี้เขาต้องกันไม่ให้แม่สื่อเข้ามา
ตอนนี้จิตใจของพี่สาวแน่วแน่มาก ถ้าแม่สื่อหลี่ไป จะไม่เป็นการตบหน้าตระกูลสวีหรอกหรือ?
กู้หนิงอันหยุดแม่สื่อและปฏิเสธที่จะปล่อยนางไป
แม่สื่อหลี่เดาได้ทันทีว่าคนผู้นี้น่าถูกส่งมาจากตระกูลจ้าวเพื่อมาขัดขวาง สีหน้านางเปลี่ยนไปทันที นางยังกลัวอำนาจของตระกูลจ้าว
“ขอถามหน่อย ตระกูลไหนส่งเจ้ามาหาข้าหรือ?” แม่สื่อหลี่ถามอย่างนุ่มนวล เงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่ม
เด็กน้อยคนนี้แต่งตัวดีและเขาไม่ใช่คนธรรมดา
นอกจากนี้ เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของเด็กหนุ่มคนนี้ นางรู้สึกราวกับว่านางเคยเห็นเขามาก่อน
แต่จำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหน
แม่สื่อหลี่ยังคงคิดอย่างหนัก แต่กู้หนิงอันตอบอย่างเฉยเมย “ข้าเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย” โนเวล-พีดีเอฟ
ทันทีที่กู้หนิงอันพูดอย่างนั้น ดวงตาของแม่สื่อหลี่ก็เบิกกว้างทันที
“เด็กน้อย เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร กล้าดีอย่างไรมาขวางทางข้า ข้าจะไปสู่ขอแม่นางกู้ ผู้เป็นเจ้าของสวนกู้” แม่สื่อหลี่ไม่เคยพบกู้หนิงอันและไม่รู้ว่าใครคือกู้หนิงอัน แต่รู้สึกว่าเด็กคนนี้กำลังขวางทาง ดังนั้นจึงรู้สึกโกรธโดยไม่มีเหตุผล โดยคิดว่าคนผู้นี้จะต้องถูกส่งมาจากตระกูลจ้าวแน่นอน
นางไม่ชอบคนในตระกูลจ้าวอีกต่อไป
“ท่านไม่ต้องกังวลว่าข้าเป็นใคร ข้าแค่มาเตือนท่านว่า ถ้าท่านไปเป็นแม่สื่อในวันนี้ การสู่ขอครั้งนี้จะล้มเหลวอย่างแน่นอน” กู้หนิงอันกล่าวอย่างหนักแน่น
หลังจากได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของแม่สื่อหลี่ก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ นางยกมือขึ้นชี้ไปที่กู้หนิงอัน “เจ้ากำลังพูดถึงอะไร กำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?”
กู้หนิงอันไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระกับนาง “แม่สื่อหลี่ ท่านกลับไปที่หอหนังสืออวี้ แล้วบอกว่าข้าบอกว่าวันนี้ไม่เหมาะที่จะมาสู่ขอ”
เมื่อเห็นว่าท่าทางของเด็กนั่นมั่นคงมาก หัวใจของแม่สื่อหลี่ก็แตกสลาย
นางมาที่นี่เพื่อสู่ขอให้สวีเฉิงเจ๋อ ดังนั้นปกติแล้วนางต้องการทำอย่างถูกต้องและสมบูรณ์แบบ
แต่ก่อนที่มันจะไป ก็มีคนเอาถังน้ำเย็นมาสาดไล่
แม่สื่อหลี่มีประวัติที่ไม่ดีอยู่แล้วที่บ้านของกู้เสี่ยวหวาน ในตอนแรกนางรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่เนื่องจากชื่อเสียงที่ดีและฐานะของตระกูลสวี นางจึงไม่พูดอะไรแล้วมาที่นี่เพื่อสู่ขอกู้เสี่ยวหวาน
เมื่อตัดสินใจที่จะไปสู่ขอกู้เสี่ยวหวาน แต่กลับถูกรบกวนโดยหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงหน้า ในเวลานี้นางจึงไม่มีความมั่นใจเอาเสียเลย
“ทำไมเจ้าถึงบอกว่าวันนี้ข้าจะไม่สามารถสู่ขอได้อย่างแน่นอนล่ะ?” แม่สื่อหลี่ยังคงเสียใจและตื่นตระหนก ทำได้เพียงมองไปที่กู้หนิงอันด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“เพราะข้าเป็นน้องชายของแม่นางกู้ ถ้าท่านต้องการพูดคุยเกี่ยวกับการแต่งงานครั้งนี้ ท่านต้องฟังข้า” กู้หนิงอันพูดอย่างเย็นชา
เมื่อได้ยินเขาบอกว่าเป็นน้องชายของกู้เสี่ยวหวาน แม่สื่อหลี่จึงดูกู้หนิงอันอย่างจริงจัง เมื่อเห็นว่าคิ้วและดวงตาของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างคล้ายกับกู้เสี่ยวหวาน ใบหน้าของนางก็เหลืองเป็นดอกเบญจมาศทันที นางไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
ยิ้มอย่างมีเลศนัยทันที “โอ้ ที่แท้ก็เป็นคนในครอบครัว เรามันก็คนครอบครัวเดียวกัน”
กู้หนิงอันขมวดคิ้ว “ใครเป็นครอบครัวเดียวกันกับท่าน”
“หือ ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ” แม่สื่อคนนี้ปากตรงกับฟ้าดินจริง ๆ ถ้านางถูกเรียกว่าเป็นที่สองจะไม่มีใครกล้าเป็นคนแรก “เจ้าเป็นน้องชายของแม่นางกู้ ถ้าตกลงแต่งงานในครั้งนี้ก็จะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน นายน้อยกู้หล่อมากตั้งแต่อายุยังน้อย ข้าไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีหญิงกี่คนที่จะมาก้มหัวให้เจ้า เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจะช่วยดูแลและหาสาวงามดั่งดอกไม้มาให้เจ้าแน่นอน”
เมื่อกู้หนิงอันได้ยินสิ่งนี้สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ปากของแม่สื่อหลี่นี้ช่างพูดช่างเจรจาเสียจริง
เขาอายุเพียงสิบขวบ บอกว่าจะหาภรรยาให้แล้ว
กู้หนิงอันขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น “ท่านเชื่อข้าหรือไม่?”
“เชื่อสินายน้อย”
เมื่อเห็นว่ากู้หนิงอันไม่ตอบคำพูดของนาง แม่สื่อหลี่ต้องการใช้คารมของนางเพื่อเปิดทาง เมื่อเห็นว่าใบหน้าของกู้หนิงอันดูไม่ค่อยดีนัก แม่สื่อหลี่พยักหน้าโค้งคำนับทันทีและพูดว่า “ข้าเชื่อ ข้าเชื่อ ข้าเชื่อเจ้าแน่นอน เจ้าเป็นน้องชายของแม่นางกู้ แน่นอนว่าเจ้าต้องรู้ว่านางกำลังคิดอะไร เอาล่ะ ข้าจะกลับไปบอกฮูหยินสวี แล้วกลับมาใหม่เมื่อถึงวันที่เหมาะสม ฮิ ๆ เจ้ารูปหล่อมากหนุ่มน้อย”
ขณะเดินออกไป แม่สื่อหลี่ก็มองย้อนกลับมา ยิ้มแย้มเหมือนดอกไม้บาน
เมื่อเห็นว่านางจากไปไกลและแน่ใจว่านางจะไม่กลับมา กู้หนิงอันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเดินกลับบ้าน
——————————————-
