บทที่ 962 ระบบข้อมูลประจำตัว
บทที่ 962 ระบบข้อมูลประจำตัว
“เพื่อประจบสอพลอพระองค์จึงรายงานเฉพาะเรื่องที่ดีและมองแต่เฉพาะสิ่งที่ดี ขุนนางที่อยู่รอบตัวพระองค์มีทั้งความภักดีหรือไม่ก็เต็มไปด้วยปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอ ผู้หญิงที่อยู่รอบกายของพระองค์ก็มีทั้งความจริงใจและเจ้าเล่ห์ พระองค์ต้องคอยระวังคนที่อยู่รอบตัวเขาที่แสวงหาอำนาจ แย่งชิงบัลลังก์ ต้องคอยระวังผู้ใต้บังคับบัญชาที่ขุดหลุมฝังเขาด้วยและยังต้องคอยระวังสตรีเหล่านั้นที่ต่อสู้กันและแย่งกันเพื่อให้กำเนิดรัชทายาทของพระองค์ด้วย เจ้ายังว่าการเป็นฮ่องเต้ไม่ใช่เรื่องยากและไม่โดดเดี่ยวหรือ?”
กู้เสี่ยวหวานพูดหลายคำ แต่ทุกคำและทุกประโยคเข้ามาในหัวใจของฉินเย่จือ
ยิ่งสูงยิ่งหนาว
เพราะเหตุนี้เขาจึงมอบแผ่นดินที่อยู่ในกำมือให้คนอื่น เขาไม่ต้องการดินแดนนี้ การยึดครองดินแดนนั้นง่าย แต่การปกป้องไว้นั้นยาก
เขาไม่ใช่คนที่กลัวความยากลำบาก แต่เขาก็รู้ว่าการปกป้องไว้นั้นยากเกินไป
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ การดำรงชีวิตของประชาชนทั่วไปล้วนเป็นสิ่งที่ฮ่องเต้ต้องแบกไว้
ทุกคนอิจฉาฮ่องเต้ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าฮ่องเต้ก็มีความรับผิดชอบและภาระที่คนทั่วไปไม่เคยมีเช่นกัน
หากไม่ระวัง ประชาชนอาจตกที่นั่งลำบาก และประสบกับความทุกข์ยาก
คำพูดของกู้เสี่ยวหวานสัมผัสหัวใจของฉินเย่จือ
รถม้าแล่นลงจากภูเขา ผ่านถนนที่ทอดยาว และในที่สุดก็มาถึงเมืองหลวงก่อนพลบค่ำ
เจ้าหน้าที่และทหารประจำการที่ประตูเมืองหลวง ซักถามตัวตนและเจตนาของผู้สัญจรผ่านไปมา
เปรียบได้กับการตรวจบัตรประชาชนในชาติที่แล้ว เมืองหลวงเป็นสถานที่รุ่งเรือง ยากจะรับประกันได้ว่าคนไม่ประสงค์ดีจะเข้าเมืองหลวงไปทำสิ่งไม่ดี การทำเช่นนี้ถือได้ว่าเป็นการกำจัดผู้ไม่หวังดีได้
อย่างไรก็ตาม การอาศัยรูปลักษณ์ภายนอกของบุคคลนี้เพื่อแยกแยะความดีและความชั่วนั้นเป็นเรื่องที่ไร้มนุษยธรรม
เมื่อรถม้าของกู้เสี่ยวหวานกำลังจะเข้าเมือง นางบังเอิญเห็นชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าอ้วนท้วนกำลังตะโกนใส่เจ้าหน้าที่และทหาร
“ข้าน่าเกลียดและตัวใหญ่แล้วจะทำไม ข้ามีจิตใจดี ท่านพ่อท่านแม่ให้รูปลักษณ์ข้ามาเช่นนี้ ข้าไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้เพราะน่าเกลียดใช่หรือไม่ ข้ามาหาพี่ชายที่เมืองหลวง พวกเจ้าให้ข้าเข้าไปเถอะ ข้าไม่ใช่คนไม่ดี” ชายคนนั้นตะโกน เสียงของเขาดังและมันก็ดูน่ากลัวเล็กน้อยเมื่อพิจารณาจากรูปร่างหน้าตาของเขา
“คำพูดแย่ ๆ จากคนไม่ดีไม่ได้เขียนบนใบหน้าของเจ้า ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าไม่ใช่คนไม่ดี” นายทหารถือเป็นคนอารมณ์ดี และพวกเขาก็เกิดการปะทะคารมกับชายร่างใหญ่
ในขณะนี้ รถม้าที่เรียบง่ายแล่นออกมาจากเมืองหลวง และชายร่างกำยำที่มีรูปร่างพอ ๆ กับชายคนนั้นกระโดดลงจากรถม้า เนื้อทั้งตัวราวกับกำลังเต้นระบำ
ชายคนนั้นวิ่งไปที่ด้านข้างของชายร่างใหญ่เมื่อครู่ เมื่อทั้งสองยืนอยู่ด้วยกันก็เหมือนพี่น้องฝาแฝดโนเวล-พีดีเอฟ
“นายท่าน ต้องขออภัย นี่คือน้องชายของข้า ครอบครัวของข้าเปิดหอหนังสือ แม้ว่าเราจะตัวใหญ่ แต่เราต่างก็เป็นคนที่มีชื่อเสียง น้องชายของข้ายังเป็นบัณฑิต” ผู้เป็นพี่ชายปาดเหงื่อแล้วอธิบาย
ชายที่ดูเหมือนเจ้าหน้าที่ทำการสอบสวนเขาสองสามครั้งแล้วจึงปล่อยเขาไป
น้องชายเจ้าเนื้อมีสีหน้าไม่ดีเล็กน้อยและพึมพำ “ถึงข้าจะตัวใหญ่ แต่ข้าก็ไม่ใช่คนเลว ทำไมถึงไม่ให้ข้าเข้าไปในเมืองหลวงกัน”
รถม้าของกู้เสี่ยวหวานถูกตรวจสอบเสร็จแล้ว และเพิ่งบังเอิญเคลื่อนผ่านชายคนนั้นไป จึงทำให้ได้ยินคำพูดยืดยาวของชายร่างใหญ่
กู้เสี่ยวหวานก็ยิ้มออกมา “พี่เย่จือ ระบบการสอบสวนในเมืองหลวงนั้นช่างตลกเสียจริง เมื่อครู่แม้ว่าชายคนนั้นจะมีร่างกายใหญ่โต แต่เขาก็ยังเป็นคนน่านับถือและมีชื่อเสียง ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คนเลว ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายของเขาอยู่ในเมือง เกรงว่าเขาจะไม่สามารถเข้าเมืองหลวงได้ตลอดชีวิตของเขา”
ฉินเย่จือพยักหน้า “เมืองหลวงเป็นสถานที่ที่มั่งคั่งและมีคนมากมายอยู่แทบเท้าของฮ่องเต้ เพียงเพราะคนเหล่านี้ที่ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง และเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้คนไม่ดีเข้ามาในเมืองหลวง”
“พี่เย่จือ อันที่จริงไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนี้” กู้เสี่ยวหวานกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ในแต่ละหมู่บ้านของเรามีหัวหน้าหมู่บ้าน ในเมืองมีหน่วยงานทางการอยู่ และในเมืองก็มีศาลาว่าการ การสอบสวนคนเหล่านั้นยกให้เป็นหน้าที่ของพวกเขาก็สิ้นเรื่องแล้ว สามารถให้เอกสารระบุตัวตนและที่อยู่ของพวกเขาที่บันทึกไว้ ประทับตราของทางการ พกติดตัวไปได้ทุกที่เหมือนเอกสารประจำตัว เอกสารนี้เป็นสิ่งที่แสดงตัวตน ในเวลานั้นตราบใดที่เอาเอกสารนี้มาดูก็จะเห็นชัดเจนว่าคนนี้ทำอะไร อยู่ที่ไหน เคยทำอะไรไม่ดีหรือเคยติดคุกมาหรือไม่ และเมื่อเทียบกับการตัดสินว่าคนคนหนึ่งดีหรือไม่ดีจากรูปร่างหน้าตา โอกาสที่จะประสบความสำเร็จนั้นสูงกว่ามาก”
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ฉินเย่จือก็รู้สึกปลาบปลื้มและตื่นเต้นในใจ
ถ้าจะทำให้ประชาชนทุกคนมีเอกสารยืนยันตัวตนได้จริง ๆ ในอนาคต การจัดการก็จะสะดวกขึ้น
แม้ว่าการทำเช่นนั้นอาจเพิ่มภาระงานจำนวนมากและสร้างความเดือดร้อนให้กับทางการและประชาชน แต่ถ้าเป็นที่นิยมและใช้งานได้จริงก็สามารถช่วยแก้ปัญหาความยุ่งยากและความไม่สะดวกในอนาคตได้
ถ้าประชาชนจะออกไปไหน ทุกคนก็ถือเอกสารประจำตัว เพียงแค่มองดูก็สามารถรู้ได้ว่าบุคคลนี้ทำอะไร ชื่ออะไร อาศัยอยู่ที่ไหนและเคยถูกลงโทษหรือไม่ เพียงแค่มองดูก็จะรู้ได้ทันที
ฉินเย่จือมีความสุขอยู่ในใจ ประโยคที่ดูสบาย ๆ ของกู้เสี่ยวหวานได้ตอบข้อสงสัยที่มีมาอย่างยาวนาน
เมืองหลวงมีประชากรจำนวนมาก และมักจะมีผู้คนที่ไม่ปรากฏชื่อร่อนเร่อยู่ในเมืองหลวง ซึ่งก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมากต่อความปลอดภัย
ยิ่งกว่านั้น เพียงเพราะเหตุการณ์แผนที่ขุมทรัพย์ครั้งก่อน ไม่จำเป็นต้องพูดเลย ทั้งพระราชวังทั้งหมดอยู่ในสภาวะที่วุ่นวาย และแม้แต่ประชาชนในเมืองหลวงก็ยังทุกข์ยาก
พวกเขามักจะเดินไปตามถนน ตามตรอก ร้านอาหาร และโรงเตี๊ยมขนาดเล็กในเมืองหลวงเพื่อค้นหาบางอย่าง ซึ่งสร้างความตื่นตระหนกให้กับผู้คนในเมืองหลวงเป็นอย่างมาก
หากมีการออกเอกสารระบุตัวตนในอนาคต บุคคลที่ไม่รู้จักเหล่านั้นอาจไม่ถูกปล่อยตัวเข้าไปในเมืองหลวง และสามารถหลีกเลี่ยงปัญหามากมายได้
สิ่งที่กู้เสี่ยวหวานพูดเป็นเพียงการพูดทั่วไป
เรื่องนี้เป็นระบบข้อมูลบัตรประจำตัวประชาชนที่ธรรมดามากในชีวิตที่แล้ว เพียงเพราะว่าสมัยนั้นมีระบบคอมพิวเตอร์ที่สะดวกและรวดเร็ว แต่ในสมัยโบราณ ประชากรมีไม่มาก ดังนั้นการนำไปใช้จึงสะดวกมากเช่นกัน
ส่งเรื่องนี้ลงไปทีละระดับ เริ่มตั้งแต่หมู่บ้านที่ไหนมีประชาชนอยู่ก็จะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้
สำหรับการพูดไปอย่างเรื่อยเปื่อยนี้ นางไม่เคยคาดคิดว่าวันหนึ่งจะมีการนำไปใช้จริง
——————————————-
