ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย – บทที่ 994 กู้-เจียงร่วมกันวางแผน

บทที่ 994 กู้-เจียงร่วมกันวางแผน

บทที่ 994 กู้-เจียงร่วมกันวางแผน

แรงมือของมามาเหลิ่งนั้นดีเยี่ยม คิ้วที่ขมวดเป็นปมของฮูหยินเจียงค่อย ๆ คลายออก

หลังจากใช้สมองครุ่นคิดอย่างหนัก ก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเล็กน้อย และในไม่ช้าก็ผล็อยหลับไป

ตั้งแต่วันที่สามเป็นต้นไป ตระกูลเจียงได้ทำตามสัญญา และจัดงานเลี้ยงเป็นเวลาสามวัน

ฮูหยินเจียงเห็นเงินนั้นถูกใช้ไปโดยไร้ประโยชน์ หัวใจของนางก็เจ็บปวดจนแทบจะกระโดดออกมาจากอก

ในช่วงเที่ยงของทุกวัน กู้เสี่ยวหวานพากู้ฟางสี่ไปที่เมืองอย่างตรงเวลา และปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

ภายใต้สายตาที่จ้องมองมาของทุกคน ยอมรับคำขอโทษของหลิวเทียนฉือ

ส่วนประธานกินอิ่มแล้วก็กลับบ้าน

ใบหน้าของหลิวเทียนฉือนิ่งขรึมขึ้นเรื่อย ๆ

จากนั้นในวันที่สาม หลังจากการขอโทษกู้ฟางสี่จบลง หลิวเทียนฉือได้แสดงฉากที่อบอุ่นหัวใจตามคำแนะนำของฮูหยินเจียง ทำให้นางกอบกู้ชื่อเสียงกลับมาได้ไม่น้อย

ว่ากันว่างานเลี้ยงสามวันนี้ เห็นคนชราจำนวนมากที่อ่อนแอ และทำอะไรไม่ถูกก็รู้สึกเป็นทุกข์ และต้องการให้ความอบอุ่นแก่คนชราที่โดดเดี่ยวเหล่านี้

ฮูหยินเจียงกัดฟันไปซื้อผ้ามาเพิ่ม และแจกจ่ายผ้ากระสอบให้กับคนชราที่อ้างว้างในเมืองคนละผืน

รายชื่อคนชราเหล่านี้นำมาจากลวี่เทา

หลังจากจัดงานเลี้ยงครบสามวัน หลิวเทียนฉือก็ออกไปเดินเล่นตามท้องถนนเพื่อส่งผ้าให้กับคนชราที่เป็นม่าย

การกระทำของนางนั้นน่ายกย่อง

กู้เสี่ยวหวานเฝ้าดูหลิวเทียนฉือแสดงละครด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าของนางไม่แสดงอารมณ์ใด อย่างไรก็ตาม นางได้กู้ชื่อเสียงให้กับอาหญิงของตนแล้ว ดังนั้นสิ่งที่หลิวเทียนฉือต้องการจะทำจึงไม่เกี่ยวข้องกับนาง

ในวันนั้น ฉินเย่จือไปที่เมืองรุ่ยเสียนเนื่องจากมีธุระ และเมื่อกลับมาถึงเมืองหลิวเจีย งานเลี้ยงก็สิ้นสุดแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางลำพองใจของกู้เสี่ยวหวาน ฉินเย่จือได้แต่รู้สึกทุกข์ใจ

แต่โชคดีที่ช่วงนี้ไม่มีใครกล้ารบกวนนาง

เมื่อเจียงอวิ้นหลิ่วกลับมาถึงตระกูลเจียง และได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลายวันนี้ ปอดของเจียงอวิ้นหลิ่วก็กำลังจะระเบิด

จากนั้นก็ส่งคนไปตามหลิวเทียนฉือมา หลังจากฟังนางร้องห่มร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง ความเกลียดชังในใจที่มีต่อกู้เสี่ยวหวานยิ่งเพิ่มมากขึ้น และยืนยันกับหลิวเทียนฉือทันทีว่าเขาจะต้องทวงความยุติธรรมให้แก่นาง

เจียงอวิ้นหลิ่วไม่ได้ล้อเล่น เขาสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของครอบครัวของกู้เสี่ยวหวานจากคนรอบข้าง หลังจากได้ยินว่านางมีน้องชายที่กำลังเรียนอยู่ที่หอหนังสืออวี้และได้เข้าสอบถงชื่อก็เกิดแผนการขึ้นในใจ

สองสามวันนี้วิ่งเต้นอยู่ด้านนอก และได้เชิญกู้ฉวนลู่มาพบกันเป็นกรณีพิเศษ

กู้ฉวนลู่คิดไม่ถึงว่านายท่านเจียงจะเชิญตนไปทานอาหารเย็นเป็นการส่วนตัว มันทำให้เขารู้สึกเบิกบานใจ

หลังจากได้ยินสิ่งที่เจียงอวิ้นหลิ่วพูดกับเขาที่โต๊ะอาหารเย็น ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากจนแทบคุกเข่าให้เจียงอวิ้นหลิ่ว

เจียงอวิ้นเกลียดกู้เสี่ยวหวานมาก เขาตรงไปหากู้ฉวนลู่เพื่อบอกว่าต้องการล้างแค้นกู้เสี่ยวหวานให้หลิวเทียนฉือ และกู้ฉวนลู่ก็ตอบตกลงที่จะร่วมมือกัน

เมื่อได้ยินว่ากู้หนิงอันได้เข้าร่วมการสอบถงชื่อ เจียงอวิ้นหลิ่วก็ไปสอบถามเกี่ยวกับผลการสอบและสอบถามเกี่ยวกับกู้จือเหวิน

เมื่อเขาได้ยินว่าหนึ่งในนั้นสอบผ่านและอีกคนสอบตก เจียงอวิ้นหลิ่วก็พิจารณาเรื่องนี้

หลังจากพบกู้ฉวนลู่ เขาก็บอกกู้ฉวนลู่เกี่ยวกับผลการทดสอบของกู้จือเหวินทันที

เมื่อกู้ฉวนลู่ได้ยินว่าไม่มีรายชื่อของกู้จือเหวิน จึงเกิดความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นเป็นอย่างมาก

มันอึดอัดเหมือนมีคนใช้มีดสับกระดูกของเขา และยิ่งเขาได้ยินว่ากู้หนิงอันได้รับการยอมรับในฐานะผู้ที่มีผลการเรียนเป็นอันดับที่ดีเยี่ยมทั้งห้าวิชา เขายิ่งรู้สึกอึดอัดมากยิ่งขึ้น

ตัวเขาเองดูถูกเด็ก ๆ บ้านรองตระกูลกู้

คิดไม่ถึงว่ากู้หนิงอันจะสามารถคว้าตำแหน่งซิ่วไฉได้เมื่อเขาอายุเพียงสิบขวบ

ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ผู้คนจะพูดถึงบ้านใหญ่และบ้านรองตระกูลกู้อย่างไร?

แค่คิดถึงก็สามารถเดาได้แล้วว่าคำพูดของคนอื่นนั้นน่าเกลียดแค่ไหน

ใบหน้าของกู้ฉวนลู่เหยเกไม่น่ามอง เจียงอวิ้นหลิ่วมองอีกฝ่าย จึงเข้าใจอย่างกระจ่างแจ้ง

ท่าทางอึดอัด อิจฉา และโกรธนั้นเป็นสิ่งที่เจียงอวิ้นหลิ่วต้องการ

ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นและรินเหล้าให้กู้ฉวนลู่ด้วยตัวเอง จากนั้นกู้ฉวนลู่ก็เพิ่งตระหนักว่าเจียงอวิ้นหลิ่วรินเหล้าให้ตนเอง

กู้ฉวนลู่รู้สึกดีหากปะปนด้วยความหวาดกลัว ดังนั้นจึงรีบผุดลุกขึ้นยืน หยิบเหยือกเหล้าจากมือเจียงอวิ้นหลิ่วอย่างประจบประแจง แล้วรินเหล้าให้อีกฝ่าย “นายท่านเจียง ควรเป็นข้าที่รินเหล้าให้ท่าน”

เจียงอวิ้นหลิ่วเคยพบเคยเจอกู้ฉวนลู่ผู้นี้แล้ว

ตอนที่เขาเป็นคนทำบัญชีในร้านซุ่นซิน ตนเองได้พบกับอีกฝ่ายหลายครั้ง อีกฝ่ายมักจะพยักหน้าและคำนับให้ตนอย่างประจบประแจงต่อหน้าเขา

ทว่าในเวลานั้น เจียงอวิ้นหลิ่วไม่เคยสนใจเขาเลย

แม้ว่ากู้ฉวนลู่จะเป็นบัณฑิต แต่เขาก็เป็นเพียงบัณฑิตที่ล่วงลับไปแล้ว และเขาได้ทำงานเป็นคนทำบัญชีในร้านอาหารของคนอื่น

ยิ่งกว่านั้น ได้ยินมาว่าเขานั้นเป็นกิ้งก่าเปลี่ยนสี ช่างประจบประแจง เป็นตัวละครที่เข้ากับคนง่าย ถ้าพูดตรง ๆ ก็คือตัวร้าย

หากไม่ใช่เพราะครั้งนี้เขามาพูดอะไรบางอย่างกับกู้ฉวนลู่ เขาจะไม่ใส่ใจที่จะนั่งกับคนที่ด้อยกว่าเช่นนี้

เมื่อเจียงอวิ้นหลิ่วบอกความคิดของเขากับกู้ฉวนลู่ เขาก็เห็นความปีติยินดีในดวงตาของกู้ฉวนลู่อย่างชัดเจน “นายท่านเจียง ท่านหมายความว่ามันสามารถเปลี่ยนแปลงได้จริงหรือ?”

“แน่นอน ไม่เช่นนั้นข้าจะมาหาเจ้าทำไม” เมื่อเห็นท่าทางที่มีความสุขของกู้ฉวนลู่ ในใจของเจียงอวิ้นหลิ่วก็ยิ่งรู้สึกดูถูกเหยียดหยาม

ช่างเป็นสิ่งที่ไร้เหตุผล และยังทำลายชื่อเสียงของหลานชายของเขาเอง กู้ฉวนลู่ทำมันลงจริง ๆ

“ตกลง ตกลง ขอบคุณ นายท่านเจียง บอกข้ามาว่าท่านต้องการให้ข้าทำอะไร จากนี้ไปท่านจะเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของข้า ถ้าท่านต้องการความช่วยเหลือจากข้า โปรดอย่าลังเลที่จะถามข้าจะช่วยท่านอย่างแน่นอน” กู้ฉวนลู่เกือบจะคุกเข่าเรียกผู้มีพระคุณของเขา

ท่าทางที่ประจบสอพลอที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความสุขนั้น ‘น่าประทับใจ’ จริง ๆ

เจียงอวิ้นหลิ่วน่ะหรือที่ต้องการความช่วยเหลือจากกู้ฉวนลู่ หากไม่ใช่เพราะเขาต้องการหาความยุติธรรมให้กับตระกูลหลิวในครั้งนี้ เขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับกู้ฉวนลู่เด็ดขาด

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้กู้ฉวนลู่ก็มีข้ออ้างในการติดต่อกับเจียงอวิ้นหลิ่วแล้ว