บทที่ 1007 ถูกใส่ร้ายกลับ
บทที่ 1007 ถูกใส่ร้ายกลับ
หลังจากที่นางลอบเข้ามา และเห็นว่ากู้เสี่ยวหวานหมดสติไป นางก็เผยรอยยิ้มชั่วร้าย จากนั้นจึงนำเสื้อคลุมตัวใหญ่ที่นางนำมาด้วยคลุมลงบนร่างกายของกู้เสี่ยวหวานและประคองนางขึ้น
แม้ว่าภายนอกนางจะดูเหมือนสาวใช้ที่อ่อนแอ แต่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าพละกำลังของนางจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้
อาโม่ที่ซ่อนตัวลอบมองอยู่นั้นตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และต้องการแสดงตัวเพื่อช่วยเหลือกู้เสี่ยวหวาน แต่เมื่อเห็นกู้เสี่ยวหวานยังคงแสร้งสลบไสลไม่ได้สติ อาโม่จึงตามไปอย่างเงียบ ๆ
เสี่ยวเหอใช้เสื้อคลุมนั้นห่อตัวกู้เสี่ยวหวานออกไป นางพยุงกู้เสี่ยวหวานไปจนสุดทางขึ้นและขึ้นบันไดไปยังชั้นสาม และตรงเข้าไปในห้องรับรองที่หลิวเทียนฉือและคนอื่น ๆ จองไว้
อาโม่ที่อยู่ข้างนอกชะโงกหน้ามองเข้าไปข้างใน แล้วแอบเข้าไปในห้องรับรองจากห้องหนังสือที่อยู่ถัดไป
ห้องรับรองทุกห้องบนชั้นสามสามารถเชื่อมต่อถึงกันได้ แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
เสี่ยวเหอค่อย ๆ พยุงกู้เสี่ยวหวานเข้ามา และวางนางลงตรงหน้าหลิวเทียนฉือที่นั่งหลังตรงด้วยท่าทางพอใจ
และเสี่ยวเถาที่อยู่ข้างหลังนางก็มองไปที่กู้เสี่ยวหวานด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
“คุณหนู ชื่อเสียงของหญิงบ้านนอกคนนี้ได้จบลงแน่” เสี่ยวเถาหยามหยัน
หลิวเทียนฉือจิบชามองไปที่กู้เสี่ยวหวานที่หมดสติ และพูดอย่างชั่วดุ “กู้เสี่ยวหวาน อย่าโทษข้าเลย ใครบอกให้เจ้าต่อสู้กับข้าในทุกหนทุกแห่งกันล่ะ เจ้าดูสิ นี่ข้ายังเห็นใจเจ้านะ ข้างในนั้นคือเจียงหย่วนเลยนะ แม้ว่าเขาจะดูไม่ดีนักเมื่อเทียบกับพี่ใหญ่ฉิน แต่ทรัพย์สินของครอบครัวของเขามีมากกว่าพี่ใหญ่ฉินแน่นอน”
หลังจากพูดจบ หลิวเทียนฉือส่งเสียงหัวเราะเยาะ
จากนั้นก็ได้ยินเสี่ยวเหอถามว่า “คุณหนู ท่านจะให้ข้าทำอย่างไรต่อเจ้าคะ?”
“จับนางถอดเสื้อผ้า แล้วเอาไปโยนไว้บนเตียงข้างใน”
“แล้วกู้ซินเถาล่ะ?”
ปรากฏว่าด้านข้างยังมีกู้ซินเถาเมามายหมดสติอยู่
หลิวเทียนฉือขมวดคิ้ว คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ปล่อยไว้ที่นี่ ไม่ต้องไปสนใจ”
ในเวลานั้น เมื่อฮูหยินมาที่นี่และพบว่ากู้ซินเถานอนอยู่บนนั้น คาดว่าฮูหยินเจียงจะต้องทนไม่ได้อย่างแน่นอน
ไม่สำคัญว่ากู้ซินเถาต้องการอะไร นางมีรูปลักษณ์อันงดงาม แต่นางก็ต้องการแต่งงานเข้าตระกูลเจียง
ฮูหยินเจียงจึงไม่ชอบใจหญิงคนนี้นัก
ด้วยเหตุนี้ หลิวเทียนฉือจึงให้เกียรติฮูหยินเจียง
แค่ทิ้งกู้ซินเถาไว้ด้านข้างก็เพียงพอแล้ว จากนั้นก็ได้ยินหลิวเทียนฉือพูดขึ้นอีกครั้ง “เสี่ยวเถา รีบไปตามฮูหยินเจียงให้กลับมาที่นี่”
จากนั้นก็ได้ยินเสียงของเสี่ยวเถาออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว และเห็นว่าเสี่ยวเหอเริ่มถอดเสื้อผ้ากู้เสี่ยวหวาน อาโม่จึงลอบออกมาจากที่ซ่อนอย่างเงียบ ๆ
กู้เสี่ยวหวานที่แสร้งทำเป็นหมดสติ เมื่อได้ยินว่าหลิวเทียนฉือสั่งให้คนถอดเสื้อผ้าตนเองและเอาตัวนางไปโยนไว้บนเตียงของเจียงหย่วน นางก็โกรธจนแทบระเบิด
แต่เมื่อเห็นว่าพวกนางยังไม่เริ่มลงมือ จึงนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เพราะอยากได้ยินเกี่ยวกับแผนการของอีกฝ่าย
และกู้เสี่ยวหวานก็ได้รับรู้ว่าพวกนางสมรู้ร่วมคิดกัน จับตัวนางมาโยนลงบนเตียงของเจียงหย่วน และเมื่อฮูหยินเจียงมาเห็นภาพนี้ ชื่อเสียงของนางจะต้องเสื่อมเสียอย่างแน่นอน
ด้วยวิธีนี้ ตัวเองต้องมอบร่างกายให้กับเจียงหย่วน
ตามที่ฮูหยินเจียงกล่าว ตระกูลเจียงเป็นผู้สูงศักดิ์ที่สุดและไม่มีใครคู่ควรกับเจียงหย่วนของนาง กู้เสี่ยวหวานเป็นเพียงสาวบ้านชนบท และการขึ้นแท่นเป็นภรรยาเอกของเจียงหย่วนจึงไม่คู่ควร
หากชื่อเสียงของนางถูกทำลาย นางก็จะทำได้เพียงติดตามเจียงหย่วนได้เท่านั้น
ถ้าเป็นภรรยาไม่ได้ก็เป็นนางบำเรอแทน อย่างไรก็ตาม ในครอบครัวใหญ่เช่นนี้ การมีนางบำเรอเพิ่มขึ้นหนึ่งคนก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าต้องเลี้ยงคนเพิ่มอีกคนเท่านั้น และยังได้แม่พันธุ์ไว้ผลิตบุตรเพิ่มอีกคน
เพียงว่าหลิวเทียนฉือคนนี้ใจกว้างจริง ๆ ในการเลือกนางบำเรอสำหรับสามีในอนาคตของนาง
ใจกว้างยิ่งนัก
กู้เสี่ยวหวานรู้สึกว่าสัมผัสบนร่างกายที่พยายามปลดเปลื้องเสื้อผ้าของนางหาย ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงอาโม่กระซิบขึ้นแผ่วเบา “คุณหนู”
จากนั้นกู้เสี่ยวหวานก็เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ ผุดลุกขึ้นยืนและมองไปที่เสื้อคลุมสีขาวราวกับหิมะที่นางสวมอยู่
หากกู้เสี่ยวหวานจำไม่ผิด นี่คงเป็นเสื้อคลุมที่หลิวเทียนฉือควรสวมใส่
กู้เสี่ยวหวานถอดเสื้อคลุมออก ก่อนจะหันไปเห็นหลิวเทียนฉือและเสี่ยวเหอนอนหมดสติอยู่บนพื้น
“คุณหนู พวกนางหมดสติไปชั่วขณะ” ตอนอาโม่เห็นเสี่ยวเหอเริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย เขาจึงรีบออกไปทันที และใช้สันมือกระแทกลงบนท้ายทอยของเสี่ยวเหอจนนางหมดสติลงไป
หลิวเทียนฉือกำลังจะออกไปรอฮูหยินเจียง ครั้นนางได้ยินการเคลื่อนไหวข้างหลัง ยังไม่ทันที่นางจะได้หันมามองก็หมดสติลง
“คุณหนู ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี” อาโม่กัดฟันพูด มองหญิงสองคนที่นอนหมดสภาพอยู่บนพื้น เขาอยากจะฉีกเสื้อผ้าพวกนางออก แล้วโยนทิ้งไปไว้ข้างถนน
“ปฏิบัติต่อพวกนางด้วยวิธีเดียวกัน” กู้เสี่ยวหวานเย้ยหยัน ก้าวไปข้างหน้าและปลดเสื้อผ้าของหลิวเทียนฉือ “พวกนางต้องการทำลายชื่อเสียงของข้า แต่ข้าไม่ใช่คนที่จะถูกรังแกง่าย ๆ ข้าจะเล่นงานพวกนางไปให้ถึงที่สุด”
กู้เสี่ยวหวานถอดเสื้อผ้าของหลิวเทียนฉือออกทั้งหมด เหลือเพียงชุดชั้นในสีชมพู
ดวงตาของอาโม่นิ่งงันราวกับว่าไม่เห็นอะไร เขาห่อตัวหลิวเทียนฉือด้วยเสื้อคลุมที่กู้เสี่ยวหวานสวมเมื่อครู่ และโยนนางลงบนเตียง
เมื่อกู้เสี่ยวหวานมาถึงห้องด้านในก็เห็นว่าเสื้อคลุมของเจียงหย่วนก็ถูกถอดออกเตรียมเอาไว้ บนร่างกายเหลือเพียงชุดชั้นใน และมันถูกโยนทิ้งลงบนพื้นอย่างยุ่งเหยิง คาดว่าคงจะเป็นฝีมือของหลิวเทียนฉือ
“คุณหนู พวกเราจะทำอย่างไรกับสองคนนี้ดี?” เมื่อเห็นว่ายังมีกู้ซินเถาและสาวใช้อยู่ในห้อง อาโม่ก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง
กู้ซินเถาก็ไม่ใช่คนดี คราวนี้นางร่วมมือกับหลิวเทียนฉือเพื่อใส่ร้ายตัวเองแน่นอน
แค่นางไม่คิดว่าฤทธิ์สุราจะร้ายแรงจนถึงขนาดทำให้ตนเองเมามาย
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่อาโม่คิดนั้นผิดมหันต์ กู้ซินเถาไม่ได้มาที่นี่เพื่อใส่ร้ายกู้เสี่ยวหวาน
แต่นางมาเพื่อโดน ‘ใส่ร้าย’
หลังจากกู้ซินเถาได้ยินคำพูดของหลิวเทียนฉือที่กล่าวว่าฮูหยินเจียงไม่ชอบนาง
สิ่งนี้มันทำให้นางเป็นกังวล
นางอยู่กับเจียงหย่วนมานานแล้ว
ทุกคนในเมืองไม่มีใครไม่รู้ว่านางมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจียงหย่วน และทุกคนบอกว่าในอนาคตนางคงจะได้แต่งงานเข้าตระกูลเจียง
————————————-
