เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 683 ไม่ใช่วิชาสำหรับสตรี

บทที่ 683 ไม่ใช่วิชาสำหรับสตรี

บทที่ 683 ไม่ใช่วิชาสำหรับสตรี

น้ำเสียงของซูอันหนักแน่น ไม่มีช่องว่างให้ออกความเห็นได้ และนางก็ถูกดึงตัวไปอีกครั้ง

ความโกลาหลหมุนวนภายในจิตใจของอวิ๋นอวี้ชิง ชายผู้นี้แตกต่างกับอ๋องอู๋อย่างสิ้นเชิง!

โดยปกติ อ๋องอู๋นั้นอ่อนโยนและสงวนท่าที แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับตรงไปตรงมาและทรงพลัง!

ด้วยเหตุผลบางอย่าง กลิ่นอายของผู้ชายที่อบอวลเข้าไปในจมูกไม่ได้เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจสำหรับนางเลยแม้แต่น้อย ทว่านางกลับรู้สึกใจหวิว ๆ

ถึงอย่างไร นางก็ยังคงเป็นผู้หญิงขี้อายและเอาแต่ใจ ซึ่งกระตุ้นให้นางต่อต้านเขาตามสัญชาตญาณ “ข้า…ข้าต้องรักษาบาดแผลของเจ้าก่อน”

“ไปรักษาตรงมุมนั้นเถอะ” ซูอันอุ้มนางกลับโดยไม่ปล่อยให้นางอธิบายเพิ่มเติม

ปากของอวิ๋นอวี้ชิงเผยอขึ้นเล็กน้อย หัวใจของนางเต้นแรงอย่างต่อเนื่อง นางทำได้เพียงปลอบตัวเองอย่างต่อเนื่อง ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงการทำภารกิจให้สำเร็จ

…

หลังจากนั้นไม่นาน ซูอันจึงสังเกตเห็นว่าบาดแผลของเขาหายดีแล้ว เขาเอื้อมมือไปจับนาง “ขอบคุณพระชายาสำหรับการรักษา”

“ข้าควรจะเป็นคนที่ขอบคุณเจ้าที่ช่วยชีวิตข้าไว้” อวิ๋นอวี้ชิงขอบคุณด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นชายคนหนึ่งเสี่ยงชีวิตเพื่อนาง

จากระดับการบ่มเพาะของซูอัน กระบี่ของภูตดำผู้นั้นน่าจะทำให้ร่างกายของเขาขาดเป็นสอง แต่เขาก็ยังปกป้องนางโดยไม่ลังเลเลย

นางไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับชายตรงหน้านางอย่างไร หากเป็นก่อนหน้านี้นางคงมั่นใจว่าสามีของนางจะปกป้องนางโดยเอาชีวิตเข้าแลกแบบนี้เช่นกัน ทว่า หลังจากเหตุการณ์ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นางก็รู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับสามีของนางก็คือตัวเขาเอง เขาคงไม่มีวันยื่นอกรับกระบี่แทนนาง

ซูอันมองสาวงามตรงหน้า ริมฝีปากสีแดงที่นุ่มนวลของนางดูจะดึงดูดให้ตนเข้าไปหา ชายหนุ่มไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไปแล้ว เขาไม่รีรอที่จะประทับริมฝีปากเข้าหานาง

อวิ๋นอวี้ชิงถอยห่างออกไปโดยสัญชาตญาณเมื่อสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของเขา

อย่างไรก็ตาม ซูอันไม่ยอมแพ้ในครั้งนี้ เขาสัมผัสได้ว่านางไม่ได้ปฏิเสธเขาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป…

ในที่สุดริมฝีปากของทั้งสองก็สัมผัสกัน!

อวิ๋นอวี้ชิงตื่นตระหนกอย่างแท้จริง นางดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง พยายามอย่างยิ่งที่จะผลักชายที่อยู่ข้างหน้านางให้ห่างไป

น่าเสียดายที่เขาดูเพิกเฉยกับความพยายามของนาง

หลังจากนั้นไม่นาน แขนที่แข็งขืนของนางก็ดูอ่อนลง ในที่สุด นิ้วของนางก็ประสานกับเขา และเริ่มแสดงการยอมรับ…

…

ไม่นานต่อมาซูอันก็นอนโอบกอดคนงามที่กำลังตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ “พระชายาอู๋ต้องการฝึกฝนวิชาวัฏจักรหงส์อมตะด้วยตนเองหรือเปล่า?”

“ไม่…” อวิ๋นอวี้ชิงตอบตามสัญชาตญาณ

“งั้นก็ดีแล้ว” ซูอันหัวเราะ “งั้นข้าจะท่องให้ท่านฟัง”

อวิ๋นอวี้ชิงนั่งตัวตรง ผมสีดำสนิทของนางร่วงลงมาปกคลุมไหล่ราวกับน้ำตก ทำให้ผิวพรรณของนางดูเปล่งปลั่งสดใสยิ่งขึ้น “นี่คือทักษะอันล้ำค่าของเจ้า เจ้าจะให้ข้าง่าย ๆ อย่างนี้จริง ๆ เหรอ?”

ทันใดนั้น นางก็เพิ่งตระหนักได้ว่านางลืมที่จะส่งพลังชี่ของตนเองแฝงเข้าไปในร่างของอีกฝ่ายในระหว่างกิจกรรมทั้งหมดก่อนหน้านี้ เพื่อที่ภายหลังนางจะได้ตรวจสอบความผันผวนของกระแสพลังชี่ของอีกฝ่ายและตรวจสอบได้ว่าเขาเอ่ยเคล็ดปลอมให้นางหรือไม่?

แต่ใจหนึ่งนางก็คิดว่ามันคงไม่ได้ผลอยู่ดี วิชาวัฏจักรหงส์อมตะนั้นเป็นวิชาในตำนานซึ่งมันจะต้องมหัศจรรย์อย่างแท้จริง นางคงไม่มีทางทำสิ่งที่นางคิดได้สำเร็จแน่ ๆ

“ข้ากำลังจะตายอยู่แล้ว ในเมื่อพระชายาใจดีพอที่จะแบ่งปันความอบอุ่นของท่านให้กับข้า ข้าจะไม่ตอบแทนได้ยังไง?” ซูอันหัวเราะ ก่อนจะท่องเคล็ดวิชาวัฏจักรหงส์อมตะให้นางฟัง

แน่นอนว่าเขาเปลี่ยนเนื้อหานิดหน่อย เห็นได้ชัดว่านางทำเช่นนี้เพื่อประโยชน์ของอ๋องอู๋ เขาจะปล่อยให้คนทะเยอทะยานเห็นแก่ตัวผู้นั้นได้วิชาวัฏจักรหงส์อมตะไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?

หลังจากที่ท่องให้นางฟังแล้ว เขาก็ฝากคำเตือนอย่างจริงจัง “พระชายา อย่าได้ฝึกฝนวิชานี้ด้วยตนเอง มันไม่ใช่วิชาที่สตรีคนใดจะฝึกได้!”

“ไม่เหมาะกับสตรี?” อวิ๋นอวี้ชิง ตกตะลึงเมื่อได้ยินประโยคนี้ “เคล็ดวิชานี้มีข้อจำกัดเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?”

จริงอยู่ที่ว่าโลกกว้างใหญ่ และนางก็รู้จักเคล็ดวิชาหลายอย่างที่ไม่เหมาะกับผู้หญิง ในทำนองเดียวกัน มีทักษะบางอย่างที่ไม่เหมาะสำหรับผู้ชายเช่นกัน ทว่าวิชาวัฏจักรหงส์อมตะมันแปลกเกินไป มันคือวิชาที่สามารถมอบชีวิตนิรันดร์ให้กับผู้ฝึกฝนแต่กลับมีข้อกำหนดเบื้องต้นเกี่ยวกับเพศที่สามารถจะฝึกฝนได้

“ข้าพูดแบบนี้เพื่อประโยชน์ของท่านเอง ท่านไม่ควรบ่มเพาะทักษะนี้ ข้าคงไม่บอกเรื่องนี้ถ้าเราไม่…สนิทกัน!” ซูอันโอบแขนรอบเอวบางของนางด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

อวิ๋นอวี้ชิงกัดริมฝีปาก “นี่เจ้ามอบเคล็ดวิชาปลอมมาให้ข้าอีกแล้วใช่ไหม!?” นางพูดด้วยโทสะ นางไม่ได้โง่และตอบสนองอย่างรวดเร็ว

“แน่นอนว่าไม่ ข้าสัญญาว่าเนื้อหาทั้งหมดล้วนเป็นของจริง” ซูอันกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

แม้ว่าเนื้อหาของเคล็ดวิชาเป็นของจริง แต่เนื้อหาส่วนที่สำคัญที่สุดของมันนั้นหายไป และลำดับของขั้นตอนการฝึกก็ถูกจัดเรียงใหม่ การฝึกตามแบบเนื้อหาที่เขาบอกไปนั้นจะทำให้เกิดผลที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

หมี่ลี่ได้ช่วยเขาปรับเปลี่ยนมันเป็นการส่วนตัว ชะตากรรมของนางผูกติดอยู่กับเขาในตอนนี้ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่นางจะวางเฉยต่อสถานการณ์ในปัจจุบันของเขา

อวิ๋นอวี้ชิงเชื่อมั่นเพียงแปดในสิบส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นเขาให้คำมั่นสัญญาอย่างหนักแน่น และนางก็ตระหนักรู้ได้เช่นกันว่าเนื้อหาของเคล็ดวิชาที่นางเพิ่งได้รับนั้นลึกซึ้งอย่างยิ่ง มันอยู่ในระดับที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับเนื้อหาปลอมที่ซูอันเคยหลอกนาง ซูอันคงไม่อาจคิดเนื้อหาเคล็ดวิชาที่ลึกซึ้งขนาดนี้ได้ด้วยตัวเขาเองจากระดับการบ่มเพาะในปัจจุบันของเขา

จิตใจของนางเริ่มอ่อนลง นางมองไปที่ซูอันด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน “ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนฉลาด ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมอบทักษะที่สำคัญที่สุดของเจ้าแก่ข้าง่าย ๆ เจ้าไม่รู้เหรอว่าข้าสามารถฆ่าเจ้าได้ในตอนนี้?”

มือของนางโอบรอบแผ่นหลังของชายผู้นี้อย่างแนบแน่น และมีแสงเย็นวาบจาง ๆ ก่อตัวขึ้นบนนิ้วอันเรียวยาวของนาง เพียงจิกหลังของเขาและออกแรงกระชากเท่านั้นก็เพียงพอที่จะฆ่าชายผู้นี้ที่เอาความบริสุทธิ์ของนางไป

และยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีใครรู้ว่านางทำอะไรลงไป และทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม นางจะยังคงเป็นพระชายาผู้สูงศักดิ์และบริสุทธิ์แห่งเมืองแผ่นฟ้าอุดรดังเดิม