เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 719 โชคซ้ำซ้อน

บทที่ 719 โชคซ้ำซ้อน

บทที่ 719 โชคซ้ำซ้อน

เพ่ยเหมียนหมานและเจิ้งตานเข้ามาใกล้พอที่จะสังเกตเห็นเขาแล้ว และทั้งสองต่างยินดีอย่างยิ่งก่อนจะโบกมือให้เขาอย่างมีความสุข “อาซู!”

ซูอันรู้สึกเสียใจเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูเป็นกังวลของผู้หญิงทั้งสอง พวกนางเป็นห่วงเขามาก ในขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินกับหญิงงามอีกคนอยู่ที่นี่

เขาโบกมือตอบและเดินไปหาพวกนาง “ข้าอยู่นี่แล้ว!”

หญิงสาวทั้งสองถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าเขาสบายดี “แล้วมังกรเฒ่านั่นล่ะ?”

“ตายไปแล้ว” ซูอันพูดพร้อมกับหัวเราะ

“ตายแล้ว?” สองสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ เพ่ยเหมียนหมานรีบถาม “ตายได้ยังไง?”

ซูอันยืดอก “ถูกข้าฆ่าน่ะสิ!”

“เจ้า?” เพ่ยเหมียนหมานทำหน้าแปลก ๆ แล้วก่อนหน้านี้ใครเป็นคนถูกทุบตีเหมือนสุนัขกัน?

เจิ้งตานมีสีหน้าครุ่นคิด แต่นางก็ไม่สงสัยเขา เพราะนางเคยเห็นเขาฆ่ามังกรแดงมาก่อนแล้ว

“อะไร? ไม่เชื่อข้าเหรอ?” ซูอันสูดลมหายใจ “พวกเจ้ายังไม่รู้อีกเหรอว่าข้าเต็มไปด้วยความลับ? ข้าเคยฆ่าผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์มาก่อนด้วยซ้ำ ไม่ใช่แค่มังกรเฒ่าโง่ ๆ ตัวนี้ซะเมื่อไหร่”

เพ่ยเหมียนหมานจำได้ว่าครั้งแรกที่นางเห็นเขาในหอบรรพชนของตระกูลฉู่ซึ่งเขายังเป็นคนธรรมดาอยู่เลย แต่ถัดมาการบ่มเพาะของเขากลับรุดเร็วจนน่าตกใจและเกินกว่าที่นางจะจินตนาการได้ ทุกครั้งที่พวกเขาพบกันอีกครั้ง ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดจนท้าทายหลักเหตุผลและทุกอย่างที่นางเคยเข้าใจ

ผู้ชายคนนี้มีความลับมากมายอย่างแท้จริง แนวความคิดนี้ดูเหมือนจะโน้มน้าวให้นางเชื่อคำพูดของเขา “ใครจะสนเรื่องการตายของมังกรเฒ่านั่น? ข้าสนใจกลิ่นหอมบนร่างกายของเจ้ามากกว่า!”

เพ่ยเหมียนหมานขยับเข้าไปใกล้เขาและสูดดมหน้าอกของเขาด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ “นี่เป็นกลิ่นหอมที่ค่อนข้างหรูหรา ต้องเป็นของสาวงามที่สูงศักดิ์แน่ ๆ!”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เจิ้งตานก็หรี่ตามองซูอันเช่นกัน เขาถูกมังกรยักษ์ไล่ล่าไม่ใช่หรือ? แล้วจู่ ๆ ไปเจอผู้หญิงได้ยังไง?

หัวใจของซูอันเริ่มเต้นแรง จมูกของผู้หญิงเหล่านี้ล้วนแต่เฉียบไวกว่าสุนัข! “ไร้สาระน่า!” เขาพูดอย่างรวดเร็ว “นี่คือกลิ่นของผงยาพิษที่เสี่ยวซีมอบให้ข้าเมื่อนานมาแล้วต่างหาก ข้าใช้มันกับมังกรยักษ์นั่น!”

“จริงเหรอ?” เพ่ยเหมียนหมานไม่เชื่อ “พิษชนิดไหนที่รุนแรงพอจะทำให้มังกรตัวเบ้อเร่อตายได้?”

“ข้าก็ไม่รู้ อาจจะเป็นสูตรลับของจี้เติ้งถูก็ได้…” ซูอันหัวเราะกลบเกลื่อนและเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว “ว่าแต่ อาการบาดเจ็บของเจ้าทั้งสองเป็นยังไงบ้าง?”

“พวกเราไม่เป็นไร” สองสาวส่ายหัว “ยาเม็ดคืนวิญญาณที่เจ้าให้เรามานั้นดีมาก ๆ มันเริ่มออกฤทธิ์แล้ว”

“ดีแล้ว ๆ” ซูอันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าพวกนางเลิกกดดันเรื่องกลิ่นหอมอีก

เพ่ยเหมียนหมานกะพริบตา “ตอนนี้เจ้าคิดจะทำยังไงต่อไป?” นางถามเขาด้วยความสงสัย

ซูอันยังคงเป็นนักโทษของทางการ และคนทั้งโลกต่างก็ต้องการวิชาวัฏจักรหงส์อมตะ เขาตกอยู่สถานการณ์ที่เป็นอันตรายไปทุกย่างก้าว

“ข้าตัดสินใจว่าจะไปเมืองหลวงพร้อมกับตระกูลซ่าง” ซูอันตอบ

“เจ้าจะไปกับตระกูลซ่างเหรอ?” เพ่ยเหมียนหมานมีทำหน้าแปลก ๆ “เจ้าตกหลุมรักแม่นางซ่างเฉี่ยนหรือไง?”

สีหน้าของซูอันดูราวกับว่าเขากำลังได้รับความอยุติธรรมอย่างมาก “นี่ข้าดูเป็นคนมักมากในกามขนาดนั้นเลยหรือไง?”

“ใช่!” เพ่ยเหมียนหมานและเจิ้งตานตอบพร้อมกัน ทั้งคู่ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

ซูอันจ้องมองพวกนางอย่างเงียบ ๆ

“ข้าไม่สามารถอยู่อย่างนักโทษตลอดไปได้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ข้าต้องไปที่เมืองหลวงและจัดการกับเรื่องนี้”

เจิ้งตานไม่สามารถปกปิดความกังวลของนางได้ “เจ้าจะต้องต่อสู้กับจักรพรรดิผู้แข็งแกร่ง! เจ้าจะจัดการกับเขายังไง?”

เพ่ยเหมียนหมานพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ ในความคิดของข้า เจ้าควรซ่อนตัวอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง จักรพรรดิคงมีอายุต่อไปได้อีกไม่นาน มันจะดีกว่ามากถ้าเจ้าหาที่เร้นกายจนกว่าเขาจะตายไป”

“แบบนั้นมันนานเกินไป” ซูอันส่ายหัวแล้วยิ้มเมื่อเห็นท่าทางกังวลของพวกนาง “ข้าดูเหมือนคนโง่เง่าเหรอ?”

“ถ้าเจ้าเป็นคนโง่เง่า ในโลกนี้คงมีคนฉลาดไม่มากนักหรอก” เพ่ยเหมียนหมานพ่นลมหายใจ นางอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจิ้งตาน

ลืมเรื่องที่ชูเหยียนเป็นภรรยาของเจ้า เจ้าได้ขโมยสะใภ้ที่น่ารักของตระกูลซ่างมาแล้ว! ถ้าเจ้าเป็นคนโง่ แล้วซ่างเชียนล่ะจะเป็นตัวอะไร?

“ข้ามีแผนของข้าเอง ตอนนี้ข้าไม่สามารถบอกรายละเอียดได้ แต่ไม่ต้องห่วง ข้ามีความมั่นใจในตัวเอง” ซูอันอธิบาย

สิ่งนี้น่าจะบรรเทาความกังวลสุดท้ายของพวกนางได้

จากนั้นทั้งหมดจึงเดินทางกลับ สมาชิกทั้งสามของตระกูลซ่างดูตกใจเมื่อเห็นพวกเขา “มังกรตัวนั้นอยู่ที่ไหน?”

ซูอันพ่นลมหายใจ “ข้าฆ่าไปแล้ว”

“เป็นไปได้ยังไง!?” ซ่างเชียนอุทานออกมา เขาเป็นคนยุให้มังกรตัวนั้นกำจัดซูอัน และคิดว่าจะได้เห็นสาวสวยที่ใบหน้าเศร้าสองคนเดินกลับมา แต่ตอนนี้ซูอันกลับยังมีชีวิตอยู่!

“เจ้าไม่คิดใช่ไหมว่ามังกรจะปล่อยข้ามา?” ซูอันกลอกตา “เจ้าอยากให้ข้าตายใช่ไหม? นายน้อยซ่าง?”

“ไม่เลย! เจ้าเข้าใจผิดแล้ว!” การแสดงออกของซ่างเชียนเปลี่ยนไปทันที เขาพยายามอธิบายตัวเองด้วยรอยยิ้มกระอักกระอ่วน

“โอ้? แล้วใครเล่าที่บอกมังกรตัวนั้นถึงเรื่องเลวร้ายเกี่ยวกับตัวข้า?” ซูอันพ่นลมหายใจ ดวงตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ซ่างเชียนพูดไม่ออก โดยปกติแล้วเขาจะไม่เคยสนใจที่จะอธิบายตัวเองเลย แต่หลังจากที่เขาได้เห็นซูอันขับไล่ติ้งรุ่นและเผชิญหน้ากับมังกรตัวใหญ่อย่างกล้าหาญ ซึ่งตอนนี้แม้แต่มังกรตัวนั้นก็ถูกฆ่าตายไปแล้ว ซูอันอาจยังมีไพ่ตายที่ทรงพลังอื่น ๆ ซุกซ่อนอยู่อีก ดังนั้นเขาจะกล้าพูดจาไม่ดีได้อย่างไร?

น่าเสียดาย ไม่ว่าเขาจะใช้สมองมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหาข้อแก้ตัวที่เหมาะสมได้

ในท้ายที่สุด น้องสาวของเขาเป็นคนแรกที่ตอบ “พี่ใหญ่ซู” ซ่างเฉี่ยนกล่าว “โปรดยกโทษให้เขาด้วย พี่ชายของข้าเป็นคนใจร้อน หลายครั้งที่เขามักจะพูดออกไปก่อนที่จะคิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนจนกลายเป็นเรื่องร้ายแรง เขาไม่ได้นึกถึงว่าผู้อาวุโสคนนั้นจะมาที่นี่เพื่อล้างแค้นให้เผ่าพันธุ์ของตัวเอง”

ซูอันหัวเราะ “คุณหนูซ่าง ความสามารถในการอธิบายของเจ้าช่างน่าประทับใจ!”

ใบหน้าของซ่างเฉี่ยนแดงขึ้น นางรู้ดีว่าข้อแก้ตัวนี้ไม่เพียงพอที่จะโน้มน้าวซูอัน อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าซูอันไม่ได้มีทีท่าเป็นปฏิปักษ์กับพวกนางในทันทีหมายความว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะเอาเรื่อง ดูเหมือนว่าคำอธิบายเพียงผิวเผินจะเพียงพอสำหรับตอนนี้

ซ่างหงก็พูดขึ้นเช่นกัน “การกระทำของลูกชายข้าก่อนหน้านี้ค่อนข้างไม่เหมาะสม ผู้เฒ่าคนนี้ขอโทษแทนเขา ข้าหวังว่านายน้อยซูจะมองข้ามเรื่องนี้ไปได้ โดยคำนึงถึงความแน่นแฟ้นที่เราร่วมสู้ด้วยกันมา”

ซูอันจมลึกลงไปในความคิด เขากำลังชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียของสถานการณ์ ซ่างเฉี่ยนและพี่ชายของนางอยู่ในระดับห้า ในขณะที่ซ่างหงก็ฟื้นตัวแล้วเช่นกัน มันไม่ง่ายเลยที่จะเอาชนะพวกเขาหากต่อสู้กันในตอนนี้

นอกจากนี้ เขายังต้องการความช่วยเหลือจากซ่างหงเมื่อพวกเขาไปถึงเมืองหลวง หลังจากใช้เวลาสักครู่เพื่อพิจารณาทางเลือก ซูอันก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร เพื่อเห็นแก่ท่านซ่างและคุณหนูซ่างคนสวย ข้าจะปล่อยเรื่องนี้ไป แต่หลังจากข้าหวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”

เขาจะหาโอกาสจัดการกับซ่างเชียนอีกครั้ง แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา

“ขอบคุณนายน้อยซู” ซ่างหงประสานมือ

ซ่างเฉี่ยนหน้าแดง ถ้าผู้ชายคนนี้จะเรียกนางว่าคุณหนูซ่างเฉย ๆ คงไม่เป็นไร แต่ทำไมเขาต้องเติมคำว่า ‘สวย’ ลงไปด้วย?

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หัวใจของพี่สะใภ้จะถูกผู้ชายคนนี้ขโมยไป เขารู้จักวิธีเอาใจผู้หญิงได้ดีกว่าพี่ชายของนางจริง ๆ

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นใกล้ ๆ “โชคดีจริง ๆ! ดูเหมือนว่ามันจะตายไปแล้วจริง ๆ สินะ ข้าหนักใจอยู่ตั้งนานว่าอาจจะต้องต่อสู้กับไอ้เจ้ามังกรเฒ่านั่นในตอนท้าย”