เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 721 ค่าชดเชย

บทที่ 721 ค่าชดเชย

บทที่ 721 ค่าชดเชย

ซูอันเป็นคนที่เผชิญกับแรงกดดันมากที่สุด เนื่องจากตัวเองเป็นเป้าหมายหลักของสำนักมาร

ผู้ใช้ธาตุโลหะ น้ำแข็ง และลมล้อมซูอันเอาไว้เป็นสามต่อหนึ่ง

ผู้ใช้ธาตุโลหะเป็นชายอ้วนที่สวมชุดคลุมสีทองปักด้วยด้ายทองคำ ให้กลิ่นอายของเจ้าของที่ดินในท้องถิ่นที่ร่ำรวย

เขาถือลูกคิดสีทองอยู่ในมือ เมื่อเขาเขย่าเม็ดลูกคิดก็พุ่งออกมาเหมือนอาวุธลับที่ซ่อนอยู่ โดยมุ่งเป้าไปที่ส่วนสำคัญของซูอัน

ซูอันรีบหลบเลี่ยงโดยใช้วิชาร่างก้าวทานตะวัน การเคลื่อนไหวที่คาดเดาไม่ได้ของเขาทำให้เม็ดลูกคิดเหล่านั้นพลาดไปหมด

อย่างไรก็ตาม เม็ดลูกคิดเหล่านั้นดูเหมือนจะมีระบบการตรวจจับ พวกมันไม่ได้ร่วงหล่นไปกับพื้น แต่กลับบินวกเข้ามาหาเขาได้อีกรอบ

ดวงตาของซูอันหรี่ลง เขาแยกร่างออกเป็นสามร่างโดยใช้วิชาร่างก้าวทานตะวันสร้างความสับสนให้กับคู่ต่อสู้

ด้วยการเคลื่อนไหวแปลก ๆ เขาจึงฉวยโอกาสเข้าประชิดผู้บ่มเพาะโลหะได้สำเร็จและแทงกระบี่เข้าใส่

โลหะชนกับโลหะซูอันสังเกตว่าการโจมตีของเขากระแทกเข้ากับเกราะโลหะพลังชี่ของคู่ต่อสู้ ไม่น่าแปลกใจที่ธาตุโลหะและธาตุดินจะได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้บ่มเพาะที่มีการป้องกันที่ทรงพลังที่สุด!

ขอบคุณสวรรค์ ที่หยวนเหวินตงยังไม่ถึงระดับหกในงานประลองระหว่างตระกูล ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีโอกาสเอาชนะเกราะพลังชี่ของอีกฝ่ายได้

ในขณะเดียวกัน ลูกธนูน้ำแข็งสามลูกก็พุ่งเข้าหาซูอันด้วยความเร็วสูง เห็นได้ชัดว่าเป็นของผู้บ่มเพาะธาตุน้ำแข็ง

ซูอันรีบเบี่ยงหลบไปด้านข้าง แต่เขายังคงถูกลูกธนูน้ำแข็งลูกหนึ่งปักติดอยู่

ครึ่งหนึ่งของร่างกายซูอันถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งในทันที ลูกธนูน้ำแข็งนี้ส่งผลต่อการเคลื่อนไหวอย่างชัดเจน

“ฮึ่ม แม้แต่ภรรยาของข้าที่ร่างกายเย็นเยียบที่สุดข้ายังนอนร่วมเตียงกันมาแล้ว! เจ้าคิดว่าข้ากลัวความเย็นเล็กน้อยที่เจ้ามีหรือไง?”

ซูอันใช้วิชาปฐมบทแรกเริ่มและน้ำค้างแข็งส่วนใหญ่ก็สลายไปอย่างรวดเร็ว

การโจมตีอีกครั้งพุ่งออกมาจากลูกคิด ซูอันพยายามหลบเลี่ยงด้วยวิชาร่างก้าวทานตะวัน แต่ทันใดนั้นเขาก็พบว่าอากาศมีความหนืดสูง การเคลื่อนไหวด้วยความเร็วจึงทำได้ยากมากขึ้น

ผู้บ่มเพาะธาตุลมได้เรียกพายุขนาดย่อมห้าลูกเพื่อสร้างค่ายกลรอบตัวซูอัน ซึ่งส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของเขาอย่างมาก

ผู้บ่มเพาะธาตุลมเป็นหญิงวัยกลางคน รูปร่างหน้าตาของนางดูธรรมดามาก แต่เมื่อเทียบกับคู่หูธาตุสายฟ้าของนาง นางสามารถถูกมองว่าสวยด้วยซ้ำ

นางถือพัดในมือ ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย อากาศโดยรอบก็เริ่มควบแน่นรวมเข้าด้วยกันเป็นพายุขนาดเล็ก พวกมันหมุนวนรอบตัวซูอัน ซึ่งทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ยากขึ้น

วิชาร่างก้าวทานตะวันของซูอันเฉื่อยลง และเม็ดลูกคิดสีทองซึ่งดูร้ายแรงไม่ต่างจากมีดอันแหลมคมก็พุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง

แม้ว่าซูอันจะกวัดแกว่งกระบี่ไท่เอ๋อร์อย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะสกัดกั้นพวกมันทั้งหมดได้

เม็ดลูกคิดกระทบไปทั่วร่างกาย เสียงแน่นหนักดังขึ้นทุกครั้งที่เหล่าลูกคิดเข้าเป้าของพวกมันอย่างแม่นยำ

ผู้บ่มเพาะธาตุโลหะยิ้ม เขาจงใจหลีกเลี่ยงจุดสำคัญของคู่ต่อสู้ เนื่องจากคำสั่งของเขาคือการจับซูอันทั้งเป็น อย่างไรก็ตาม พลังที่บรรจุอยู่ในเม็ดลูกคิดเหล่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้บ่มเพาะระดับห้าไม่สามารถหลบหนีไปไหนได้แล้ว

ตามความคิดของเขา ระดับการบ่มเพาะของซูอันน่าจะอยู่ที่ระดับห้าเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังมอง ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นทันใด ซูอันไม่เพียงแค่ไม่ล้มเท่านั้น ยังสามารถแกะเม็ดลูกคิดออกจากร่างกายได้อีกด้วย

“โอย เจ็บ! เจ็บสุด ๆ ไปเลย!”

ซูอันถือมันไว้ในมือ พวกมันทำมาจากทองคำ! ผู้บ่มเพาะคนนี้ร่ำรวยเหลือเกิน

โดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขาก็รีบเก็บมันไว้ในดวงแก้วผู้รอบรู้ เขาสงสัยว่าเม็ดลูกคิดทองคำเหล่านี้จะขายได้ราคาเท่าไหร่

ผู้บ่มเพาะธาตุโลหะตกตะลึง เขากำลังจะสั่งเม็ดลูกคิดให้โจมตีต่อ แต่เขาพบว่าสูญเสียสายสัมพันธ์กับเม็ดลูกคิดไปเกินครึ่งแล้วจากที่เขาปล่อยออกไป

เขารีบเรียกเม็ดลูกคิดที่เหลือกลับคืนมา เม็ดลูกคิดสีทองอร่ามหายไปราว ๆ ครึ่งหนึ่ง

พวกมันไปไหน? ผู้บ่มเพาะธาตุโลหะอยากจะร้องไห้ เม็ดลูกคิดนี้เป็นอาวุธล้ำค่าของเขา!

เขาใช้เวลานานในการเตรียมวัสดุและหลอมมัน เรื่องบ้าบอแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง?

เขาจ้องซูอันเขม็ง “เจ้าขโมยของ ๆ ข้า!”

—

ท่านยั่วยุโลหะเดียวดายสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 233!

—

ซูอันยิ้มอย่างเขินอาย “ก็เจ้าทำร้ายข้า! ข้าทรมานมากทั้งทางร่างกายและจิตใจ ดังนั้นมันสมเหตุสมผลแล้วที่ข้าจะต้องขอค่าชดเชยบ้าง”

ผู้บ่มเพาะธาตุโลหะเกือบจะหมดสติด้วยความโกรธ ชดเชยพ่อเอ็งสิ! เจ้าทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนกัน? ตอนนี้เจ้ายังกระโดดโลดเต้นได้อยู่เลย!

—

ท่านยั่วยุโลหะเดียวดายสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 999!

—

เขายังตกใจอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขายังคงจำความรู้สึกของเม็ดลูกคิดที่กระทบร่างกายของซูอัน มันให้ความรู้สึกแตกต่างไปจากปกติอย่างสิ้นเชิงกับความรู้สึกปกติของการกระทบกับเนื้อหนัง

แต่เมื่อครู่นี้เขากลับรู้สึกเหมือนกระทบกับกำแพงเหล็กมากกว่า ร่างกายของไอ้เด็กนี่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?

ในขณะที่เขาจ้องมองอย่างว่างเปล่า ผู้บ่มเพาะธาตุน้ำแข็งก็ได้เคลื่อนไหวแล้ว

ในที่สุดซูอันก็มองเห็นผู้บ่มเพาะธาตุน้ำแข็ง เขาเป็นชายร่างสูงผอมสวมเสื้อคลุมสีขาวเหมือนหิมะ มีหมวกสีขาวอยู่บนหัว

เขาพุ่งไปที่ซูอันและพ่นลมหายใจออกมา

สายลมเย็นที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าพัดมาอย่างแผ่วเบา ซูอันรู้ว่ามันจะเป็นหายนะถ้าปล่อยให้มันสัมผัสตัวเขา

แต่การเคลื่อนไหวของเขายังคงถูกจำกัดด้วยอาณาเขตแห่งลม ดังนั้นซูอันจึงใช้จ้าววายุแทน และเคลื่อนที่ออกไปให้ห่างจากลมพายุพวกนั้น

เมื่อชายหนุ่มหายตัวไป ลมหายใจเย็นของผู้บ่มเพาะธาตุน้ำแข็งก็มาถึงที่ที่ซูอันเคยอยู่เมื่อครู่และบริเวณนั้นก็ถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งทันที

ที่ตำแหน่งอันห่างไกล

ผู้บ่มเพาะธาตุลมตะลึง อาณาเขตสายลมของนางเคยกักขังผู้บ่มเพาะที่มีอำนาจมากมายในอดีต แน่นอนว่าบางคนก็หลุดพ้นได้ แต่พวกเขาทั้งหลายต่างเป็นผู้บ่มเพาะที่มีระดับการบ่มเพาะที่สูงกว่านางเสมอ!

การกักขังผู้บ่มเพาะในระดับที่สี่หรือห้าควรง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก และไม่ต้องพูดถึงคนอย่างซูอัน

ขณะที่นางจ้องมองอย่างว่างเปล่า ซูอันก็ตะโกนยั่วยุผู้บ่มเพาะธาตุน้ำแข็ง “เฮ้ ไอ้บ้า! เช้านี้เจ้าแปรงฟันแล้วหรือยัง? ลมหายใจของเจ้าเหม็นเน่าชะมัด! ปากเหม็นแบบนี้เมียของเจ้าไม่มีชู้ไปแล้วเหรอ…?”

ผู้บ่มเพาะธาตุน้ำแข็งไม่ชอบใจในคำพูดของซูอันเอาซะเลย!

—

ท่านยั่วยุน้ำแข็งเดียวดายสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 712!

—