เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 724 เจ้าไม่ชอบเด็กอย่างข้าหรอก

บทที่ 724 เจ้าไม่ชอบเด็กอย่างข้าหรอก

บทที่ 724 เจ้าไม่ชอบเด็กอย่างข้าหรอก

ซูอันยังใช้โอกาสนี้พูดขึ้น “พอแล้ว กลับไปพักฟื้นซะ รักษาตัวด้วย”

เพ่ยเหมียนหมานทำเสียงฮึดฮัดเป็นการยอมรับจากนั้นก็ออกไปพร้อมกับเจิ้งตาน

สมาชิกหลายคนของแปดเดียวดายเฝ้ามองอย่างเศร้าใจเมื่อทั้งสองสาวจากไป ผู้หญิงสองคนนั้นเป็นอาหารตาเยียวยาหัวใจที่ยอดเยี่ยมทั้งคู่ การปล่อยพวกนางไปช่างเสียเปล่าจริง ๆ

สำนักมารยินดีต้อนรับผู้คนทุกประเภท ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงไม่ถูกผูกมัดด้วยหลักศีลธรรมที่เข้มงวด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงความงามของเพ่ยเหมียนหมานและเจิ้งตาน สมาชิกบางคนย่อมมีความคิดที่ไม่บริสุทธิ์อย่างแน่นอน

หากเป็นในตอนอื่น พวกเขาคงจะพยายามจับผู้หญิงสองคนนั้นและสนุกกับพวกนางให้หนำใจ น่าเสียดายที่เจ้าสำนักมอบหมายภารกิจสำคัญให้กับพวกเขา และมีสายตาอยู่ทุกหนทุกแห่ง ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเสี่ยง

ผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้าส่งเสียงฮึมฮัมในลำคอด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นการแสดงออกของสหาย ในใจสาปแช่งเจิ้งตานและเพ่ยเหมียนหมานที่ดูสวยเย้ายวนสายตาชาย การปล่อยพวกนางไปจึงเป็นทางเลือกที่สมเหตุสมผลอย่างยิ่ง

หลังจากที่ทั้งสองสาวจากไปแล้ว ชิวฮัวเล่ยก็มองที่ซูอัน “เชิญ”

ผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้าดึงโซ่ออกมาทำท่าจะมัดซูอัน ซูอันขมวดคิ้ว “พวกเจ้าไม่ได้กำลังเชื้อเชิญข้าหรอกเหรอ? หรือว่านี่คือวิธีที่สำนักของเจ้าปฏิบัติต่อแขกของเจ้า?”

ชิวฮัวเล่ยหยุดผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้า “นายน้อยซูเป็นแขกของอาจารย์ข้าและเขาได้เลือกที่จะตามเราไปด้วยตัวเอง ไม่จำเป็นต้องมัดเขา”

ผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้าขมวดคิ้ว “แล้วถ้าเขาพยายามจะหลบหนีล่ะท่านบุตรีสวรรค์?”

ชิวฮัวเล่ยมองไปที่ซูอัน “ข้าไม่เชื่อว่าอาซูจะสร้างปัญหาให้ข้า”

นัยน์ตาโตของนางช่างงดงามจนแทบไม่อาจจะนึกได้ว่าชายใดจะทนทำร้ายหรือทำให้นางผิดหวังได้

ทว่าซูอันคุ้นเคยกับสาวงามมามากมาย ดังนั้นการต้านทานการถูกยั่วยวนของเขาจึงค่อนข้างสูง “อาจไม่เป็นเช่นนั้น ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้ข้าวิ่งหนี แม่นางชิวต้องคอยจับตาดูข้าอย่างใกล้ชิด”

“บัดซบ!” ผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้าโกรธจัด “อย่าล่วงเกินบุตรีสวรรค์ของเราด้วยคำต่ำช้าของเจ้า!”

—

ท่านยั่วยุสายฟ้าเดียวดายสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 444!

—

ซูอันพูดไม่ออก ใครกันที่ส่งชิวฮัวเล่ยไปที่หอสุขนิรันดร์? มีคนจำนวนมากที่จ้องจะแทะโลมบุตรีสวรรค์ของเจ้าอยู่เป็นฝูง ทำไมเจ้าไม่เอาค้อนทุบหอสุขนิรันดร์ซะเลยล่ะ?

ชิวฮัวเล่ยยิ้มและกล่าวว่า “สายฟ้าเดียวดาย เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ซูอันเป็นเพื่อนของข้าและเขาชอบพูดล้อเล่นเช่นนี้เสมอ เจ้าไม่จำเป็นต้องจริงจังกับคำพูดของเขา”

สมาชิกแปดเดียวดายคนอื่น ๆ มีสีหน้าครุ่นคิดขณะที่ฟังบุตรีสวรรค์ของพวกเขาปกป้องซูอันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใครจะรู้ว่ามีชายกี่คนที่เฝ้ารอชิวฮัวเล่ยกลับไปยังสำนัก! ผู้สูงศักดิ์หลายคนได้ประกาศเจตนาที่จะเกี้ยวพานางอย่างเปิดเผย แต่ก็ยังไม่มีใครเข้าใกล้นางได้เท่าซูอัน

นอกจากนี้ ด้วยสถานะพิเศษของนาง แม้แต่ผู้สูงศักดิ์เหล่านั้นก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเกินเลยไป นี่คือเหตุผลที่นางดูเหมือนเป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่สามารถครอบครองได้ในสายตาของทุกคน

แต่ตอนนี้ เด็กเหลือขอคนนี้ได้ปรากฏตัวขึ้นและดูเหมือนจะใกล้ชิดกับนางมาก!

หากข่าวนี้ไปถึงสำนัก แม้ว่าเจ้าสำนักจะไม่ฆ่าเขาเพื่อปกป้องวิชาวัฏจักรหงส์อมตะ แต่ผู้คลั่งไคล้บุตรีสวรรค์ย่อมไม่ปล่อยเขาไว้อย่างแน่นอน!

ชิวฮัวเล่ยพูดกับซูอันว่า “อาซู นี่เพียงพอที่จะทำให้เจ้ารู้สึกสบายใจหรือไม่?”

ซูอันสบตานางอย่างซาบซึ้ง “ฮัวเล่ย เจ้าช่างดีกับข้าจริง ๆ! ข้าไม่รู้จะตอบแทนเจ้ายังไง ถ้าข้าจะเสนอร่างกายของข้าให้เจ้า เจ้าจะ… ”

“อะแฮ่ม…” ชิวฮัวเล่ยรู้นิสัยของเขาและตัดบทอย่างรวดเร็ว “พอ ๆ! ได้เวลาออกเดินทาง! กลับไปที่สำนักโดยเร็วที่สุด”

ซูอันหัวเราะคิกคักและถามต่อไปว่า “ฮัวเล่ย เจ้าสำนักของเจ้าเป็นชายหรือหญิง? มีอะไรที่เขาชอบไหม? หรือสิ่งที่เขาไม่ชอบ? เขากินอาหารวันละกี่มื้อ…?”

ชิวฮัวเล่ยรู้สึกปวดหัวเพิ่มขึ้น “ทำไมเจ้าถึงถามเรื่องพวกนี้?”

“ข้าไม่ต้องการที่จะล่วงเกินเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ! ถ้าเป็นไปได้ ข้าก็อยากจะเตรียมของขวัญเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น” ซูอันพูดทั้งหมดนี้ราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องสมควร

ชิวฮัวเล่ยพ่นลมหายใจและกล่าวว่า “การมอบวิชาวัฏจักรหงส์อมตะจะเป็นของขวัญที่ดีที่สุด”

“แน่นอน” ซูอันเห็นด้วย “แต่ข้าก็หวังว่าเจ้าสำนักของเจ้าจะเป็นผู้หญิง ข้าเป็นสุภาพบุรุษเสมอ แต่ถ้าเจ้าสำนักของเจ้าเป็นผู้ชาย เขาอาจจะรู้สึกหึงหวงและเกลียดข้า”

ชิวฮัวเล่ยพูดไม่ออกชั่วขณะ

แม้แต่แปดเดียวดายก็ยังไม่เชื่อสิ่งที่พวกเขาได้ยิน

ความไร้ยางอายของชายผู้นี้เกินความคาดหมายไปมาก!

ผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้าสูดจมูกดูถูกเหยียดหยาม “แล้วทำไมข้าถึงไม่ชอบเจ้า และทำไมข้าถึงรำคาญทุกครั้งที่ได้ยินเจ้าพูดจาเหลวไหล!”

ซูอันเหลือบมองที่ร่างของนางซึ่งดูเหมือนว่าถูกหล่อหลอมจากเหล็กและกล้ามเนื้อที่ปูดโปนของนาง เขากลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะตอบว่า “เมื่อเทียบกับผู้หญิงธรรมดา เจ้าค่อนข้าง…แตกต่างออกไปเล็กน้อย”

ผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้าโกรธจัด “เจ้าพูดอะไร?!”

—

ท่านยั่วยุสายฟ้าเดียวดายสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 999!

—

สิ่งที่นางเกลียดที่สุดคือการที่ผู้ชายมองนางแบบนี้

ซูอันหัวเราะอย่างราบรื่น “ก็บอกว่าเจ้าเป็นสตรีที่โดดเด่นในหมู่สตรีไง! เจ้าน่าจะเป็นนางในฝันของวีรบุรุษที่กล้าหาญและไม่มีใครเทียบได้ไม่ใช่เด็ก ๆ อย่างข้า”

“มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว!” ผู้บ่มเพาะธาตุสายฟ้าพูดด้วยเสียงดังกังวาน รอยยิ้มที่ภาคภูมิใจปรากฏบนใบหน้าของนาง ราวกับว่ากำลังฝันกลางวันเกี่ยวกับคนรักผู้อยู่ยงคงกระพันและกล้าหาญ

คนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกปั่นป่วน แต่ไม่มีใครกล้าพูดสิ่งที่คิดแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคุ้นเคยกับอารมณ์ที่รุนแรงของนาง

…

เมื่อกลุ่มของชิวฮัวเล่ยจากไป เพ่ยเหมียนหมานและเจิ้งตานก็คุยกันว่าพวกนางจะช่วยซูอันอย่างไร

ซ่างเชียนอยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นพวกนางเขาจึงวิ่งมาหา “เจ้าสองคนเป็นยังไงบ้าง?”

เพ่ยเหมียนหมานกลอกตา เขาเป็นคนสุดท้ายที่นางต้องการพูดคุยด้วยในขณะนี้ ส่วนเจิ้งตานรู้สึกว่าเขายังคงเป็นสามีของนาง แม้ว่าจะเป็นแต่ในนามเท่านั้น และการเพิกเฉยต่อเขาก็ดูไม่เหมาะสมเล็กน้อย

แต่นางกลับไม่มีอารมณ์จะพูดกับเขาเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางจำได้ว่าสามีแค่ในนามคนนี้พยายามทำร้ายซูอันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ซ่างเชียนรู้สึกละอายและโกรธกับท่าทีเย็นชาของผู้หญิงทั้งสอง โชคดีที่ซ่างเฉี่ยนมาถึงพร้อมกับบิดา ซึ่งช่วยให้เขารอดพ้นจากความอับอายที่กำลังเผชิญอยู่

“แม่นางเพ่ย พี่สะใภ้ เจ้าสองคนกำลังคุยกันถึงวิธีช่วยชีวิตซูอันใช่ไหม? ซ่างเฉี่ยนถาม

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้พวกนางใช้เวลาร่วมกันมามากแล้ว ตัวตนของเพ่ยเหมียนหมานจึงไม่ใช่ความลับอีกต่อไป