เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 794 การทดสอบอะไรกันแน่

บทที่ 794 การทดสอบอะไรกันแน่?

บทที่ 794 การทดสอบอะไรกันแน่?

“ข้าดูเป็นคนอำมหิตขนาดนั้นในสายตาของเจ้าหรือไร!?” หมี่ลี่ถามด้วยสายตาที่เยือกเย็น

“ท่านไม่ใช่แค่อำมหิต แต่ท่านเป็นคนที่เด็ดขาดและสามารถฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบตาเลยต่างหาก” ซูอันตอบ “นี่เป็นสิ่งที่คนสถานะสูงส่งอย่างท่านเป็น”

หมี่ลี่พ่นลมหายใจ “ข้าไม่ได้โง่นะ การทดสอบนี้จะประสบความสำเร็จได้ต้องอาศัยเจ้าทั้งสองคน ถ้าข้าปล่อยให้นังหนูอกภูเขาไฟตายโดยไม่ทำอะไรเลย ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้าไปด้วยเหรอ? และนั่นมันเท่ากับข้าทำร้ายตัวเองด้วย เจ้าลืมไปแล้วหรือไร!”

ซูอันผ่อนคลาย สิ่งที่หมี่ลี่พูดนั้นสมเหตุสมผล “ขออภัยพี่หญิงใหญ่ ข้าใจแคบเกินไปและตัดสินท่านอย่างไม่ยุติธรรม”

หมี่ลี่หันหลังให้โดยไม่สนใจเขาอีกต่อไป

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของท่าน” ซูอันกล่าวด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาและเพ่ยเหมียนหมานเดินไปที่รูปหล่อนกฮูก

เพ่ยเหมียนหมานไม่ได้โง่ และบอกให้เขารู้ถึงความกังวลของนางผ่านกระแสพลังชี่ นางเองก็ค่อนข้างกลัวว่าหยาจางอาจจะทำอะไรบางอย่างกับร่างของพวกเขาทั้งสองคน

“ไม่ต้องห่วง ข้าจัดการเรื่องนี้แล้ว” ซูอันให้ความมั่นใจกับนาง

เพ่ยเหมียนหมานสบายใจขึ้น นับตั้งแต่ที่นางได้พบกับซูอัน นางก็รู้ว่าเขาไว้ใจได้เมื่อต้องรับมือกับเรื่องสำคัญ

เมื่อชายหนุ่มพูดอย่างนี้ นางมั่นใจว่าจะไม่มีปัญหา

นางไม่รู้ว่าทำไมถึงไว้ใจผู้ชายคนนี้มาก ตัวนางในอดีตคงคิดว่านางบ้าไปแล้ว

ซูอันจับมือนางเพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นในภายหลัง จากนั้นพวกเขาก็วางมือบนปีกของนกฮูกตามที่หยาจางบอก

ทันใดนั้นรูปหล่อนกฮูกระเบิดเป็นแสงสีทอง ลวดลายทั้งหมดที่ประดับประดาบนตัวมันสว่างไสวแพรวพราวอย่างไม่น่าเชื่อ

ก่อนที่ทั้งสองจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขารู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในหลุมดำขนาดใหญ่จากนั้นพวกเขาก็หมดสติ

…

ไม่นานนักซูอันตื่นขึ้นในสภาพที่มึนงง ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงงาช้างที่หรูหรา เขาลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มทั้งหมดหลุดออก และต้องตกใจว่าขณะนี้ตัวของเขากำลังเปลือยเปล่าโดยสิ้นเชิง

ก่อนที่เขาจะตั้งตัวทันกับสิ่งที่เกิดขึ้น เสียงครางของหญิงสาวก็ดังขึ้นจากด้านข้าง

ซูอันหันกลับมาและเห็นหญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่ข้าง ๆ เขาไม่สามารถเห็นหน้านางได้ชัดเจนเพราะผมยาวสลวยปกคลุมใบหน้าของนางอยู่

อย่างไรก็ตาม เมื่อชายหนุ่มลุกขึ้นและผ้าห่มหลุดออกจากร่างของเขา มันเผยให้เห็นผิวสีขาวราวหิมะของหญิงสาว

แม้ว่าซูอันจะมองเห็นได้เพียงแวบเดียว แต่ก็สามารถจินตนาการถึงรูปร่างที่เย้ายวนของนางได้ ผิวของนางเปล่งประกายและมีเสน่ห์อย่างยิ่ง สิ่งนี้ทำให้อวัยวะบางส่วนของเขาแข็งโด่!

“มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!”

ซูอันกลืนน้ำลายและเริ่มครุ่นคิดอย่างหนัก

ตามคำอธิบายของหยาจางไม่มีใครเคยผ่านการทดสอบนี้มาก่อน นั่นหมายความว่าการทดสอบครั้งนี้อาจอันตรายอย่างยิ่ง แต่สภาพแวดล้อมขณะนี้ที่เขากำลังเผชิญอยู่มันดูสงบสุขอย่างน่าขัน และดูไม่อันตรายเลย

อันตรายที่สุดของการทดสอบนี้คือผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาหรือไม่?

วางกับดักน้ำผึ้งกับข้า? โฮะ ๆ วิธีนี้เหรอจะได้ผลกับข้า…

เดี๋ยวก่อน เหมียนหมานใหญ่อยู่ที่ไหน?

ความคิดอย่างกะทันหันนี้ทำให้สีหน้าของเขาแปรปรวน เขามองไปรอบ ๆ ตัว แต่นอกเหนือจากหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ แล้ว ไม่มีคนอื่นอยู่เลย

เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมข้าถึงรู้สึกคุ้นเคยกลับหญิงสาวข้าง ๆ คนนี้อย่างแปลกประหลาด?โนเวลพีดีเอฟ

นางครางอย่างมีเสน่ห์และกำลังจะตื่นขึ้นมา

เสียงของนางไพเราะราวกับสายลมเย็นที่พัดผ่านระหว่างภูเขา และร่างกายอันเย้ายวนนี้มันเพียงพอแล้วที่จะทำให้หัวใจของผู้ชายคนใดคนหนึ่งคลั่งไคล้

ร่างกายของซูอันแข็งค้าง ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด อย่างไรก็ตาม มีอย่างอื่นที่เขากำลังกังวล เขาจะอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันให้นางฟังได้อย่างไร?

นี่มันเหมือนกับจุดเริ่มต้นของละครหลังข่าว! เดี๋ยวก่อน ไม่…ละครจะไม่กล้าปล่อยให้นักแสดงมาไกลถึงขนาดนี้

หญิงสาวค่อย ๆ ตื่นขึ้น นางลุกขึ้นนั่งลงโดยไม่รู้ตัว และดูเหมือนกำลังจะมองไปรอบ ๆ ตัว

แต่จู่ ๆ นางสัมผัสได้ถึงความว่างเปล่าที่หน้าอก และรู้ได้ทันทีว่าร่างกายของตนเปลือยเปล่า

นางกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนกและปิดบังส่วนหน้าอกของตนเอง แต่ไม่มีทางที่นิ้วเรียวเล็กของนางจะเพียงพอที่จะปกปิดยอดเขาอันตระหง่านทั้งสองได้

ซูอันรู้สึกว่าจมูกของเขาร้อนจัดราวกับว่าเลือดกำเดาจะไหลออกมาได้ตลอดเวลา

ถึงตอนนี้เขารู้แล้วว่านางเป็นใคร เขาหัวเราะและพูดว่า “เจ้ารู้ไหม ในสถานการณ์แบบนี้ สิ่งแรกที่เจ้าควรปกปิดคือใบหน้าของเจ้า”

หญิงสาวตระหนักว่ามีชายคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ เมื่อนางจำเสียงที่คุ้นเคยและขี้เล่นของเขาได้ นางเต็มไปด้วยความประหลาดใจและปลื้มปีติ

“อาซู?”

ซูอันยิ้ม “เหมียนหมานใหญ่ ข้าเอง…”

เขาต้องการแลกเปลี่ยนสายตาที่อบอุ่นกับนาง แต่ดวงตาของชายหนุ่มถูกดูดลงไปราวกับว่าเจอแม่เหล็กขั้วตรงข้าม

เพ่ยเหมียนหมานสังเกตเห็นการจ้องมองของเขา ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของนางแดงไปหมด

“เจ้าชอบพวกมันไหม?” เสียงของนางฟังดูน่ารักกว่าปกติ

“ข้า…” ซูอันพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว แต่จากนั้นเขารู้สึกว่าตัวเองแสดงอาการไม่เหมาะสมมากเกินไปหน่อย เขาจึงพยายามอธิบายตัวเองอย่างเลิ่กลั่ก “ข…ข้าไม่ได้ตั้งใจดูนะ! พอตื่นมาเราก็เป็นแบบนี้…”

เขารู้ว่าผู้หญิงในโลกนี้ใส่ใจเรื่องพรหมจรรย์มาก แม้ว่าเพ่ยเหมียนหมานมักจะชอบบริหารเสน่ห์ แต่ชายหนุ่มก็รู้ว่ามันเป็นเพียงฉากหน้า แท้จริงแล้วนางยังเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ การถูกชายคนหนึ่งเห็นร่างกายของนางทั้งหมด นางคงทั้งโกรธทั้งอับอาย

แต่ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยคำแก้ตัวจบ นิ้วเรียวเล็กนิ่มนวลแตะที่ริมฝีปากของเขา “คนโง่ เจ้าจะวิตกกังวลอะไรนักหนา? เจ้าเห็นข้ากล่าวหาเจ้าอย่างนั้นเหรอ?”

“ฮะ?” ซูอันกระพริบตา สมองของเขาไม่สามารถประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นได้

เพ่ยเหมียนหมานค่อย ๆ โน้มตัวเข้ามาหา เอาแก้มแนบกับหน้าอกของเขา นางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เมื่อครู่นี้ตอนเพิ่งตื่นข้าเกือบจะคลั่งเมื่อเห็นว่าตัวเองเปลือยกายอยู่ข้างผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ ข้ากำลังจะลงมือฆ่า แต่โชคดีที่เห็นก่อนว่าเป็นเจ้า”

“แล้วถ้าเป็นข้าล่ะ?” ซูอันรู้สึกหัวใจเต้นแรงในขณะที่เขาสูดกลิ่นหอมของนาง และเขาก็โอบแขนรอบไหล่ของนางโดยไม่รู้ตัว

ความรู้สึกของผิวที่เปลือยเปล่าของนางภายใต้มือของเขาทำให้รู้สึกราวกับอยู่บนสวรรค์

เพ่ยเหมียนหมานเม้มริมฝีปากแล้วเอียงศีรษะขึ้นเพื่อมองชายหนุ่ม “ถ้าเป็นเจ้า ข้าก็ยอมรับได้”

“เหมียนหมานใหญ่…” ซูอันรู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนรุ่มจนแทบระเบิดเมื่อได้ยินคำพูดที่แสดงถึงความรักของนาง

เพ่ยเหมียนหมานยิ้มหวานเมื่อเห็นท่าทางของเขา “คนโง่ ความสัมพันธ์ของเราดำเนินมาตั้งไกลขนาดนี้แล้วเจ้าจะแปลกใจอะไรอีก?”

ซูอันหัวเราะและกล่าวว่า “รางวัลแห่งชีวิตมาอย่างกะทันหันซะจนข้าตอบสนองไม่ทันเลย”

เพ่ยเหมียนหมานพ่นลมหายใจ “เจ้าตื่นก่อนแท้ ๆ ทำไมไม่ปลุกข้าด้วย ข้าเลยตกใจเปล่า ๆ”

ซูอันจ้องนางและพึมพำ “เส้นผมของเจ้าปกปิดใบหน้าของเจ้าอยู่ ข้าก็เลยจำเจ้าไม่ได้จริง ๆ แถมเราทั้งคู่ยังอยู่ในสภาพเปลือย… ”

———————–