แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了]

ตอนที่ 709 แนวคิดการตลาด (2)

เธอปลูกฝังแนวคิดทางการตลาดนี้ให้เจิ้งซวี่ตง

แต่เจิ้งซวี่ตงแตกต่างจากหลินม่าย

แม้หลินม่ายจะพยายามอธิบายจนลิ้นแทบหัก เขาก็ยังไม่เข้าใจ

ถ้วยคุณภาพสูงที่มีราคาต่ำกว่าสามหยวนสามารถขายได้สิบแปดหยวน และอาจขายได้หนึ่งร้อยแปดสิบแปดหยวนด้วยซ้ำ ใครจะยอมถูกหลอก?

แม้ว่าเขาจะคิดอย่างนั้นในใจ แต่เขาก็มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับรูปแบบการตลาดที่หลินม่ายสอนและนำไปใช้จริง

ส่วนจะทำสำเร็จหรือไม่เขาไม่สนใจ เพียงทำให้ดีที่สุดและเชื่อฟังโชคชะตาก็พอ

สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ ตามรูปแบบการตลาดที่สอนโดยหลินม่าย ถ้วยนี้ทำให้ร้านได้รับความนิยมก่อนที่ร้านสาขาเปาห่าวชือจะเปิดขึ้นเสียอีก

เจิ้งซวี่ตงถึงกับชื่นชม คุณหลินก็คือคุณหลิน และรูปแบบการตลาดของเธอก็ยอดเยี่ยม!

ในวันเปิดทำการก่อนรุ่งสาง ลูกค้าหลายคนเข้าแถวกันเรียงรายเพื่อรอซื้อซาลาเปาและรับของแถมจากร้านเปาห่าวชือ

ผู้จัดการวางแผนที่จะแจกจ่ายบัตรให้กับพวกเขาคนละใบ โดยบัตรทั้งหมดจะมีเพียงหนึ่งร้อยใบเท่านั้น โดยใครที่ได้บัตรนี้ก็จะได้รับถ้วยเป็นของแถม

ก่อนหกโมงเช้า ผู้จัดการและเจ้าหน้าที่รักษาตวามปลอดภัยก็มาแจกตั๋วด้วยตนเอง

พวกเขาเห็นแถวยาวกว่าสิบเมตรเรียงกันที่ประตูร้าน ยุ่งเหยิงอย่างมาก

ร้านค้าในเครือเปาห่าวชือเปิดเฉพาะเวลาเจ็ดโมงเช้า เขาคิดว่าผู้ที่ต้องการได้รับถ้วยเป็นของแถมจะมาเข้าแถวทันทีที่เปิดร้าน แต่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะมาก่อนเวลาเปิดร้าน

พวกเขาทำแบบนี้เพื่อแก้วที่มีราคาเพียงประมาณสามเหรียญ?

คนหนุ่มสาวที่มาแต่เช้าเพื่อรับถ้วยฟรี เมื่อเห็นผู้จัดการกำลังมา จู่ ๆ แถวก็พลันวุ่นวาย ทุกคนตะเกียกตะกายเบียดเข้าหาผู้จัดการเพื่อยื่นมือไปรับตั๋ว

ผู้จัดการต้องการแจกตั๋วหนึ่งร้อยใบในมืออย่างใจเย็นตามลำดับก่อนหลัง

แต่ตอนนี้ผู้คนนับสามสิบถึงสี่สิบคนต่างพยายามตะเกียกตะกายก็มาหาเขาเพื่อรับตั๋ว

ตอนนี้ยังเช้าและอากาศหนาวมาก พวกเขาไม่รู้สึกถึงความหนาวเหน็บที่กัดเซาะผิวหนังบ้างเลยเหรอ?

แต่ในความเป็นจริงหลายคนยินดีที่จะทำเช่นนี้!

มุมปากของผู้จัดการกระตุกเมื่อเขามองไปยังคนหนุ่มสาวที่ล้อมรอบเขาเพื่อขอตั๋ว

ผู้จัดการเจิ้งบอกให้เขาไปมาแจกจ่ายก่อน เพื่อที่ลูกค้าทุกคนที่มาจะได้รับตั๋ว

แม้เขาคิดว่าตัวเองเดินทางมาถึงเช้าแล้ว แต่คนเหล่านี้กลับไวกว่า อีกทั้งพวกเขายังมีจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะแจกจ่ายตั๋วอย่างยุติธรรม

ผู้จัดการและพนักงานรักษาความปลอดภัยตะโกนลั่น โดยบอกว่าหากไม่เข้าแถวตามลำดับให้เป็นระเบียบ พวกเขาจะไม่ให้ตัว

ชายหนุ่มที่ต้องการรับตั๋วนั่งเฉยต่อคำสั่งของผู้จัดการและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่พักหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าผู้จัดการรักษาคำพูด และลูกค้าคนนั้นไม่ได้รับตั๋วเมื่อไม่เข้าแถว เขาจึงต้องรอต่อแถวด้วยความโกรธ

แต่ปัญหาก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ลูกค้าบางคนที่เคยอยู่อันดับหลังต้องการเข้าแถวและเบียดเสียดลูกค้าที่อยู่ข้างหน้า

โชคดีที่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยดูแลความเรียบร้อย ไม่อย่างนั้นคงจะโกลาหล

หลังจากส่งตั๋วไปหนึ่งร้อยใบ ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดร้าน

ชายและหญิงที่ได้รับตั๋วบางคนเดินเข้ามาขณะที่คนอื่น ๆ กำลังขายตั๋วอยู่ที่ประตูร้าน ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ว่าพวกเขากำลังทำเงินโดยการเอาตั๋วมาขายต่อให้กับคนที่ไม่มี

ผู้จัดการคิดว่าจะไม่มีใครซื้อ แต่เขาไม่คาดคิดว่าตั๋วที่จัดเตรียมไว้จะหมดภายในเวลาเพียงไม่กี่นาที

ผู้จัดการตกตะลึง

หนุ่มสาวสมัยนี้รวยขนาดนี้เลยเหรอ?

ขณะที่เขากำลังตกตะลึง ราคาตั๋วก็พุ่งขึ้นเป็นยี่สิบห้า สามสิบ… และไม่หยุดไปจนถึง 58 หยวน

หลังจากที่ข่าวไปถึงหูของเจิ้งซวี่ตง เขาก็มีสีหน้าตกใจ

แก้วที่มีราคาสามหยวนสามารถขายได้หลายสิบหยวน ซึ่งเป็นค่าจ้างครึ่งเดือนสำหรับคนงานทั่วไปในเมืองหลวง!

แม้พวกเขาจะออกตั๋วเพียงหนึ่งร้อยใบ แต่ก็มีลูกค้ามากกว่าหนึ่งร้อยคน

เนื่องจากไม่มีใครมาคนเดียว อย่างน้อยก็นำลูกเล็กมาด้วย และทุกครั้งที่ซื้อพวกเขาก็มักจะซื้อไปเป็นจำนวนเจ็ดถึงแปดลูก

ลูกค้ากลุ่มนี้สามารถนำฉากที่เฟื่องฟูมาสู่ร้านค้าในเครือร้านเปาห่าวชือทุกสาขา

นอกจากนี้ลูกค้าที่มีกำลังเงินก็ต้องการลิ้มลองรสชาติของซาลาเปาร้านเปาห่าวชือด้วยความอยากรู้อยากเห็น

แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีตั๋วและไม่ได้รับถ้วยฟรี พวกเขาก็ยังเข้าไปในร้านเพื่อซื้อและบริโภคให้เร็วที่สุด

ลูกค้าดังกล่าวมีจำนวนมาก

ดังนั้นแม้ว่าร้านสาขาร้านเปาห่าวชือทั้งห้าแห่งเพิ่งเปิดทำการ แต่กิจการก็ดำเนินไปได้ด้วยดี

ร้านค้าในเครือร้านเปาห่าวชือใช้การบริการแบบเดียวกับไหตี่เลาในชีวิตที่แล้ว

ลูกค้าต้องได้รับการปฏิบัติเหมือนพระเจ้าเมื่อพวกเขามาเยือน

คุณแม่ยังสาวที่มีลูกรู้สึกประหลาดใจที่มีบริกรช่วยดูแลลูกน้อยขณะรับประทานอาหาร

สาว ๆ สามารถเพลิดเพลินกับบริการทาเล็บได้

ผู้ชายที่ใส่รองเท้าหนังจะมีบริการขัดรองเท้า ที่สำคัญคือไม่มีค่าบริการ

ลูกค้ามีความสุขมาก ซาลาเปาเธอก็อร่อยกว่าทุกร้านที่เคยได้ลิ้มลอง แม้จะแพงไป แต่ก็คุ้มค่าสำหรับการบริการที่ดีเช่นนี้

ลูกค้าทุกคนที่มาซื้อซาลาเปาในเช้าวันนี้กลับไปด้วยความพึงพอใจ

หลังเวลาดำเนินมาจนถึง 11.00 น. เมื่อลูกค้ากลับมาอีกครั้ง บริการก็จะแนะนำหม้อไฟให้กับพวกเขา

ผู้บริโภคเท่านั้นที่รู้ว่าร้านเปาห่าวชือไม่เพียงมีซาลาเปาหลากหลายประเภท แต่ยังมีหม้อไฟด้วย

ฤดูนี้เป็นฤดูกาลของการกินหม้อไฟ

พวกเธอได้รับประกันคุณภาพของวัตถุดิบหม้อไฟว่าสดใหม่และอร่อย น้ำซุปก็ถูกปรุงและเคี่ยวมาเป็นอย่างดี

ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ การบริการน้ำหวานและของว่าง เช่น ถั่วคั่วก็ทำให้ลูกค้าทุกคนพึงพอใจอย่างยิ่ง

แม้พวกเขาจะเคยรับประทานอาหารในร้านหรูมากมายนับครั้งไม่ถ้วน ก็ไม่เคยได้รับการดูแลที่ดีเช่นนี้มาก่อน

ภายในเวลาไม่ถึงสัปดาห์ ร้านเปาห่าวชือก็มีชื่อเสียงในกรุงปักกิ่งในด้านบริการที่เอาใจใส่และอาหารรสเลิศ

เมื่อมีคนเลี้ยงอาหารค่ำแขก ตัวเลือกแรกคืออาหารอร่อย

ธุรกิจร้านซาลาเปาของหลินม่ายที่หน้ามหาวิทยาลัยของหลินม่ายดำเนินไปได้ด้วยดี ดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะจ้างคนงานเพิ่ม

ป้าหวังและลุงเว่ยเป็นผู้จัดการและรองผู้จัดการร้านตามลำดับ พนักงานใหม่ที่ถือว่าจ้างมาจะต้องแบ่งหน้าที่กัน โดยคนหนึ่งเป็นเสมียนและคนหนึ่งเป็นผู้คิดเงิน ทำงานสองกะ

แม้พวกเขาจะยังขายเฉพาะซาลาเปาเท่านั้น แต่ยังมีไส้มากกว่าหนึ่งชนิด

นอกจากไส้หมูแล้วยังมีไส้เนื้อ ไส้แกะ และไส้วุ้นเส้นผักกาดดอง

หลินม่านยังเตรียมซุปเนื้อแกะและซุปเครื่องในตามที่เพื่อนร่วมห้องต้องการ

ด้วยเหตุผลนี้ หลินม่ายจึงจ้างพ่อครัวใหญ่ที่เชี่ยวชาญในการทำซุปเนื้อแกะและซุปเนื้อแกะเป็นพิเศษ ซึ่งจะต้องมีรสชาติอร่อยเป็นอย่างมาก

กิจการร้านซาลาเปาเล็ก ๆ ของหลินม่ายดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ผักในเรือนกระจกของจ้าวเลี่ยงที่ปลูกบนที่ดินเช่าในเขตชานเมืองของกรุงปักกิ่งก็เติบโตได้ดี และตลาดสดฝูตัวก็ไปได้สวยเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอีกต่อไป

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกลับไปยังเจียงเฉิงพร้อมกับเจิ้งซวี่ตง

ตอนนี้จะสิ้นปีแล้ว มีงานมากมายที่สำนักงานใหญ่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถอยู่ในเมืองหลวงนานเกินไปได้

เหรินเป่าจูไม่ได้ไปกลับไปกับพวกเขา เพราะเขายังต้องทำงานในเมืองหลวง

ก่อนที่จ้าวเลี่ยงจะจากไป หลินม่ายได้มอบภารกิจใหม่ให้เขา ซึ่งก็คือให้เขาเปิดฟาร์มผักอีกสองแห่งในเจียงเฉิงให้ทันช่วงวันเพ็ญเดือนสิบสองและเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ

……………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

หู้ว กิจการเฟื่องฟูมากเลยม่ายจื่อ ราวกับเสกได้เลย

ไหหม่า(海馬)

แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 709 แนวคิดการตลาด (2)

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

ปรับฟอนต์

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 709 แนวคิดการตลาด (2)