93 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกเชิญโดยมาเฟีย
คาสเตอร์แฟมิลี่
พวกเขาคือหนึ่งในสามมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดของไฮแลนด์
หนึ่งในมาเฟียที่โด่งดังที่สุดในทวีปตะวันตก
(แต่ผมเพิ่งเรียนรู้สิ่งนั้นนะ…) (มาโกโตะ)
มาเฟียที่ปีเตอร์เกี่ยวข้องเป็นรายใหญ่ขนาดนี้?
ผมมั่นใจคิดว่าเขาเป็นบอสมาเฟียรายเล็ก
ทั้งหมดเพราะตัวเขาเองไม่ได้แข็งแกร่ง
“คาสเตอร์แฟมิลี่, ชอว์ราแฟมิลี่, และเดเนโบราแฟมิลี่คือคนที่ดำเนินงานในด้านมืดของซิมโฟเนีย” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังอธิบาย
องค์กรย่อยของพวกเขากระจายออกในในทั้งทวีป
“คาสเตอร์แฟมิลี่คือมาเฟียที่จัดการธุรกิจการพนัน…” (นีน่า)
นีน่า-ซังพูดด้วยสีหน้าขมขื่น
มีอะไรเหรอ?
“มันเป็นมาเฟียที่นีน่า-โดโนะจบที่การติดหนี้ในทวีปแห่งไฟเกรธคีธ ชั้นซื้อเธอเมื่อเธอเกือบเป็นทาส” (ฟูจิ)
“อ๊าาาาา! โปรดอย่าพูดมัน! มันทำให้ชั้นจำได้!” (นีน่า)
นีน่า-ซังสั่นหูของเธอซ้ายและขวา
นั่นค่อนข้างน่ารัก
เธอได้บอกจริงว่าเธอตกอยู่ในหนี้เพราะการพนัน
“ว่าแต่, ราคาของนีน่า-ซังเท่าไหร่เหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมพยายามถามฟูจิ-ยัง
“มัน 1,000,000จีพอดี ชั้นจ่ายเต็มราคา!” (ฟูจิ)
“โออ้, นั่นราคาสวยนะ” (มาโกโตะ)
แต่ผมไม่รู้ว่าทาสราคาเท่าไหร่นะ
“ดันนะ-ซามะ! ทากัตซูกิ-ซามะ! โปรดอย่าพูดเรื่องแปลกๆ!” (นีน่า)
“นีน่า…ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอพนันอีกต่อไป” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังและผมแหย่เธอ คริส-ซังมีสีหน้าหน้าทึ่ง
พูดถึงแล้ว, ซาซังแบกลูซี่ไปที่ห้องของเธอ
“ฮีโร่มาโกโตะ, นายจะรับการชวนจากคาสเตอร์แฟมิลี่มั้ย?” (โซเฟีย)
หลังจากมีการพูดเล่น, เจ้าหญิงโซเฟียนำหัวข้อกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“หืมม, อะไรเขียนอยู่ในคำเชิญ, ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)
“ให้ชั้นอ่านมันนะ” (ฟูจิ)
[{สู่น้องชายที่รัก}
{ฉันได้เตรียมอาหารที่ดีที่สุดและปาร์ตี้ที่ใหญ่เพื่อฉลองความเป็นมิตรนิรันดร์ของเรา}
{โปรดให้เราได้มอบคำขอบคุณของเรา}
{แน่นอนว่า, พาหญิงสาวที่แข็งแกร่งมาด้วย}
{ที่คือชั้นสูงที่สุดของแกรนด์ไฮแลนด์คาสิโน, บริเวณวีไอพี}
{ป.ล:ฉันได้ทำให้, ถ้านายแสดงป้ายที่ฉันมอบให้นาย, นายจะได้ผ่านคาสิโนฟรี นายเล่นค่าสิโนได้ถ้านายต้องการ ถ้านายพูดชื่อฉันออกมา, พวกเขาจะบริการนายอย่างดี}
{ปีเตอร์ คาสเตอร์}]
““““……””””
อืมม…
“เกินอะไรขึ้นถ้าชั้นไป?” (มาโกโตะ)
“…ชั้นคิดว่านายจะได้รับการต้อนรับที่{มหัศจรรย์}” (นีน่า)
“และจากนั้นนายจะไม่สามารถถอนตัว…” (คริส)
ดูหน้าของนีน่า-ซังและคริส-ซัง, มันดูเหมือนว่าพวกเขาต่อต้านการไป
“ทักกิ-โดโนะ, เค้าหมายความว่ายังไงที่ว่าป้าย?” (ฟูจิ)
“มันคือนี่” (มาโกโตะ)
“โปรดแสดงให้ชั้นดู” (ฟูจิ)
ผมส่งป้ายทองที่ปีเตอร์มอบให้ผมกับฟูจิ-ยัง
เขาน่าจะใช้ประเมิน, เขามองมันอย่างตั้งใจ
“…สองตราได้ถูกสลักอยู่ในป้ายนี่, พวกมันไม่ต้องสงสัยเลยว่าจากคาสเตอร์แฟมิลี่” (ฟูจิ)
“ถ้าชั้นจำไม่ผิด, ปีเตอร์เป็นลูกชายคนที่ห้าของหัวหน้าแฟมิลี่, ดอน เจโนวา คาสเตอร์ คนใหญ่โต…” (โซเฟีย)
ฟูจิ-ยังถอนหายใจ, และเสียงของเจ้าหญิงโซเฟียได้เบา
“หรือเหมือนกับ, เขาไม่ได้เขียนว่าชั้นควรจะไปเมื่อไหร่มากกว่า” (มาโกโตะ)
ข้อความพูดแค่ว่าที่ไหน
เขาลืมเวลาเหรอ?
“ทักกิ-โดโนะ, นี่เป็นวิธีพิเศษที่มาเฟียพูดว่า ‘นายจะมาเมื่อไหร่ก็ได้’” (ฟูจิ)
“นั่น ‘เราได้เตรียมการต้อนรับนายเสร็จแล้ว, ดังนั้นนายเตรียมตัวฝั่งนาย’” (โซเฟีย)
…เตรียมตัว?
แต่ผมไม่มีแผนจะเข้าร่วมมาเฟียซักนิดนะ
“ที่มีปัญหามากที่สุดคือขุนนางที่หนุนหลังคาสเตอร์แฟมิลี่” (คริส)
“มาเฟียเกี่ยวข้องกับขุนนางเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมได้ตกใจโดยคำพูดของคริส-ซัง
“ทากัตซูกิ-ซามะ, นั่นเป็นความรู้ทั่วไปในไฮแลนด์…น่าเสียดาย” (คริส)
“แต่ละคนในสามมาเฟียใหญ่ถูกหนุนหลังโดยขุนนาง ที่หนุนหลังคาสเตอร์แฟมิลี่คือ…ตระกูลวาเลนไทน์” (โซเฟีย)
“เก่ะห์” (มาโกโตะ)
จริงอ่ะ?
นั่นเป็นครอบครัวของเกราลท์-ซัง ไม่มีทางน่า
“ชั้นจะไม่ถูกลักพาตัวถ้าชั้นดุ่มๆเข้าไป, ใช่มั้ย…?” (มาโกโตะ)
“ความสัมพันธ์ระหว่างมาเฟียกับขุนนางเป็นแค่การหนุนหลังผ่านอำนาจ และการจ่ายการแลกเปลี่ยนเป็นทอง… ชั้นไม่คิดว่ามาเฟียจะกระทำการแก้แค้นการแพ้ของเกราลท์” (คริส)
“นายช่วยชีวิตของลูกชายของคาสเตอร์แฟมิลี่, ดังนั้น…” (ฟูจิ)
คริส-ซังและฟูจิ-ยังพูดเหมือนจะปลอบโยนผม
“ฮีโร่มาโกโตะ, นายเป็นตัวแทนของโรเซส, ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกังวล” (โซเฟีย)
“เจ้าหญิงโซเฟีย…” (มาโกโตะ)
เสี่ยงที่มีพลังของเธอทำผมสงบลงนิดนึง
“งั้น, มันจะน่ากลัวถ้าให้พวกเขารอมากเกินไป, ชั้นเลยจะไปเร็วๆวันนี้, คืนป้าย, แล้วกลับมา” (มาโกโตะ)
“นายจะไปไหน, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)
ซา-ซังนี่นอนลูซี่ในเตียงของเธอได้กลับมา
ผมจับมือของซา-ซัง
“ซา-ซัง, ไปด้วยกันเถอะ” (มาโกโตะ)
“เฮ๋ห์? อ-โอเค ที่ไหนล่ะ?” (อายะ)
ผมดึงซา-ซัง, ที่ยังตามไม่ทัน, เข้ามาในเรื่องนี้
ฟุฟุ, เธอตกลง
เธอไม่สามารถปฏิเสธได้อีกนะ, โอเคมั้ย?
ผมขอโทษ, แต่เมื่อมันเป็นเรื่องความรุนแรง, นักสู้กายภาพที่แข็งแกร่งที่สุด, ซา-ซัง, ขาดไปไม่ได้
“ชั้นจะไปด้วย นายต้องมีบางคนที่เจรจาถ้ามันมีความไม่พอใจอะไร” (ฟูจิ)
“นั่นจะช่วยได้เลย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
จริงๆ, ขอบคุณมาก
“ถ-ถ้าดันนะ-ซามะไป, ชั้นจะไปด้วย” (นีน่า)
แม้แต่นีน่า
แม้เธอจะดูเหมือนว่าเธอไม่อยากไป
“งั้น, ชั้นจะมอบหมายอัศวินจำนวนหนึ่งจากโรเซส—” (โซเฟีย)
“ไม่, โซเฟีย-ซามะ ถ้ามีปัญหาเกิดขึ้นจากสิ่งนั้น, มันอาจจะกลายเป็นปัญหาระดับชาติ ชั้นคิดว่ามันดีที่สุดที่จะปล่อยให้ดันนะ-ซามะ นีน่า ชั้นจะฝากไว้กับมือเธอนะ” (คริส)
“คริส ปล่อยชั้นได้เลย!” (นีน่า)
ดูเหมือนมันจะถูกสรุปแล้ว
ซา-ซัง, ฟูจิ-ยัง, นีน่า-ซัง, และผม; ปาร์ตี้ 4 คนนี่ไปที่สำนักงานใหญ่ของมาเฟีย
ผมประหม่า
◇◇
แกรนด์ไฮแลนด์คาสิโน
มันเห็นได้ชัดว่าเป็นคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในซิมโฟเนีย
อาคารนี้มอบการมีอยู่ที่แปลกประหลาด
ตัดสินจากความสูงของอาคาร, ผมจะพูดว่ามันประมาน 10 ชั้น
มันจะอยู่ฝั่งสูงของโลกนี้, แต่มันไกลจากของในโลกเรา
มันปานกลางเมื่อเทียบกับปราสาทไฮแลนด์ และโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์แอนนา
ที่โดดเด่นจากนี่คือ…ทั้งอาคารส่องสว่างด้วยสีทอง
“ศาลาสีทอง?” (มาโกโตะ)
“มันใหญ่กว่านั้นเยอะ, ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)
ซา-ซังและผมมองขึ้นมาด้วยความช็อกที่อาคาร
“ที่นี่มีการเคลือนไหวที่กว้างที่สุดในจำนวนมากของเงินในซิมโฟเนีย” (ฟูจิ)
“ฟุฟุ, นายสามารถพนันได้หลายแบบ” (นีน่า)
ฟูจิ-ยังอธิบาย, และนีน่าเพิ่มขึ้นมาเหมือนสนุก
นีน่า-ซัง, เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อพนันนะ, รู้มั้ย?
“ว่าแต่, มันอยู่ในที่ที่ประหลาด” (มาโกโตะ)
อาคารสีทองมันตั้งอยู่เหมือนกับมันเจาะทะลุกำแพงเขต 6 และเขต 7
“ข้างในคาสิโนมีอำนาจทางกฎหมายต่างกันวิ่งอยู่ข้างใน ทางเข้าของมนุษย์และกึ่ง-มนุษย์นั้นแยกกัน, แต่ข้างในมีหลายเผ่าปนอยู่ การพูดจาที่เหยียดชาติพันธุ์ถูกห้ามข้างใน ในความรู้สึก, ที่นี่มีความเท่าเทียมมากที่สุด” (ฟูจิ)
“โฮ่ห์, นั่นน่าสนใจ” (มาโกโตะ)
งั้นเผ่าพันธุ์ไม่สำคัญเมื่อมีความสุขกับความต้องการ
“เฮ้, ทากัตซูกิ-คุง, ฟูจิวาระ-คุง, เข้าไปกันเถอะ~ เดี๋ยว, เอ๋? มันเร็วไปสำหรับเด็ก? หยาบคายจัง!” (อายะ)
ซา-ซังกำลังจะวิ่งเข้าไปข้างใน, แต่ผู้ชายที่หุ่นดีในชุดสีดำทั้งตัวหยุดเธอ
ผมเข้าไป
“อืม…” (มาโกโตะ)
“หือห์? มีอะไร? สาวคนนี้เป็นหนึ่งในกลุ่มนายเหรอ?”
ผมแสดงป้ายทองและคำเชิญ
“พวกเราถูกเชิญโดยปีเตอร์-ซัง, ชื่อของชั้นคือทากัตซูกิ มันโอเคที่จะเข้าไปมั้ย?” (มาโกโตะ)
“ท-ทากัตซูกิ-ซามะ! พวกเราได้รอคุณอยู่! เชิญเลย!”
ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้
เขาเปิดประตูที่ดู-หนัก, และเราเข้าคาสิโน
“““โออออ้~”””
พรมสีแดงสด
มันมีเครื่องเล่นสล็อตมากมายเรียงอยู่, และผมสามารถได้ยินเสียงเหรียญหล่นโดยจำนวนมาก
ที่โต๊ะรูเล็ตและแบล็กแจ็ก, มีเจ้ามือยืนอยู่ในชุดสูทที่นั่น
คนที่เดินรอบๆคาสิโนคือ…สาวกระต่าย?
พวกเขาใส่ชุดเหมือน-ชุดว่ายน้ำและถุงน่องตาข่ายที่มีสายรัดถุงน่อง
ลามก
แล้วก็, หูนั่น, มันของจริงหรือปลอม…?
ผมเทียบมันโดยสัญชาติญานกับนีน่า-ซังข้างผม
“ทากัตซูกิ-ซามะ?” (นีน่า)
“อ๊ะ” (มาโกโตะ)
ตาของผมไปสบกับนีน่า-ซัง
ผมเลี่ยงสายตาด้วยความรีบ
(เห้อ, มาโกโตะ, นายต้องไม่มองภรรยาของเพื่อนแบบนั้นนะ~) (โนอาห์)
เทพธิดา-ซามะ, มันเป็นการเข้าใจผิด!
(จริงเหรอ~?) (โนอาห์)
มันคือการโกหก
ผมสนใจในกระต่ายและนีน่า-ซัง! (หูของพวกเขา)
“สาวกระต่ายในคาสิโนนี้ ทั้งหมดเป็น กระต่ายกึ่งสัตว์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆขณะที่เขาบอกผม
“เฮฮ๋ห์, มันจะดูดีบนนีน่า-ซัง!” (อายะ)
ผมคิดสิ่งนั้นดัวย, แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็นบางอย่างที่เธอพูดออกมาดังๆ
“เมื่อชั้นเจอนีน่า-โดโน, เธออยู่ในชุดกระต่าย” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังพูดย้อนวันวาน
““เอ๋?””
ซา-ซังและผมขึ้นเสียงตกใจ
นีน่า-ซังเป็นสาวกระต่าย?
นายซื้อสาวกระต่าย (นีน่า-ซัง)เหรอ?
นายเสื่อม…นั่นดีงาม
“อ-โอ้, ชั้นไม่ได้พูดมันเหรอ?” (ฟูจิ)
“ไม่มีซักคำ” (มาโกโตะ)
“ฟูจิวาระ-คุง, นายมากตัณหา~” (อายะ)
ซา-ซังและผมแหย่ฟูจิยังในฐานะเพื่อนร่วมชั้น
นีน่า-ซังมองอย่างกระสับกระส่ายไปที่โต๊ะพนันด้วยตาที่ระยิบระยับ
ผมรู้สึกว่าถ้าเราละสายตาจากเธอ, เธอจะไปจบที่โต๊ะพนัน
ซา-ซังลากนีน่า-ซัง
“ทางนี้ครับ, ทากัตซูกิ-ซามะ”
ในเวลาที่เราคุยอย่างไม่มีจุดหมาย, พนักงาน-ซัง (สูทสีดำ) นำทางเรา
“ผมจะนำคุณไปที่ห้องวีไอพี
ผมคิดว่าเขาจะไปที่บันได, แต่เขานำเรามาที่ที่ทำหน้าที่เป็นห้องโถงใหญ่
ในที่นั้น, มีที่ที่ถูกล้อมโดยรั้วเหล็กและนักเวทย์หนึ่งคนยืนอยู่ใกล้มัน
“พวกเราจะขึ้นไป”
พื้นได้ยกขึ้น
ล-ลิฟท์เหรอ?
พวกเราขึ้นไปด้วยเวทมนตร์ลอย
นั่นคืออิเซไกที่มีดาบและเวทมนตร์…
แต่ความเร็วในการยกค่อนข้างช้า
“เฮ้, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
“โอ้, มีอะไร?” (ฟูจิ)
“ใครที่ชั้นควรจะระวังในคาสเตอร์แฟมิลี่?” (มาโกโตะ)
พวกเรากระซิบหากัน
มาทบทวนข้อควรระวังเถอะ
“หัวหน้าของคาสเตอร์แฟมิลี่, เจโนว่า คาสเตอร์ แต่เขาน่าจะไม่อยู่วันนี้ เค้าเป็นหน้าตาของสังคมใต้ดิน, ดังนั้นยากที่เค้าจะแสดงหน้าในสาธารณะ ชื่ออื่นของเค้าคือหน้าบากเค้าเป็นคนที่มีแผลเป็นใหญ่ที่หน้าของเค้า” (ฟูจิ)
“หืม หืม, เข้าใจแล้ว อะไรอีกมั้ย?” (มาโกโตะ)
“อีกคนนึงคงจะเป็นลูกชายคนโตสุดของคาสเตอร์แฟมิลี่, แจ็ก คาสเตอร์-โดโนะ โอกาสที่เค้าจะอยู่ที่นี่วันนี้นั้นสูง เขาผมผู้ชายตัวสูงหน้าตาดีผมบลอนด์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
“เข้าใจแล้ว…ว่าแต่ คนพวกนั้นเผ่าอะไรล่ะ?” (มาโกโตะ)
“ถ้าผมจำไม่ผิด, ปีเตอร์เหมือน-หมาป่า
คิดกลับไปหามัน, ผมพยายามถาม
“ทักกิ-โดโน, ส่วนใหญ่ของคนระดับบนในคาสเตอร์แฟมิลี่คือมนุษย์-เดสุ โซ
“เอ๋? จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
“แต่จำนวนของเมียน้อยของบอสเป็นกึ่ง-มนุษย์ มันเป็นเพราะมันเป็นธุรกิจที่จัดการกับลูกค้าทั้งมนุษย์และกึ่ง-มนุษย์” (ฟูจิ)
เข้าใจแล้ว
พวกเขาใช้ลูกชายมนุษย์และลูกชายกึ่ง-มนุษย์ถูกที่ถูกเวลา
ช่างเป็นนักธุรกิจ
ระหว่างที่พวกเราสนทนาเรื่องนั้น, เรามาที่ชั้นบนสุด
ชั้น 1 ของคาสิโนเต็มไปด้วยชั้นสูง, แต่ชั้นสูงสุดเป็นอีกระดับหนึ่ง
การตกแต่งภายในที่เคร่งขรึมด้วยสีดำเป็นสีหลัก
โคมระย้าที่หรูหราส่องแสงที่ระยิบระยับ
มันมีกลุ่มของคนสูทดำข้างล่าง
ในกลุ่มนั้น, ผู้ชายที่ห้วนๆเข้ามาอย่างสบายๆหาเรา
“เฮ้ย่า, น้อง! ชั้นรออยู่เลย!” (ปีเตอร์)
“อ-อืม” (มาโกโตะ)
ปีเตอร์-ซังโอบมือไปที่ไหล่ผมด้วยรอยยิ้ม
ความเป็นมิตรนี้
ผมรู้สึกเหมือนเพื่อนร่วมชั้นแยงกี้
แต่ความจริงที่ว่าผมไม่พบว่ามันไม่ชอบอาจเป็นเพราะมันเป็นเขา?
หรือผมชินกับมัน?
“ชั้นจะนำเสนอให้นาย นี่เป็นความภาคภูมิใจของชั้น, คาสเตอร์แฟมิลี่” (ปีเตอร์)
ผู้ชายที่ส่งการมีอยู่ที่ค่อนข้างหนักออกมาเรียงกันเป็นแถว
(โออ้…นี่คือมาเฟีย มาเฟียของจริง) (มาโกโตะ)
ข้างหลังนั้น, ผู้หญิงสวยในชุดชั้นสูงเรียงกัน
พวกเขาเป็นเพื่อนเที่ยว?
แต่ที่ดึงสายตาผมมากที่สุดคือ…
ผู้ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงกลางของกลุ่มชุดสูทสีดำ ใส่เสื้อที่ดู-แพงและเครื่องประดับที่หรูหรา
มีแผลเป็นใหญ่บนใบหน้าของเขา
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
