เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 19 ปัญหาใหญ่แล้ว
รีพัลส์เบย์ วิลล่า ในวิลล่าที่ได้รับการฟื้นฟูและมีสภาพแวดล้อมที่หรูหรา เหมาะแก่การพักฟื้น
คะนึงนิตย์ที่สวมเสื้อตัวยาว แขนยาวสีขาวพร้อมทั้งหน้ากากครึ่งหน้าที่ประณีตยืนอยู่กลางห้องรับแขก เธอเพิ่งจะอ่านข้อมูลเกี่ยวกับนภาลัยที่ลูกน้องหามาให้ และรู้สึกโกรธจัด!!
“หัวหน้าหมู่บ้านที่ยากจน!” คะนึงนิตย์โกรธจนโยนข้อมูลลงบนโต๊ะน้ำชา “นี่ภีมพลบ้าไปแล้วหรือเปล่า? !”
หนังสือพิมพ์บนโต๊ะน้ำชาตีพิมพ์เรื่องที่ลูกชายประกาศเมื่อวานพร้อมภาพประกอบ
“ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าเข้ามาอยู่ในตระกูลกงพลี เด็ดขาด!” คะนึงนิตย์โกรธจัดจนแทบจะยืนไม่ไหว
ผ้าไหม สาวใช้ส่วนตัวรีบเข้ามาประคองเธอ “คุณนายอย่าเพิ่งโกรธเลยค่ะ โกรธไปมันจะไม่ดีต่อสุขภาพตัวเองนะคะ”
“แล้วก็ยังมีเด็กที่ไม่รู้ที่มาที่ไปอีก จะเป็นลูกของภีมพลได้ยังไงกัน? ไร้สาระจริงๆ!” เธอจ้องข้อมูลที่กระจุยกระจายอยู่บนโต๊ะน้ำชาอย่างโหดเหี้ยม “โทรหาผู้หญิงคนนั้นให้ฉันสิ! ทันที! เดี๋ยวนี้!”
“ค่ะ”
ขณะนั้น นภาลัยกำลังอาบแดดอยู่ที่ลานของเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า เธอนั่งอยู่บนชิงช้าและนึกถึงอนาคตที่น่ากลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก
เขาส่งข้อความมาข่มขู่เธอ ให้เธอทำซุปไก่ให้เขา แถมยังบอกให้เด็กๆ เป็นคนเอามาให้ที่ห้องทำงานอีกด้วย เธอไม่รู้เลยว่าเขากำลังเล่นอะไรอยู่!
วันนี้เธอไม่กล้าดูทั้งโทรศัพท์มือถือและโทรทัศน์ เธอไม่อยากรู้สึกกดดันเพราะข่าวออกใหญ่โตมาก เธอไม่รู้เลยว่าภีมพลกำลังคิดอะไรอยู่!
เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นดึงความคิดของเธอให้กลับมา เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและพบว่าเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก
ทันทีที่รับโทรศัพท์ ฝั่งตรงข้ามก็มีท่าทีดุดัน “แกคือนภาลัยใช่ไหม?”
“คุณคือใคร?”
“ฉันคือแม่ของภีมพล” หญิงวัยกลางคนน้ำเสียงเย็นชาและหนักแน่น “ฉันเห็นข่าวแล้วและฉันต้องการเจอแก มาหาฉันที่รีพัลส์เบย์ วิลล่า!”
นภาลัยถามด้วยความสงบนิ่ง “มีธุระอะไรกับฉันหรอคะ?”
“ธุระอะไร?” คะนึงนิตย์เกลีดท่าทีของเธอ และกล่าวด้วยความโกรธ “ก็ต้องถามเรื่องของแกกับลูกชายฉันให้ชัดเจนน่ะสิ! ทำไมแกถึงคลอดลูกของเขาได้? แล้วยังปิดบังการแต่งงานมาตลอด 7 ปี? นี่คือวิธีหลอกใครหรอ? ที่จริงแล้วเพิ่งจะจดทะเบียนสมรสกันเมื่อวานซืนเอง! แกหยุดเพ้อเจ้อ แล้วรีบมาหาฉันเดี๋ยวนี้! !”
พูดจบฝั่งตรงข้ามก็วางสาย
ดูเหมือนว่าเธอจะปฏิเสธไม่ได้ แต่นภาลัยไม่ใช่คนที่จะทำอะไรตามใจคนอื่น
“ชาครับ คุณนายนภา”
นภาลัยหันมาเห็นพ่อบ้านยืนอยู่ด้านหลัง เธอไม่รู้เลยว่าเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่
พ่อบ้านยื่นน้ำชาให้เธอ “คุณนายนภาครับ คุณน่าจะบอกกับคุณภีมก่อนนะครับว่าคุณนายนิตย์เรียกให้คุณไปหา” พ่อบ้านเป็นห่วงว่าเธอจะทนไม่ไหว เนื่องจากคุณนายนิตย์มักจะมีอารมณ์แปลกๆ
“อืม”
นภาลัยไม่ขัดแย้งเลยแม้แต่น้อยเพราะเธอไม่ได้คิดจะไปอยู่แล้ว
หลังจากพ่อบ้านจากไป เธอก็กดโทรศัพท์โทรไปหาภีมพล
ขณะนั้น ภีมพละกำลังอยู่ในห้องประชุม เมื่อเห็นโทรศัพท์ที่ปิดเสียงอยู่โชว์ชื่อของเธอ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
นี่เป็นครั้งแรกที่เขารับโทรศัพท์ในที่ประชุม
หลังจากฟังนภาลัยบอกว่าแม่ของเขาต้องการจะพบเธอเพราะเรื่องนี้ ภีมพลก็เอ่ยปาก “ผมไม่อนุญาตให้คุณไปคนเดียว เดี๋ยวเย็นนี้ผมพาคุณกลับไปกินข้าวเย็นกับแม่เอง คุณเตรียมตัวรอไปก่อน ส่วนเรื่องเกี่ยวกับแม่ผม คุณลองไปถามกับพ่อบ้านดู ตอนนี้ผมกำลังประชุมอยู่ ถ้ามีเรื่องอะไรรอผมกลับไปแล้วค่อยคุยกัน”
เมื่อได้ยินสายสนทนานี้ ผู้บริหารระดับสูงทุกคนของบริษัทก็เดาได้ว่าปลายสายคือใคร และพวกเขาก็แอบซุบซิบนินทากันในใจ
ในเวลานี้ รถของญาณีได้หยุดลงที่หน้าประตูเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า และเธอก็ลงจากรถมา
นภาลัยนั่งอยู่บนชิงช้า เธอดื่มชาขิงและรู้สึกปวดเอวปวดหลังขึ้นมา จากนั้นภาพรายละเอียดของเรื่องเมื่อคืนก็ปรากฏขึ้นในหัว เธอรู้สึกเขินเป็นอย่างมาก
ไม่ไกลนัก รถยนต์เบนท์ลีย์สีแดงได้หยุดลง หลังจากญาณีลงจากรถก็เห็นเธอทันที
เธอเหยียบรองเท้าส้นสูงปรี๊ดเดินมาทางนภาลัยด้วยสายตาเย็นชา
