เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 32 เรื่องดีๆที่แชมป์ทำ
“มีเรื่องอะไร?” ภีมพลไม่ได้มองเธอ
แต่ญาณีไม่สนใจท่าทีเช่นนี้ของเขา เดินอมยิ้มมาถึงตรงหน้าเขา เอ่ยเสียงเบาว่า “คุณเอาใจใส่การออกแบบอัญมณีเซตเฉลิมฉลองปีใหม่ของราชวงศ์อังกฤษในครั้งนี้มาก ความจริงแล้วฉันก็เอาใจใส่มากเหมือนกัน ฉันตัดสินใจออกแบบทั้งเซต เครื่องแต่งกายบวกเครื่องประดับ”
“ไม่จำเป็น” ภีมพลเซ็นชื่อตัวเองลงบนเอกสารฉบับหนึ่ง น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชา “เวลาเร่งรีบขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องทำให้ตัวเองเหนื่อยขนาดนั้น”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่รู้สึกว่าเหนื่อย”
“ฝ่ายออกแบบของพวกเราไม่ขาดแคลนคนมีความสามารถ” เขาเอ่ย “แบ่งงานกันทำถึงจะสามารถรักษาคุณภาพและปริมาณได้”
ใบหน้าของญาณีประดับไปด้วยรอยยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบ “ฉันเพียงแค่คิดว่าไม่แน่ว่าการออกแบบทั้งเซตอาจจะถูกนำออกมาใช้ก็ได้ ไม่ง่ายเลยที่จะช่วงชิงโอกาสในครั้งนี้ คุณไม่สามารถรับประกันได้ว่าทุกคนจะไม่หย่อนยาน อีกอย่าง ไม่ต้องกลัวว่าจะมีผลงานดีๆมาก จักรพรรดินีอังกฤษมีเงื่อนไขสูงมากอย่างแน่นอน”
ภีมพลไม่เอ่ยอะไรอีก ตามใจเธอเถอะ!
เขาเพียงแค่รู้สึกว่าไม่จำเป็น แต่ถ้าเธอดื้อดึงจะทำเช่นนั้น ภีมพลก็ขี้เกียจจะสิ้นเปลืองคำพูดกับเธอ สรุปแล้ว เขาไม่ได้ซาบซึ้งและตื้นตันใจต่อเธอ
ภีมพลเปิดคอมพิวเตอร์ และเริ่มตอบกลับอีเมล์
นี่ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่อีกด้านกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง กลิ่นอายจากการเลิกบุหรี่ที่กำจายมาจากร่างของภีมพล ก่อนหน้านี้ดึงดูดเธออย่างลึกซึ้ง แต่ในตอนนี้กลับทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาก
เพราะการคงอยู่ของนภาลัย ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นเธอเป็นเพื่อนแล้วหรอ
“ยังมีเรื่องอะไรอีกมั้ย” ภีมพลเหลือบตาขึ้นมองเธอแวบนึง
รอยยิ้มของญาณีปรากฏขึ้นใหม่อีกครั้ง “ไม่มีแล้ว คุณทำงานเถอะ” เอ่ยจบ เธอก็หมุนกายจากไป
และเขาก็ไม่ได้รั้งเอาไว้
ภีมพลเพิ่งจะตอบกลับอีเมล์ที่มาจากแอฟริกาใต้ไปฉบับหนึ่ง วริศก็รีบเดินเข้ามารายงานอย่างร้อนรน “ท่านประธาน ตรวจสอบพบแล้วครับว่าR-Alan กรุ๊ปเป็นคนที่วางแผนบุกยึดระบบป้องกันของบริษัทเรา มีความเป็นไปได้มากว่าเป้าหมายสุดท้ายของพวกเขาอยู่ที่ฝ่ายออกแบบ”
ความจริงภีมพลก็เดาได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีท่าทีตะลึงอะไร
นัยน์ตาภีมพลเย็นเยียบเล็กน้อย “ผมรู้แล้ว”
“ทีเอ็ม กรุ๊ปของพวกเราเป็นคู่แข่งกับR-Alan กรุ๊ปเพียงหนึ่งเดียวในวงการอัญมณี โดยเฉพาะไม่กี่ปีมานี้ หลังจากที่พวกเราก้าวนำพวกเขาไปแล้ว พวกเขาก็เคลื่อนไหวอย่างคิดจะฟื้นตัวกลับมาตลอดเวลา คาดว่าพวกเขาก็อยากจะได้รับคัดเลือกให้เป็นผู้ออกแบบเซตเฉลิมฉลองปีใหม่ของราชวงศ์อังกฤษทั้งเซตในครั้งนี้เช่นกัน”
“คิดจะพลิกกลับมานั้นไม่ง่ายขนาดนั้น” มุมปากภีมพลโค้งขึ้น แย้มรอยยิ้มเย็นยะเยือกเล็กน้อย “จับตามองความเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างใกล้ชิด”
“ครับ”
…
โรงเรียนอนุบาลเดือนดาว แสงอาทิตย์อันอบอุ่นสาดส่องลงมาอาบย้อมปราสาทของโรงเรียนอนุบาลให้มีสีทองชั้นหนึ่ง
เหล่าเด็กๆเล่นเกมส์กับคุณครูอยู่บนสนามหญ้า เสียงคุยเล่นหยอกล้อ เสียงหัวเราะสนุกสนานดังเข้ามาในหู
แชมป์นั่งอยู่บนก้อนหินข้างสไลเดอร์คนเดียว เขาถือแท็ปเลตดำเนินการอย่างตั้งใจ เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเป็นบางครั้ง และในบางครั้งมุมปากก็โค้งขึ้น บนหน้าจอปรากฏรหัสยาวขึ้นมา
ในที่สุด ก็มีคำว่า OK กระเด้งขึ้นมาบนหน้าจอ!
เด็กหนุ่มเผยรอยยิ้มสว่างไสวราวกับแสงอาทิตย์ออกมา!
และในเวลาเดียวกันนั้น สำนักงานใหญ่แห่งR-Alan กรุ๊ปที่อยู่ไกลออกไปหลายสิบกิโลเมตร เซิร์ฟเวอร์ของพวกเขามีรหัสยุ่งเหยิงโผล่ขึ้นมากลุ่มหนึ่ง หลังจากกระพริบไม่กี่วินาทีหน้าจอก็ดำมืด! ไม่ว่าจะเปิดใหม่ยังไงก็ไม่มีประโยชน์!
“แม่ง! ถูกจัดการแล้ว!”
“นี่เป็นไปได้ยังไง?!”
โรงเรียนอนุบาลเดือนดาวที่อาบไล้ด้วยแสงอาทิตย์อันอบอุ่น ครูนาดาเดินมาหาแชมป์ “เด็กชายแชมป์ ทำไมหนูไม่ไปเล่นเกมส์ล่ะจ๊ะ เป็นเพราะไม่ชอบหรอ”
“ครูนาดา ผมไม่ได้ไม่ชอบครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!” แชมป์เก็บแท็ปเลตเข้ากระเป๋าหนังสือ หยิบหมวกเบสบอลที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาสวมให้เรียบร้อย
ในที่ไม่ไกลนัก เด็กชายสองคนกำลังล้อมขวัญข้าวอยู่ และขวางทางเธอเอาไว้
หนึ่งในนั้นถามเธออย่างเย้ยหยันว่า “ได้ยินมาว่าเธอย้ายมาจากบ้านนอก?”
ขวัญข้าวกระพริบตากลมโตฉ่ำวาว “เกี่ยวอะไรกับนายด้วย”
“เธอมันเป็นไก่ป่าที่เข้ามาในรังหงส์ เธอรู้มั้ยว่าพวกเรามีฐานะอะไร” เด็กชายอีกคนหนึ่งยิ้มอวดดี “ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าเธอเข้าโรงเรียนแห่งนี้ได้ยังไง”
ขวัญข้าวมีนิสัยเก็บตัว เธอไม่เชี่ยวชาญการทะเลาะวิวาท จึงกำหมัดเล็กๆอดกลั้นจนหน้าแดง
เด็กชายรู้สึกสนุกจึงคว้าหมับเข้าที่มือของเธอ ถามอย่างหยอกล้อ “เฮ้ เธอเล่าเรื่องในหมู่บ้านของพวกเธอให้ฉันฟังหน่อยสิ! คนที่นั่นไม่อาบน้ำเดือนหนึ่งจริงๆหรอ เหม็นจนรมคนให้ตายแบบนั้นน่ะ?
“นายปล่อยฉันนะ!” ขวัญขาวดิ้นรน เหลือบตาขึ้นไปเห็นแชมป์ที่อยู่ไม่ไกล “พี่คะ! พี่ช่วยหนูด้วย!”
