เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 112 คุณภีมโกรธจนอาเจียนเป็นเลือด
แต่เธอรู้ดีว่า การเจอกันเช่นนี้ ถ้าหันหลังจากไปก็เหมือนเป็นการพิสูจน์ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นในใจ
เบญญาพบว่านภาลัยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก เธอจึงรีบเดินเข้ามา “เป็นอะไรหรอนภา?” เขาไม่รู้ว่าคนในข่าวเมื่อวานนี้คือไวศิษฎ์
นภาลัยถามเสียงเบา “ศิษฎ์กับภีมพลมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน?”
“ห๊ะ?” เบญญาประหลาดใจ “อะไรนะ? พวกเขาก็รู้จักกันหรอ?”
มีบางอย่างแวบเข้ามาในสายตาของนภาลัย เบญญามองดูเธอแล้วรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องโกหก หรือว่าเธอจะไม่รู้จริงๆ
ในตอนนั้น ไวศิษฎ์ก็เดินเข้ามาพร้อมใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม เขาดูกระฉับกระเฉงและมีชีวิตชีวาราวกับเหยียบอยู่บนเมฆ 7 สี
นภาลัยสงบนิ่งมาก
“ฮาย ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อนๆ” ไวศิษฎ์กล่าวทักทายทุกคนด้วยท่าทางสบายๆ และมีความสุข เขากวาดสายตามองข้ามผ่านเพื่อนๆ ไป และในตอนที่สายตามาหยุดอยู่ที่นภาลัย ตาของเขาก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย
นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะได้เจอกับเธอที่นี่！
นภาลัยกำลังหมกมุ่นอยู่กับการย่างมะเขือม่วง ในหัวมีภาพของเมื่อวาน ที่ภีมพลกำลังโกรธแวบเข้ามาจนทำให้ในใจของเธอสับสนมาก แล้ววันนี้ยังมาเจอไวศิษฎ์อีก จึงทำให้เธอรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
ไวศิษฎ์จงใจมาข้างๆ เธอเพื่อทักทาย “ฮาย บังเอิญจังเลย”
“บังเอิญจริงๆ” เธอยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
“ปิ้งย่างเริ่มแล้ว คุณอยากกินอะไรคะศิษฎ์?” หญิงสาวทันสมัยคนหนึ่งถาม “ส่วนผสมอยู่ตรงนี้ คุณมาเลือกเองเถอะค่ะ！
“โอเค” เขามองเธอและยิ้มให้ หยิบปลาหมึกมาไม้หนึ่ง และมาย่างข้างๆ นภาลัย จากนั้นถามเธอเสียงเบา “คุณชอบกินปลาหมึกไหม?”
นภาลัยถามด้วยสีหน้านิ่งเรียบ “เกิดอะไรขึ้นกับรูปถ่ายเมื่อวานนี้?” เธอถามตรงๆ “ทำไมถึงไม่เห็นหน้าคุณทุกรูปเลย? บังเอิญขนาดนั้นก็ยังถูกถ่ายได้อีก”
“นี่คุณไม่ได้สงสัยผมใช่ไหมเนี่ย?” ไวศิษฎ์ยิ้มด้วยสีหน้าทะเล้น “เพราะฐานะคุณนายนภาของคุณมันพิเศษมาก คุณแค่เดินก็เป็นจุดสนใจแล้ว และไม่ว่าจะอยู่กับใคร คุณก็มีความเสี่ยงที่จะถูกแอบถ่ายตลอดเวลา แล้วที่ไม่เห็นหน้าผม ก็คงเพราะพวกเขาจงใจเลือกรูปล่ะมั้ง? ลูกเล่นนี้มันดีกว่า สามารถดึงดูดความคิดเห็นของชาวเน็ตได้มากกว่า”
นภาลัยไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอยกยิ้มมุมปากแต่ในใจก็มีคำตัดสินของตัวเองแล้ว
ไวศิษฎ์คนนี้ไม่คนธรรมดาแน่
แลมโบกินีขับออกมาจากเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าแต่ไม่ได้มุ่งหน้าไปที่บริษัท
ภีมพลนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถและกำลังรับสายโทรศัพท์ “พวกคุณใกล้จะถึงหรือยัง?” เสียงแหบๆ ของเขาเต็มไปด้วยแรงดึงดูด
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “โอเค ผมจะรีบมาทันที”
ช่วงนี้ บริษัทกำลังดูที่ผืนหนึ่งอยู่ และวางแผนที่จะมีส่วนร่วมในการก่อสร้างอสังหาริมทรัพย์
เหล่าผู้บริหารระดับสูงมาสำรวจที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ภีมพลเพิ่งจะมีเวลาว่างมาดูวันนี้
เพียงแค่เขาบอกว่าได้ โครงการนี้ก็เริ่มต้นขึ้น
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง
แลมโบกินีก็มาหยุดลงที่อีกฝั่งของแม่น้ำ และจอดที่ด้านข้างของรถที่เรียงกันเป็นแถว วริศและผู้บริหารระดับสูงจำนวนหนึ่งก็มาถึงก่อนแล้ว
คนขับรถเปิดประตู ภีมพลก้าวลงมาจากรถอย่างใจเย็นพร้อมออร่าของความมั่นคงดุจดั่งภูเขาไท่
“สวัสดีครับ คุณภีม”
ทุกคนแสดงความเคารพ จากนั้นก็รายงานเกี่ยวกับที่ดินผืนนี้ให้เขาฟัง
วริศมาที่นี่ 2 ครั้งแล้ว ที่นี่มีฮวงจุ้ยที่ดีมากจริงๆ
“ที่นี่สามารถพัฒนาเป็นอาคารขนาดใหญ่ และสร้างได้ถึง 50 ตึก นอกจากนั้น ทางทิศตะวันตกก็สามารถสร้างโรงเรียนระดับประถมและมัธยมต้นได้ ถ้าเป็นเช่นนี้ จะต้องทำให้ราคาบ้านพุ่งทะยานขึ้นแน่ๆครับ”
“ทางทิศนั้น จะเป็นที่ตั้งของสถานีรถแห่งใหม่ และห่างจากที่นี่ไปไม่มาก”
“เรายังสามารถสร้างโรงพยาบาลใกล้ๆ นี้ได้อีกแห่ง บริเวณรอบๆ ค่อนข้างดีเลยทีเดียว และก็จะตั้งเป็นหมู่บ้านได้อีกด้วย”
ภีมพลฟังไปด้วยและสังเกตสภาพแวดล้อมไปด้วย
วริศยื่นกล้องส่องทางไกลให้เขา หลังจากที่เขารับมาก็ใช้มันส่องดูทิวทัศน์โดยรอบและพบว่าสภาพแวดล้อมค่อนข้างดีเลยทีเดียว
เขามองดูไปเรื่อยๆ ไม่นานก็เห็นวิลล่าที่มีเอกลักษณ์แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ ในลานบ้านมีหนุ่มสาววัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังปิ้งย่างกันอยู่ เขามองเห็นแม้แต่ควันที่ลอยอยู่ได้อย่างชัดเจน
และในตอนที่กล้องส่องขยายไปอีก ภีมพลก็เห็นเงาของนภาลัย！
เขาขมวดคิ้ว！
เห็นไม่ชัดว่าเธอกำลังย่างอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนว่าจะย่างเสร็จแล้ว จากนั้น เขาก็เห็นอีกเงาหนึ่งที่คุ้นเคย กำลังโรยเครื่องปรุงให้ที่อาหารที่เธอย่างสุกแล้ว
นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นไวศิษฎ์！
