เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 122 ยั่วยุอย่างเปิดเผย
ในแสงไฟสลัวๆ นภาลัยจ้องมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของชายหนุ่มและคิดว่าไม่ได้ทำให้เขาตื่น
อยู่ๆ เธอก็เห็นใจชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนก้อนเมฆผู้นี้
ตราบใดที่คนยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะมีสิทธิมากแค่ไหน ไม่ว่าจะมีทรัพย์สมบัติมากเพียงใด แต่ในใจ ก็ล้วนมีบาดแผลใช่ไหม?
เธอนอนลงข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ ในมือกำจี้หยกครึ่งอัน นภาลัยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงบางคนที่ผ่านเข้ามา และภาพของบางคนก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเธอ
เช้าวันรุ่งขึ้น
นภาลัยตื่นแต่เช้าและกำลังยุ่งอยู่ในห้องครัวเพียงลำพัง
เหล่าคนใช้อยากจะยื่นมือเข้ามาช่วยแต่ก็ช่วยไม่ได้
“คุณแม่ครับ！” แชมป์ในชุดเอี๊ยมมาถึงหน้าห้องครัวและยื่นหน้ามองเธอ “กำลังต้มบะหมี่ให้คุณพ่ออยู่หรอครับ?”
“วันนี้ต้มโจ๊กจ๊ะ ไม่มีบะหมี่” เธอหันกลับไปมองเขา “ส่วนของพ่อก็มีนะ”
หึ…… แม่จงใจต้มให้พ่อชัดๆ！
แชมป์จงใจกล่าว “คุณแม่ครับ ที่บริษัทมีคุณน้าคนนึงต้มโจ๊กให้พ่อด้วย แต่ว่าพ่อไม่ยอมกิน！”
คุณน้าที่บริษัท? ญาณีหรือเปล่านะ?
“ไม่ใช่เรื่องของแม่สักหน่อย” นภาลัยกะพริบตา “ที่ต้มโจ๊กก็เพราะว่าแม่อยากกิน ก็เลยต้มเยอะหน่อย”
ในใจแชมป์เกิดความคิดขึ้นมาว่าจริงๆ แม่เป็นห่วงพ่อ แต่ทำไมถึงไม่พูดออกมานะ?
“โอเค！ไม่ว่าแม่จะพูดอะไรก็ตาม！ขอให้พ่อมีกินก็พอ！” เขายังคงเป็นคนกลางให้ทั้งสองคนต่อไป
หลังจากลูกชายเดินจากไป นภาลัยที่ยืนอยู่หน้าเตารู้สึกหึงแต่เธอก็ควบคุมมันเอาไว้
บางทีเธอก็อาจจะเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่อาจต้านทานเสน่ห์อันมากมายของภีมพลได้
แต่เธอก็ไม่สามารถแสดงออกมาได้เพราะเธอไม่แน่ใจในความคิดของเขา
เธอจะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองต้องเป็นตัวตลก
“คุณแม่ขา ทำไมต้องเฝ้าเอาไว้ด้วยล่ะคะ? ทำไมไม่ใช้หม้อตุ๋นไฟฟ้าล่ะคะ?” ขวัญข้าวเดินเข้ามา “ช่วงนี้คุณแม่สนใจคุณพ่อเยอะจังเลย！”
เธอปิดเตาไฟและเริ่มเทโจ๊ก “อย่าพูดมั่วๆ！หนูไม่กินหรอจ๊ะ?”
“พูดมั่วอะไรกัน?”
มีเสียงทุ้มต่ำดังมาจากผู้ชายด้านหลัง ช่างไพเราะจนรู้สึกสบายหูจริงๆ
นภาลัยหันมาเห็นภีมพลยืนอยู่ด้านหลังของขวัญข้าว สองมือวางอยู่บนไหล่ของเธอ
“คุณพ่อขา หนูจะบอกความลับให้คุณพ่อฟังอย่างนึง！” หนูน้อยดึงมือชายหนุ่มหมุนตัวเดินจากไป
แก้มนภาลัยร้อนขึ้น และแม้แต่หูก็แดง เธอสงบจิตใจลงสักพัก
บรรยากาศการทานอาหารเช้าดีมาก
ในห้องอาหารที่เรียบง่ายและสว่างสดใส ป้าโสนยังได้เตรียมช็อกโกแลตสอดไส้สตอรเบอร์รี่ เกี๊ยวกุ้ง นม ไข่ดาว…… สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นของที่ปกติเด็กๆชอบกิน
นภาลัยยื่นโจ๊กให้ภีมพล และตักให้ตัวเองชามหนึ่ง
แชมป์พูดขึ้นว่า “คุณแม่ลงมือต้มโจ๊กให้คุณพ่อด้วยตัวเองเลยนะ！ ต้องกินให้หมดนะครับ！”
ภีมพลเหลือบมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยสีหน้าอ่อนโยน “ขอบคุณนะ” จากนั้นก็หยิบช้อนขึ้น
นภาลัยสงบมาก เธอไม่มีความคิดใดๆ เลย
หลังอาหารเช้า
คนขับรถพาเด็กๆ ไปโรงเรียนอนุบาล
นภาลัยกับภีมพลอุ้มพวกเขาขึ้นรถและทุกคนก็โบกมือบ๊ายบายกัน
“คุณไม่ไปบริษัทหรอ?” เธอเห็นภีมพลเดินไปที่ห้องรับแขก
“ยังเช้าอยู่” เขาตอบโดยไม่หันกลับมามอง
นภาลัยเดินตามไป
ภีมพลถาม “คุณคิดจะทำแผนการรักษาไหม?”
“แน่นอน แต่ว่าฉันขอให้กรินทร์มาช่วย ฉันจะลองดูก่อนว่ามันจะได้ผลไหม”
“ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกก็มาบอกผมได้”
“นั่นมันก็แน่นอนอยู่แล้ว！”
ในห้องรับแขก กำลังออกอากาศข่าวหนึ่งอยู่——
“ตั้งแต่ลิขสิทธิ์โทรทัศน์ของนวนิยายออนไลน์ยอดนิยม ได้ขายออกไปก็ได้รับความคาดหนังจากฝูงชนจำนวนมาก และการคัดเลือกนักแสดงก็ได้จบลงเรียบร้อยแล้ว！”
“นางเอกคือ เขมินทรา สาวงามหน้าหวานแถวหน้าของวงการ！”
“พระเอก ชื่อ ไวศิษฎ์ เขาเพิ่งจะเข้าสู่วงการบันเทิงเป็นครั้งแรก แต่เพราะใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาจึงทำให้ผู้กำกับถูกใจ แต่หลังจากการออดิชั่นก็พบว่า เขาคือเด็กหนุ่มที่มีความสามารถมากมาย และลักษณะนิสัยก็ยังคล้ายกันกับพระเอกของต้นฉบับมาก นอกจากนั้น อาทิตย์หน้าก็จะทำการเปิดกล้องแล้ว พวกเรามารอชมการแสดงที่ยอดเยี่ยมของพวกเขากันเถอะค่ะ”
ในโทรทัศน์ฉายภาพโปสเตอร์โฆษณาอันใหญ่ บนนั้นเป็นรูปคู่ของเขมินทราและไวศิษฎ์ คนหนึ่งอ่อนโยนงดงาม อีกคนหนึ่งมีเสน่ห์และหล่อเหลา
หนุ่มหล่อสาวสวยคู่หนึ่ง ช่างดูเหมาะสมกันดีจริงๆ
ผู้ประกาศข่าวสาวยังกล่าวอีกว่า ไวศิษฎ์เป็นที่นิยมในเวยป๋อแล้วเนื่องจากเขาหน้าตาดี และมักจะทำให้คนมีความรู้สึกเยาะเย้ยถากถางสังคม ดังนั้นจึงได้รับการไล่ตามจากหญิงสาวจำนวนมาก
ไวศิษฎ์ ไม่นานชื่อนี้ก็ติดอันดับหนึ่งคำค้นหา ถึงแม้ว่าเขาเป็นนักแสดงหน้าใหม่แต่กลับได้รับเลือกเป็นพระเอกจากผู้กำกับชื่อดัง เขาจะต้องมีข้อมูลให้ขุดเยอะมากแน่ๆ
