เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 126 ภาพอันอบอุ่นของรีพัลส์เบย์ วิลล่า
บรรยากาศของห้องหนังสือแตกต่างไปมาก ช่างเป็นสถานที่ที่ดูเคร่งครัดรอบคอบจนทำให้คนหายใจไม่ออก
ถึงแม้ว่าภีมพลยังหนุ่ม แต่ท่าทางน่าเกรงขามของเขานั้นกลับทำให้ดูเหมือนชายชราอายุ 80 ปี
เขานั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือและมองเธออย่างลึกซึ้ง
นภาลัยเดินไปทางเขา
เขายื่นสัญญาฉบับหนึ่งให้เธอ “คุณลองดูก่อน”
นภาลัยนภาลัยหยุดยืนและยื่นมือออกไปรับ เธออ่านตั้งแต่ต้นจนจบ เนื้อหาในนั้นเรียบง่ายและชัดเจน
“ถ้าคุณคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรก็เซ็นได้เลยนะ 1,000 ล้าน ไม่ขาดเลยแม้แต่นิดเดียว” ภีมพลพูดเสียงต่ำ
นภาลัยไปแปลกใจเลยเพราะรมิตา เภสัชกรที่มีชื่อเสียงควรค่าแก่เงินจำนวนนี้
เงิน 1,000 พันล้านนี้ มากพอที่จะแสดงให้เห็นถึงความเชื่อใจที่เขามีต่อเธอ
“ขอปากกาหน่อย！” เธอยื่นมือ
ภีมพลยื่นปากกาให้
นภาลัยรับมาและเซ็นชื่อลงที่ด้านข้างของตราประทับส่วนตัวของภีมพล และสัญญาฉบับนี้ ก็มีผลอย่างเป็นทางการ
“แม่ผมไม่ชอบคุณ” เขาถามตรงๆ “แล้วคุณจะเข้าหาเธอยังไง?”
“ฉันมีวิธีของฉันอยู่แล้ว”
ภีมพลเลือกที่จะเชื่อเธอและไม่ถามอะไรต่อ
นภาลัยเห็นเขาลุกขึ้นยืนและออกไปจากห้องหนังสือ เธอรู้สึกหนักใจเพราะถึงแม้ว่าเธอไม่อยากจะทำให้เขาผิดหวัง แต่เรื่องนี้ดูท่าว่าจะไม่ง่ายเลย
ภีมพลเข้าไปอาบน้ำในห้องอาบน้ำ
ภีมพลนึกถึงเรื่องที่ไวศิษฎ์เข้าวงการบันเทิงแล้วลมหายใจเย็นยะเยือก เขาต้องการดูว่าไวศิษฎ์คนนี้ จะมีกลอุบายอะไรต่อไป เพราะในข่าวล้วนมีแต่ภาพของเขาเต็มไปหมดทุกที่！
รีพัลส์เบย์ วิลล่า
อาหารเย็นวันนี้ ไม่เคยมีมากมายเท่านี้มาก่อน คะนึงนิตย์ไม่ได้ถามเด็กๆ ว่าอยากกินอะไร เธอได้แต่สั่งให้เชฟที่เก่งที่สุดทำอาหารที่หรูที่สุดและอร่อยที่สุดมา
ผ้าไหมเห็นอาหารน่าทานเต็มโต๊ะก็ทั้งดีใจและประหลาดใจ นานแล้วที่ไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้
ฟัวกราส์ หอยเป๋าฮื้อ กุ้งก้ามกราม หัวสิงโต หมูสามชั้นราดน้ำแดง ซุปซานเจิน……
อาหารมื้อนี้ อย่างน้อยๆ ก็ต้องหนึ่งล้านใช่ไหม?
คุณนายชอบเด็กแฝดคู่นี้จริงๆ แน่เลย?
เด็กๆ กินไปคุยไปด้วยความเอร็ดอร่อย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และริมฝีปากมันแผลบ
ถ้าเป็นปกติ เวลาทานอาหารของตระกูลกงพลีต้องห้ามส่งเสียงออกมาโดยเด็ดขาด แต่วันนี้ผ้าไหมกลับเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ไม่มีความโมโหแสดงออกมาเลยแม้แต่น้อยของคุณนาย
จริงๆ แล้ววันนี้ คุณนายยังนั่งอยู่ตรงข้ามและตักอาหารให้พวกเขาด้วยตัวเองอีกด้วย “ถ้าชอบก็กินเยอะๆ เลยลูก ไม่ต้องเกรงใจ ทำตัวเหมือนอยู่ที่บ้านตัวเองเลย”
“ขอบคุณครับคุณย่า！”
“คุณย่ากินด้วยกันสิคะ！”
เสียงเล็กๆ น่ารักของเด็กๆ ช่างไพเราะราวกับเสียงระฆัง ฉากตรงหน้าดูอบอุ่นมากเป็นพิเศษ
ผ้าไหมก็ยิ้มออกมาจากใจ นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นคุณนายมีความสุขเช่นนี้！
ตอนกลางคืน
ผับที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง
เสียงดนตรีที่ฟังดูมีชีวิตชีวา ไฟที่เปลี่ยนสีอยู่ตลอด เหล้าเลิศรส หญิงสาววัยรุ่นที่กำลังเต้นรูดเสาอยู่กลางฟลอร์เต้นรำ……
เสียงดังกึกก้องทั้งหมดนี้เหมือนเป็นการประกาศว่า ชีวิตกลางคืนได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ไวศิษฎ์เป็นเจ้าภาพในวันนี้ เขาเชิญสมาชิกทั้งหมดของสโมสรประมาณ 30 คนมามีความสุขร่วมกันที่นี่
“ดังใหญ่แล้วนะลูกพี่！” สมาชิกในทีม A ยื่นมือมาวางไว้ที่ไหล่ของเขาพร้อมทั้งแกว่งไวน์แดงในแก้วและโยกเอวเต้น “เข้าไปอยู่ในวงการบันเทิงแล้วต้องอยู่ยงคงกระพันนะ！อีกไม่นานลูกพี่ต้องกลายเป็นดาราหนุ่มแถวหน้าแน่ๆ”
“ไปเลยไป！พูดอะไรเนี่ย? ตอนนี้ลูกพี่ของพวกเราก็อยู่แถวหน้าอยู่แล้ว！ไม่เห็นแฟนคลับในเวยป๋อหรอ? เพิ่มขึ้นเป็นร้อยล้านเลย！นี่แสดงให้เห็นถึงความนิยมที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นเงินทั้งนั้นเลยนะ！”
“ลูกพี่ โปสเตอร์โฆษณาไม่ได้ตัดต่อเลยแต่มันคือความหล่อของลูกพี่จริงๆ！ผมดูไม่รู้กี่รอบเลย！”
“ลูกพี่ ผมว่าลูกพี่กับเขมินทราดูเหมาะสมกันมาก สนใจจะคว้าเธอมาหน่อยไหม?”
“ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่คว้ามาไม่ได้ถ้าลูกพี่ต้องการ！ฮาฮาฮา！ใช่ไหม?”
ไวศิษฎ์นั่งอยู่ที่บาร์ฟังความจริงที่ไม่ได้เยินยอจนเกินไปเหล่านี้ เขาหยิบขวดเหล้าขึ้นยกเทดื่มพร้อมทั้งแสดงรอยยิ้มที่แฝงความชั่วร้าย “วันนี้ทุกคนเปิดดื่มกันให้เต็มที่ ไม่ต้องเกรงใจ ฉันเลี้ยงเอง！”
“ลูกพี่ ดูทางนู้นสิว่าใครมา?” มีคนกระซิบบอกเขา
ไวศิษฎ์หันไปมอง และเห็นหญิงสาวผมทองในชุดเสื้อเอวลอยยืนน้อยใจอยู่
