เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 141 เปลี่ยนเป็นเธอที่หึงแทน
นิ้วของภีมพลแข็งท่อเล็กน้อยเมื่อรับเอกสาร เขาหันไปมองผู้หญิงที่กำลังวิจัยยาอยู่ไม่ไกล ซึ่งมองเห็นแต่ด้านหลัง
เขาเห็นกรินทร์เช็ดหลังมือของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้า ยามันบินออกมาหรือไง?
ท่าทางแบบนี้…มันทิ่มแทงตามาก!
ญาณีมองตามสายตาของเขาไปจนรู้สึกสับสน นี่มันเรื่องอะไรกัน?
เมื่อเขามองไปที่ภีมพลอีกครั้ง ปรากฏว่าเขาได้ถอนสายตาออกไปแล้ว
เขาก้มมองดูเอกสาร ผู้ชายหล่อ ๆ ไม่ว่าพวกเขาจะมองจากมุมไหน พวกเขาก็หล่อกันหมด
ภีมพลรู้ว่าวดอลลาร์ศสามารถจัดการเอกสารนี้ได้โดยที่ไม่ต้องส่งมอบให้คุณญาณีต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ เขามั่นใจ
“พวกเขามาทำอะไรที่นี่เหรอคะ?” ญาณีถามอย่างสงสัย ดูเหมือนว่าคนพวกนั้นจะเป็นหมอ
ภีมพลตอบว่า “วิจัยยารักษาแผลไหม้ของแม่ผมน่ะ”
ญาณีเดินไปหากรินทร์และรมิตาทันที มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อยและเธอพูดด้วยน้ำเสียงราวกับคุณนายของบ้าน
“ขอบคุณที่พยายามอย่างหนักนะคะ ”
“นภาลัยยิ้มเยาะภายใต้หน้ากาก เธอเปลี่ยนเสียงและถามว่า คุณเป็นใครเหรอคะ? ทำไมต้องมาขอบคุณด้วย? หรือว่าคุณคือคุณนาย ”
“…” ญาณีหดตัว เธอพูดไม่ออกและอึดอัดอย่างมาก
กรินทร์หยุดทำงานและหันกลับมา
“คุณญาณี คุณภีมได้ขอบคุณเราไปแล้ว เราทำไปเพราะได้รับเงินตอบแทน ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องแสดงความขอบคุณหรอกครับ แค่อย่ารบกวนงานของเราก็พอ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอจึงยิ่งอึดอัดมากขึ้นไปอีก แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ไม่น้อยลงแต่อย่างใด
ดังนั้นเธอจึงกลับไปที่โต๊ะของภีมพลด้วยรอยยิ้มและรอให้เขาตรวจสอบเอกสารต่อ
ญาณีรู้จักกรินทร์ก็จริง แต่ผู้หญิงข้างๆ … เธอเป็นใคร? ทำไมต้องใส่หน้ากาก? เธอมีข้อสงสัยมากมาย
ในตอนท้าย เธอจึงถามขึ้น
“หมอกรินทร์ เธอคือใครเหรอคะ?”
“เธอเป็นอาจารย์ของผมน่ะครับ” กรินทร์ตอบขณะที่กำลังยุ่งอยู่ “เธอชื่อรมิตา”
สิ่งนี้ทำให้เธอตกใจมาก อาจารย์ของเขายังเด็กมากขนาดนี้เนี่ยนะ?
ต้องรู้ก่อนว่ากรินทร์มีชื่อเสียงด้านการแพทย์
เขาเป็นแพทย์อัจฉริยะที่อายุน้อยที่สุดที่พัฒนายามามากมายเพื่อประโยชน์ของมนุษยชาติ
ถ้าเขามีลูกศิษย์จะต้องเป็นคนเก่งแน่นอน อัจฉริยะขนาดนี้จะมีอาจารย์ได้ยังไง?แล้วอาจารย์คนนี้จะต้องเก่งขนาดไหนกัน?
รมิตา?ต้องกลับไปเสิร์ชดูในกูเกิ้ลสักหน่อยแล้ว
ชุดสูทสีดำ รองเท้าส้นสูงสีดำและหน้ากากสีดำ ญาณีตกใจกับออร่าของผู้หญิงคนนี้ในทันที
แต่เธอกลับรู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและมองไปยังชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยรอยยิ้มที่สดใส “ภีมพล คุณป้าให้ฉันอยู่ทานข้าวที่นี่ คุณจะลงไปข้างล่างด้วยกันเลยไหม?”
“ได้” เขาตอบ
จู่ๆ ก็ตอบตกลงไปแบบนี้เนี่ยนะ?
มือของนภาลัยชะงักเล็กน้อย แต่เธอไม่รู้ว่าภีมพลพยายามล้างแค้นเธอกับกรินทร์ จงใจให้ทำให้เธอไม่พอใจ
ญาณีมีความสุขมากเมื่อเขาตอบรับ
“เซ็นเสร็จแล้ว คุณลงไปคุยกับแม่ผมสักพักเถอะ” ภีมพลยื่นเอกสารให้เธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “ผมต้องจัดการกับอีเมลอีกสองสามฉบับ”
“ได้ค่ะ!” เธอรู้สึกดีใจและรีบหันหลังเดินจากไป
ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ได้เวลาอาหารกลางวัน
ญาณีขึ้นไปชั้นบนเพื่อเรียกภีมพลด้วยตนเอง
“ภีมพล เสร็จงานหรือยังคะ? ได้เวลาทานอาหารกลางวันแล้ว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
นภาลัยได้ยินจนหัวใจแทบชา!
“ผมไม่ต้องกิน ผมเพิ่งฉีดสารอาหารมาน่ะ” เขาปิดคอมพิวเตอร์ “แต่ผมคุยเป็นเพื่อนคุณได้ ไปกันเถอะ”
ท่าทีของเขาดีมากจนญาณีมีอาการประสาทหลอน เขาเลิกกับนภาลัยอย่างสมบูรณ์แล้วงั้นเหรอ?
ฟังเสียงฝีเท้าที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง นภาลัยไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำดีกับญาณีขนาดนี้?
ร้านอาหารชั้นล่างโปร่งแสง ผนังหลายบานทำด้วยกระจก ทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่น
โต๊ะอาหารยาวสีขาวเต็มไปด้วยอาหารอันโอ่อ่า รังนกชาวอินโดนีเซียถูกเสิร์ฟขึ้นบนโต๊ะ นั่นเป็นจานพิเศษสำหรับญาณี
“ขอบคุณค่ะคุณป้า” เธอรู้สึกปลื้มปีติ
โสมป่าราคาหลายดอลลาร์ แซลมอนอุ่นๆ ยังไม่เย็นชืด เนื้อดีเป็นพิเศษ นอกจากนี้ยังมีปูป่น คาเวียร์หอยเม่น สเต๊กเนื้อสันนอกและสเต๊กกวางเรนเดียร์ ทั้งหมดนี้เป็นอาหารคุณภาพชั้นยอด
ภีมพลนั่งลงบนเก้าอี้ทานอาหารและมองดูอาหารบนโต๊ะด้วยสายตานิ่งสนิท อาหารกลางวันอันโอ่อ่าดังกล่าวเพียงพอที่จะแสดงตำแหน่งของญาณีในใจแม่ของเขา
“คุณป้า หลบหน่อยได้ไหมครับ?” แชมป์จูงมือขวัญข้าวเดินไปยังไปทางฝั่งญาณี “คุณป้าไม่นั่งข้างพ่อได้ไหม?”
