เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 160 คุณนายนิตย์เปลี่ยนท่าที
“ที่อยู่อีเมลนี้ก็ยังเขียนไว้อยู่บนเว็บไซต์วิกิพีเดีย หลังจากผ่านการรับรองแล้ว ของพวกนี้ล้วนเป็นบัตรเชิญที่ผู้นำแวดวงทางการแพทย์ส่งมาให้หนูค่ะ ท้ายจดหมายยังมีตราประทับ ด้วยเหตุผลส่วนตัว หนูจึงไม่เข้าร่วมกิจกรรม คุณสามารถเปิดอ่านได้ทุกฉบับ สิ่งเหล่านี้จะเป็นหลักฐานเพื่อพิสูจน์ตัวตนของฉันทั้งหมดค่ะ”
คะนึงนิตย์เบนหน้าหนี ไม่มองโทรศัพท์เธอด้วยซ้ำ
ทว่าผ้าไหมรีบรับโทรศัพท์ทันควัน และนำมาวางทางด้านหน้าของคุณนาย “คุณนายคะ….” เธอเองชำเลืองมองดูเช่นกัน “คือคุณหมอรมิตาจริงๆ ด้วยค่ะ”
ดวงตาคะนึงนิตย์ฉายแวบอะไรบางอย่าง แต่เธอก็สงบสติอารมณ์ได้รวดเร็วมาก นัยน์ตาเหล่มองหน้าจอโทรศัพท์อย่างเย็นชาแวบหนึ่ง
ไม่มีใครคาดเดาออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะว่าสภาพอารมณ์ไร้การเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย
“สภาพผิวของท่านจะถ่วงเวลาอีกไม่ได้แล้วค่ะ” นภาลัยพูดตามความจริง “หนูไม่ได้โกหกท่านเลย ถ้าขืนปล่อยทิ้งไว้อีกครึ่งปี การรักษาก็จะซับซ้อนมากขึ้นอีกเท่าตัว แต่ว่าตอนนี้ หนูมีความชำนาญมาก ต้องรักษาท่านให้หายดีแน่นอนค่ะ!”
ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกไฟคลอกมาหลายปี เป็นผู้หญิงที่มีความฝันว่าอยากจะเต้นรำ เธอยอมทิ้งลูกชายโดยใช้การฆ่าตัวตาย แล้วจะไม่อยากฟื้นฟูดังเดิมได้ยังไง?
แต่คะนึงนิตย์ไม่ชอบขี้หน้านภาลัย! กระทั่งรังเกียจมากเลยทีเดียว!
ถ้าไม่มีเธอ ภีมพลก็คงแต่งงานกับญาณีแล้ว!
ในหัวสมองของเธอฉายความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา เธอใช้โอกาสนี้ในการทรมานนังเด็กบ้านป่าเมืองเถื่อนคนนี้! ทรมานจนเธอยอมจากไป!
ดังนั้น คะนึงนิตย์ยื่นมือออกมากั้นโทรศัพท์ที่ผ้าไหมยื่นมาให้ตรงหน้า ส่งเสียงฮึดฮัมในลำคอและลุกขึ้นยืน โดยใช้สายตากวาดมองอย่างไร้ความรู้สึก “หล่อนรู้มั้ยว่าคนอายุอย่างฉันเกลียดเรื่องอะไรมากที่สุด?”
“…” เธอไม่กล้าตอบโต้
เมื่อเห็นนัยน์ตาคะนึงนิตย์ยิ่งเย็นเฉียบมากขึ้นกว่าเดิม “การโกหก! ฉันเกลียดการโกหกที่สุด!”
นภาลัยทราบดี พ่อของภีมพลเคยนอกลู่นอกทาง และโกหกกับเธอครั้งใหญ่หลวงมาก
“แต่แกปั่นหัวฉันอยู่ตลอด!” เธอก้าวมาทางด้านหน้าเรื่อยๆ กระทั่งเดินมาหยุดระยะห่างจากนภาลัยแค่คืบเดียว “แกว่า ฉันควรจะโกรธมั้ยล่ะ?”
“ขอโทษค่ะ…” นภาลัยขอโทษจากใจจริง อารมณ์สับสนมาก
คะนึงนิตย์จ้องมองใบหน้าเล็กๆ ของเธอ ยอมรับจริงๆ ว่าเด็กคนนี้สวยจนทำให้คนตกใจ ราวกับความสวยสะพรั่งดั่งดอกไม้งาม
ทว่าผู้หญิงเฉกเช่นนี้ เล่ห์กลยิ่งลึกล้ำมากขึ้น!
“แกไม่ต้องพูดว่าขอโทษแล้ว!” คะนึงนิตย์ทำเสียงสูงปรี๊ดทันที “ต้องการให้ฉันรักษาให้ได้ใช่มั้ย แต่แกต้องรับปากกับข้อตกลงของฉันด้วย!”
“คุณพูดมาเถอะค่ะ”
“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปแกต้องทำอาหาร!” คะนึงนิตย์พูด “แกต้องล้างจานถูบ้าน! งานที่แม่บ้านของเราทำแกต้องเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด!”
นี่มันเป็นเงื่อนไขประสาทแดกอะไรเนี่ย? นภาลัยตกในภวังค์อยู่ชั่วอึดใจ ตั้งใจทรมานเธอชัดๆ!
“ส่วนเวลาที่เหลือแกค่อยไปพัฒนายาต่อ” คะนึงนิตย์เน้นทุกถ้อยคำ “ยังไงเสีย ฉันไม่หวังให้แกหยุด! ไม่หวังให้แกได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย!”
ขนาดผ้าไหมก็ตกใจตาม
“ยังมีอีก ถ้าแกกล้าเสนอหน้าไปบอกภีมพล ฉันจะลงมือกับลูกของแก! ให้แกรีบไสหัวออกไปจากบ้านนี้เร็วขึ้นกว่าเดิม!”
นภาลัยรู้สึกว่าเธอเปลี่ยนท่าทีไปมาก จนน่ากลัวเหลือเกิน กระทั่งไร้สติปัญญาไปเลย
“คำขอร้องของฉันที่เสนอไป แกจะตกลงมั้ย?” ตอนนี้คะนึงนิตย์ต้องการคำตอบที่แน่ชัด
นภาลัยพยักหน้า เพื่อต้องการทำตามสัญญาที่ตนเองได้ให้ไว้กับภีมพล “ได้ค่ะ” วินาทีนั้น เธอจึงรู้ตัว ว่าตนเองหลงรักภีมพล และอยากจะช่วยให้เขาสมปรารถนาอันแรงกล้าที่สุดในชีวิตของเขาด้วย
“ผ้าไหม หล่อนไปบอกกับคนในครัวด้วยนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปให้เธอทำอาหารทั้งสามมื้อ!” คะนึงนิตย์นั่งลงบนโซฟา “อยากจะเป็นสะใภ้ของตระกูลกงพลี ต้องเก่งรอบด้าน! ตระกูลกงพลีไม่ต้องการพวกมีดีแค่หน้าตาอย่างเดียว!”
“ฉันจะไปทำอาหารเช้าค่ะ” นภาลัยเดินมุ่งหน้าไปยังห้องครัว เธอมีความคิดเดียวอยู่ในใจ รักษาเธอให้หายดี!
โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคะนึงนิตย์ชอบอะไร เธอมองเห็นมะเขือเทศในครัว จึงคิดจะบะหมี่ให้เธอทาน
ในเมื่อเธอทำบะหมี่ซุบมะเขือเทศใส่ไข่ไก่อร่อยจนหาคู่ต่อสู้ในหมู่บ้านซันไลต์ไม่ได้สักคน ขนาดภีมพลเองก็ชอบกินมาก
เธอจึงตั้งใจทำบะหมี่ออกมาหนึ่งชาม ตอนที่ยกขึ้นมาเสิร์ฟที่โต๊ะก็คอยระมัดระวังเป็นพิเศษ ผ้าไหมคอยประคองคะนึงนิตย์เดินเข้ามา
เมื่อเห็นบะหมี่ เธอทำหน้าไม่พอใจทันที “แกขลุกตัวอยู่ในห้องครัวมาตั้งนาน ทำได้แค่บะหมี่ถ้วยเดียวเนี่ยนะ?”
