เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 196 สารภาพรัก
เขากล่าวเสริมว่า “ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนพวกเราจะเดินทางมาทำงานด้วยกัน แต่พวกเราก็ไม่เคยออกมาตามลำพังกันสองคน ผมไม่เคยออกไปกับเธอ และไม่เคยออกไปกับผู้หญิงคนอื่นเช่นกัน”
นภาลัยอดไม่ได้ที่จะยิ้มที่มุมปาก เธอยื่นมือไปกอดเขา เอาแก้มซุกไปที่หน้าอกของเขาเบา ๆ “ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องอธิบายแล้ว”
กลางสายลมยามเย็น ภีมพลใช้สองมือกอดเธอเอาไว้ มองไปข้างหน้า เขารู้สึกพอใจกับโลกใบนี้มาก
หลังจากนั้นเขาจูงมือเธอ แล้วเดินชมทิวทัศน์ที่จุดชมวิวหนึ่งรอบ
พวกเขาสองคนไม่ได้สนทนาอะไรกันมากมาย พวกเขาเดินตากลมกลางคืน ชมวิวทิวทัศน์กลางคืนที่สวยงามที่สุด ด้วยความรู้สึกสบายใจ
ภีมพลหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายเซลฟี่รูปคู่ ส่วนนภาลัยก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกมีความรัก เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนความจริง และรู้สึกว่าแม้แต่อากาศก็ยังหอมหวาน
หลังลงมาจากจุดชมวิวแล้ว ภีมพลพาเธอไปบาร์กลางแจ้งที่อยู่ชั้นบนสุดของอาคาร เป็นสถานที่โรแมนติกมาก และเป็นที่นิยมในหมู่คนหนุ่มสาว
เขาดื่มไวน์พร้อมกับเธอ สามารถมองเห็นแมนฮัตตันและเกาะนิวเจอร์ซีย์ที่สว่างไสวตอนกลางคืนโดยมีแม่น้ำฮัดสันเป็นฉากหลัง
“หนุ่มหล่อ เต้นรำด้วยกันไหม?” สาวสวยจมูกโด่งและสวมกระโปรงสั้นเดินเข้าไปหาพวกเขา และส่งคำเชิญให้ภีมพล ผู้หญิงคนนี้หลงเสน่ห์รูปลักษณ์ของภีมพลแล้ว
ภีมพลปฏิเสธทันที “ไม่ครับ ผมต้องอยู่เป็นเพื่อนภรรยา” เขาพูดภาษาอังกฤษได้คล่องมาก จากนั้นมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนตนเอง ดวงตาเต็มไปด้วยความรัก
ซึ่งทำให้สาวสวยชาวนิวยอร์กคนนี้รู้สึกอิจฉามาก
หลังจากดื่มไวน์หมด ภีมพลหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วถ่ายเซลฟี่รูปคู่หลายใบ จากนั้นก็พาเธอจากไป
“เมื่อก่อนคุณเคยถ่ายเซลฟี่ไหม?” นภาลัยถามด้วยความสงสัย
“ไม่เคย”
“แล้ววันนี้คุณเป็นอะไร? หรือว่านี่เป็นภารกิจที่ลูกชายมอบให้คุณ?”
“ช่างมันเถอะ” เขากล่าวด้วยความจริงใจ “แชมป์เตือนผมว่าควรบันทึกช่วงเวลาที่สวยงามไว้ ถ้ามีใครสูญเสียความทรงจำล่ะ?”
“สูญเสียความทรงจำ?” นภาลัยหัวเราะ “คุณเชื่อเรื่องที่อยู่ในละครจริง ๆ เหรอ? อยู่ดี ๆ จะความจำเสื่อมได้อย่างไร?”
หลังลงมาจากลิฟต์แล้ว พวกเขาเดินจับมือตากลมอยู่บนถนนในนิวยอร์ก
ภีมพลซื้อแตงโมครึ่งลูกให้เธอ เธอใช้ช้อนตักใส่ปากขณะเดิน ป้อนเขาคำหนึ่ง แล้วตนเองก็กินคำหนึ่ง
ภีมพลไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน เมื่ออยู่กับเธอแล้ว ทำให้เขารู้สึกสบายใจมาก และไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกแม้แต่น้อย
เธออยู่ข้างหน้า ส่วนเขาใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปเธอ ทิวทัศน์กลางคืนนั้นทำให้คนรู้สึกสดชื่นมาก
ต่อมาพวกเขาเข้าไปในสตูดิโอถ่ายภาพ เพื่อล้างรูปที่ถ่ายออกมา
เป็นสองอัลบั้มขนาดเท่าฝ่ามือ สวยงามและง่ายต่อการเก็บ
“สวยมาก! ขนาดหน้าปกยังออกแบบได้ค่อนข้างดี” เธอใส่เข้าไปในกระเป๋าด้วยความทะนุถนอม “นึกไม่ถึงว่าทักษะฝีมือในการถ่ายรูปของคุณจะดีขนาดนี้!”
“ผมเป็นสามีที่มีความสามารถรอบด้าน” ภีมพลไม่ถ่อมตนเลยสักนิด “ไม่มีอะไรที่ผมทำไม่ได้ ผมคลอดลูกไม่เป็นเท่านั้น แต่นอกจากนี้ ผมทำได้ทุกอย่าง”
“ฮ่า ๆ ๆ……..จองหอง!”
“ผมมีทุนให้จองหอง!”
หลังจากเดินจนเหนื่อย เขาก็พาเธอไปร้านกาแฟกลางแจ้งที่อยู่ริมแม่น้ำอีกครั้ง
“นั่งพักสักครู่เถอะ”
พวกเขาสองคนนั่งบนโซฟา คืนนี้ดาวระยิบระยับอยู่เต็มท้องฟ้า และพระจันทร์สวยมากเช่นกัน รอบ ๆ เป็นวิวทิวทัศน์กลางคืนที่สว่างไสว แม่น้ำเป็นประกายระยิบระยับ มีเรือสำราญผ่านมาเป็นครั้งคราว
“นภา พวกเราเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการเถอะ” ภีมพลมองเธอด้วยความอบอุ่น “สัญญาเป็นโมฆะ พวกเราอยู่ด้วยกันจริง ๆไม่ใช่เพื่อเด็ก ๆ แต่เพื่อพวกเราเอง”
นี่เป็น……คำสารภาพรักอย่างเป็นทางการเหรอ?
แต่…….เธอกำลังจะจากไปแล้ว
คืนนี้ นภาลัยพยายามที่จะเพิกเฉยต่อความจริงนี้ เธอพยายามยิ้ม พยายามมีความสุขกับเขา
“ผมน่าจะรักคุณเข้าแล้ว” ภีมพลกล่าวด้วยความจริงใจ “คุณกระตุ้นทำให้ผมมีความปรารถนาที่จะปกป้องคุณ ทำให้ผมอยากอยู่กันคุณ ไม่ใช่เพราะว่าผมต้องการต่อต้านคุณแม่ และไม่ใช่เพื่อทำให้ญาณีล้มเลิกความตั้งใจ เพราะผมไม่จำเป็นต้องทำให้ใครล้มเลิกความตั้งใจ”
เขากล่าวว่า “ผมอยากละทิ้งทุกอย่าง แล้วอยู่กับคุณ”
พวกเขาสองคนสบตากัน นภาลัยมองเห็นความจริงใจของเขา
