เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 197 รักตั้งแต่เจ็ดปีที่แล้ว
ขณะนี้หัวใจของเธอเจ็บราวกับถูกเข็มทิ่มแทง เธอพยายามควบคุม มุมปากของเธอยังคงมีรอยยิ้ม “ฉันก็รักคุณเหมือนกัน”
เมื่อเธอเห็นรอยยิ้มที่สวยงามของภีมพลแล้ว ทำให้เธอยิ้มด้วยความสดใสมากยิ่งขึ้น
หลังจากดื่มกาแฟเสร็จแล้ว พวกเขาสองคนก็นั่งรถกลับไปที่ปราสาท พวกเขาสองคนจับมือกันแน่น
ในห้องชุดสุดหรู ภีมพลอดไม่ได้ที่จะกอดเธอจากด้านหลัง วางคางบนไหล่ของเธอราวกับเด็ก “ที่รัก พวกเรามาอาบน้ำด้วยกันไหม?”
ผู้ชายที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดที่ทุกคนเคารพยำเกรง ก็มีภาพที่ลึกซึ้งแบบนี้เหมือนกัน
“……” หัวใจของนภาลัยเต้นแรง แก้มของเธอร้อนผ่าว
แต่พลังแห่งความรักนั้นยิ่งใหญ่แบบนี้แหละ เมื่อคุณมีความรักอย่างแท้จริง ก็อดไม่ได้ที่จะถลำเข้าไปลึก และไม่ใจแข็งพอที่จะปฏิเสธคำขอของอีกฝ่ายได้ ถึงแม้ว่ามันจะมากเกินไปหน่อยก็ตาม
“ค่ะ” เธอตอบตกลง
ภีมพลปล่อยน้ำอุ่นลงไปในอ่างอาบน้ำ โรยกลีบดอกไม้ จากนั้นจุดเทียนไขและปิดไฟ
ตอนนี้พื้นที่กว้างใหญ่ มีเพียงแสงเทียนสลัว ห้องอาบน้ำเต็มไปด้วยไอน้ำ ทำให้คนแยกไม่ออกว่านี่เป็นภาพลวงตาหรือเป็นความจริง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา—
นภาลัยสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวยืนอยู่หน้ากระจก ภีมพลกำลังเป่าผมให้เธอ
ในกระจก เธอเห็นเขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ และเห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องบางส่วนของเขา
นภาลัยหันหลังแล้วซุกเข้าไปในอ้อมแขนของเขา
“เป็นอะไร?” เสียงผู้ชายแผ่วเบา
“ไม่เป็นไร แค่อยากกอดคุณเท่านั้น”
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ แต่ความรักไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว ญาณีถึงจะเป็นคนที่เหมาะสมกับเขาที่สุด เกิดเป็นคนต้องรักษาสัญญา เธอรับปากคุณนายนิตย์ว่าจะไปจากเขาแล้ว
เธอไม่ต้องการให้พวกเขาสองแม่ลูกเป็นศัตรูเพราะตนเอง
ตอนนี้คุณนายนิตย์หายเป็นปกติแล้ว ชีวิตดี ๆ ของตระกูลกงพลีได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
หลังจากเป่าผมแห้งแล้ว ภีมพลจูบหน้าผากเธอเบา ๆ
จากนั้นเขาก็พาเธอเดินไปที่หน้าต่าง แล้วรินไวน์แดงสองแก้ว
หลังจากปิดไฟ แสงจันทร์ที่สว่างไสวก็ส่องเข้ามา ถึงแม้ว่าแสงจะสลัว แต่ก็สามารถมองเห็นอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
“คุณจำตอนที่พวกเราพบกันครั้งแรกเมื่อเจ็ดปีที่แล้วได้ไหม?” ภีมพลเริ่มเปิดหัวข้อสนทนา
นภาลัยถือแก้วไวน์ “จำได้”
“เหล้าแก้วนั้นมีปัญหา ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร” เขากล่าวด้วยความจริงใจ “ตอนนั้นผมแค่คิดว่าจะไม่ยอมให้คนที่วางยาผมประสบความสำเร็จ พอผมเปิดประตูก็เห็นคุณทันที”
สีหน้าประหม่าของนภาลัยถูกผมยาวปิดบังทั้งหมด
“ถ้าคืนนั้นไม่ใช่คุณ ก็จะกลายเป็นคนอื่น” เขาเอนหลังพิงเก้าอี้ “แต่ผมโชคดีมากที่เป็นคุณ และผมก็เคยตามหาคุณ”
“ตามหาฉันทำไม?” เธอรู้สึกตกใจเล็กน้อย “ชดเชยค่าทำขวัญเหรอ?”
หยดน้ำค้างปกคลุมดอกกุหลาบที่เบ่งบานอยู่นอกหน้าต่าง และค่ำคืนนี้เงียบสงบเป็นพิเศษ
“ไม่ใช่แน่นอน” เขากล่าว “ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ผมคิดถึงกลิ่นสมุนไพรจาง ๆ ที่อยู่บนร่างกายของคุณ ผมจำรายละเอียดของคืนนั้นได้อย่างชัดเจน มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษมาก”
แก้มของเธอยิ่งร้อนเผ่ามากกว่าเดิม เขาจำได้ทุกรายละเอียด?
ภีมพลจิบไวน์แล้ววางแก้วลง จากนั้นเขาเดินอ้อมโต๊ะ แล้วเดินมาอยู่ข้างหลังเธอ เอนตัวจับไหล่ของเธอเอาไว้
ริมฝีปากบางขยับเข้าไปใกล้หูของเธอ และกระซิบว่า “บางที ผมอาจจะตกหลุมรักคุณตั้งแต่เจ็ดปีที่แล้ว”
หัวใจของเธอเต้นแรง “……”
วินาทีถัดมา มือของชายหนุ่มจับคางเธอเบา ๆ
นภาลัยหันหน้ากลับมา ลมหายใจของเขาห่อหุ้มร่างกายของเธอเอาไว้ เขาจูบเธอด้วยความรัก……
เช้าวันรุ่งขึ้น
ท่ามกลางแสงแดดอ่อน ๆ ทำให้ปราสาทสวยงามราวกับความฝัน
ห้องชุดที่แสงกำลังดี บนเตียงคู่ขนาดใหญ่ที่นุ่ม
ภีมพลนอนตะแคง แล้วใช้ศอกหนุนศีรษะ มองหญิงสาวที่นอนหลับด้วยรอยยิ้ม
ดวงตาของเขาลึกซึ้งจนเหมือนกลิ่นหอมของเหล้าองุ่น
วันนี้พวกเขาจะเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้แหวนที่อลิซออกแบบ ตอนนี้คาดว่านักข่าวคงจะมาถึงแล้ว ช่างแต่งหน้าและสไตลิสต์ก็พร้อมแล้วเช่นกัน
แต่ภีมพลไม่อยากปลุกเธอตื่น เมื่อคืนเที่ยวเล่นไปหลายชั่วโมง เธอคงจะเหนื่อยมาก?
